264 HIFMO^ÌCETES.
tibus, quam par ç; — Haec lex, passivana
tiirae. «ontemplatione probata, etiam tbeoriae
bene convenif, > S.ysfotna plantarum vegetativuni
tantum expansjvnm est, fructiiicationis semper
contrantivunt,, ,,In tribù quinta flocci spori-
diiferi deiiciunt, cnm t?poridia non e floccis sei
e matrice ofiantur, li., e. mycelio tantum g a u è t haec tribus. . a, .
3. Omnes stains normales admodum in formatknt
sijmmetriei, reguìare^.^ eumorphi, evidentes sunt.
Omne floccosum confusum, indeterminatum
in formatione vagum semper simul atypicuai
est. Siugiili? locis baec pjenìus persequeinur.-
Hoc modo ne quarta quidem pars Hyphomyce-
nun, ut autonomae plantae, restât, sed ea exi-
tnia, nobilis, summa atteutione digna. Quid
enim-Siuc/ì/idm multisque aliis bene eflbrmatis
• sub miorosCopio puichrius ? *
-HISTORIA. Ante frequentiorem microscopii
Il snm Hyphomycetum cognitio non progredì potuit.
Paucas Turmas quidc.m, rite observarunt Malpigli,
Micheliteto,; 8eà in bis, fere subsisterunt sequentes
Aiiutores, Todeo excepto, il. ad lentem simpliceni
species: quasdam male descripserunt, donec 111. Liià
boriim studium reformavit et maxime dilatavit Sediti
snnt Cel. Viri Nees ab Esenbeck ; Kilnze, Elireii-
berg; Greville et pauci alii, ut admirandi sint progressus,
quos horum fungorum cognitio per tam
paucos observatores fecit. Sed, ut praefiscini dicam,
morphoseos studium nimis neglectum fuisse mihi videtur
et genera supra omnem modum multiplicata.
Nuljae plantae tam paucas offerunt notas, ad genera
distinguenda aptas. Dimidiara tamen circiter partem
servavi s. omne quodammodo limitabile. Genera vero
in hac classe reliquarum longe inferioris esse dignitatis,
palapi est. - Majoris sine dnbio ponderis tribus
V. c. inter Agáricos, quam genus inter Hyphomycetes.
Vetera et recepta servanda credidimus, sed
nova cautissime evitanda. — Has plantillas ceterura
HYPHOMîï, CETES. 25.5
mihi hand satis cognitas ofoe litbens agnosco, non
niias non omnia fere generò fètYpecies descriptas nos-
sem et sub microscopio histràssem, sed cum toiam
évolutionis et anamorpbosc fVs sériem piene seqni non
licuerit. • Mahiisseiri igitur hanc pàrtienlam differre,
seda redemlore coaclum opus qualecumqne sit, ut
morphologia pleniori studio cominendetur, edere
non pignit. Sed eum haud exiguam inter perfeclio-
rcs fungos auctoritatem ihihi irrogare veilem, iu
bis adiiiodiiih levem. Hinc plurimas noVas species
c, s. p. consulto omisi, donec observationes, quas
pthac arden tins ^grediar, finitae sint. Negleclo
fflorphologico nil faciliiis cst, quam quotidie nova
renera et species distinguere.
LlMlTKS, quibus hoc loco circumscribunlnr
Hyphomycetes, e charactere dato seqmmtur. Sepa-
ratis Coniomycetibiis' et HypIiornyceliboS ad horum
famiiiam necesse refcraattir Cephalotrichei; Sporo-
ùsiniiim vero , 'Morula ctc. ad Cohiomycltes perli-
iieaiit. Hyphofnyceiibns addit Ili. Liffk Anlennari-
m, Érysiphen'-íñc’r 'sed his-vernm peridium, per-
fectior metamorphosis, ideoqne éfidèm jure ac Sphaeriae
et Byssisedaè excÌiidunlur. ' Phylleriaceae omnes
non sunt auttìnomàe plantae, sed exanthemata; juter
fungos tantiiái ad calcem, appèndicis loco, citari possunt.
Nimis longe deducerét; si hoc loco exponerem
omnes aherranóncs et status atypicos eOrnmque ra-
tioiics {Ci^.Syst. orb. v e g ip p:f¿iT-^2dT. etei);ase-
qnentia génèf'à'nt tales hegleximtisr ■'"t
a. Mijcélià. saepe luxurmvtia B y tiiénomycetum t
Ozonium. L in k -p e rs.
Himantra. ■ Pers. etc.' ■ “ahm? = ’■ a»-
Fibriilaria S’oteerh. Pers. L'' -
Xylòstroma. T o d eP e r s . > ■
Acrothamnium. Nees - Link - Pers.
Hyphasma. liebent.
Athélia. Pers. myc. Eur.
Alytosporinm. Link.
Celletosporium Link.? mihi non certo noluui.
i W .
e è '