: è
li >•' ■ ■ *■ 'ì ■ ■' ' I '\ í - ■ 1 4fi ■
¡-■Ófefo •.
' 1 'jii' ,
*'■ 'í ,,:ò:
l'KMf; '
248 PERISPORIUM
VII. PERISPORIUM. Fries.
, Syst. Orb. V eg . 1. p . 161. Sclerotii et Sphaèrìcae spec. Aua,
CHAR. Peridium subcarnosum, nudum, demum
apice dehiscens, collabescendo umbilicatum,
intus mollius, gelatinosum. Sporidia pulpae immersa,
globosa. Superficiali-adnata aut liberata. Thallus
nullus aut macularis.
HIST, Fungi minimi, globulares, punctifor-
mes, glándulas saepe referentes, qui hoc genus constituunt,
in numerosas abeunt species, male bacte-
nus Sphaeriis et Sclerotiis intrusas. Eximia affini-
tate naturali cohaerent, sed peridium in una altera-
ve magis induratum et interna strnctum, ut in praecedentibus
, plus minus evoluta. Proxima genera
sunt Erysiphe et Lasiobotrys (qualis Grev. Crypt.
Scot. t. 191. structuram Perisporii internam sistit);
substantia, dehiscendi modus, coloris mutaitiones piurimorum
sunt Erysiphes. Sed praeter defectum peridiolorum;
sporidia vix umquam evidentibus sporidiolis
instructa etc., tota historia et vegetatione re-
cedumt. Perisporia thallo libere evoluto carent, peridia
adnata si superficialia aut e matre emergentia
liberata, incolunt praecipue vegetabüia emortua (dna-
bus speciebus ambiguis exceptis), yigent vere praesertim
et hieme. A Sphaeriis minimis epiphytis, ut
defectum ascorum etc. reticeam, nucleo non diffln-
ente, situ superficiali aut liberato jamque externo
habitu recedunt, A Sclerotiis pulpa molli, distincte
fructificante, peridio apice aperiundo, et facile ad-
dam minutie. Species constantiores, quam Erysiphes,
tutiusque determinandae, licet pauciores offerant partes
diversas ; loco suo constanter adscriptas semper
vidi. Primitus sub hoc genere superficiales tantnm
complexus sum ; at, habitu et structura prorsus con-
sentientibus, mine etiam addo emergentes. Has in
Volumiqe secundo jam quidem descriptas hoc loco
repeti, neminem offendat, cum isto loco ut peregri-
uae notatae sint.
PERISPORIUM 249
y Superficialia, adnata. Epiphylla.
1. P. gramineum, adnatum, turbinatum, demum
umhiiicatò- pertiisum, opacnm, ©testaceo nigrum.
— Scler, Suec. exs. n. 368.
Omnino superficiale, sed firmiter adnatum,
rigidum, ut folium, cui innascitur, tactu exaspèret,
Reliquis melius evolutum, licet puncto non majus
sit, frequenter sparsum, nulla macula cinctum, demum
evidenter pertusnm,, basi folidiuscula. Accedit
A. S. t. 10. fi. 5. ! Colores e flavescente fiiscoque
nigrescentes. A d fo lia emarcida Holii Iemali frequenter,
primo vere, (v, V.)
2. P.betulinum, adnatum, rotundato-adpressum, demum
collapso - umbilicatum, opacum, e flavo-
fusco nigrescens. — Scler. exs. n. 372.
Peziza betulina. ATb. et Schwein. p , 339. f. 12. f . 5. non
bona. Pers, Myc. Eur. p . 300.
Habitus ille Pezizoideus hoc certe non magis
quam Erys. guttatam, etiam cum Pezizis compara-
tam, ad eas removet. Omnino superficiale, licet
firmiter adnàtum basiqne subapplanatum, laxe gre-
mrium, folio exsiccato nunc immutato nunc dealiato
- maculari insidens, hand vero exasperaos. Coloris
mutationes ut in Erysiphe. Ad folia emarcida
Betulae, albae, locis turfosis apricis, primo vere f r e -
quens. ■ (v. v.)
3. P. Iridis, superficiale, globulare, minimum, opacum,
e flavo-fusco nigrum.
Sclerotium Iridis. Schwein^ ! in htt^
Colore praecedentium, sed minimum, confertum»
globulare, vix distincte collapsum. Internam structuram
lustrare non contigit. In foliis exsiccatis
Iridearum, Americae septentrionalis, vere. (v. s.)
4. P. faginetim, superficiale, globosum ovatumve,
spadiceo-pallens, nitidiim.
Perpusilliim, sed colore et nitore satis emi-
nens, nec non situ conferto. Refert glándulas in
R
i{ ! .(H >
■ : , i'li lì SÜt-’f