Addit porro RVMPHIVS, filveftris flores onuftos effe ila-
minibus pluribus & magis extenfis, florum tres plerumque
coniunétos ex uno peciolo prodire; fed huic ultimo not® nec
noftra nec H. Malábarici figura relpondet: an propterea ilia
RVMPHII icerum diftinguenda? Tandem monemus, fecun-
dum OVIEDVM, tefte DALECHAMPIO & utroque
BA VII I NO, Güaiabo elTe nomen arboris, Guaiaba I
vero fruétus : cèterum Guaiava ínfulas mentionem facie de
LIE T 1. c. 341. Obfcurura eft igicur etymon huius vocis,
ex qua refiqua derivata videntur: hinc lubenter LINN Ail
nomen fubftitutum', Pfidium nempe, prastuliifemus, nifi ob-
ftitiffethomonymum, enim Meandri, Virgiln & Columella
feu Pfithium Plinti, vitis & uva pailas, nimis fane ab hac ftirpe
differentis, ipeciem lignificante
TAB, XLIV.
HAEMANTHVS Colchici foliis, periantheo
herbáceo, Dill. H. Eltb. p. 167. t.140. Mill. Gard. Diet.
Rand. H. CbelJ. p. 92.
Hsemanthus Zeylanicus polyphyllos caule maculato Commelini
Tilli H. Pif. p. 79.
Hcemanthus foliis lanceolatis Linn. H. Cliff, p. 127. Roy.p. 42. Wachend.
p. 3 09. Hill. Hift. of plants p. 384.
Hsemanthus foliis lanceolatis undulatis Linn. Spec. pi. p. 325. «.2.
Dracunculoides Boeerb. Ind. alt. II. p. 266.
Expof. a, flos integer, b. ovarium infra florem , c. corolla diflefta & explanata a facie
interna cum fex ftarainibus tubo adcretis, d. ovarium dcnudatum, e. ftylus cum ¡
frigniate obtufo , / . bacca integra, g. transverfe feña, A. fernen, i---p. idem
jam vegetans.
Nota. Plantam hanc accuratiifime iam delineavit & defcripfit DILLENIVS,
cuius cum defcriptione conferri poteft illa MIL-
LERI atque BOERHAAVII. Pofterior baccam declarat
monopyrenam, & talem edam reprafentat noftra figura g. b.
Sed DILLENIVS monuit, baccam efle tricapfularem &
trifpermam (cum quo confenciunt MILLER VS atque LIN-
NÍEVS PI. Gen. no. 347.) in imperfeetis manifefte confpicien-
<fom (quara edam delineac) unum vero vel alterum tantum
fernen ad perfeétionem pervenire. Eft autem hoc nil infoliti
in pluribus aliis ftirpibus ipfisque Europais bacciferis, in quorum
feminum numero definiendo haud raro hallucinaci funt
auctores non infimi fubfellii, macuram tantum baccam examinantes
: idem fapius quoque contingere in plantis fie diétis
verticillatis & aíperifóliis, notum eft. Ceterum figura no-
ftra f. angulis fuis plura loculamenta vacua indicare videtur.
Saspius laudatus MILLERVS preterita asftate cum pluribus
fruétibus rariflìmis, fingulari favore publice de predicando,
mifit edam huius ftirpis aliquot baccas ficcas, omnes monopy-
renas, quarutn aliquas chartìs adhuc inclufas vegetare coepe-
runt, quod iucundum fpeclaculum depiélum confervare haud
fupervacaneum duxirous, fiftit ergo i. baccam iiccam mem-
branaceam, k. eius petiolum, /. umbilicum, cum quo adhuc I
cohaerent feminis exuviae corrugare m., ex quarum ima parte
prodiit radícula ». bulbum novum 0 alens, in quo pro exclu-
dendo fcapo veftigia p. fatis manifefte iam difeemi poflunt.
Num hasc ftirps & Satyrium e Guinea delatum Robini
fit una eademque pianta, follicite edam inquifivit idem DILLENIVS.
