fuo optime illuftravit; non tamen placuit, uti nec in Lijinaeo probare pofium,
Barrelieri fynonymum, quod ifthuc revocarint. Barrelierus ipfe,'aut ejus-
dem certe interpres Juffiams Ponas fe delcribere plantain atteftatur. A t jam
monui: Baldenfis ea ftirps & Clufio, & Johanne Bauhino, & Seguierio fidem
facientibus, non glacialis, fed rutsfolius Linnsei Ranunculus eft. Et quis-
nam denique autorum Glacialetn umquam polypetalum? quis decalvato us-
piam vidit calyce? Ut vero prioris, fic & iftius duplicem noftris ex alpibus
poffideovarietatem; utramque vivis adumbrare coloribus vifum eft, ut,. quo
inter fe , & a priore differant? dum ftmul infpiciuntur, intelligatur facilius.
Radix e i, brevis adeo, ut fere nullam, aut fcabiofe fuccifae ad inftar, prs-
morfam dicas; fedquantula ea demum cunque eft, fubcylindracea, craffius-
cula, pulpofa candicantis coloris; ad caulis exortum, fub radicalibus foliis,
larga rapularum pra?longarum liruplicium, teretium, pulpofarum, alborum
inftar funium, defluentium redimitur corona. Easdem ab alpicolis, lympha
elutas, ut erant, comeftas effe, ipfe v id i, nullo , quamvis monuerim, lati-
tantis forte veneni, metu. Caulis quinque, fex, feptemve pollicum, erec-
tus, teres, fucculentus, glaber, viridis, rarius biflorus‘ tantum, nec nifi ra-
iiffime monoflorus , ut plurimum triflorus, quamquam & quadri - & quinque-
florus.^ Folia radicalia complura,. carnofa, feu verius pulpofa, firmiufcula,
faturate viridia, glabra, aut certe nonniii paucis, rariter fparfis, & brevi
deciduis villulis obfita, de longiuiculo petiolo ternata, foliolis ftngulis lates-
centibus, fubcuneiformibus, in petiolum velut decurrentibus, feme], iterum-
v e trilobis, laciniis obtufe lanceolatis. Communis eorum petiolus five axis,
teres, fulco fuperne excifus, qui bafin verfus in canalem abit, caulem vagi-
nantem, ut petiolus bafi ftipulam oblongam, membranaceo - alatam, ut in
plantis urobelliferis, referat. Caulina parum a radicalibus diverfa, minus
tamen frequenter diffe&a, nec adeo, ut ifta , latefcentia; praster infimum,
lonlongiufcule
petiolatum, v ix alia, quam ad pedunculoruin exortum, eaque
rub - aut vere feffilia, tripartito - fubtrifida, fummis fimplicibus, lanceolatis,
integerrimis. In varietate teneriore, eaque multo graciliore Leontinarum al-
pium, folia omnia profunde magis diffecb, foliolis interdum potius multi-
partitis, quam trilobis; laciniisque linearibus, fubteretiufculis. Flos mag-
nus; calyce pentaphyllo, corollis minöre: foliolis oblongo - ovatis, con-
cavis, lubcoriaceis, primum viridibus, turn ex viridi obfcure rubris, villo
longiuiculo, ferrugineo - rufo, denfiffime hirfutis, deciduis. Corolla penta-
petala, alba, extus apicem verfus dilute rofarum colore rubella (vidi &
totam intus extusque rubram) petalis obovatis, integris, fubcrenulatis, lon-
gitudinaliter ftriatis, bafur verfus in unguem velut decurrentibus, cui fuperne
fub fquamula membranacea, bifida, flava, fovea neftarifera imprefla eft.
Stamina plurima, vix calycis altitudine; filamentis una ciim antheris flavis.
Germina & ipfa plura, oblongo - ovata, extrorfum bafi gibba, feffilia , ftylo
vix u llo, ftigmate fubcapitato, extrorfiim fubincurvo. Odor nullus. Icon
Oederi, utut elegans, minus tamen riatuialis; in Carinthiacis certe ftirpibiis,
nunquam tanta foliorum hirfuties; fed neque eorumdem petioli bafi teretes.
LXII.
RANUNCULUS PARNASSIFOLIUS. Tab. 9. fig. 3.
Ranunculus caule multifloro, hirfuto; foliis radicalibus petiolatis, ovatis,
integerrimis, fupra hirfutis, fubtus nervofis; calycibus purpureis.
Ranunculus parnaffifolius, Linn Sp. pi. T. z: p. 774. N. 6,
Nullis unquam queftibus faftam radicis, foliorumque radicalium per
iter jacturam refarciam. Specimen rariffimse omnino ftirpis cum unicum dun-
- taxat