virenti. Stigmata alba , carinis carulescentibus., prae-
cipue prope faucem stili.
Usus. Radix laudatur in hydrope , dim etiam habita
pro remedio expectorante, errhino, bechico, ecoproti-
co Linn. Mat. med. 1. c., sed nunc vix in usu.
a . Iris germaniqa: caule foliis altiore 3 floribus subsoli-
tariis; spathis basi foliaceis, superne longissime sca-
rioso-membranaceis 3 corollas segmentis erectis subro-
tundis.
I. germanica Sp. pi. 55. Vahl. En. 2. p. 136. Sibth. et
Smith. FI. Grcec. prodr. 1 . p. 2.6., et FI. Grcec. 1. p. 39.
tab. 40. Plenck. Ic. pi. med. 1. p. 19. tab. 34- Redout.
LU. tab. 309. Bull. Herb, de la Franc, tab. i4t ■ Ker.
in Bot. mag. tab. 670. Poit. et Turp. FI. Paris, tom. 1.
tab. 43. Albert. FI. Med. tom.-S.p. 61. tab. 3i 6. Re FI.
Torin. 1. p. 42. Comoll. Prodr. FI. Comens. p. 8. n. 5i.
Pollin. FI. Per. i.p . 48. Moric. FI. Fen. 1. p. 16. Suffr.
Foroj-p. n o . Nacc. FI. Fen. 1. p. a5. Sebast. et Maur.
FI. Rom. prodr. i .p .iq .n . 45. Ten. FI. Nap. 3. p. 36,,
et Syll. p. 27. n. 7. Cuss. FI. Sic. prodr. 1. p. 34•, et
Suppl. 1. p. 9. Desf. FI. Atl. 1. p. 36. De Cand. FI-
Franq. 3. p. a36. n. 1990. Schrad. FI. Germ. 1. p. 104.
Rohl. cum Merten, et Koch. Deutschl. FI. 1. pag. 4i3.
Host. FI. Austr. 1. p. 45. Scop. FI. Cam. ed. a. tom. 1.
p. 39. Gaud. FI. Helv. 1. p. 90.
I. florentina ft Targ. Tozzett. Inst. bot. a. p. 39.
I. florentina Sav. Mat. med. p. 40. tab. 45.
I. violacea Sav. Bot. Ftr. a. p. 9.
I. n. 1258. Hall. Hist, stirp. indig. Helv. a. p. 128.
I. florentina latifolia , flore majore , purpuroviolaceo
Mich. Cat. pi. hort. Coes. Florent. p. 52. n. 2.
I. vulgaris Germanica sive sylvestris C. B. P .p . 3o.,et
Theatr. bot. p. 571. Seguier. Feron. 2. p. 57. n. 1. Cup.
Hort. Cath. p.ioS.
Iride volgatissima Pon. Mont. Bald. p. 17.
Iris vulgo Lilium purpureum Ceesalp. De plant, lib. 10.
cap. 36. p. 421.
Iride domestica Matth. ed. Falgr. ann.^ls. tom.j.p.ift.
Ital. Chiaggiolo . Fior d’all so . Fior di S. Marco . Gag-
giolo . Gaggiuolo. Giaggiolo. Giaggiuolo. Ghiaggiolo.
Ghiaggiuolo . Giglio azzurro. Giglio di S. Caterina .
Giglio pavonazzo . Ireos . Iride . Iride domestica .
Iride florentina. Iride minore . Iride pavonazza Targ.
Tozzett. Diz. bot. 2. p. 134.
Offic. Ireos nostratis radix Lin. Mat. med. p. 9. n. 24.
Perenn. Observavi Sarzanæ locis glareosis, saxosis, Florentine
in muro oppidi , ubi copiosissima , Bononiæ in
collibus extra portam di Castiglione. Habui ex Corsica
a Bonifacio, et ex Sardinia a Castel Sardo a Se-
ra ffin io . Floret Aprili.
Radix, caulis, et folia ut in præcedente. Flores ampli,
solitarii in apice caulis, et ramorum, raro duo simul,
saturate purpurei, suaveolentes . Spatha diphylla ad
quemvis llorem , inæqualis , ovata , concava , obtusa ,
basi viridis, toto reliquo tractu, qui longus est, sca-
riosa, sordide albens, marcescens . Corolla segmenta
tria reflexa obovato-oblonga, obtusa , plana, a basi
ad medium utrinque ex albo, purpureoque variegata,
margine reflexa, barba mediana alba , vel albo-cæru-
lescente,. apicibus luteis , reliqua parte sunt supra
saturate purpureo-violacea, holosericea; segmenta tria
erecta sunt ovato-subrotunda, obtusa, incurva , parce
undulata, reflexis paulo majora, et dilutius violacea
, pistillo longiora, basi angustata, et canalicula-
ta , ibique ex albo-luteolo , purpureoque variegata .
Segmenta omnia antice plus minus subcrenata, sub-
inde emarginata . Stigmata carinâ , et apicibus violacea
, lateraliter violaceo-albida 3 eorum apices acuti ,
margine exteriore eroso-crenati.
Errant profecto, qui figuram Florae Græcæ a nobis su-
perius allatam , transferunt ad sequentem speciem .
Iris germanica Allion. FI. Ped. 1. p. 86. n. 3i 3., et Balb.
FI. Taur. p. 7. pertinet ad synonyma dubia , quia
Auctores isti tunc temporis sub hoc uno nomine vi-
dentur confudisse turn Iridem germanicam L. , turn
Iridem pallidam Lamlu, quarum utraque in collibus
Taurinensibus æque nascitur . Equidem in herbario
Allionii periit ab insectorum corrosionibus exemplar,
quod ibi erat sub nomine Ireos germanicæ ; at res
patet ex eo, quod ipse Allionius sileat in Flora Pe-
demontana de Iride pallida Lamk., et unus ex her-
borariis ejus adhuc superstes asseveret , distinctionem
inter hasce plantas longe post Allionii decessum incæ-
pisse. In herbario autem Balbisii reperiuntur specimina
utriusque stirpis confusa sub eodem Ireos ger-
manicae. nomine, imo CL Auctor loquens de bac planta
in Flora Taurinensi 1. c. notât, earn variare colore
corolla , neque ibi de Iride pallida Lamk. verbum
facit. Certum tarnen est, Balbisium postea distinxis-
se hasce species, cum exemplaria veræ Ireos pallidoe