(Oreadiim ct Ilaiiiadi'yaduiii) iiascmitiiv, itaquc quodaiimiodo speciebus
subaphyliis regionuin siccaruiii Veteris orbis respondent,
nisi quod in Brasilia l'ormac illae spinosae, quales iu antiquo
orbo iiiveniuntiir, prorsus dcfieiant. Spccies hujus sectionis
15 Imbentur, quarum 8 novao* ); fero oraiies, exceptis quidem
P . tcjiui et su b tili, in Brasilia endemicae limitibusqiic sat arctis
circumsci'iplae sunt. Commoile in trcs subscctioncs dividi pos-
sunt; quarum prima (speciebus C) semiuibus strophiolatis insignis,
etiam in ditione Najaduin haud deficit. Sectio secunda
ex una tantum specie, eaque nova, P. monosperma constat, quae
stationem in provincia Minai'um liabct. Semina ejus estrophiolata,
sed abortu altei'ius loculi in quovis fructu ad iimim reducta
suut; id quod subinde etiam in P. Duarteana et praeterea in
plerisque Monninae siieciebus observatui'. Keliquao 8 spccies
semine gaudent stropbiolato siraulatque habitu rigidiore; stro-
pbiola parva quidem, ut in speciebus carina laùstata donatis, sed
appendicibus duabus albis iu dorso seminis descendentibus eique
saepe aequilongis iustructa est. Qua nota a plerisque speciebus
strophiolatis gerentogaeis diffeiaint, quibus appendices tres solem-
niter convcniunt.
Sectio D (spec. 38—49) foliis parvis at numerosis confcrtis-
que, floribus in racemos subcapitatos congestis, seminibus biappendiculatis
insignita, item in duas siibsectiones dividitur. In
priore cauiis ercctus rigidusque, folia dura et saòpe decidua ha-
beiitur; species omnes Ime pertinentes (5), jam ab ill. S t . lli-
lAiRE deseriptac, regionibus siccis Brasiliae mediae, scil. provin-
ciaruiii Miims Geraes, Piauhy et Goyaz, peculiares sunt. Subsectionis
alterius, cui caules procumbentes et cum foliis plus
minus carnosi et succulenti coiiveiiiunt, species unines locis sabn-
lo sis, tam maritimis quam internis, iiascuntur et praeserlim regionibus
occidentalibus et australibus, ut Chili, Peruviue, Montevideo
etc. peculiares suut, unde quaedam (P . Neaei, ynidioides
et al.) in Patagoniam et ia ínsulas Galopagos procurrunt. Aequa-
torem versus autem ultra pvovmciam Rio de Janeiro transgredí
non videntur. Huic sectioiii duas tantum iiovitias supra addi-
íliinus, quarum vero una, P. sed o id es, forinam Polygalae satis
memorabilem refert.
Sectio E (spec. 50—63) foliis omnibus vel inferioribus saltern
verticillatis gaudet; folia tamen infima in qaibusdam speciebus
tam caduca sunt, ut raro in lierbariis conspiciantur. Haec
sectio fere prorsus in Americam restricta e st, quum Polygalae
gerontogaeae, una excepta Capeiisi P . opp o sitifo lia , foliis alternis
denotentur; non solum vero in America australi, sed etiam in
boreali occurrit, ubi P. rerticillata, cruciata et bicolor, foliis' om-
iiino oppositis donatae, crescunt. Ncque species verticillatae in
America centrali, nequc in Peruvia et Ecuador desiint; intra
Brasiliani praecipue in Najadum ditione abundant, ausfnim versus
gradatim rareseunt, in Brasilia exlratropica paene dcsunt. **) Iuter
species Brasilienses P- paniculata latissima omnium gaudet area;
vagat enira per totam Americam calidiorera. Nonmillae praeter
iu Brasilia etiam in Guiana, Venezuela, Guatemala et in Antillanis
insulis crescunt, ut P . Timoutou, hyg ro ph ila , longicaulis,
adenophora et va riabilis.
