Deutsch!. FI. i. p. 456. FI. Dan. tab. 1441 • Link. Hort,
reg. Berol. descr. 1. p. Sag. Host. Gram.Austr. 4- j0. 4a.
tab. 74., et FI. Austr. 1. p. 63. Schleich. PI. sicc.*
E. angustifolium f alpinum Gaud. FI. Helv. 1. p. i 3i .
planta luxur.
E. angustifolium Schleich. PI. sicc.*
Ital. Pennacchio Coda di volpe.
Perenn. Habui ex apennino Liguriæ orientalis a S. Stefano
d’Aveto prope pratum della Cipolla a Tumo , et
ex Cenisio a B onjeahio . Floret Junio.
Radix late repens . Calajni subtrigoni, foliosi, pedales ,
et ultra . Folia linearia , subinde angustissima , carinata
, subrecurva, basim versus canaliculata, superne
longissime triquetro-mucronata . Stipulas loco margo
obsoletus. Umbella spuria, terminalis, simplex, pau-
cistachya, lociista sessili interjecta, radiis erectis, re-
curvatisque . Involucrum dipbyllum , inæquale , sæpe
umbella brevius , foliolis multistriatis, rufo-fuscis, ex-
teriore , vel utroque , triquetro-mucronato, mucrone
viridi . Radii compressi, striati, nunc glaberrimi , nunc
tenuiter pubescentes, pube albida, molli ; nullimode
scabri. Locustæ ovoideo-oblongæ , obtusæ, livido-fu-
scæ . Glumæ ovato-lanceolatæ ; variant obtusiusculæ ,
vel acutæ, et subinde acuminatæ , præsertim superio-
res ; omnes uninerviæ, basim versus livido-fuscæ, api-
ce albido-hyalinæ . Nuçüla oblonga, triquetra, angu-
lo carinali parum elevato, vix apiculata , basi angu-
stata , lævis , glabra , matura castaneo-fusca . Villus
hypogynus brevissimus omnium hujus generis , in in-
florescentia haud exertus, postea obsolete productus ,
inæqualis, demum, præsertim qui superior, longitudi-
nem duplam locustæ adeptus, niveus, siccus sordidus.
jEriophorum triquetrum Schleich, differt tantum ab Erio-
phoro angustifolio ejusd., quia gracilius. Hookerus in
Brit. Fl. p. a5. dubitat cum Wilsonio de differentia inter
Eriophorum polystachyum , pubescens , angustifolium
, et gracile, quod dubium esse potest de primis
duobus, minime vero de reliquis, si recte video.
Usas. Calamariarum, de quibus hactenus egimus , usus
ingens, et varius , et primo quidem natura sagax
concessit has plantas paludibus , /et fluminum ripis ,
ut solum firmarent, et alluvionibus moram facerent,
qua terra subsidet , et humus superveniens auget solum
, unde homines edocti uti alluvionibus ad Campos
denlissos arte extollendos, fertilesque faciendos .
TRIANDRIA-DIGYNIA. 3a3
Calamariæ quotannis sectæ stramenta stabulis suppedi-
tant. Juvat
Et multa duram stipula, filicumque maniplis
S fernere subter humum
Virg. Georg, lib. 3. v. 297.
ad salubritatem pecori, ad divitias agris fimo comps-
randas . Qua'lis vero, quantusque usus Calamariarum
in texendis storeis, sediculis , phialarnm vitrearum
indumentis, idque genus aliis, unicuique notum .
O R D O I I . D IG Y N I A .
Plant® omnes hujus ordinis , prout a nobis su-
mitur, ad unam eamdemque familiam latissime
extensam pertinent, a qua, si quæ vel numéro
staminum, et pistillorum , vel Boribus polyga-
mis recedunt , non ideo sejungendæ, ne vis
naturæ inferatur , quia ipsa facies plantarum ,
plusquam notæ a genitalibus petit® , familiam
illico pate facit. En character essentialis hujus
ordinis apprime naturalis .
Flores glumacei, siti in locustis. Stamina in flore
hermaphrodito hypogyna . Stigmata plurno-
sa , plerumque duo . Pericarpium caryopsis , in
qua embryo lateralis, albumen farinaceum, cotyledon
solitarius , hypogæus , scutiformis ( hy-
poblastum Gærtn. ) .
Habitus generalis . Radix fibrosa, subinde repens,
annua , vel perennis . Culmi a r ticu la ti, inter-
nodiis plerumque intus vacuis . Folia alterna ,
lin ea ria , vel lanceolato-linearia, a nodis culmi
nata, internodium tractu plus minus longo va~
gmantia. Stipula membranacea, amplexicaulis ,
separans folium a vagina. Inflorescentia vel spi-
cata , vel racemosa , vel paniculata .
Ord. nat. Gramina Linn.Ord. nat. n . IV . ,e t P railed,
in ord. nat. p . 135 . Smith. Engl. FI. 1. p . 71. Gramme
® Juss. Gen. p . 28. Vent. Tabl. 2. p . 93. R.
Brown. Prodr. p . i6 o .; et edit. 2. tom. 1. pug. 24.