firn mujèor. p. *¿4. ) PETIVER ( Gazopbfi. tiat. & artìs
Dee. V. p. 9S0 & conferantur, quas fuper iisdem annota-
vimus Novor. AStor. citator. T. II. Append. p. 323. Quum
vero harura ftirpium omnium deferiptiones nimis imperfeél©
& obfcura, nec illis figura, & pracipue nulli generis cha-
raéleres additi funt, de illis plura commemorare fuperfedemus.
Praster has citatas ftirpes a CATESB Y T. II. t. & p. 28. de-
fcribitur & depingitur Cornus foliis Salicis Laure» acu-
minatis, fio ribus albis,fru£lu Sailafras, quasftirps, fi
foliorum figuram & floris colorem excipias*, non folura baccis
earumquecupulis&petiolis, verumetiam floris figura, penitus
convenit cum Saffafras. Floris fexum non indicat A. procul
dubio ipfi haud cognitum, & baceas deferibit depingitque viri-
des, forfan nondum maturas: ceterum Ugni qualitates tacet &
folummodo addit, hanc arborem ordinarie ultra a<S. pedes non
afeendere, folia effe alterna, eorumque petiolos pollicem
•longos.
Malus Punica fylvellris ac fterilis, cuius flos b«a*usv»v nofhinatur
Dod. 794.
Balauilia Tabern. ic, 1033. H Eyft. Aeftiv. arb. & frut, Fol. 8,/, 1«
Balauilia, five pleniflores Granati fylvellris Ger. 1450.
Balauilia Hiipanica I, B, Hift. I. 82.
Balauilia flore pleno maiore C. B.pin. 438. Barb. Ind. II.. 250,
Balauilium Lob. ic. II, 130, H. EjJl. I. c. defcript,
Balauiliuin maius five Cyprinum I Park. Parad, 429. fig. 6.
Balauilio orientale Caft. Dur. edit. Rom, 1585. & Fen, 1617. p. 59,
. ibid, 1684* P* 6°.
TAB. LXXL
I. PVNICA foliis lineari-lanceolatis, caule arbore-
ícente, flore maiore Mill. Gard. Di£i.
Punica Linn. H. Clif. 184. Fpfi i»*.' Mat. med. 37. n. 223. Spec.
Granatus flore pieno Heucb. bid. 21,
Granata, Punica mala Blackw. Herbal, t. 97.
III. PVN ICA foliis linearibus, caule fruteicente,
472. n, i. Syft, N. 1056. n, 544» Boy. Lgdb. 267. Hill. Hift. . ü H i Punica, quæ malum granatum fert, Cafalp. 141. Tournef. I. B. H.
. 63d. Boerb. Ind. II. 250. Till. Hort. Pif 140.
Punica fylvellris Cord. Hift. 184. a* Carid. PI. dAix. 383* Mich. Cat.
PI. H. Cafi Flor. 77, Segti. Plant, Véronenfi. II. 31°.
Punica five Granata malus flore Amplici Helft. Ind. II. 24,
Punica mala Blackwell Herbal, t. 145*
Punica malus Dalecb. H. Lugd. 303. & Punica mala Cord. Hift.
83. b. Buell. 239.
Malus Punica Gesti. Hort. 067, a. Mattb, 193. Dod. Pempt. 794.
Cam. Epit. 130. 131. I. B. Hift. 76. a. Magn. Cbar. 325»
Malus Punica flore fimplici H. Eiß^aßiu.-axb.&^fruL Fol. 7.f,l
Malus Punica feriva C. B. piti,.438. Parck. Tb. 15 io. Parad. 428.
», I. Magn. H. R. Menfp. 130,
Malus Punica fylvellris C. B. pm. 438. Gerard. 1450, Magn. Botan.
Monfp. 173,
Malus Punica fpinofior agrellis I. B. Hift. 1.78. b.
Malus Punica five Granata Park. Parad, 428,
Malus Granata five Punica Gerard, 1450. Tabern. ic. 1033Ì
Malus Granata Stapel in Tbeopbr, 393, Parck. Tb. p. 1511.