Reperitur hasc figura in libro, cui dtulus : le
far din du Roy tres Cbretien Henry W. &c. par PIERRE
V A L L ET, brodeur ordinaire du Roy, 1608. tab. 41. cuius
cura,’ confendente IO. ROBINO, Botanico Regio & latrici
hord curatore (qui edam brevem aliquot rariorum plantarum,
& inter eas-huius quoque Satyrii, deferipdonem addidit)
has effigies in publicum prodierunt. Eandem ipfam effigiem
citatam paullo poft, nempe 1612. reprafentavit SWERTIVS
Florileg. P. I. t. 62. absque auctoris nomine, imoinnominum
indice addidit, hanc plantam nondum efle deferiptam, quum
tarnen certo certius eius figura nullatenus fit alia, fi excipias
tuberis fibras, nefcio quo confilio, exiguis globulis terminatas. \
Swerriana imaginis imitationem A. 1626. iterum publicavit
Antbologia feu Florilegium in officina Bryana excujum t. 44. (ubi
turpi plagio, prater icones, defcriptiones quoque ROBINI
fine auétoris nomine reperiuntür) ut & MATTH. ME RI AN
Florilegium retiov. & outturn A. 1641. fequutum t. 44. nec non
A.1719. VALENTINI Viriäarum reforma tum i. 198., quas
cumillaMeriana & Bryana tabula una eademque eft. Intereaedam
hasc ipfa effigies iterum comparait A. 1701. in OL. RVD-
BECKI1 Camp. Elyf. L. II. p. aio. t. III. qui pedunculum
cum tubere coniunxit, fed figuram, ud omnes rarilfimi huius
libri, ligno tantum incifam exhibuit, folus vero ingenue faflus
eft, fe plantain non vidifle. Poftquam huius planre effigiem
cum fua planta curatius comparavitDILLENIVS & differen-
tias haud leves annotavit, tandem concluditi „ fi figura fit
„ accurata, non poteft efle noftra pianta ; accuratam vero
„ eifevix crediderim & eandera cum noftra plantam figurari
„ fufpicor. „ Quanquam autem in reliquis figuris tot tantos-
que errores haud commiferit VALLET, id quod affertionem
hanc dubiam façere poflet, eandem tamen firmare videtur
icon poftea ab ALB. SE BA The]. 1.1. XII. exhibita & p. 20.
nominata Hyacintho affinis Africana, tuberofà caule
elegantiflìme maculato, foliis Colchici latifllmis,
floribus coccineis , hexapetalis , umbellatis
Hort. Beami, quo nomine indicatara plantam pro fua agnovit
DILLENIVS. Hæc imago diffère a Robiniana & convenir
cum Dilleniana & noftra pedunculo florido non ex folio-
rum gremio, fed ad eorum latus, 'prodeunte-; florum pedicu-
lis non nodofis aut arriculads, fed integris ; corollas fubieélo
ovario non adeo tumido ; foliorum marginibus undulatis, &
radic;s tubere magis conico. Differì autem eadem a Dilleniana
& noftra, propius vero convenit cura Robiniana, florum
copia multo magis difperfa, eorum tubo angufto & cylìndrico,
limbo in fegmenta anguftiora, acuriora & ampliffime explanata
divifo, ftaminum filamends longiorìbus & magis expanfis: in-
fuper radicis tuberi non infidet novum tuber pro pedunculo
florigero excludendo, illius vero fibra multo tenüiores funt,
quam in Dilleniana & noftra figura. Ceterum magnitudo to-
tius iconis multum excedirRobinianam & fpatha penitus omifla
eft, quam tamen, licet in anguftiora & reflexa fegmenta divi-
iàm, illa indicat. Defcriptio addita brevis pariter, ac illa
Robiniana, ad hæc declaranda minus fufficit. Ex his omnibus
probe ponderatis omnino plusquam probabile Videtur, &
SEBÆ & ROBINI effigiem potius haud omni accuratione,
immo Robinianam nonnifi ad ficcatum exemplar effiélam effe,
quam aliam fpeciem indicare. Quod ad reliquas a laudato
DILLENIO citatas PETIVERII & LOBELII figuras
atdnet, ilîæ tam viles & imperfeéta funt, ut earum comparatici
difficillima femper futura fit. His fubiungimus, perian-
theum equidem in noftra imagine herbaceum non efle; colons
Vero differentiam a foli folisque benignitate dependere,
vidimus in pianta hie locorum culta, cuius periantheum
parum tinéhim atque edam flores coloris multo dilutions
apparebanc.
