COR. Papilionacea, tetrapetala, VcxlUum fubrotundum, reflexo-pla*
num, maximum, emarginatum, calice longius; Alae liberae,
fubouatac, vexillo breuiores ; Carina fubulata, recurua, longitudine
calicis, bail leuilfime bifida.
STAM. Filamento diadelphia, coalita, fuperne diuifa, fubulata, longitudine
carinae, Anthtrae fubrotundae.
P1ST. Ctmtn oblongum, Stylus fubulartus, longitudine germinis, ad-
fcendens, Stigma fimplex.
PER. Legumen ouato-oblongum, teres, medio coarctatum, reticula-
tum, uniloculare.
In Syft. Nat. legumen defcribitur coriaceum, difpermum, to-
rofum, cylindricum, reticulato-venofum.
SEM, duo oblonga, obtufa gibba.
COR. Vtxittum maximum emarginatum ; alae breuiores, calina breuiffi-
ma, bali leuiter diuifa.
PER. Legumen oblongum, teres, craflum.
SEM. oblonga obtufa.
Nota
Noftra pianta peculiari vegetatione fe diftinguens, duplicis fexus profert flores ; alteros primum ilamineos feu mafculinos et fteriles ; alteros
deinde hermaphroditos feu fimul ftamineos et piftillatos, fructiferos. Merito ergo Claflis et Charaéler aliter formandus eft, quod ex le-
quentibus patebit. Florem ftamineum fterilera et pedunculum ab his diftinctum fructiferum, non autem alterum florem foecundum,
RVMPHIVS /. c. iam obferuauit et in accurata totius plantae defcriptione annotauit. Non fuperuacaneum erit, ex hoc opere non a eo
vulgari partem huius defcriptionis ipfis auctoris vel potius interpretis BVRMANNI verbis hic inferere. „ fíaec exótica pianta fpectes ejt
,, Cbamaebalam Japonicac, vel terrae glandium, prorcpent, «ce fife ex terra ottobre:, [ed denfa fua coma bone obtegt ubique radice, cmittcns. a-
„ gela gerì! loop, Icota et rotundo, catmum circttcr eraffa et orgyam lunga, inferios forum lignafa, multoqoeßmdex aaica progemiuant radia, quacfcß
„ per terram dbperguut, in multa olia difincta, onde et magnam occupavi locum, quam maxime pbi intricata. Oc et iUic ivpge¡le breues et foUariicon-
„ fpiàuutur paioli, fue ordine locati, vix digitino longi, oc fnptrius txcauuti, quibut quatrnr infdcut fmplicia folio, feu baafolmum parta, dirette poi op-
„ polita, papila, ex rotundo oblongo, ultra potei» lunga, ac digitino lata, fuperne intcnfc vireittia, fed non fpladmtia, inferne glauca, feu gnfea,fuperm
„ fubrotunda a fue cofa, dißinctir,. ad cumuit paioli, feu pinone irto» Unae excrefcuntpoflla et acommatafoMa, /influirne, atipie ex barom alispmplcx
excrefcit ac tennis pedmaint, foteulam foßmeas fmplicem, Hi elf fimilem, feu face in regiombus maga ad ilium Catjang adcedit, fed qui motor eß et
„ aura colorii, excepta Una inferió riha petali:, quoe magisfaucfcunt. Hunc nulli fubfcqumtur fructu:, fed aliquando alter, • mino terna: fubccdu fio, ex
„ priora orto I M M nec diutius perfßunt unico die. Poßfiotcm vero ex eodem orto alterum excrefcit album flum, feu vena, deorfm W '® “ “
„ terram penetran: per qootuo, circiter trantuerfalium digiturum longttudinem, ubi in extremo fructum mòdo format, qui fimplex ex M dependa vena m
„ glandi:, nix fern i digitai lunga:, ac craßa, in Una triauc dìfimctu, tubercolo, fuperìus infexo apice donata:. Fructus ble externe H B ä j B Ü H ^
„ ob multiplica protuberantes venas, transuerfaliter per longitudine«! decorrente:, quae formam foni bobent, colora cinerei feu terra. Su f r & .p
„ bini tresne Incantar nuclei, nucum aueUanarum núcleos referentes, fed qm minore, funt, planiuscull et fuprema parte fibs arete ¡ ¡ M B » U M J
„ peiicuUs obducti, fnb qua reconditur foca a alba ined,Ila bifida, crudaque faparem baba fabpceum el tofo Corqlorumfaporem babel, fed vdmem a que
„ magis adeedit ad officula Soca Arborei. toliornm orae atmesque caulicoli denfis, fed moUibus vefiti funt pilis, qui plantaos bone grtfemi cap, u ,
„ Paß fola occafum folia fefe claudmt fnrfum per totam noSn», fola ortufefe ¡tersan explicantia. Badrx ms recta eß, alba, foltda, P il fi •
„ verruca obfita «¡bilominus terrae iufixa, el firma adbaeret, feípraecipue per vena, ifas Mas, quaefructus profermt et terrae fefe smp ■ j 9 .
