- fallor, qui -Archangelicam commemorat, Lobelins, loco citato, fuit; fed
hunc nonnifi addubitans recipio, magis propenfus credere, fub Archangeli-
cae nomine Angelicani duntaxat fativam intellexiffe, turn quod Angelique,
apud Gallobelgas vocari dicit; turn etiam quod aquofe luteolos, nec nifi ex
luteolo velut albentes ei tribuit flores, quod fativa: onmino, haud quaqüam
vero Archangelica: me * , proprium eft; ac denique quod Norvegiae praepri-
mis vult effe mcolam, ubi neque Linnaeus, neque Gunnerus, aut ullus fep-
temtrionalium alius Angelicarum aliam, quam fativam, & fylveftrem dete-
xere. Atque idem plane & de Tabernaanontani Afchangelica 4ta, quam &
fqandiacam vocat, fentiendum opinor, ft revera non aliam, quam Lobelia-
nam. intellexit, etfi figuram eamdem omnino, quam Dodonaeus Clufiusque
» Mkms de utroque hoc angor; ille enim Lobelio refte quoad florum
colorem contradicit; hie & locum nativitatis indicat, fylvofos nempe mon’
tes Arci Greben vicinos in Pannonia interamni. L oca, quae Angelica fati-
va habitare folet numquam, nonnifi apricis alpium lecus rivulorum defhmim
adfueta, ut puta auf der Gaßein ; auf der Sau - Alpe; in Taurero Malnizenfi;
inter Cfapovahum Trebufchinam , & Ternovam diftriftus Goritienfis &c,
Longe autem certiffimus de Scopoliano fum fynonymo, quoniam nonnifi a me
habuit; non quidem ex montibus Locopolitanis, ubi mihi nufpiam fafta eft
obvia , fed ex illis, uti indicaveram, praealti inontis Slivinza prope famige-
ratiffimum ilium Zirchnizenfem Lacum dicam ? an aquarum montanarum in-
undationem annuam ? tum ex fylvofiffimo monte Fridriehsftein principi &
cognomme diftriftus GotfcheVienfis Urbi adfito. His ego rupeftribus, um-
brofis, fylvaticisque, & vere inhofpitis montofis Norici mediterranei in lo-
c is , e quo & Savus, & Dravus etiam in Pannoniam defluunt, his inqu'ara
in locis, a quibus fativa ilia exulat Angelica, plantam inveni meam, quam
poft Clufium nemo alius. A d Scopolium, & Mygindum cum Archangelics
nonomine,
& Laferpitio foliaceo - alatis mifi feminibus; ftimulabatque identic
dem ifte, Veteris uti Norici ftirpem ne amplius latere in tenebris finerem,
editaque differtatione peculiari, publici haud gravarer earn facere juris, vel
proprios ad id , fi opusforet, offerendo fumptus. Sed me tradendis tunc
Philofophise lebtionibus diftentum pnevenit ille , & quod non parum miratus
fum, Chironium Linnaei Laferpitium in altera Carniolica: flora: editione dix
it, Rivini fultus autoritate, Tanta Viri hujus vere eruditiffimi, ob veteran
in raris ejus dotibus nixam amicitiam, apud me eft autoritas, ut maxi-
mi, qua: dicit, apud me femper fint ponderis; vereor tamen, ut quae ex
Rivino adducit momenta, firma fatis fint. Rivinum, utut raaxime femper
optarim, habere numquam potui; qualis itaque, quam Panacis dedit ico-
r,em, fit? haud fcio; quid? fi, ut fulpicari tamen licet-, nonnifi Heraclei
cujusdam -fpeciem exprimere voluit Rivinus? anne & addidit Rivinus, fe-
mina Panacis fui alis effe quatuor membranaceis foliata ? Peregrini certe Panacis
Dodonaei, aut & Panacis herculei fecundi Tabernaemontani, quoties
icones intueor, ut Linnaeum cetera, etiam invitus dem, Chironium fuum
Laferpitium non rite determinaffe , numquam tamen mea cum planta commune
quidquam habere video. Eft Laferpitio Archangelica: radix pereanis,
ab una ad duas interdum fpithamas longa, craffa, de fe fufiformis, bafi tamen
in tuberofum velut caput intumefeens, ac numerolo porcinarum fetarum
capillitio coronata; caeterum brachiata, fparfis quaquaverfum, intricatisque ,
quas copiofas undique egerminat, teretibus longisque radicibus a liis, magis
gracilibus; jam recta in terrain depacta; jam cum faxofum non finit aliter fo-
lum, ex parte faltem horizontalis, 8c repens; extus dilute, velut ex albo
ochracea, intusalba, flavum tamen, glutinofumque lachrymans la c , quod,
ut tota radix acerrimi, maximeque aromatici, & grati odoris eft; fapore ad-
ftringente, linguam .fi non urente, excalefaciente tamen; primuin velut foe-
E e ni