TAB. XLV.
HELIOCARPVS Linn. H. Cliff. 211. t. XVI. Roy.Fl.
Leyd. Prodr. 477. Wacbend. 91. Hill Hift. of PI. 481.
Montia arborefeens, Abutili folio ferrato, fructu racemofo Houft.
Mill. Gard. Diet.
Expof. a. flos fepsratus a facie antica; b, poirica, c.racemus cum capfulis maturis, d.
capfula fcparata cum radiis fuis, e. eadem aperta bilocularis, f femina, e. b i
eadem partes in magnitudine aufta.
Nota. L IN NÆ V S H. Cl. I c. propterea mutavit nomen huius
ftirpis ab HOVSTONO ipfi adferiptum, quia ante hunc
Montiæ nomine aliud plantarum genus iam indigitavit MICHELI
VS. MILLERVS non folum Montiæ nomen
rerinuit, verum edam corollæ ftructuram définit monopetalam
infundibuliformem, cuius pars ima tubulofa, fuperior expanfa
& in quinque partes fefta eft, quæ in Linn. Gen. PI. edit. I.
n. 444. II. n. 530. tetrapetala pronunciatur & in Horto Clif-.
fortiano talis edam depingitur. Quoniam EHRETVS in
noftra imagine floris analyfin oraifit, hæc plura non declarat,
quam quatuor fegmenta; forfan autem quinarius eorùm nume-
rus haud rarior eft. . Staminum numerum LINNÆVS in
generis definirione citata ad 14. extendit, proptereaque hanc
ftirpem polyandriis adferibit, in fpeciebus Piantar, vero p. 448.
dodecandriis adnumerat. HILLIVS charafteris definitioni
Linnæianæ, Anglice tantum reddire, nihil addidit. Race-
mum cum capfulis depingendum nobiscum communicavit ite-
rum laudandus BEVRERVS. qui eius exemplar inter plantas
ficcas aflervat. Alter loculoram diipermos obfervabatur,
ex quibus binis feminibus vero alterum, in fede fua reliétum,
ad perfeétionem non pervenit,
TAB.
TAB. XL VI.
POPVLVS foliis longe petiolatis, oblongo lanceolatis,
ièrratis, fubtus albicantibus, mas.
Tacamahaca foliis crenatìs, Sadelhout, feu lignum ad ephippia
confidenda aptum Par ad. Bat. Prodr. 379. Pluth Pbytogr.
t. 228./. 2. Almag. 3(So. Miller. Gard. Ditt. app.
Expof. a. Iulus feu amentum mafculinum ; A.fquama feparata; c. eadem_a facie interna,
magnitudine aufta.
Nota, Huic effigiei EHRETVS iubfcripfit hsec: „ Tacamabaca
„ vulgo, Populus gemmisbalfamum fundentibus. Iulus appa-
„ rebat hoc anno 1748. fine foliis, & deinde iterum cum foliis,
„ udhicrepraefentatur.,, MI.LLERVSl.c.nomineTacama-
hacaefupra indicato defcribitarborem, quasfpontecrefcitinterris
continentibus America, ubi incolse verno tempore vulnerant-
eius truncum,, ad eliciendum balfamum a medicis illius regio-
nis maxime celebratum atque edam catalogo fimplicium infer\
tura, cuius vero ufus nunc in Anglia exiguus eft. Aliquot
huius arboris foboles ante paucos annos ex Canada in Gal-
liam apportabantur, unde nonnulli curiofi eas in infulam Jerfey
introducebant, in hortispropagabant, indeque Anglia regina
poftrema fiomine Arbre de la Reiné dono mittebant.
Arbor hac fatis refiftere valet hiemali climatìs noftri'frigori
libero fub aere &c. Flagella eius, pariter ac folia, penitus
Umilia funt illis populi nigra, & gemma, anno renafeente,
antequam folia excludunt, tcéla funt balfamo glutinofo òbfcuri
coloris, quod taélum digitis adharet gravemque fpirat odorem.