fequuntur, H | p.opagnndi hanc M do«»., huc no» H H I g f f l ■ ■ H W W W m m m tm g MMH M B m m m i H I EHBIlI L I 1 nuUm obfmaU nomo,.- „ Deniquc e* eiut nomino probntur, hin. plantan. ex Japana prunum ftnffe delatan.. „ g adembaec plmm m
„ ,ndia Occidentali quoque obeunit, et a Fifone Ubr. g cop. deferibitur fub Brafilteof, nomine Munlubt. Portug I H H M
„ datae parierte. Lerio Manòbi Peruttlanil, et vti Nie. Monard dìcit Ancbic. Hifpams mani, cuna epip so cm^ ^ ^
„ vento, tributoque ipfi quätuor folíola in quauis pinna fibi oppofita, ouiformia, fuperìus latißma et fubrotun a, parum p of , q mamita-
„ iotaL u d r e i e l i ad orasparum rubro. Ex radi,ila. ragafa, dependan capfalae, fragilijfimae eantufiane, » qmbut tre: incanta, fabne, »agad»
„ . dine Pißacbiarum ex purpureo rubentibus pelliculis obductae. ,, Ha&enus RVMPHIVS.
Qui, Raee planta fiorea e. flammeo, feu mafeulos, et piftfflatoa f.mulque flamine», feu hermaphrodlto, in
. culi,profert afe inuicem remoto,, pettine, fecundom LINS, Syftema ad elaffem XX11I. quae mfcnb.tur p^gamm, em.que »'dmeml.
qui comprehendit pianta, mano,eia,, et quidem illa,, ubi flore, hermaphrodlti et mafculinì In eadem pianta adfunti et feeundum L
fyflema ad daiTem XVI. plantarum flore inuoluto, relatiuo, diphyto, ord. C. tetrapctalo.
Aracbidnae nomen (monente I. BAVH. tìifl. II. p. 3*3' «•) veteribus iam notum et a PLVM. denuo tantum in
« fl.lt: illud ipfum ergo fetuandum efe, aequum dnximua. AracbiJaa feu AracoldeS Jlouur» Belli J . Baob. II. pag. 3, 3. a U N K ptr.
: p. n o . ». i ad Latbyros tefenut; qua occafione notamua, eiuaden. Belli Aracbidpae
quam iflam Baoblnq folti» cum 'Lathytn, vel potiu, eun, Vida conueuire. Aracbiinam Tbeopbraß, COWMNA Expbraf. p 3o | o»p.
XUP1. parile, ad Latbyros refert, quantum ex defcriptione et p. 30.. ex addita figura colligi po.eft: atque h.qc,.emm ab HALL.
Stirp. Htìu. p. 19«. Latbyro ». 9. vt fynonymum iungitur. LAVREMBERG1VS rippar. Plomar. Ubr. II. p. 157- “ fi- | B |
dubitar, ,n certo adhuc eonftet, quali, proprie ffltp, fit Arachiina Tbcofibrafti, et pag. gl ptopomt :figuramift.rp„ flc^re^pap bo-
naceo et radieibu. glandololla Lathyro fimiflimam, quae ab ipfo voeatur Glans Umfiris ttofira,■ Itgummofa, quaeque
L M y r i f . Halt, fynonymum eft. CAESALP1NVS Ubri Vili. cap. XI. p. 34»- H H ■■ R S'""' HIP
effe affetit; fed HALL. 1.1 . p. « ... ». I. Aracbiinam Caeßlpim ad Squamarla, fpecie, », >. refert, O.VSIVS Hsfi II. P.LXXIX. demque
fuspicatus eft. ArachidnamTbeopbrafii forte effe Papas Peruuianorum; fed haec pianta (vt ex figuns a CLVS. additis patet) eft
S o L i fpecie! naüeHe G. p.z i4. Li»». «. Clif p.6o. ».s. Ab omni ergo alia fignificatione liberatum Aracbidnae nomen anfquum omm
iure noftrae ftirpi tribuitur.
