¿tum iri ; nifi forfan forni cator fit temperatior, quam qui
eadem deftruere poffit. Verum idem de ficubus absque igne
ficcefcentibus, quales ex Italia & Orientis forfan aliis regioni-
bus apportantur, ubi Caprificus aque exiftit, valere nequit,
quod pericula Linnaana abunde evincunt.
TAB. LXXV.
LAMIVM (garganicum) foliis cordatis pubeicen-
tibus, corollis fauce inflata, tubo re£to, dente
utrinque gemino. Um. Spec. p. 808.
Lamium garganicum iubincanum, flore purpurafcente:
labio iuperiori crenulato. Till. Piß 93. t. 34. f. 2..
Lamium villoium, cataria? folio, flore dilute purpuraicente.
Ismrd. Att. Pariß a. 1717. P- 272- 9.
Nota. Plant® imaginem, ab EHRETO delineatam & transmiffam,
in tabula LXXV redditam, b. TREWIVS ideo dignara cen-
fuit, qua reliquis fuis -plantarum fele&arum iconibus inferere-
tur; quum iconibus, inde haétenus evulgatis, & nitiditate &
accurata expréffione, uti vel ex Linnaana infra fubiungenda
defcriptione colligere eft, praftet, infuperque fit colòribus
vivis quam accuratiffime dilucidata, & ad naturalem magnitu-
dinem, quantum fieri potuit, exaquata.
MICHAELEM feu potius MICHELIVM, hanc
noftram in monte Gargano prope Caftrum S. Angeli, fponte
crefcentem, nec alibi inveniendam, primum detexiffe, & in
Attis Parifims, & in TILLI Catalogo borii Pijànì, 11. fupra
c. c. perhibetur. Eius vero ipfius fpeciarimque fruéti-
fi'cationis partium cum primam defcriptionem tum accuratam
delineationem, utramque ad exemplar, in horto Regio Parifino
altura, confeétam, exhibuit ISNARDVS in Attis,a.
Regia Scientiarum Academia, qua Parifiis floret, publicatis, 1
a. 1717. p. 272- ^74. t. 9. Eundem fequutus eft TILLI, I
qui eandem in Catalogo piantarmi borii Pifani, qui Fiorenti® in j
folio minori a. 1722 prodiit, una cum alia lamii fpecie, LIN-
NjEO Orvaia dièta, in Act. Parif. pariter & defcripta & de-
lineata, tabula 34, hanc modo recenficam figura, illam noftram
2.defignans, reprafentavit, & nomen eiusfpecificum, a MI-
CHELIO inditum, fupra iam recenfitum, cumlSNARDI
Synonymo & loco natali p. 93 exhibuit. Tum LIN-
NTEVS eandem fpeciebus fuis plantarum, fecundum editis,
p.8o8- generi Lamio, nomine & charaètere fpecifico fupra enumerato,
accenfens inferuit, &, adieétis fynonymis, defcriptione
brevi & preffa illuftravit, qua cum ad noftram imaginera in
totum quadret, hinc mihi temperare non potui, quin eandem
coronidis loco ponam: Caules funt pubefcentes. Folia obtufiujcula,
fublobato-ferrata, pubefcentia,- non [cabra. Verticilli multiflori. Corolla
tubi retti, nec ad bafin ut in reliquis curvati. Limbi faux
itferne albida, ftriis purpureis intermixtis, prsdita utrinque
duobus dentìbus, qui buie funt proprii.
TAB. LXXVI.
THEOBROMA foliis ferratis. Unti. H. O. 379.
Bey. Lugdb. 47.
Theobroma foliis oblongo cordatis, ierratis, ab altero
latere maioribus j fruftu minore (cabro. Brown.
Jam. 306*
Guazuma arbor ulriùfolia, fruftu ex purpura nigro.
Firn. Gen. 36. 1 .18. a. Bum. Plum. Americ. 134. 144.fi *•
Cenchramidea jamaicenfis, morifolia, fru&u ovali integro,
verrucoio, intus in quinque cellulas, granila
ficulneis fimilia includentes, diipertito, Bal-
famum olente. Pluk. Almag. p. 92. Pbyt. t. 77. fi 2.
Alni fruita, morifolia arbor, fiore pentapetalo flavo.
Stari. Jam, Cat. 135. Hiß. IL 18. Sai. àmir. 11.
Nota. Plantam, cuius imaginem T. LXXVI ftitimus, in infoia Jamai-
ca, ubi in campeftribus locis fponte provenire folet, in ar-
borem haud exigua magnitudinis exerefeere SLGANE in
Hiftoria naturali Jamaic®, infra recenfenda, inprfmis àutor eft.