Malus granatus Dorft. 141. fimplici flore Parck. Parad, p, 429. fig. 4,
Malum Granatum, Delima Rumph, Amb. II. 94. t, 24;
Malum Punicum Lob. Hift, 563, adverf. 419, icon. u. 130,
Granada Heift. Syft. i$. Rupp. 155.
Granata, Punica mala Blackwell Herbal, t. 145,
Granatus flore fimplici Heucb. Ind. 21.
II, P V N I C A flore pieno maiore Tournef. I. R. H.
636 Boerb, Ind. II. 250. Garidel PI. cTAix. 383. Mich. Cat.
Pl. H. Cafi Bor I. c. Linn. H. Gf. 184. var. ß. Hall. H. Goett. il* Zsm, H. Goett. 144.
Punica Balaullifera I, B. Hift. 1, 82. a,
Punica fterilis, fed peregrina in Italia Cafalp. 141.
Punica five Granada malusflore pleno Heift. Ind. H. A, Jul, 1. ad,
Malus Punica flore pleno R. R. P. H. L. Bat. 404,
Malus Punica fylvellris maior, five Balaullium maius Park, Tb. 1511. Rai. ü. I4ö3t
flore minore Mill, Gard, Di£t. n. 2,
Punica Americana, nanafeu humillima Lign, Tournef. I, R.H,6%6.
Ex»of. <*. 4, Cytìnus leu flosadhuc claufus, b.6. Peri'anthium feu calyx femiquinqueftdui
a fade externa, c. corolla a fade extema, d. a fade interna, e. f. calyx verticali-
ter difle&UJ, g. g. corolla pelala quatuor calycis fegmentis adhuc infcrta, a fade
interna, b. petalum quintum feparatuma facie externa, /. eius dorfum elevatimi,
k. k. ftàminum insqualis lqngi tudinis fafciculus extra calycern ex parte prominens,
1. 1. idem fafciculus parietibus calycis adnatus, m. fìamen feparatum ni magnitudine
naturali, ». auoa, ubi iilamcntum & anthera didyma, o, ovarium, calycis
ima parte comprehcnfum, p. feminum feu granorum. rudimento y. ovarium ver-
ticaliter dilTeitum, r. r. ovarii operculum orbiculare féu germims vertex conve-
xus, f. ftylus brevis iìmplex cum fligmate capitato, t. t. ,ovarium calycis feg-
mentis coronatimi in. fruitimi feu malum fenfim feniìmquc magnitudine auiSum
èxcreicens, a. a. duo tales fruii us maiorem perfeflioncm confequud, x. malum
perfeìtum feu fruSus matures, y. talis ex fumma maturitote fponte fua crepatus,
a. & © talis. verticaliter difTe£tiis,_ ubi i. calycis fegmentorum leu coronas facies
interior cum ftaminum reliquiis arìdis, 2. 2. piftilli ftilus feu tubaperfiftens, eius
pars inferior feu germinis vertex, ovarii operculum orbiculare & fupcrius con-
vexum formans, 4. 4. eiusdem ¿idilli perfruflus medium ad petioium usque
continuatio, qua in varias lamellas feu pelliculas dividitur, 5, eiusmodi lamella
femipeliudda, fuper granorumiloculos expanfa, horum loculorum fingulos in-
-vedicns ipiìsque grams fé intergerois, i.lateris oppodti loculi cum fuis granis
denudatis, 2 talis fruftus horìzontoUter dilTeilus, 7:7/lòculi noveril vel decem
& in fingulis duplex granorum feries, $ iidem lòculi evacuati, g. 'feparatum
granum involucro fuo lùcci pieno adhuc involuturn, 9. grani iemen feu acinus
denudatus, 5 flos punica feu Balauftia maiòns plenus feu petolis multiplicatis,
2J. talis vefticaUter diflèftus, 10. petola multiplicata ex daminum transformatione
orta, 11. Pidillum cum dylo, digmate & germine feu ovario, f Punica nana
flos a fade laterali & lùperiore, uterque in magnitudine naturali.
Nòta. Hanc imaginem Dn. EHRETVS pinxit.,, Monte Peffulano,
ubi uri in pluribus GaHiie Narbonenfis atque Italiae regionibus
hi frutices arboresve ad vias in fepibus arvisque frequentes
inveniuntur, id quod edam PETR. MAGNOLVS Bot.
