PO L Y G A L E A E ; TA B U LA E EX P L IC A T A E .
TA B U LA E PO LY G A L EA R UM EX P L IC A T A E .
Tab. I.
II.
III.
vm.
IX,
Polygala violoides, p. 6.
„ ligustroides, p. 6.
„ grandil'olia, p. 9.
„ i'hodoptera, p. 11.
„ violacea, p. 11.
„ Martiana, p. 13.
Fig. I. Polygala glabra, p. 15.
II. „ tenuis, p. 18.
Polygala monosperma, p. 19.
Fig. I. Polygala equisetoides, p. i
II. „ aphylla, p. 21.
X. Fig. I. „ Cneorum, p. 23.
II. ,, aspalatha, p. 26.
111. „ sedoidcs, p. 27.
XI. Fig. I. „ adenophylla, p. 29.
II. „ paniculata, p. 31.
111. „ Timoutou, p. 31.
xn. Fig. I. ,, longicaulis, p. 33.
II. „ adenophora, p. 33.
xm. Fig. I. „ celosioides, p. 35.
II. „ revoluta, p. 44.
XIV. Fig. I. „ sclaginoides, p. 38.
II. „ angulata, p. 41.
XV. Polygala lancifolia, p. 42.
XVI. Acanthocladus Brasiliensis, p. 46.
XVII. Bredemeyera brevifolia, p. 49.
XVIII. Fig. I. Bredemeyera myrtifolia, p, 50.
II. „ densiflora, p. 52.
XIX. Bredemeyera laurifolia, p. 52.
XX. Monnina stenopbylla, p. 57.
XXI.
e.Kulata, p. 59.
XXII.. Securidaca f
lauceolata, p. 62.
Tab. X X n i. Securidaca oi’alifolia, p. 63.
XXIV.
XXV. „
XXVI.
XXVII. Krameria
xxvm. „
XXIX. „
longifolia, p. 66.
Hostmanni, p. 68.
Corytbolobium, p- 68.
omentosa, p. 70.
rgeutca, p. 71.
spartioides, p. 72.
XXX. A. Semina Polygalarum.
Fig. 1. I'. iiedicelIiiHs, p. 5; Fig. 3. P. viuloides, p. 5; Fig. 3
P. ligustroldes, p. 6; Fig. 4. P. Liiiireola, p. 7; PIg. 5. P. spectabilis, p.
Fig. 6. P. graiidifuli.T, p. 0; Fig. 7. P. Iiebecludn, p. 10; Fig. 8. P. rh
doptern, p. I l; Fig. fl, 1>. viohiccn. p. I l; Fig. 10. P. Illieotica, p. I
Fig. 11. P. MartiiiDil, p. 13; Fig. 18. P. liinbrìiita, p. 13; Fig. 13. P. b
y.uldes, p. 13; Fig. 14. P. subtilis, p. 16; Fig. 15. P. herbiola, p. 17
Fig. 10. P. tenui.«, p. 18; Fig. 17. P. filironiiis, p. 18; Fig. 18. P. Gard
ncriana, p. 10; Fig. 19. P. juncea, p. 80; Fig. 80. P. alropurpiirea, p. 81
FIg. SI. P. reiiiuta, p. 81; Fig, 23. P. pseudo-erica, p. 23; Fig. 23
P. Ciieoruin, p. 23; Fig. 24. P. Cyparissias, p. 85; Fig. 85. P. aspalatlia
p. 26; Fig. 86. P. Siibulusa, p. 27; Fig. 87. P. galioidcs, p. 28; Fig. 88
P. glocliidata, p. 30; Fig, 29. P. minima, p. 80; Fig. .30. P. Tiinoutm
p. 31; Fig. SI. 1-, bygrophila, p. 32; Fig. 32. P. longic.tul!
Fig. 33. P. adeuopliora, p, 3.3; Fig. 84. P. variabilis, p. 34;
P. celosioides, p. 35; Fig. 36, P. taniariscea, p. 37; Fig. 37.
p. 38; FIg. 38, P. adpressa, p. 39; Fig. 39. P, Brasiliensis, p. 39; Fig. 40.
P. ¡iugulala, p. 41; Fig. 41. P. curiacea, |>. 41; Fig. 42. P. lancifolla,
p. 48.
XXX. B. Folia et fructus Securidacarum.
FIg. I. 8. volubilìs, p. Gl; Fig. 2. S. lanceolata, p. 62; FIg. 3.