Eius PLVKENET1 VS in Almagefto foo p. 92. nomine
iupra expofito, mentionem fecit, & in Pbytograpbia t. 77. fi 2.
delineationem exhibuit. Tum Hans S L O A NE fibi in folo
natali crefcentem vifam , in Catalogo plantarum Jamaicenftmn,
Hiftori® pramiffo, tantifper nomineténus tantum 0.135 recen-
foit; dum eius confummatam defcriptionem in Hiftoria, infra
citanda, adornandam tradere potuerit. Hunc fequutus eft
RAIVS, qui noftram in Dendrologìam fuam p. 11. nomen
a SLOANE impofitum retiDens transtulit. Non longe poft
P L VM IE R V S in rnvis plantarum Americanarutn generilus,
a fe conftitutis, . eius fruétificationis partes t. 18. feorfim
delineatas & p. 36 deifcriptas, nominibus, gènerico & fpe-
ciali, fupra enumeratis, exhibuit. Rurfos Hans SLOANE
in Hiftoria naturali Jamaic te, qua 1725 Lòndini in folio prodiit
conftans duobus Volutninib,us, Voi. II. p. ig & 19- eius
propofuit fynonyma, concinnavit defcriptionem fat accuratam,
indicavit folum natalem & ufom, incolis Jamaic® haud parvi
ducendum. Dein Eques de LINNE Hort. Cliff. p. 379*
eius non tantum immutavit nomen, verum edam a 'e c t defcriptionem,
pianta quam optime congruentem, unde inpri-
mit claret, fruétificarionis partes Cacao,- Theobrom® generi
adferipto, effe congeneres, quare & eandem generi Theobro-
m®, a Cacao foliis ferratis, eidem integerrimis diftinguens,
adfignavit, Se poft diéto fob nomine generico, differentia
fpecifica pariter indicata, nec non nomine fpeciali Guazuma
noviter fuperaddito, tam in Syftemate natura, quam in Specie-
bus plantarum'pluries iam editis expofuit.
BROWNIVS itidemHiftori® naturalis ergoinfolam
Jamaicam’iple aggreffus, in Hiftoria civili & naturali Jamaic te,
5 Londini 1756. in fòlio publicata, nomine fupra indicato, Linnaano
quoaddifferentiam fpecificam non admodum diffimili, addit
aufos compendiaria defcriptione, eius mentionem fecit. Siceciam
BVRMANNVS hanc noftram cum fruétificarione in Iconibus
Plumerianis, a fe publicatis, quas AVBRIET Piétor Regius a
PLVMIERI originalibus, qua in Bibliotheca Regia Parifina
fervantur, 'depinxit, BOERHAAVIVS olimpoffeffit, ipfe
auétione publica haud exiguo pretio naétus eft, & Publico in
ss accuratiffime incifas, defcriptione brevi & Synonymis inde
cognitis ornatas, & in fàfciculos colleèbas 1 7 5 5. fenfim coro-
municare coepit, fafciculo VI, qui 1757 prodiit, Tab. 144,
fi 1. reprafentavit&p. 135, enumeratis fynonymis, defcriptione
& obfervatione illuftravit. Praterea quoque a H O V S T O-
NO charaéter eius fruètificationis nitide delineatus eft, quem
EH RET VS e tabula eius area fedulo depinxit & noftr® ima-
gini, mox memoranda, inferuit. Tandem TREWIO, imaginem
Guazuma, ab EHRETO piétam & communicatam,
edere & iconibus fuis feleólis adiungere placuit; prafertim .cum
ex collatione iconum inde haétenus evulgatarum perfpiceret, nul-
lam adhuc exftare iconem, qu® noftr® aquiparari poffit.
Nam & PLVMIERI delineationes, quamvis reliquis pr®-
cellant, cum & pianta ipfius ramum floribus & fruétibus fm-
tum, ad hffic & feorfim fruétificationis partes reprafentent,
noftris tamen effe longe inferiores, ex primo intuitu iam pa-
tet. Nec enim ramulus fruétum & florera ferens, nec organa
fruétificationi dicata, naturam exaéte referunt, pracipue vero
,flos, cuius vel petala feta bicorni infignia, vel fet® tantum
una cum foliolis neétarii piane pratergreffa effe videntur.
Idem vero de noftra icone perhiberi haud poteft, cum & ramulus
florens, & charaéter fruétificationis feorfim exhibitus,
auétus Hoiiftornano, qui itidem naturam non pefiime exprimit,
&deficientem fruétus interiorem ftruéturam fupplet, naturam,
quantum ex LINNASI & BVRMANNI deferiptionibus
colligi poteft, perbelle referant. Quamvis viciffim negari non
poffit, quod ftamina non omnino diétis deferiptionibus refpon-
deant, cum non in 5, fed in 2. tantum, totidem antheris or-
natos, findantur radios. Hac in prafentiarum fufficiant. Qui
5 plura feire cupit, adeat recenfitos Scriptores, qui 1.1. c. c.
eius defcriptionem & ufom avtopfia edoéti tradiderunt ; qui-
bus & M1LLERVS, qui in JDittionario, dum plantam de-
fcriberet, eius cultum quoque enarravit, addi meretur.
