54
integerrima , inaequaliter cuneata , vel rotundata , vel
subcordata . Foliolum impar longius petiolulatum , et
exactius cuneatum . Panicul® brachiat® , terminales ,
. ■ et axillares in apice ramorum . Flores hermaphroditi ,
interdum mixti cum unisexualibus . Calyx quadripar-
titus. Corolla tetrapetala, alba. Petala linearia, peran-
gusta, calyce multo longiora’. Stamina corollam fere
aequantia ; filamenta capillaria 5 anther® oblong® , erect
®. Samar® lanceolato-lineares, angust®,-apice ludunt
acut®, obtus*, retus®, idque in eadem arbore, c®te-
rum crebre multinerves , glabr® , penduls .
Ornus Dod. Pempt. p. 85g. , qu® a nonnullis botanicis
ad hanc speciem affertur , pertinet ad Sorbum aucu-
pariam L. Arbores Calabr® mannam fundentes, quarum
specimina obtinui ab Eq. Prof. Tenorio, nihil differunt a
plantis aliarum regionum, eisdemque lusibus in foliis,
et samaris sunt obnoxi® .
Usus. Fraxinus Ornus L. cortice, et ligno prsstat eisdem
commoditatibus , ac Fraxinus excelsior L . ; at succus
ejus , manna vulgo dictus , qui ex cortice vel sponte
exsudat , vel incisionum ope educitur, maximi mo-
menti est in medicina purgativa ; prscipue obtinetur
in Calabria, parcius in maritimis Hetruri®. Arbor solum
sterilem pr®nuntians:
Nascuntur steriles saxosis montibus orni
Yirg. Georg, lib. 2. vers. i n .
4. Fraxinus rotundifolia : foliis impari-pinnatis , sub-
trijugis, foliolis subrotundo-ovatis, obtusiusculis, obtu-
seque serrulatis, subsessilibus, basi angustatis petio-
lo communi canaliculato .
F. rotundifolia Spr. Sjst. veg. 1. p. 95. n. a. Ten. Syll.
p. 11. n. 4-*
F. rotundiore folio C. B. P. p. 416. J. Bauh. Hist- pi. 1.
lib. 8. p. 177.
Ital. Orno piccolo . Orniello frutice .
Arb. Habui Neapoli ab Eq. Prof. T enorio , et ab Eq.
G ussonio . Floret forte cum prscedentibus .
Arbuscula humilis . Folia impari-pinnata , bi-trijuga .
Foliola subrotundo-ovata, obtusa, aut vix acuta, cu-
spide Fraxini Orni L. omnino destituta , leviter, obtu-
seque, rarius acute , serrulata , utrinque glabra , aut
ad nervum , venasque inferiores tantum villosula , te-
nuiter , et crebre reticulato-venosa , pollicem circiter
longa, septem octo lineas lata, supra saturate viridia,
subtus pallida ; lateralia sessilia , aut brevissime pe-
tiolulata, basi angustata, integra, et sæpe inæquali ; foliolum
impar obovatiim, obtusum, paululum grandius,
longius cuneatum , et petiolulatum . Petiolus communis
supra profunde canaliculatus . Flores nondum vidi.
Allata Joannis Bauhini figura bene refert folia quoad
numerum pinnarum , et formam foliolorum , sed male
exhibet hæc longiuscule petiolulata , et argute serru-
lata . Lamarckius, et cum eo alii, dum sub nomine
Fraxini rotundifolioe describunt plantam , qu® habet
folia foliolis novem , distincte petiolulatis prædita , et
quæ mannam præbet Calabrensibus, mihi videntur non
hanc arbusculam nostram , sed potius aliquem lusum
unius, vel alterius ex duabus præcedentibus speciebus
indicare, et forte de Fraxino parvifolia insitionis ope
in Fraxinum Ornum L. conversam loquuti sunt fa-
cientes speciem fictitiam ex formis , et proprietatibus
utriusque . 5. F raxunus argentea: foliis pinnatis, subtrijugis, folio-
lis subcoriaceis , brevissime petiolulatis , elliptico-ova-
tis , brève cuspidatis , obtuse dentatis .
F. argentea Rom. et Schult. Syst. veg. 1. p. 281. n. 20.
Spr. Syst. veg. 1. p. 97. n. 33. Lois. Deslongch. Fl. Gall.
ed. 2. tom. 1. p. 18. Duby. Bot. Gall. 1. p. 322.
Ital. Orniello argentino. Orniello di Corsica ■
Arb. Habui ex Monte grosso Corsicæ a Soleirolio .
Folia impari-pinnata, tri-quadrij'uga, foliolis subcoriaceis,
opacis , elliptico-ovatis , breve cuspidatis , subinæqua-
liter, obtuseque denticulatis , denticulis sursum ver-
sis, crebrius parallele venosis, nitore cinereo-argentino
utrinque insignibus, glabris, at subttis ad nervum medium
inferiorem, venasque proximas pube fulva villo-
sis , superioribus circiter pollicaribus, inferioribus mi-
noribus , impari longe petiolulato , lateralibus brevissime
. Gemmæ fuse®, puberulæ.
Neque Loiseleurio Deslongchampio, qui primus loquutus
est de hac planta , neque mihi contigit videre flores ,
et fructus ejus . Affinis quam maxime est Fraxino
Orno L . , quare non assentior Sprengelio , qui eam
traxit ad sectionem illarum specierum , quæ floribus
nudis distinguuntur.
Fraxini omnes mole, et coma spectandæ in sylvis:
Fraxinus in sylvis pulcherrima, pinus in hortis
Virg. Eccl. 7. vers. 65.