vernis, quam pulpofo, colore ipfo, ac præprimis habitatione præcife alpe-
ftri, longe diverfiffima, a Saxifraga ilia tridactylite Linnæi, quæ quovis
paffim in muro, humillimisque arenofis in locis crefcere amat; etfi (nam fa-
tendum ingenue eft ) fpecifici fi attendantur charafteres, adeo ei proxima
fit, ut non nifi maxima cum difficultate, veri inter utramqne conftituantur
limites; nequë alios C. Bauhinus fciviffe videatur, quam qui inter majus &
minus agnofci folent. A t cur non in tanta, charafterem fpecificorum utri-
ufque, identitate, refpeftus habitus efl ad naturam Tridaftylitis pulpofam,
fedis propriam, quæ in Adfcendente Linnæi Saxifraga, pulpofa nunquam,
femper fubcoriacea e ft, & fere exfucca? nonne jam prona illico, facilisque
inter utramque fluebat diftinclio fpecifica ? Àt illud mirum magis, tot tam-
que célébrés inter Autores, quibus ftirpsadeo non rara editioribus in alpibus
occurrit, neminem tarnen unum exftitiffe, qui adfcendentem Linnæi Saxifra-
gam aufus fuiffet agnofcere ; minus adhuc, aperte dicere! Pro Petræa L.
cum Gunnero Oederus habuit, a qua longe alieniffiroa eft. Cum LTypnoide
L . quam in Belgio prope Leodium ad Chaufe fontaine Baronis de Hemm
copiofam leg i, caulibus flaccidis, ïuo fub pondéré fuccumbentibus, tantum
non plàne proftratis, flore luteo, foliisqiie anguftis,linearibus integris triden-
tatisque &c. talem omnino, qttalem Oederus Icône 548. exhibuit, cum
hypnoide inquam Linnæi, Scopolius confudit. Incertus, quo fe converte-
ret denique? Allionius, pro fpecie nova, foliis perquam nimis latis, propo-
fuit. Hallerus unus, ut perfpicaciffimus eft, fed tarnen v ix aliter, quam
fluHuans, poffe effe putavit Tridactylitesalpinum majus ereflumC; B. adeoqtie
& Saxifragam afcendentem Linnæi. De hoc utcumque fit; planta, quam iftbic
fuis cum varietatibus exhibeo, cérto certius Saxifraga adfcendens L . nec alia
eft. Ut vero frequens in alpibus occurrit, ita & egregie altitudine, ramo-
fitate, dentium incifuris, petalis ut plurimum integris, rionnunquam tarnen
- : &
& obiter emarginatis variare iolet: attamen pallide rdfeis pi Ha lineis petala
nunquam, ut Hallerus, vidi. Radice planta, utut quinque, aut fex etiam
interdum pollices alta, plane non magna craffave, fat imo parva, gracili,
filiformi, ex albo-flavefcente, fimilesque fibi hinc inde demittente radicu-
las, attamen lenta, fublignefcente, & omnino perennante, prsdita eft. F o lia
profert ea radicula plurima ; in polypetalam ordinata rofam, imbricato,
dum patent, incubitu; craffiufcula, exfucca, fubcoriacea, ovato- cuneifor-
mia, plana, in petiolum decurrentia, petioli tarnen expertia, margine api-
cis quinque - rarius tridentato, trifte virentia, abfque nitore; in fenio oblcure
rubentia, turn denique fufca. Caulem, cefpitulus hie talis radicalium. folio-
rum, educit unum, alterumve medio e centro, eumque pro ratione majoris
elevationis fo li, jam bipollicarem tantum, aut quinos fenosve attingentem
pollices. Is nunc verfus fummitatem duntaxat, alias ab imo furfum, ramo-
fus undique e ft, ramis non nifi rarius unifloris, Parce, aut profufe ramofus,
nunquam non teres, ereftus, trifte virens, foliofus, firmus, duriulculus, &
fere fublignefcens. Folia caulina (prater fuprema ramorum linearia, & in-
tegra) k x e & alterno fere fitu fparfa, erefto - patentia, craffiufcula, non tarnen
pulpofa, fed exfucca & fubcoriacea, colore radicalium, xaulisque, plana,
longiufcule cuneiformia, apice tridentata, feffilia femper, nec petiola-
ta, etfi in petiolum velut planum, magis magisque attenuatum decurrere v i-
deantur. Villu s, vifeiditasque tarn caulis, quam ramorum, pedunculorum,
calycis, foliorumque non minus caulinorum, quam radicalium, eadem, quae
Ceraftii vifeofi; non qualis in Saxifraga tridaftylite L . Flores majufeuli, fu-
peri. Calyce germen oblongo - ovatum coronante, quinquephyllo, foliolis
ovato - acutis. Corolla alba, pentapetala, petalis oblongo - obovatis, jam
parumper repando-emarginatis, calyce-duplo, triplove longioribus. Stamma