L1NNAEVS spec. p. 741. Aracbuìnoiim Amlricanam ffifol. Ad. Coll. 17*3- RI Pirif. p. 387. <• "?• Ccuìos fynonymum tecuodom
tnssoS I S quadriglia Pian,.-, pto Aracbis feu Aracbidnae varietale declarar. HALL H. G. «7. Aracbtdnotdtm
Ä reè^enTe.CrraLe, ita deferibit. „ Fio, ad «KM ex Innga pedalo. Calix breuìtc, tridentata, m pari, fupenar moka
Ü H Ü Ü M infiráis unica portione longa, ptrangußa, Wcmllom rdiqoapetahcomptebendene. margmatm. — J
„ rotundo. Carina brtuis, ad angulum rectumßexa, ßnc modke acuminato. Siliqua ßmplext inßtxa. „ Quum ce erum u p nonyma
nònyma eadem (excepto Plumeriano).quae "noftrae Aracbidnae competunt, et ZINN. H. G. j6r. Aracbin T.inn. feu Arachidnam
Plum, et Aracbidnoittem Nijfol. pro fynonymis (vti ipfe NISSOLIVS) habet, dubium oritur, an pianta in horto Goettingenfi
culta fit illa Niffoliana, an ipfa Piumenana et noftra. BOEHMERVS (qui LVDW. Definition. Plant, editionis auctae et
emendatae euram geffit) Arachidnam ab Aracbidnoide p.‘ if6. diftinguens, huic characterem differentem iisdem pene HALL.
Verbis ita definit: „ gerii haec calicem inaequàliter tridentatum ; vextllum reliqua pelala comprebendtns; carinam ad angulum rectum flexam ; U-
„ gumen crajjhm, fungofumi articulatum et duo femina. Plos ad terram folitarius pedunculatus. „ Niffolianae plantae deferiptionem et delinea-
tionem nos examinantes deprehendimus fequentia : i.) deferiptió indicai radicem efTe albam, rectam et dimidio pede longiorem, in .
imo acuminatali), et medium verfus pluribus fibris variae longitudinis, lateraliter excurrentibus fbeiatam, eamque protruderc plures
caules 8. ad io. pollice? longos, omnes humifufos, et unicum tantum, medium, parum fe elcuantem; fed figura monftrat, radicem
mediam feu principalem, craffam quidem, acumine terminatam, recta pali inftar defeendentem, multasque fibras multo tenuiorcs ex la-
tcribus fuis ipargeritem, non nifi unicum vero caulem, eiusdem cum radicis principio crallìtudinis, ex huius principii medio procrefcen-
tem, atque hunc in plures ramos abeuntem ita, ut arbufculaè vel frutici magis, quam plantae, fimilis fit; 2.) foliorum pinnae deli-
ncantur circa medium anguftiores ; 3.) Calix non defcribitur et imperfects delineator, in figura tamen veftigium diuifionis in duo labia
et labii fuperioris in tres dentes apparet; 4.) petalorum figurae cum defcriptione minime conueniunt : repraefentantur vexillum et alae
eadem ferme magnitudine et piane lìngula» figura; {.) Carina nec delineatur nec figillatim defcribitur, piftilli vero germinis feu legu-
mini?. rudimenti figura fiftitur, ut in aliis floribus papilionaceis, falcata; d.) feeundum deferiptionem piftillum (rectius eius peduncu-
lus) marcefcente flore terram petit et fub ea legumen perficit ; monftrante figura vero legumina ex .breuibus et inflexis pedunculis, -tum
ex foliorum petiolorum.vaginis tum ex ipfis caulis ramis proueniéntibus, in libero aSre pendent et nulla radicibus affiguntur, fed omnia
ex caule (rectius ex florum pedunculis cum caule continuis et ad terram defeendentibus) proueniunt,prouti etiam deferiptió recte monet.
His omnibus ponderatis, haec obferuatio obiter tantum facta videtur, quod probabile fit ex eo, quia A. ipfe monet, hanc plantam
in horto regio haud diu conferuari potuiiTe. Quare optandum eft,ut alius quis eiusdem plantae habitum et characterem curatius exami-
nét et extra dubium ponat, an noftrae Aracbidnae varietas, an cum illa eadem fit: leguminis certe feminisque feu nuclei deferiptió et dc-
lineatio cum illis noftrae plantae penitus conuénit, fi excipias leguminis nexum cum ipfis caulibus, quem tamen deferiptió corrigit: de*
fcribuntur enim legumina et monofperma et difperma, atque haec circa medium feu binorum nudeorum intercapedinem finuata feu leui
compreffione excauata,non autem articulata, qualem ftructuram nec deferiptiq nec delineatio indicat,fed flos(ut taceamus dupliccm eius
fexum) caules,, foliorum pinnae atque radices quodammodo diflerunt, fi figura Niffoliana, genuina eft.