TAB.
TAB. LXXVII.
VERATRVM (capo fliluloiò fquamoia, (pica
ftrifta. Ehret.
Veratrum racemo fimpliciifimó, corollis patentibus,
ftaminibas longioribus. Mài. Dittion. ». 4. Ic. 18. tab.
CCLXXIL
Nota. Veratrum, cuius imaginem tab. LXXVII. delineandam curavi-
mus, cum b, TREWIO ab EHRETO, qui idem depinxit
, nomine proprio iconi fubiunéto, fit miffum, & ipfe
inlitteris, 1759, d. 4. April, adb. TREWIVM datis, fignifi-
caret, fibi non ingratum fore, fi icon nomine, ipfi indito, retento
evulgaretur, hinc in pianta adhuc dubia morem gerere
haud dubitavimus.
Quantum ex citatis EHRETI litteris hac de recon-
fultis perfpicere, & iam ante conieéturis affequi potui, Veratrum
noftrum eft quartum M IL L E R I , in Dittionario
bortulanorum nomine fupra expofito recenfitum & de-
fcriptum, atque in iconibus rarioribus, per plagulas editis,”
tabula CCLXXII. a. 1758. d. 22. Dee. publicata delineatum.
Qua in fententia àdhuc magis confirmatus fum, cum ex EH-
RETÍ expofidone iconi addita, & ex MILLERI defcriptione
iconi pariter adiunéba, perfpicerem, utramque plantam
in Penfylvania fponte provenire &Utrumque eandem a COLLINS
ONIO, in cuius horto botanico floruit, obtinuiffe;
quamvis &MILLERO eadémprater COLLINSONIVM
aBENSELIO, precipue Vero a BARTRAMIO iuniori,
qui hanc noftram circa PhiladelphiamPeniylvania urbem primus
detexiffe fòrtur, cum eius icone ab Eodem in folo natali exarata
communicata eft. Nec impedit, quo minus easdem pro
una eadem declaremus pianta, quod Milleriana a noftra racemo
breviori-, denfiori, magis, ovato, floribus rubicundioribus,
ftaminibus longioribus, antheris cceruleo - purpureis, (noftr®
cffiruleo- flavis,^ foliis colore minus lucido dnéfcis, nervis minus
confpicuis, foliolis caulem ambientibus maioribus recedat:
cum fint in foliis, repugnante propria defcripdone, color viridis
male, nervi vero piane non expreffi, & ego reliquam
iconis utriusque differentem (peciem fic* conciliari poffe arbi-
trer. Dum, pretergreffis Chalcographis & Piétoribus, qui -forfan
ex parte culpari ppffent, racemi diverfam faciem tempori,
quod eundem iuniorem contraétum, adultiorem vero elonga-
tum fiftit, tribuo; florum diffiroilem colorem, vel e folo natali,
vel eclimate, vel ediverfa floris acate, vel ex aliis cognitis caufis I,
eundem vel diluentibUs vel mtendentibus, quinimo fapius 1
immutantibus, explico; ftaminum diverfamlongitudinem eco-
colla, durante flore & incipiente iam fruétu, adhuc increfeente,
& ftaminibus eiaculato polline, non folum non increfcentibus,
fed & decrefcentìbus, unde ab inido corolla longiora, dein eidem
aqualia, tandem & ipfa breviora videntur, ortum ducere
fufpicor; & antherarum denique differentem colorem, ex antheris
ipfis purpureo-cerúleo colore rinétis, intus polline flavo
fartis, vel claufis vel apertis, derivandum effe ftatuo.
His pramiffis iam alius eft difeuriendus fcrupulus, an
forfan Veratrum racemo iìmpliciifimo, foliis fe f
lìlibus Linnen, in fpeciebus plantarum ed. alt. tanquam ter-
tium recenfitum, ibidemque luceum cognominatum, fit idem,
an piane a noftro dìftìnélum. Quem in fcrupulum poriffimum
incidi, cum Linnaanam defcripdonem in diélis Jpeciebus plantarum
pariter occurrentem nec non eiusdem charaélerem fpe-
cificum cum noftra icone conferrem, praterea & GRONO-
VII Florum virginicam noviffime editam evolverem, & tam
Synonyma ab ipfo & aliis exhibita quam defcripdonem Clay-
tonianam fubiunétam itidem compararem, unde nihil LIN-
N 7EI luteo appropriatum noftro, non congruum, prater floris
diverfam colorem animadvertere potui. Accedit ad hac, quod
Milleriane defcripdones ab utraque in Dittionario publicata,
mihi non fatis diftinéta vidererentur, plurima enim eius podo-
ra figna, qua in rubedine floris, longitudine ftaminum, radicis
bulbo, & nervis fòliorum minus confpicuis, ponuntur, ab
icone noftra maxima ex parte infirmantur, quod & TREWIVM
forcaffe ad hanc noftram edendam exftimulavit.
