!,? ...
PiS
.'■r
‘I .'I'
I '
hoc genus snniens, Arcgmatis huic appono et Phrag-
midium ad mentem Linkianam ut subgenus servo.
Multic forsan haec subgenera vera genera videbnn-
tur, tum Aregmatis nomen ad primam sectionem
translatum et Phragmidinm Linkiano generi ser-
yatum yellem. — Sufficit h. 1. nostro scopo e multis
speciebus duas sii/riorum citare.
1. A. speciosum, erumpens, sporidiis 6 —10 in
cylindrum acutum septatum connatis, pedicellis
longissimis aequalibus.
Seiridium marginatum. Schwein,! Nec Nees.
Maxime spectabile. Per epidermidem ramorum
mortuoriim, ipsa lacera cinctae, erumpunt densis-
simae greges ad 4^ — 1 unc. longe lateqne eifusae,
byssinae, tactu mollissimae, dense intricatae, at neutiquam
Pucciniarum Seiridioriimve more constipa-
tae, ultra lineam crassae, colore atro. Stroma nullum
et pedicelli facile secedunt. Sub microsc. composito
vix quid pulchrms ; est Phragmidium maxime
luxurians. Pedicelli longissimi, sporidiorum catena
sexies et ultra longiores, omnino aequales,
pellucidi, (stipitem Mucoris referentes), contigui,
terminati catena sporidiorum (6—10) moniliformi-
cylindrica, nigra, sed pelliicidula, ceternm Phragtnt-
dii. In vetnstis sporidia secedunt pulveraceo - dispersa
, ut in Pbragmotricho. Ad ramos emortuos Rosae
corymbiferae in America boreali, (v. s.)
Ex eadem Patria plures adsunt formationes
quoad sporidiorum catenas recedentes circiter ut
species Phragmidii, sed pedicelli aequales. Offerunt
vero hi alium characterem, cum v. c. in descripta
semper simplices sunt, in Seiridio Smilacis
Schwein. ! saepe ramosi, cui etiam sporidiorum catenae
obtusae, opacae. Hoc vero loco ea tantum,
quae historia vegetationis evidenter differunt, seorsim
describo.
2. A. Phragmidium, superficiali - liberatum, sporidiis
3 — 4 in cylindrnm connatis, pedicellis
mediocribns. -
*»
Ategmalls spec. Fries Obs. Myc. 1. — Phragmidii species.
Link Spec. 2. p. 84, 85. Ascophora disciBora. Tode.
Supra folia viva, praecipue in pagina inferiori,
acervulis Uredinum vulgo insidens, .superficiali - libe-
ralum nascitur, habitu etiam Byssi, nec Pucciniae;
sed in foliis emortuis persistit, perfectius explica-
tur et turn demum secedunt sporidia. In diversis
foliis plurimae diversae orinntiir formationes,
quae, specie ipso genere distincta, iit species consi-
derari debent, nam ejusdem dignitatis et rationis
sunt ac species Erysipharum (pedicelli deorsum plus
minus incrassati ut in fulcro Erysipharum), multo-
que altioris quam Pucciniarum. At formis intermediis
nimis connectuntur, nulla diversa gaudent historia
etc., quare, cum descriptos synonymorum gratia
citare necesse sit, nt subspecies notem:^
* A. Phragm. bulbosum, ultimo sporidio sterili
apiciilatum, pedicellis basi incrassato - biilbosis.
Link et Fries ll. cc.
Puccinia mucronata. /?. Pers. Syn, p. 230. Puccin. Rubi.
Schum, Uredo bulbosa. Strauss TVett. Annal, 2. p. 108. Pucc.
Rubi Bec. .
In foliis Ruborum fruUcosorum. (v. v.)
# phragm. mucronatum, ultimo sporidio sterili
miicronatum, pedicellis deorsum fusiformi - in-
crassalis. Link et Fries I. c. „
Puccinia mncronala. «. Pers. 1. c. Sowerh. t. 400. f. 9. P .
Rosae. Schum. — Dec. — Grev. Crypt. Scot. t. 15, Nees
Syst. f. 14, Uredo mucronata, Strauss.
In foliis Rosarum, v. v. (Inter / c et praecedens
prorsus medium est Pucc. Rubi idaei Decand.)
« A. Phragm. acuminatum, ultimo sporidio sterili
apiculatiim, pedicellis aequalibus. Fries 1.
c. Phragmid. interm. Link I. c.
In Rubis berbaceis. Spiraea Ulmaria, Sanguisorba
(Puccinia Sanguisorbae Dec.) etc. (v. v.)
üt phragm. obtusatum, ultimo articulo fertili
obtuso, pedicellis aequalibus. Fr. I. c. et Link
I c.
.'S/
' !■
' t :-
r l