Monjpel, l. c, (ubi de Punica fylveftri agitj) teftacur his verbis:
„ reéle I. B. Monfpelii in fepibus provenire dicit; ea fiquidem
„ utimur etiara pro vinearum fepimentis. „ & GARIDEL
plantas regionis Aquarum Sextiarum recenfens, de Punica
rariter fylveftri agens haec addit latine reddita: „ reperitur
„ ubique in via Tbolonet verfus ad quartam milliaris partem
,, ab urbe, ad arvorum tnargines, quos Ribos appellant, atque
„ aliam infra arva de Monte, au Devens, Moller es pluribusque
„ in aliis locis ; plantatur etiam pro fepibus llruendis ut & in
horcis pariter ac prope pradia. SEGVIERIYS 1. c. de
eadem Punica refert; „ in fepibus omnibus frequens eli, cum
„ in urbis viciniis, tum in aliis locis ab illa dilfitjs „ & Mercator
per Galliam Narbonenfem negotium gerens mihi afiìrma-
vit, easdem etiam fatis frequentes effe Budijfa in Lufatia fu-
periorc turn in herds, tum horum fepibus. Dum hanc fimplici
flore arborem in horto quodam noftratium florentem inveni,
floris partes.figillatim delineandas curavi; &, ut fruélus quoque
ftrudura pateat, tales maturos a mercatore fupra memorato
procurandos perii & inter illos unum iponte fua iam hian-
tem, quaoccafione ab ilio didici, eos ab arbore iamfeparacos
non amplius dehiicere, fed cum arbore adhuc iunétos ex filmina
maturitate indeque granorum fucci turgefeentia.. Partes
quasdam floris fru&usque olim propriis infignira funt nominibus.
Cytinum iam produxi, quo tum flores adhuc claufi, tum
eius calyces notabantur ; flores Punica: fylveftris a botanicis
aeque ae medicis vocabantur Balauilia vel Balauilia?,
quo
quo nomine adhuc in officinfs pharmacevticis-veneunt, fed
ibi ordinarie colliguntur flores Punica: pieno flore &, quaeftus
largioris cauffa, petala una cum cytino ficcantur, qua: pares
vires obrinenri Fruélus eortex nomine Malicorii, aliis
cum DIOSCORIDE Sidii, (sìSio»^ aliis, corrupto Graco
nomine Piìdìx (vid. I. B. f. yg; b.) veniebat, vel quia
olim, uri Rhus coriàriorura, ad coria perficienda adhibeba-
tur (/. B. ibid.) vel, quod probabilius, quia eius fubftanria
corio fimilis eft. Péllicula loculos granaque inveftiens a
VARRONE dièta eft Cicus & Cicum, notante IO.BÀV-
HINO /. c. p. 78. b. Diftinguuntur vulgo mali Punicte in. fyl-
veftres feu agreftes, & fadvas feu hortenfes, quarum priores
afperiores dicuntur & fpinofiores. Quemadmod'um aur
tem hae arbores illis in regionibus calidis, ubi filveftres funt,
in hortis quoque, procul dubio venuftatis & utilitatis cauffa
plantantur (quod auélores citati &MAGNOL Hort. Reg.
Monjpel. p. 130. docent), ita in regionibus rigidióribus ne-
ceifitaris cauffa, ne ex frigore pereant, hoc obfervatur: fi
vero inde habitus earum paullulum mutetur, & mitior redda-
tur, hoc ad ipeciem defignandam non fufficit, quare etiam
LINNiEVS 1. c. utramque pro una eademque ipecié merito
declarat. Notabile eft, quod RVMPH1VS 1. c. de hae arbore
his verbis a BVRMANNO translatis indicat: „ Gra-
„ nats arbores in India tantum frutefeutit, immo plerumque
,, breviores funt quam in Europa, feie in varios tenues di-
„ fpergentes truncos, ac vix ita dirigi poffunt, ut unam tan-
„ tum gerant ftipitem : Ceterum tam forma quam fruétibus
„ conveniunt cum Europea „ heu quanta climatis vis! Puni-
cam flore pieno feu Balauftiam cultura produélum & fylveftris
fobolem pariter tantum quidem effe, nemo negabit,
cui notum eft, in floribus fic diétis plenis ftamina tantum in
petala mutari, vidfig. -4. id quod VALLIANT Serm. de
ftru&.flor.p. 12. fequ. iocofo explicat ftylo; quia vero hae
transmutatio perpetua manet, merito varietatibus conftantibus
annumeratur. Ceterum, quia hac mutatione ftaminum
filamenta .transformantur, hajc vero antheràs feu leminis
prolifici loculos abiiciunt, eiusmodi flores inde redduntur fte-.
