lus, una cum foliis non nihil glutinofus, five vifcidus; jam fimplex mono-
florus, fæpius tamen apud nosrâmofus, bi - & triflorus, etiam quadriflo-
rum poffideo. Flore magno, tarn in caule, quam ramis terminali; nec
aquofiffime, nec faturatiflime flavo, fed ea modo tinfio flavedine, qua au-
ro non nihil diluto propria eft. Calyx duplici duntaxat foliolorum ferie
imbricatus, in florefcentia patentiffiinus ;. foliolis ex ovata bafi attenuatis,
lanceolatis, integerrimis, vifcido - yillofis, corollarum radio haud multo
brevioribus. Receptaculum hemifphærico - convexum , nudum. Corollas
difci hermaphroditæ, tubulofo - quinquefida. Staminibus quinque breviffi-
mis, capillaribus, albis; antheris in cylindrum connatis, flavis. Stylo
fimplice, antherarum longitudine, ex albo - flavefcente ; ftigmate exferto,
bifido, flavo. Corolla radii ligulata, calyce tantisper longiores, in ftel-
lam patentes, ftriata, apice trifida; faminea; tubulo earundem filiformi,
extus villofulo. Stamina exantherata vidi nulla, nifi quis villulos tubi pvo-
pe faucem, pro ftaminum rudimentis fumât. Stylus faminearum harum
corollularum, in recente planta nonnihil nitentium, idem, qui floribus
difci. Folia, eiusdem cum caule, coloris, dilute viridis, eodemque modo,
vifcido-villofa, non craflà, nequ: rigida, potius aliquantum tenera,
& fubtilia, taftui certe mol'ia, flexiliaqtie. Radicalia copiofa, longe petio-
lata, fubrotunda, quandoque &fubovata; rarius, ex decedente eorumdem
bafi a petiolo, velut obtufe fubcordata, attamen Temper integra, & per
oras ferrata. Caulina, dempto uno, alterove ex infimis, & ipfis petiolatis,
reliqua feffilia, lemiamplexicaulia , auriculis liberis, oblongo- fubovata, &
fere ovato-lanceolata, alterna, integra, ferrata, villofa, vilcida. Odor
flori modieus , non inamoenus, radici nullus. Semina óblonga, llriata, ex
pube villolula, pappo feffili fimplice, pilofo, tam in lemiflolculis radii fæ-
raineis. qua m in hermaphroditis difci.
Atque hasc ea demum eft planta, qu<e jam Clufii, Johannisque Bau-
hini tempore (ut hie ipfe atteftatur) a montanis paftoribus Rupricaptarum
radix adpellabatur. Sane in Canalenfi Valle Pontebae, Tarvifiique, atque
in Rabl etiam, exiftens, cum ex Rupicaprarum Venatoribus feifeitarer,
G'ämswurz anne nolfent ? probiffime , uno affirmabant omnes ore; cumque
eorundem verbis diffidens, ad me, ut adferrent, rogarem, non aliam, quam
hanc, & ipfi iteratis adtulerunt vicibus. Supereft, ut jam & de Synony-
mia ejusdem dicam aliquid. Et miratus profefto non parum fum, ftirpem
adeo graphice, & a Clufio, & ab Joh. Bauhino locis citatis, nec minus
vete deferiptam; tamen nec a Linnaeo, nec ab Hallero, Jacquinio, A l-
lionio, atque Scopolio, inter Synonyma Arnicae Scorpioidis, recenfitam
effe! Linnasum, qui legitimum e x , Lobelio', Lugdunenfibusque ädtulerat fy-
nonymum, anne forfan abfterruit, quod unicam duntaxat in Clufiana figur*
viderat florem ? Levis hasc ratio momenti mihi quidem videtur effe; quan-
do vera hasc Rupicaprarum radix aeque frequenter monoflora, ac multiflora
eft; & radice femper dulci glyzyrrhizas, feu polypodii vulgaris; ut nil de
eo dicam, in Clufiana figura, non integram certe exhiberi plantain , fed
partes non nifi ejusdem lummum fcilicet floriferum caulem, tum radicem
cum ejusdem foliis. Jacquinii, quam Vol. 4. F lora auftriaca Tab. 349.
pingi fecit plantain, in natura, ufldicimus, v id i; eftque vera Scorpioides
Linnai; ut, quod in eo minus probem, aliud non fit, quam, quodtransverfas, an-
nularesque radicis futuras, aut, fi vis, rugas, nec decumbentes nec furfum verfus
imbricatas, verbo, admodumdebiliterexpreffit; tum, quod Hallero, Scopolio-
queproDoronico Auftriaco fecundo, Doronicutn Auftriacum tertium ex Clufio,
& ipfa fynonymuin Arnica Scorpioidis L. adaptarit, qua planta etfi tamquam
Rupricaprarum radixab Alpicolis vocetur, tamen vel Clufio & } .'Bauhino at-
teftantibus ab altera illa Rupicaprarum radice, plurimuin diverfa eft. Ve»
Ff 3