Folia circa feftura Michàelis cadunt, & nova prodeunt fub
finem Februarii aut initium Maii: eft namque ex arboribus,.
qua verno tempore prima regerminant. Earum plures nunc
colUntur in horto Chelfeano, qua produxerunt flores iiios
mafculinos feu iulos, qui valde fimiles funt illis nucis iuglandis
aut populi, hincque probabile eft, earn effe fpeciem pofterio-
ris generis ; quoniam vero fruétus condido ignota eft, & in
hortis Anglia nulla harum arborum eum hucusque produxit,.
genuinum genus definiri nequit. Arbor vaftis difpanfa ramis
haud viderur, quantum ex iis in Anglia crefcentibus colligi
poteft, ubi' néc ultra 14. vel 16. peduin alritudinem nec in
amplos caudices exerefeunt, ex fundo autem furfum plutes
protrudunt ramos laterales feu ftòlones. Haétenus ille. Si
hac cum defcriptione comparatur noftra imago nomenque ab
EHRETO adferiptum: nullum fupereft dùbium, quin unam
eandemque declarent ftirpem; populi autém eam effe fpeciem
genuinam, eo minus dubitamus, quo magis non folum huius
arboris totus habitus atque balfami ex gemmis profufio, aliis
populi fpeciebus communis, refpondet, verum edam in eo
convenit, quod folos mafculinos flores ferat, ud populus,
• quum in iuglande & màfculini & feminìni flores in
una eademque arbore reperiantur, & natura legibus, praferdm
in ftirpibus fucculends ad vires fuas perfeétas absque impedimento
pervenienti bus, nonreipondeat, ut poft aliquot demum
annos feminini flores hosque fubfequuturi fruétus cum mafeu-
■ finis prodeant: anno nempe 1748. EHRETVS depinxit
flores mafculinos & A. 1752. MILLERVS evulgavif nuper-
rimam Diétionarii fui edirionem, quo tempore feminini nondum
comparuerunt. Perfuafi ergo fiimus, hanc ftirpem nun-
quam fruétum prolaturam, fed eius femellam propriam accer-
fendam effe pro notis floris feminei definiendis. Populum
nigram folio maximo gemmis baliàmum odora-
tiflìmum fundentibus deferibit & delineat CATESBY
natural bijlory of Carolina &c. T. /. tab. 34. 6s Seligmanniana
in editione tab. <58. qua eft Populus foliis Ìùbcordatis
oblongis crenatis Linn. H. Cliff. 460. Spec. 1034. ». 4.
cuius nota fpecifica ab illis noftra valde differunt. An cum
noftra imagine magis conveniant illa nota Populi foliis
ovatis, acutis, Ièrratis Grnel. Fior. Sibir. I. p. 152. t.
33. quam & Catesbyanam pro una eademque habet LIN-
NAEVS l. c. aliis diiudicandum relinquimus : huius certe
foliorum figura & totius ftirpis altitudo magis refpondet noftra
ftirpis defcripdoni atque imagini, quam Catesbyana.
Hanc noftram ftirpem & Tacamahacam P. B. Pr. &
PLVKENETI effe unam eandemque, maioribus adhuc pre-
micur difficultatibus. Auétor Paradifi Batavi prodromi dubius
quidem addit : an Tecoihahaca Hernandez rer. med. nova
Hifp.Tbef.p, 55.& PLVKENET ( cuius iconHernandefiana
quoad foliorum figuram & coniugationes valde fimilis eft; flos
vero & fruétus neque delineantur, néque deferibuntur) absque
ullà hafitarione illam pro fynonymo agnofeit: fed HERNA
ND ES II figura aque ac eius defcriptio fiftit ftuélumin
poftremis ramorumflagelliscrefcentem, parvum, obrotundum,
fulvum àc femine nucleo perfìci haud abfimili refertum; folia
praterea obrotunda (feu podus, fecundum figuram, ex rotunda
bafi oblonga & acuminata ) mediocria, ferrata, &, quod
precipue notandum, non alterno, ut in noftra imagine,, verum
coniugato ordine, & quidem ad modum compofitorum fine
impari. Arboris Tacamahaca defcriptiones NIC. MONAR-
DIS ßrnpl. hift. p. 5. & ex hoc CLVSSII exotio.p. 298. &
IO. FRAGOS1 aromat. bift. p. 97. b. magis adhuc mutila &
imperfeéta funt, nec plura referunt, quam quod arbor magna
fit, ut populus, admodum odorata, & fruétus ruber, pceoni»
. feminis modo. LINSCHOTVS Ind. Or. P. IV. c. VII. p.