riles, fi excipias quosdam, e. gr. Papaveris, qui nihilominus
fruclum femenque perfeclum relinquunc, quia horum ftaminum
degeneratorum haud pauca antheras fuas iervant. - Dif-
ferunt autem Balauftia: flores infigniter ratione magnitudiriis.
Valde fpeciofe omnesque esdem funt eorum imagines, quas
fiftunt LOBELIVS, PARKINSONIVS, GERAR-
D V S , TABERNAEMONTANVS, IO. BAVHI-
NVS, quas aquant, fi non fuperant illa Horti Eyftertenfis
imo C AES ALPIN VS l. c. hos flores comparat cum Rofis
eentifoliis. Noftra imago fig. $. multo minor eft (ean-
dem magnitudinem enim non omnes flores confequuntur_)
neque tamen propterea confundendus eft cum Balauilio
flore minori Romano H. Ejfl. t. c. fil. 9. fig. 2. feu
Balauilia flore pieno minore C. B. p. 438. n. IV. &
Balauilio Romano fig. 5. minori Park. Parad. 429. feu
430. «. 3- utpote qui frutex fecundum additam H. Eyft. de-
fcriptionem differt foliis atrovirentibus & calycibus craffiori-
bus durioribusque, florum minorum triftiore faturata purpura
punicantium magis fylveftrem genium referens, & PARKINSON!
I frutex deferibitur maiori hurailior, foliis feturaciiis
Virentibus, ramis minus purpuraicenribus & non lpinofis, floribus
minoribus, non adeo plenis feu multiplicatis, ex auran-
tio faturarius rubentibus, feu coloris ravi (anglis tavvny,
germanis fiotvSnrb) calycibusque eiusdem coloris, nihilominus
tamen a L IN NASO varietari ß. tantum adferibitur. Alitea
fentiendum eft de Punica nana, (cuius florem figura
fiftit), quam ipfemet per aliquot annos in tefta horti mei colui
& eosdem charaéleres lpecificos obfervavi, quos MILLER
VS l. c. annotavit. Diftinguuntur porro Punica mala i
ratione faporis, qui in aliis acidus, in aliis dulcis eli: addunt
nonnulli fòporem vinofum feu ex acido & dulci mixtum aut
medium, quem nonnulli, gracam vocem ptirov corrumpentes,
lepide dicunt muzum (I. B. p. 78. b.), quales fruélus Mon-
fpelienfes, Muffienques nominant tefte MAGNOLIO, qua-
lesque RVMPHIVS l.c. deferibit Amboinenfes Exrelatio-
ne memorati mercatoris certior faélus fum, Granata mala,
dulciffima provenire ad lacum Benacum {Lago di Garda) agri
Veronenfis, circa Budiffam vero colligi maximam partem
acida, cuius indolis tefte MAGNOLIO quoque flintMon-
fpelienfia filveftria; propterea vero ex his fpecies diftinélas
formare, fundamento carere & potius hanc differentiam a foli
iblisque benignitate produci mihi quidem videtur, pracipue
quia CASSALPINVS 1. c. p. 142. iam annotavit, acida in
Aegypco converti in dulcia, & I. B. p. 76. b. affirmat, ex
dulcibus acinis prodire viles, & ex enucleati, dura & pie.
rumque acida feilieet mala. Punica Aegypti & Ciliciae, mutato
folo, meliora redduntur. Quod ad nominis etymon at-
tinet, nullum quidem eft dubium ; illud a colore puniceo,
leu phcfiniceo, quo flos & fruélus grana fuperbiunt, derivari
poffe; num autem nomen coloris puniceum e contrario ab
hac arbore derivandura fit; quia fecundum PLINIVM ta.