Dein & mirum mihi videbatur, quare L INN TE VS
Milleri iconum alioquin pemofeens, & plantarum ignotarum
curiofiffimus & attentiffimus, iconis Veratrum noftrum exhi-
bentis, comitata eius defcriptione, nec in Jpeciebus plantarum
nec in Syftemate Naturee meminerit, cum eandem ipfi animad-
Verfam non foiffe, fit vix credendum ; fed potius auguran-
dum, eundem dubium, quid de eadem fit ftatuendum, eam
filendo piane prateriifiè. Hac dum mecum reputem, vix in
cogitatìonem incidere non potui, qùin noftrum luteum habe-
rem, nifi me MILLERI autoritas non omnino fpernenda,
diverta patria, attentìone aliqua itidem digna, dein lutei facies
nec ex pianta ipfa vel viva vel ficca, nec ex icone nota,
& ad utramque plantam vel disiungendam vel coniun-
gendam inprimis neceffaria, eandem ampleéti fententiam red-
nereùt. Praterea & cogitatio apud me invaleret, num forte
Veratri americanarum fpecierum par fit ratio, quam europaa-
rum, qua fibi funt perfimiles, ab americana vero fpecie, terr
ria Linnai, toto fere habitu aberrare videntur. Et hac eft
precipua caufa, quare hac in re vix certi qufcquam ftatuere
audeam, fed potius alios .exhortari cogar, ut velint, fi ipfis
luteum ad manus, comparando utruinque inquirere, an prò di-
ftinétis fpeciebus, an prò varietadbus tantum, fint cenfenda.
Caterum adhuc monendum putavi, mafeulos flores in
MILLERI icone feorfim delineatos, hic pretermiffos,' ne-
quaquam, quod in hac fpecie deficiant, depiétos non fuifie:
fed podus quodEhretus, dum delinearet plantam, obiter tantum
in eosdem inquirens, ipfos non animadverterit: Charaóte-
rem vero Veratri flore fubviridi Tourntf, albi Linn., idcirco fub-
iunétum effe, quo L. B, conferendo utrumque perfpicere
poffit, in quo conveniant vel diferepent.
TAB. LXXVIII.
URTICA foliis alternis, cordato -ovatis, ierratis j
cymis dichotomis ; maiculis inferioribus, nudis.
Nota. Urtica, cuius iconem Tabula LXXVIII exhibuimus, quantum
tum ex EHRETI relatione & litteris, ad b. TREWIVM
miffis, tum ex libris botanicis noviffimis, plantas
Americanas & in folo natali crefcentes & in Anglicis hor-
tis cultas recenfentibus, pracipue vero ex Pinace Linnaana
hucusque colligere potui, a nemine nec indignata nec delineata
eft, Unde b, TREWIVS foriàn permotus eft, ut
eandem. ari incidendam curaverit, quo Decadi fua.oétav®
infereretur. Idem vero & me, generis eiusque nominis,
ex charaétere fruétificationis, in tabula citata & delineato &
deferipto, certum, incita vie, qui pianta proprium adcommo-
darem charaéterem fpecificum, noftram a reliquis iam cognitis
fpeciebus diftinguentem. Quo aptiorem vero conftitue-
rem, hinc tam EHRETI ad TREWIVM tranfcriptam
brevem reladonem & explicadonem, quam imaginem ipfam
ad narivam effigiem expreffam, fedulo confului.ìiT ’. r
Prius vero, quam ipfas fignificem caufas, qua me
poriffimum permoverunt, ut talem ipfi adornarem differen-
tiam fpecificam, qualem iam fupra,exhibuimus, & in icone
fere fubiunximus, neceffum duxi EHRETI de pianta rela-
tus, 1760 communicatos, pramittere. Qui fic fe prope-
modum habent.
:Hac pianta, qua eftUrrica fhitefeens fpecies, pau-
cis abhinc annis ab Equite WILLET, ex Infoia St. Chri-
ftophori, ubi fponte crefeere folet, in Angliam translata, &
ab Eodem in Dorjètchire, ubi ipfi eft hortus rarioribus plantis
inftruétus, & cuius in Caldario eandem reperi florentem, cul-
ta eft.
Eadem in fruticem 5 pedum altitudine exerefeit, dis-
parriturque ad modum figure minoris, totàm plantam fiften-
tis, in ramos plures, cinereos, tetragonos. Ubi folia deflu-
xerunt, prodeunt flores, vel mafculi vel fffiminei: floribus
L fami