„ hue major d:fficultas. Linnaeus Tub perfoliato eogit, hunc fecutus Kra-
„ mer. Sed utique definitioni répugnât; filiculam enim obcordatam cum
„ ftylo permanente, etiam magno, planta habet. Ad varietatem perfoliati
„ etiam Hallerus revocavit. Ilecle Clufius Tub montano ordinavit, cum &
„ hæc planta floris petala longe majora habeat. Itaque fit Thlalpi alpinum,
Haftenus Crantzius. A t veto fi Clufius refte fub montano ordinavit , cur
Crantzius novam fpeciem facit ? fed minime fie ordinavit Clufius, uti facile
unicuique ex confulta ejus leftione elucefcet. Deinde anne quidem Linnaeus',
Hallerus & Kramerus, cogentes Thlafpi tertium pumilum Clufii ad
■ perfcliatum Linnæi, erraverunt? Ego omnino ad laudatos viros accedo, &
hoc iplum effe, perfualus fum. Nam ubinam quasfo Clufius meminit flyli in
fuo hoc Thlalpi permanentis, etiam magrd ? Quin potius in Clufiana plan-
tulae fruflefcentis figura ftylus defideratur omnis. Turn etiam Clufius flores
afferit pufilhs, & tales icon Clufiana exhibet; crefcere , ait, plantam in petris
, 6 ficcis quibusdam, umbrojis tamen, Aujlriæ collibus, Quae omnia quadrant
in ,Thlafpi perfoliatum, minime in Crantzii alpinum, alpinam plantam,
petalîs amplis donatam.
Atque fic Antifcorbuticas filiculofas, fcilicet primum ordinem primi
FafciculiCrantziani, fatis prolixe recenfui. Ut taedio temporique parcam,
ex altero hujus Fafciculi ordine, turn & ex Fafciculis reliquis, unumaliudve
dumtaxat exemplum adferam.
12 .
E x deferiptione & loco natali indicato elucet, Crantzium fliip.
mflr. pag. 28. iub Erjfimo luo tertio intelligere Cheiranthum alpinum Linnæi.
næi, maleque hinc apud ilium audire Eryfimum cheiranthoides. Sit reflius
Eryfimum ob filiquas tetragonas quam dicendus Gheiranthus, fuper qua re
non difputo, led propterea nec ell Eryfimum cheiranthoides Linnæi, nec Hal-
leri citata planta, nec Tournefortii, nec Lobelii, nec Johannis Bauhini,
qui omnes agunt de eodem Eryfimo Cheiranthoide, quantumvis Crantzius
afferat, Hallerum ex natura delcribere, & Lobelii iconem effe commodam.
Certe commodior fuiffet figura i obelii ic. 205. Solum Cafparis Bauhini fy-
nonymum hue quadrat.
13 .
Ibidem nova proponi videtur planta fub titulo Eryfimi pannonici. Hoc
tamen omnino eft Eryfimum hieracifolium Linnæi. Hic primum Johannis Bauhini
fynonymum genuinum eft. Reliqua omnia ad Cheiranthum eryfimoidem
pertinent, utut iterum Crantzius pro fua planta figuram Johannis Bauhini lo-
nam, Halleri pulcram prædrcet. Dein vera fynonyma dubitanter recenfet,
& rejicit.
, 14.
Stirp. auftr. pag. 29. Eryfimum ramofifiimum ceu novum enumerat,
verum Eryfimum repandum Linnæi. Synonymia hæc eft. An Hefperis fiylve-
ftris parvo flore. Bauh. prodr. pag. 103 ? Sed flores fubcæruleosfacit, qui in
mfira flavi funt. Sed cum certe ob hoc & ob alia effe nequeat, cur inutili
quæftione leftorem moratur? Eft enim Bauhini ilia planta Hefperis africana
Linnæi. Hefperis caule ramofifiimo, foliis lanceolatis■ fæpius dentatis, Linnæi
hort. Cliff. A7on alia definitio aptior, fed fynonyma expungenda funt, quod jam
Roye