Minndum fane eft, PLVMERIVM huius plantae habitum totum nec defcripfiffe, nec delineandum curaffe: certe inter eius icones a
BVRMANNO editas non occurrit, neque etiam omnes characters partes Plantar. Americ. nov. gen, p. 49. t. 37. curate indicauit. Vt enim
iterum taceamus floris fexum duplicem praeteruifum, non folum calicis verum etiam petalorum deferiptionem omifit, hasque partes
longe alia et magis cum Niffolianis figuris quam cum natura conueniente facie repraefentauit, quod ex collatione cum noftris figuris ad
pìantatn viuam factis dare apparet. Leguminis praeterea monofpermi figuram non, et difpermi apicem, pedunculo oppofitum, nimis ,
acutum delineaùit, Quod ad aliorum auctorum figuras attinet ipfius laudati RVMPHII deferiptió longe praeferenda eft figurae additae,
ubi praeterea non folum mafculini verum etiam hermaphroditi floris delineatio deficit, atque legumina etiam nimis gracilia fiftuntur.
PLVKENETII figura flores mafculinos feu ftamineos quidem repraefentat, fed imperfecte, foliorum vero pinnas et legumen difpermum
unumque eius nudeum melius. Reliquorum auctorum figurae viliffimae funt, omnesque legumina radicibus adhaerentia contra natu-
ram fingunt. BARELL. figura penitus alia, et alius plantae imago eft. Inter icones PI. H. R. P. T. I. tab. numero adferipto 16 6 . repe-
riunda eft figura, cui manus ignota fìibfcripfit (nam non omnibus figuris mei exemplaris adiculpta fimt plantarum nomina) Aracbidnae nomen
; fed haec figura imperfecta eft (deficiùnt namque et floris et leguminis delineatio) ex tribus caulibus erectis et foliorum petiolo.
rum vaginis quaternisque pinnis coniugatis aliqua quidem cognofcitur fimilitudo, in his tamen magis cum figura Niflòliana, quam noftra,
Aracus un-oyodsio; amevicanus Unii I. c. a PARKINS. Theatr.bot. p. 1069. recenfetur, et eoraparatur cum Aracbìdna Critica Bonn. Belli
(cuius deferiptionem et figuram fiftit pagina fequens) et affirmatur, illam ab hac tantum differre leguminum, magnitudine maiore, apice utro-
' que rocundiore, colore albido ( Mullen - fVbìrifcb) extusque ftriato etc. fed figura citata (cui praefigitur nomen Aracbidnae ereticai
Bonn. Belli fub terra plìqwferae Lnfìtaniiae, et Americana^ magnaé) non conuenit cum noftra. RAIVS, qui hanc plantam et illam
.Mandub'- Brafilìenfibus Marggr. fupra ex RVMPH. citatam, pro eadem habet, deferiptionem piane aliam ex A. nominato adfert, quae
repcrit.ur in eius Bifloria rerum naturai. Brafiliae L. 1. p. 37. ubi etiam et plantae et leguminis feparati aperti cum nucleis in magnitudine naturali
figura laudabilis additur, legumina tamen in figura totius plantae radicibus adhaerentia pariter finguntur, quae omnia a G. PISO-
NE de Ind. utriusque re nat• et med. L. IV. p. 256. fine MARGGR. mentione, ut folet, repetuntur, leguminis feparati tribus figuris in magni,
tudine naturali omnino bonis aucta. Eft autem Alandxtbì Brafil. probe diftinguenda a Alandubi d'Angola eiusdem MARGGR. quam
l.c. p. 43, fine figura deferibit, quaeque pinnis in fingulis petìolis ternis Phafeolorum modo dispofitis duosque et amplius digitos longis dif-
fert, floribus tamen luteis et leguminibus fub terra pronafeentibus, admodum MandubiBrafilienlis formatis,conuenit, quaeque a PISONE, •
nulla pariter addita figura, l. c. Afondobi nomine iisdem pene verbis defcribitur.
TAB VL A IV.
PVyORCHORVS capfulis oblongo - cylindraceis, foliis auriculatis, auriculis lanceolati, apice fetaceo reflexo,
C o r c h o r u s foliorum infimis ferraturis fetaceis maximis reflexis Linn. H, Cliff. 209. », 1, Roy. 478. ». 1»
Corchorus capfulis oblongis ventrìcofis, foliorum infimis ferraturis fetaceis reflexis Linn. Fi. Zeyl.9f> ». 213. Spec. ^29. ».2. Mitt.G.D.
Corchorus folio auriculato maior aegyptiacus filiqua longiflìma Breyn. Pr. II, 36'. Edit. II. 57.
Corchorus flunMdocIiìi ?. Baob. Hiß. 7/. 98J. Morif. Hiß. II. H j. S. III. I. iq. f . 4. 7Utncf, t. R. H. 25,. f. I3f , (quoad character«»
floris fructusque) Icon. B. R. Par. II. t. 98. Boerb. I, 318.
Corchorus olitorius nomea triuiale Linn, Spec. I. c.
Cor chorus c. b. pin. 317,
„ Corcorus