dato laevìssimo, sed pendet certe e loco in sabino pro-
fundissimo ad Scandlien prope Feinsj'ò (v. v.)
O bs, Haec species e st, quam Linnaeus Lyc. cervimtm descri-
bens radicaftm {Spec. P l. 2. p. 1653) ante oculqs habuit. L . mi-
ranticicwm Ejusd. prae ceteris male in hoc quadrat. Cfr, supra.
3. S. Bovista, subsessile, difforme, peridio tenui
molli irregulariter dehiscente, cortice subsece-
dente, floccis flavis, sporidiis oliváceo - fuli-
gineis.
Fnugus subcoerulea pnlpa, aritlis flavis etc. Bocc. plant, rar,
p , 23. ic. Lycoperdastrum autumnale flavescens , cortice te-
nuiori laevi, pulpa sordide purpurea. Mich, gen. p . 220.
í . 99. f . 2. optime, quod melius L. polyrrhizum. Batsch.
E l. p . 147, quam S. Geäster. Lycoperd, VII, b. Gled. meth,
p. 155. Lyc, defossnm. Batsch. Cont. 2: f . 229. exoletum;
quoad speciem e locò Bovista Scleroderma. Kunx,!
. ,b. cepaeforme-, minus.
Forma, colore, superficie etc. variat, nt prius,
quare diversas formas contra naturam et facile con-
junges et distingues. A priori dignoscuntur omnes;
peridio tenuiori, Lycoperdinis instar molli, demum
vero rigescente et fragili , cortice snbsecedente lae-
vigato, pnlpa in media aetate molliori, sordide colorata
floccis luteis, unde fungus maturus intus lutescenti
olivaceus. — .Stipes distinctus nullus, at in
arenosis radix saepe caiidiciformis evadit ; saepe
duobus 1. tribus individuis connatis varians. Forma
o|)ovato - subrotunda laevis, flavescens, normalis videtur,
sed saepe quoque variat reniformis, depressa
(ut L. cepae-facie Vaili, t. 16. f. 5, 6 etiam hue
citari posset, at cortex crassior et pulpa atra prioris),
etn ; superficie ex cortice minute rimuloso, in-
aequabili - flocculosa aut in minoribus individuis areo-
lis minutis valde adpressis obscurioribus variegata ;
colore pallescente, luteo - sordido, fuscescente. Ad
basin subplicatam laeve ceterum est nec ut prius
laetius coloratum. Flocci copiosi, flavescentes, eximie
cellulosi, sed sporidia ob laxam magis substan-
tiam minus arete conglobata. Multum est in habitu
cum Bovistis commune; cortex in quibusdam sub-
flocculosus, dein evanescens ; Batscliii synonymon
Persoon in disp. fung. ad B. nigrescentem retulit.
Vita quam prioris multo magis autumnalis, citius
maturans, quare saepius ruptum legitur demumque
exoletum, lacero - apertum, papyraceo - rigescens. Valde
laetor restitutam esse speciem eximiam a Micheli
usque temporibus prorsus confiisara. In regionibus
campestribus, praecipue arenosis, GerinaniaeI, Scaniae!
etc. (v. v. praecipue in Germania boreali.)
O b *. Infer alia specimina, minora, cepae, facie etiam maxima
(vulgo enim haec species priori minor est), cum Vaili, t. 16. f . 9 .
10, forma et colore luteo - einerascente satis congrua, ad Ortofla
Scaniae legit Ahnfelt. Cfr. Lycop. aurantium Linn. sub prima specie.
4. S. verrucosum, substipitatum, peridio rotundato
subverrucoso sursum tenui fragili, polpa atro
purpurea, floccis sporidiisque fuscis.
Fungus — globosus, gilvus, squamis fuscis variegatns, polyi-rhizos.
Bocc. Mus. t. 305. f. 2. — Plot. Schaeff. t. 14. J . 3. Lycoperdon
sphaericum, verrucosum, pediculo donatnm. Vaili,
par. p . 122. t. 16. / 7. Lycoperdastr. ohscurum, altius radicatum,
pulpa atro - purpurea etc. Mich. gcn. p , 219, 220.
fi. 3, 4. t. 99, f. 3. L. verrucosum. BuU. Champ, p . 157.
t. 24. TVith.'arr. ed. 6 . IV . p . 451. Dee. Fr. 2. p . 265.
L. defossum. Sowerh. t. 311. Sci. verrucosum, Pers, syn.
p , 154. (ut dubium e Bull.) Grev, Crypt. Scot, t. 48. bona,
b, minus, reniforme, saepe sessile. Lycop. spadiceum, Schaeff.
f. 188. (minus apte), Sclerod, Nees Syst. f . 123. non Pers.
Sci, areolatum, Ehrenh. ! Ber. p , 27, e sporidiorum colore
L. dispar, Batsch, E l. p , 147.
Cum praecedentium formis stipitatis et analo-
is minime commntandum; qnamvis enim hoc sdite
suo magis distincte, peridio basi magis rotun-
ato , colore flavo - rufescente aut obscure spadiceo
sese saepius distinguât, certiores differentiae in peridii
indole, pulpae et sporidiorum colore latent. Stipes
saepius adest crassus, irregularis, subcompressus,
lacimosus. Peridium basi rotundatum, magis capitatum,
primo admodum durum, rigidum (nec ut
prioris molle) et in hac aetate exsiccatiim cum pulpa
durissimum, adultius vero superne extemiatnr, fra-
P .I Il.S e c t. 1. D
II MI
l t
» tfc
i
fH'f
f | ? i
L' ir) L ? .fi ■' M
a f f i ,