les arbores laudatiffima; olim copiofe crefcebant in vicinia
famofe urbis Carthaginis, (Aldrov. dendrol. Ed. Bon. y91. Fran-
cof. 423.) asque perfpicuum non eft‘ fic etiam Malum granatum
quidam a Granada feu Granata urbe vel Hiipani» regione
ex pari ratione derivare amant, quod vero alii cum
LACVNA rident, quia malum granatum hoc nomine CA-
TONIS & VARRONIS tempore notum iam fiiit (/. B.
p. 77. b.) & potius etymon quserunt in plurimis granis, qui-
bus h»c mala fcatent. Qui plura ad Mali granati hiftoriam
pertinentia, ex veterum Monumentis petenda, feire amat,
evolvat colleélanea uberrima VLYSSIS ALDROVAN-
DI Dendrol, edit, Sonon. p. S8d. feqq. Francof, p. 410. feqqu.
& I. B. l e.
TAB LXXIII & LXXIV.
FICVS foliis palmatis Lim.H.Clfif.4.71, ^ 30 5 .Mat.Med.
»: 478. Amati. Acad. 1.215. Spec. pi. 1513. cognomine Ca-
ricse. Roy. Lugdb. 211. Gouan. Monfp. C21.
Ficus foliis palmatis fru&u maiori Brown. Jam. 109.
Ficus Trag. Hift. 1050. Cord. Hift. 184. Mattb. Diofc, 207. fig. 211.
Cam. Mattb. 101. ic. b. Epit. 182. Lobel. Obf.612. Adv. 442.
Ic. 197. Cafalp. plant. 87. Dod. Pempt. 811. fi 812. Dalecb.
Hift. 335-/• 336. Tabern. IC. 975. Gerard. Hift. 1327. emac.
1510. /. B. Hift.I. 128. Cbabr. Sciagr. 9. Aldr. Dendr. 427.
Rai. Hift. 1431.
Ficus communis C. Badb. Fin. 457. Magici. Moit/p. 07. Botri.
Lugdb. II. 258.
Ficus iàtiva Fucbf. Hift. 754. /. 755. Jonft. Dendr. 46. 24.
t* Ficus iàtiva fruflu maiori violaceo oblongo, cute
lacera Town. LINN. Aman. acad. I, p. m. 21 y.
Nota. Ficura ex antiquiflimis effe arboribus ; qua femper in ufu
fuerunt, maximique ieftimara, ex fecri Codicis variis locis,
veterum rei ruftieae feientiaque naturalis Scriptis, & Poeta-
rum figmentis fatis fuperque patet ; hinc non mirura, quod
tam follicite femper fuerit culta, & in alias regiones, ea
deftitutas, translata. Interim tamen eius fruélificatiò, quara-
vis in omnium oculis & manibus effet, Hiftori© naturali;
cultorum & curioforum oculos, intra receptacula recondita,
calide fubter fugit, Neque enim, qui in COLVMELLA
de re ruftica l. V. C. X. ed. Gefner. 558, ubi varias recenfet
ficus, occurrunt flofeuli, pro veris flofeulis funt habendi; fed
potius fecundum Notarum Autoris fententiam, pro prima
ficus erumpentis cyma. Tandem vero CORDVS,. in Bo-
tanices emolumentum natus in Grofforum cavitate primus
flofeulos piftillatos deeexit , uri ipfie in Hift. III, 124, a
his verbis teftatur: Flores, ut omnes baStenus tradiderunt non
fert, fid ftatim parva fru&uum rudmenta, quos grojfulos aut grafi
fis latini vocant, pilo aut fiaba aqualia, ea paulatim increfcunt,
dome piri mediocris figuram ac quantitatem confequantur, cum ad
mediam magnitudinem pervemrìnt, intra fe flores ( quod: fior taftè
mìreris ) concìpit figura confertis Jfaminibus fimiles, colore in cori-
dido pulpurafeentes undique e carne exeuntes, atque ad mediam
fruttus cavitatem fe dirigentes, quibus fingala minutaque fuccedunt
femina, colore flava, quodammodo compreffia * milioque fimìlìa, unde
etiam cencbranùdes a gratis dicuntur. Haélenus Cordiis. Ex his
fetis liquere puto, Cordum vere flores piftillatos in ficubus
domefticis confpexiffe, nec immerito j>ró vero eorum deteélore
£ femper