Sectiones F et G (spec. 64—80) Polygalas Brasilienses omnes
includunt, quae sectionibus antecedentibiis ' accenseri ncqueunt
simnlatque majore affinitatc cum speciebus gerontogaeis denotantur.
all ili. St. lIii.AiiiK vitrii'liitiini
tur, pli.nia, cujiis tyiiiiiii a teu
*) Coinpulatis ii-«,
V. patudusu «DUI
sliiiguc-rc iirquuo.
line species subiuilc pro siftliuuc v.ariabilrs
spociiiiliiibiis c Surinamia urtiniili« folia n
(Ulo
a />, yrncitis in
riicillala cxliiliei.
Distributione geographica liac sectiones rationes charactcristicas
hand offerunt; stationes singularnra specierum supra in parte
descriptiva confcrantur.
2. A c a n th o c l a d u s , a. Polygala praocipiie spinanim praesentia,
calyce deciduo et fructus l'ornitt diversus, cmn Polygalae
sectione B corollam ecristatam, 'styliim rectángulo curvatum et
semina strophiolata exappendiculata commiinia habet, attameii
geographice ab hac sectione in eo recedit, nt duao ejus spccies
in provincias Rio de Janeiro ct S. Paulo restrictae sint. — Species
illa nova, quam supra descripsimns, A. a lbicans, cliarac-
terein memorabilem in co offert, nt petala omnia 5 evoluta habeat;
quonim dispositione demonstratiir, petala duo accessoria antico-
lateralia esse, unde ea, quae in Acanlhoclado B ra s ilien si et in
omnibus Polygalis sola aclsunt, superiora vel postica rccognos-
cuntur, quaiia jam viris eli. St. Hilaibe, Payer et Asa Okay
visa sunt, contra scntentiam eli. Bentham et EIookeh, qui ea
pro antico-lateralibus liabucnint.
3. B r e d em e y e r a e genus bene naturale a Polygala tum
habitu scandente, tum iuflorescentiis paniculatis, fructu cimento
ct seminibus comatis recedit, florum contra stiucturá a Polygalae
sectione B , iiisi sepalis omnibus discretis, vix differt, itemqiie
species Bredemeyerae inter se invicem aegre tantnni distingui
possunf. Totum geniis, 13 spccies complecteiis, sedem principa-
lem iu ditione Amazónica Giiianisque coutcrminis habet et non-
nullis speciebus ibidem restrictum est; siugulac vero, ut Br.
revoluta, Martiana, lau rifo lia , velutina, potius in ditione Drya-
dum et Oreadam nascuiitur, aline, ut Br. flo ribu nd a , super tofani
Brasiliani terrasquc contérminas vaganf. Br. cuneata hucusque
tantummodo in Giiiana obsérvala est.
4. n u a l a i i i a , Bredemeyerae quoad flores fructusque si-
ffiilis, diversa autem habitu aphyllo erecto-fruticoso (nec scam
dente) et imprimis seminis coma a tota .teste superficie, ncc a
carúncula tantum excrescente (quà quidem nota ad genus Australiense
Comesperma accedit), imam taiiium exhibet speciem,
quae in provincia Chilensi Mendoza, noiiduin vero in Brasilia,
reperto est.
5. M o n n in a e genus totiini, species 40-—50 ve! forte nu-
inerosiores adirne conliiiens, iu Americam continentalem, praesertim
temperatain et occidentalem restrictum est. Specierum
pars major Peruviani, Ecuador et Novam Grauatam inhabitat,
unde complures in Chile, Paraguariam et Brasiliani australem,
septentrionem versus autem per istiinmm Paiiainensem usque in
Mexicuin et Texain procurrunt. Brasiliani amazonicara Guianasque
hoc genus prorsus fugere videtur; item in Antillanis deficit.
