Stellaria biflora. Gunner, for, norveg. Tom. i, pag. 45. ]V. 9 1 . prscife ob
citatam Oederi Iconem.
Mirattis fuiflem, alpinam fi apud Linnsum haud inveniflem plantain,
Viditeamdem tamen iteratis per Lapponum alpes vicibus; fed examinare
curiofe charafterem neglexit in alpibus; exinde haud amplius perfefta habere
potuit fpecimina. Fluftuans itaque, eui potiffimum adgregaret generi ? non
nifi ad tempus, inter faginas illi conceffit locum. Maluit dein, cum fveci-
cam primum vulgavit floram, ad Mohringias, nefcio cur? relegare; tan-
demque, & in fpeciebus plantarum, & in altera flora fvecicas editione, ftel-
lariam dixit bifloram, aut cum ifthac certe confudit; qua demum ex rationed
ob petala., non equidem, ut in ftellariis, bifida, fed, ut inquit, emar-
ginata. A t ratio haec, utique non nifi fugace, tumultuaria , &absque de-
bito in alpibus Lullenfibus examine fafta nititur obfervatione! Pertinuit
deinceps error ifte eo, ut & Oederus, & Gunnerus Lullenfem plantulam
eodem, quo Linnaus, Stellaria biflora adpellarent nomine. Mihi, ut ve-
rum fatear, numquam hoc eruditiffimi hujus Epifcopi fynonymum citatum
fuiffet ifthuc, nifi pradiftam Oederi iconem, tamquam plantula fua proto-
typon adduxiffet is ipfe. Maluiflem fere ego pra hac ejusdem ftirpe, «Ham,
quarn in altero norvegica fua flore tomo arenariam norvegicam v o c a t, hie
citare; at quoniam de ovatis five & ovato -lanceolatis loquitur foliis, qua
planta mea linearia funt, fubticenda ea fuerat, reliflo defuper aliis judicio.
Cefpitofa & hac , una de radice, eft planta. Annuam haud dubito efie;
nihil enim, ex quo perennem lufpicer, habent five numerofi quaquaverfum
decumbentes, fed tamen teneri femper, caules; five gracilis, e qua una
omnes late diffunduntur, radix. Longiufcula eft, & fere ipfis, quos eger-
minat, longior caulibus, teres, nuda, gracilis, duas vix lineas craffa, fibris
bris & ipfis fibrillofis, rariter fparfis, velut brachiata, alba, extus tamen
tordidam in flavedinein languens ; verius multieaulis, quam multiceps. Cau-
lium cefpes in orbem diffufus undique per rupeftre, fabulofo - calcareum fo-
lum, vel eminus jam, læto fuo fe prodit virore. li caules ad très quatuor-
ve etiam fe non raro in longum tendunt polliees, ne dimidiam craffi lineam;
at quanti quanti, per terrain ftfati decumhunt, ramulis duntaxat, quos non
paucos finguli, fed breviculos fere habent, e proeumbenti velut paulidh ere- .
ftis; v e re , ut egregius dixit Seguierius, polygonoides, fiquidem e perquam
multis finguli articulati geniculis. A d unum circiter a radice pollicenromnes
ii funt, una cum geniculorum foliis, exaridi, fcariofi, duriulculi (lolo peren-
nitatis plantas iudicio, an fufficiente? ) ftraminei coloris, inde viriles, fle*
fti & tangi faciles, teretes, nudi, heves, velut fubvifeidi; foliis obfiti
plurimis, fed non nifi ad brevium articulorum genicula oppofitis, & conna-
tis linearibus, fubpulpofis, obtufe acutiufculis, lupra planis , . fubtus tere-
tiufculis , enerviis, ad bafeos latera "mierofcopice ciliatis, ciliis albidis, de-
ciduis. Ramuli per caules fparfi, breves, axillares , ereftiukuli, aut pure
foliofi, aut fimul & apice floriferi. Flores tam in caulibus, quam ramis terminales
; pedunculo interdum monofloro , fed plerumque bifloro; femper ad-
modum gracili, ne capillarem dicam , fubtiliter villofulo;, ad aliquant a bafi
diftantiam foliolis duobus oppofitis , ovato - lanceolatis inftruclo-, intra quae
aut unicus, ut dixi pedicellus pubens aphyllus & monoftorus, aut certe duo
enafeuntur, fubsequales, quorum ille aphyllus , hie duobus itidem paulw
fub flore obfeptus eft foliolis exiguis oppofitis,. feffrlibus. Calyx pentaphyl-
lus, corollis brevior, lubvifcidulus ; an & fubpubefeens è foliolis ovato-
lanceolatis, lubpulpofis, glabris, intentibus, enerviis, margine tenuialbidoy
fiibmembranaceo cinftis. Corolla alba, pentapetala-, patens. Petalis oblongo-
avalibus , integerrimis, brevi unguiculo infidentibus,. Stamina decern caly-
I I h a ei*