110. hanc arborem deferibit altam, eius folia longa angufta-
que, fruétus prunis noftratibus magnitudine fimiles : qua
defcriptio a noftra imagine iterum quam maxime differt. Qua
recendoresauétores, C.BAVHINVS Piti p. 430. ». 1. 11.
I. B AVHINVS Hift. I. Libr. IXc. 60.p. 34<5.PARKIN-
SONVS Tbeatr. hot. i<5o8. & RAIVS Hift.II. 1846.». ir.
de arbore-hac protulerunt, ex auétoribus haétenus citatis mutuata
fiint.. P O ME T Traiti gen. des drogues 263. aliam qUi-
dem affert deferipdonem & iconem, fecundum quam arbor
populo pariter quidem fimilis dicitur; fed folia viridia cura
illis buxi comparantur, & fruétus rubri nucis noftratis magnitudine
deferibuntur, quibus tamen icon minime refpondet
proindeque fiéta podus videtur. Qua IAC. SAVARY
Dittion. univ. de Commerce p. gii. refert, ex PO ME TO de-
fumta funt. WEINMANNVS Pbytantboz. t. 960. fig.a.
folia reprafentat parva, crenata, & pruno filveltri perfimilia,
ffuétum colore fanguineo & magnitudine prunis damafeenis
haud inferiorem : fed fuipicionem de hac quoque imagine non
genuina habenda auget defcriptio p. 395. fequ. ("ubi Taco-
maree Brai. utfynonyraumperperam additur, qua arando
faccharifera eft, vid. Marggr. Hift. Braf. 82. & Ri/o 108.)
ex auétoribus iam citatis tantum defumta. Si autem veri quid
contineant ha defcriptiones, id tantum probant, hanc arborem
nil commune habere cum noftra, & comparationem cum
populo ad folam magnitudinera, vel ad fummum edam ad
faciem externam eius,effe refer endam. Neque tamen recentiffimi
&praeftanti(fimiauétores, e.c.DALE Pharmacol, edit. Liigd.Bat.
1739. 4 P 330. n. 4. IO. BOECKLERVS Comment, ad P.
Hem. Gynof.mat. med.p, 657. NEVMANNVS Cbymia tned.
T. II. P. III. a Keffelio edit. p. 72. & GEOFFROY Traiti de
la matiere medicale T. IV. Sott. I. p. 104. alia, quam haétenus
aliata funt, nos edocere potuerunt, unde palam eft, arborem,
gummi tacamahacam iam dudum notiffimum & ufU pro-
badffimum fundentem, fecundum proprios charaéteres iiios
omnino adhuc incognitam effe. IAC. B RE Y NI VS Epb. N.
G Dec. I. a. III. p, 516. deferibit Tacamahacam liquidarli,
Guiana ex provincia allatam, fed arboris, exqUacol-
figitur, nullam prorfus mentionem facit.
TAB. XLVII.
CROTALARIA foliis folitariis lanceolatis,lanugi-
nofis, petiolis feffilibus, caule ramofo ftriato, flore
magno aureo.
Expof.*. Vexillum; bb. dux a lx ; e. carina; d. Ramina & piilillum in nera naturali; e.
Ramina decem connata & explanata, ex qùinque filamenti« brevibus & antheris
longis, & ex quinque filamentis longis & antheris brevibus fphxriris compofiti;
/ piilillum feu ovarium cum ftylo recurvo eiusque ftigmate laterali; g. calyr
eiusque labium fuperius bipartitum a vexillo repando depreflum, inferius tripar-
titum connivens, carinam exdpiens, b, fruftus feu legumeu.
Nota. Noftra imaginis absque nomine accepta pianta, refereqW
EHRETO, Orientem agnofeit pro patria, & fex ferme
pedum alta atque in tres vel quatuor ramos explicata, A.
1744. in horto Chelfeano floruit. Ex Crotalaria ipeciebus
hucusque depiétis & deferiptis nulla propius ad noftram accedit,
quam Crotalaria foliis lanceolatis, petiolis ièflìli-
bus, caule ftriato Linn. H. Cliff. 357. ». 2. ubi fìmul
exaéte deferipta reperitur; vexillum tamen noftra non fiavum
D a fed