Species Americam occidentalem et centralem iiihabitaiites habitu
fruticoso et grandifolio denotantur, quum Brasilienses potius herbaceae,
saepius vero radice vel rhizomate crasso tuberoso donatae
sint. Species in Brasilia I I occurrunt, quae praecipue
Napaeavum districtum afl'ectaiit, iu septeutrione subinde usque iu
provinciam Piauhy, austrum versus in Montevideani et Paragua-
riain procurrentes. — Motuiina aeque ac genera antecedeiitia petala
3 tantum possidet; nou vero petala lateralia, sed superiora
abortu dcsunt. Carina seiiipor ecristata exstat, fructus indchis-
ceiis, drupaceus et iu plerisque abortu unilocularis et inonospcr-
mus; ceterum fructus pro specierum ratione nunc exalatus, nunc
ala ciuctus existit, ita ut in Brasilia species tres biloculares occur-
rant, quarum una cxalata, duae alatae, insuperque 7 uniloculares
alatae, et una unilocularis exalata,
6. S e c u r id a c a inter genera Polygalearum praeter Po-
lygalam ipsam latissima gaudet disseminatione et praeter in
America tropica, ubi scdem principalcm habet, etiam in vetere
orbe repraesentalur (4 speciebus in Asia, 2 . in Africa tropical.
Floribus Polygalae fere prorsus cnnformis, Securidaca ab hoc
genere praecipue differt habitu fere semper scandente, fructn
uniloculari monospermo indchisccntc et plus ìnimis samaroideo.
Spccies austro-americ.anae 18 commode in sectiones qiiatuor divi-
duntur; cae sectionis prioris (spec. 1— 10), racemis pleriuiiquè
terminalibus, carina cristata et fructu uniahito distinctae, per
totani Brasiliani inde a pi’ovincia Rio de Janeiro usque ad oras
imperii septentrionales divulgatae suut et ex parte latius adhuc
in Peruviani, Novam Grauatam etc. vagant. See. major hucusque
solum in Guiniia gallica reperto est. In austro a Rio de
Janeiro miUa observatur; sed extra Brasiliam species quaedam,
supi'a non descripfae, in Mexico (S. sy lvc stris) et Antillanis insulis
(Icguut. Sectio altera, l'ructibus bialatis et flovibus foliisque
in universum majoribus a praecedente diversa, species tantum 2
contiiiet, Najadum ilitioni et Poruviae coiiterminae proprias. Item
species tres sectionis tevtiae, carina ecristata et petalis supevio-
ribiis coinplicatis insignis, Najadum regionem Guianamque inhabitant,
similique distributione etiam sectio quarta (spec. 16—18)
gaudet, quae racemis axillaribus denotatur. Aii S. Corytholobium •
hnic scctioni ndscvibciiila sit, adhuc dubium est; forte haec
pianta, cui racemi fasciculatim decurtati et fructus anguste alati
habitum tam peculiarem tribuunt, ut ah ili. B entham pro genere
proprio liabita sit, in distinctaiii sectionem collocaiida erit.
7. K r a m e r i a c , generis „abnormalis“ , de cujus tamen
structura et affinitale hoc loco non disputabimus, spccies hucusque
notae cc. 15 loca sicca aridaquc pracdiligunt et majore ex parte
Mexicum, Texain terrasque vicinas inhabitant, nommllae quoque
in Peruvia, Ecuador et Chile observatae, una in Florida (Kr. lanceolato).
Species unica, quam Anfillanae aluiit, ivr. Linn.,
verisimiliter ibidem endemica est; b. Kuntu quidem earn etiam
. in ditione Amazonica iudicavit, probabiliter autem Kr. tomen-
tosam St. Hil. ante oculos habuit. Intra Brasiliae liinites species
6 observatae sunt; hae omnes praeter K r. tomeutosam, in tota
America tropica disseminatam, in regionibus siccis provinciarum
Minas Geraes, Goyaz et Piauhy (Oreadum et Hainadryaduin)
sedcm priucipalera habent.
