S04
breviter pedunculatos, cum intermedio feffili, latefcentes, lubumbellati ob-
verfamque velut pyramidem ea rafione non incongrue referentes. Virent tune
ii,T fuccofiffimaque eorumdem folia ex glabfitie nitentia, neque rubor nifi in
inféra alborum petalorum carina, omni cæterum in planta, apparet uspiam
Elongantur tarnen fnbinde iisdem carries ad uniirs alteriusve altitudinem pol-
lic is , erefti ; brévia craffiffimaqye primum folia, & ipfa tantisper diduci oc-
cipiunt; ut jam tereti - obovata, demum etiam oblongo - obovata fiant;' ift-
hinc, ut mos in ifta eft gente, uno bafeos latere caulibus leviter hærentia
altero illinc liberum in gibbulum exftantiaj'feffilis, ut erat, terminalis florum
umbellula, in brevem, ae paucifloram erigitur cymam; quin & de lateribus
quoque caulium, foliorumque nonnullis axillis, ramuli an pedunculhverius ?
uniflori cum tempore enafeuntur, ut mine ramofr etiam fint, qui fimpliciffimi
erant antea ; punftulis dein afpergi languineis folia calycesque pluribns fem-
per pluribusque; donee quanta quanta ftirps eft, atro cruoris rubore eolore-
tur tota. En aetati ultimas, foloque æftui folis expoiito debitam metamorpho-
fin! Calyx-quinque (interdum fe x - ) partitus, fegmentis ovato - acutis, fob-
triquetris, fucculentis, nudis, erefto - patentibus, primum viridibus , tum
ïubro-guttatis, denique atrombentibus , perfiftentibus, Corollâ quinque-
(nonnumquamfex-) petala, calyee tantillo maj.or, patens; petalis ovato-
lanceolatis, albis, fubtus longitudinaliter earinatis, carina rubra. Stamina
femper decern, ealycis longitudme ; filamentis fobulatis albis. .Antherisfla-
vis» Germina quinque erecia ovata, in llylum brevem attenuata, introrfum
longitudinaliter feleo exarata; ftigmate obtufo. Neftarii loco fquamula exigea
plana linearis, apice latefeens, 8c bifida, coloris albo-fobflavefcentis,
ad bafin exteriorem cujusque germinis, inter ffamen & germen. Capfolætot,
quot germina, quinque (interdum lex ) ab invieem divergentes, in ftellam
V . : - iaradiatam
patentes, tandem atro -rubentes, fuperne juxta fulci duftum longitudinaliter
dehifeentes , polyfpermæ.
CVIII.
GERANIUM NODOSUM.
Geranium pedunculis bifloris, foliis caulinis trilobis, lobis ovato - lanceolatiS,
ferratis, fummis fubfeffilibus ; petalis emarginatis. Linn. fp. plant, p.
953- 'Aî 38- Gerard. Gaüopr. p. 432. yV. 4- Allioni. flor. Pedemont. T.
sc. p. 37. N. 14 0 1. Seguier.Veron. 1. p. 469. JV. 5.
Geranium quintum nodofum Plateau. Cluf. hiß. p. CI. optime.
Geranium magnum folio trifido. Joh. Bauh, III. p. 478.
Afpero rupeftrl folo, lylveftria inter fruteta, prope Goritienfes mofos
ad finiftram Sonçii ripam, æftate tota, pulchra hæc Geranii fpecies ,fre-
quens vifitur; at nufpiam majore in copia, quam in advérfa ejusdem fluminis
ripa, ad radicem montis St. Valentini, turn in adfita fylva Sabbotina, ubi
paffiro cum Convolvulo, quem Cantabricunj dicunt, & Campanula pyrami-
dali Linnæi in ferum ufque Septembrem floret fimul, & fruclus maturat. Ift-
hinc quondam amicillimo Scopolio fub eodem Nodofi nomine Idriam mifi,
qui in litteris fylvaticum Linnæi elfe relpondit, a quo tarnen differt pluri-
mum ; 8c vereor, ne pro fylvatico etiam inGamioliæ dora defcripferitl Radicem
Geranium iftud habet horizontalem verius, quam normaliter defcen-
dentem, ex articulis fcilicet oblongo - nodofis, mutuo velut infertis, genicu-
latam, e quibus teretiufculæ reéfa in terram defeendurit fibræ haudinfrequen-
tes. Caulis , qui ab una ad duas etiam quandoque attollitur fpithamas, fo-
liaque, ut dicimus, radicalia, licet multo iis Geranii fylvatici, aut pratenfis
,