8. De M o u t a b e a donique jam a b. M a rtio iu appendice ad
Ebenacearum monographiam in hac Flora disputatum est. Licet
eeleberrimus autor geiius Ebenaceis. proxiiiie affine crcdiderit,
nobis tamen sententia vironuii eli. Bekteam et Hooker, atque
cl. Hiern, qui nuperiore tempore Ebenacearum monographiam
accuratissimam edidit, naturae magis rospondere videtur, qui
Mouiabeam Polygaleis acceusuerunt. Ceterum species 5 imjus
generis praecipue iu Guiana iiascuntur, unde etiam in Brasiliam
amazoiiicam intrant.
U s u s Polygalacearum Brasiliensium non conspicuus est.*)
In universum hic ordo, similiter nc Vioìaceae, substantia amara
denotatili', praecipue in radicibus foliisque obvih, cui species non-
imllac virtiitcni emetieam, purgativarn et diureticam debent.
Subinde etiam pro aiitifebrili vel conira morsus serpentnra ad-
liibcutur. Maxima omnium gaudet laude medicinali Polygala
Senega, pianta boreali-Auicricana, cujus e radice, „ r a d ix
S e n e g a e “ dicta, in áppavatuin medicaminum Europaeorum rc-
ceptá, substantias quasdara peculiares, S c n c g in u r a , P o ly g a -
liiu im ct a c id u m P o l y g a l i c u m dictas, chemici elicuerunt.
Ob effectuni, qiicm in membranas mucosas organorum respiran-
tiuni exscrit, et ob viin, quà eiiergiam systcìnatis lymphatici in-
teiidit, apud medicos in tractandis pulmonum morbis non infimi
nominis est (Endlicher, Eiichirid. 569). Siinilem cfficaciam etiam,
e S])cciebiis Brasiliensibns, Polygalae fimbriatae (P. serpentariae
.Mart.) Iribuiuit, itonique P . paniculatae, quam in Rio de Janeiro
pro thea medicinali adliibent, ct P . angulatac (P. Poaya
Mart.), quae iiominibus P o a y a d e c a m p o vel I p e c a c u a n h a
d o B r a s i l vulgo nota, radicein ofl'ert emetieam, praesertim in
tcbribus biliosis condiicentenr''*).
Cortex radiéis Monninae polyslachyae et salicifoliae, plan-
taruiii iu Peruvia indigenaruui, principio pollet saponaceo, quod
pro cosmetico a nmlieribus Peruvianis adhibetiir; eadem radix
etiam in dyscnteriis conimeudatur.
Krameriae radices stryphno seu acido mimotannico, germanice
„Rntanhiugevbsäuve“ dicto, scateni eique vira vehementer
adstvingeutem debent. Praesertim radices Krameriae triandrae
in iisu sunt, plantae in eadem fere ditione cum Cinohonis genuinis
cVescentis; hac „R a ta iiliiam p e r u v ia n am “ phannacopolaruin
sistunt. „R a ta n liia A n t illa n a “ , quà praecipue Francogalli
utuntur,abAntillana/irr./.Tiiia provenit; „R a ta n h ia s a b a n il la
vel N o v o -G r a n a t e n s i s “ a K r . Ix in a var. Granalensi lvia.rnx,
quae vero probabiliter eadem est ac Kr. tomentosa St. Hil.
Nuperiore tempore etiam e Brasilia (Para) radix Ratanbiae in
commercium venit***), cujus vero de origine botanico nil certi
habemus. Krameriae argenteae Mart. (R a t a n h a d a t e r r a
Brasil.) radicein ct extractum inde paratura iisdem indicatio-
tionibus, ac Ratanhia peruviana, in Brasilia adliiberi retulit
b. MAHTlOSf).
___________ A. W. Bennett.
*) Nmiiiulliit spccics » vjiccis tuiiios.ie hic «;irum augere ilicunlur, uiiilc
IKIIIICII l'ol/njatii, e noì.vi - iiiiilliini, et fàXa = Ine, orlgiiicni
iliicil. Oli.«crvaii<>iics vero cerine Ime ile re ilcxiiiK.
»#) Maiitii's, S|iecimeD mal. ineil, Uras. |). la , e t'Sy«l. inni, iiieil. ve;;.
##*) ef. Fl.UK
-miicngnci
-f) Sysi. IMI