S. aciiiiiluala, p, 68; Fig. 4. S. ovalifolia, p. 63; Fig. 5. S. Sellowiaiia,
p, 63; Fig. V. S. majur, p. 64; Fig, 7, 8. rivinnefolia, p. 05; Fig. 8.
8. Iilaiala, p. 06; Fig. 9. 8. laterali«, p. 68.
XXX. G. Spinae fructus Kramcviaruin.
Fig. I. Kr. tomentosa, p. 70; Fig. 8. Kr. latifolia, p. 71; Fig. 3.
Kr. argenlea, p. 71; Fig. 4. Kr. spartioldes, p. 73; Fig. .5. Kr. lou-
.gipes, p. 73.
1. Flos apertus.
¡. Alubnsli'um.
». Calyj; v. sepaluni.
1. Curolla V. pelalum.
4 ani. Pelalum anticuiii v. ejus apex.
>. Geuitalia.
>. Audroeceiim cum petali« adnexis v. absque
ils.
I. Aiithcra (cum Glaiiieiitl apice).
». Pistillum s, gyuaeccum.
). Ovarium.
SIGLA.
I. Stylus v. stigma.
, Ovuluin.
!. Fructus cum calycc persistente,
i, Fructus nudatus (calycc delapso v. reseclu).
1 Semen.
.. Embryo.
i. Aculei (e Krainerl.nriini fructibus).
1. Folium.
». Diagramma floris.
I Sectio verticalis.
: „ liorìaoucaiis.
a. Pars .antice visa,
p. „ postico Visa,
d, „ desuper visa.
1. „ lateraliler Visa,
in.u. Magnitudo naturali«.
Magnitudo nuda (gradu grossifìcationis per
calo).
Tabulas exliibuit, Eiciii.Kno duce, cl. JosEi'Hi'S 8 bbotii, piclor Florae Brasiliensis, praeter labulam XXX. a
77
DE
P O L Y G A L E A E : G EO G R A PH IA E T USUS. 78
PO LY G A L EA RUM , IMPRIMIS B E A S IL IEN -
S IUM , G EO G R A PH IA E T USU.
Polygalearum ordo, cc. 500 species contineus, super totum
orbem terrarum crescit, sola forsan excepta Nova Seelandia, aeque
in tropicis subtropicis temperatis frigidisquc, ac a litore mans
usque in altitudinem 8 - 9 0 0 0 ped. disscminatus, nequc loca aperta
et sylvatica, neque sicca humidaque abhorrens. Genera eiiu-
mei-antur 17*); PLraque, praesertim Folggala,
Securidaca, Bredemeyera, Comespemna, Monnina, Muraltia
iiomiullaque minora, structura fiorali et reliquis quoque cliarac-
teribus tam arete convcniunt, ut liaec omnia ad euiidem ordraem
eumque bene naturalem perlincrc dubium esse nequeat, quum
centra in aliis, ut K ram eria, Moutahea et Xanthophyllo, atfiui-
tatis vationes magis intricatae et coiitroversae existant. Omnium
generum tantummodo duo, Polynala et Securidaca, utrique henii-
sphaerio, orientali et occidentali, comnninia sunt**); reliqua 15 aut
iu unum, aut iu alternm restringuutur. Ita Muvaltia (cc. 50
species) et Mundtia (mouotypica) Capiti bonae spei, Carpoloha
(spec. 2) Africae tropicae peculiares sunt; Asia tropica Salomo-
niam (cui Epirhizanthew. accenscraus), speciebus 8 , peculiarem
habet; Trigoniastrum (mouotypicum) et XanÙophjUum (cc: 20
species) ex Asia in Australiani tropicam extcndnntur. Comesperma
(cc. 25 spec.) in Australiani et Tasmaniam restrictum e st, Ba-
diera (spec. 1 V. 2) et Bhhhotaenia (mouotypica) iu Indiam
occideutalem. Reliqua genera in America contincntaii., eaque
omnia etiam iu Brasilia tcrrisque adjaceutibus aluntur; de quorum
distributione geogrfiphiai insequentibus paullo fusius disserere
liceat.
1) P o ly g a la , genus totius ordiuis maximum et insigniter
typicum, simul amplissima gaudet disseniinatione, ita ut area
ejus geographica cum ea totius ordinis fere congruat, nisi quod
Tasmaniam detìcere videtur.***) Specierum numerus cc. 250, di-
midium igitur totius ordiuis, ceuseri licet ; quarum in Europa
25—30, oinnesque eac lierbaceac, offenduntur, quum ceterum Po-
lygalaceae in hac terra prorsus desini. Africa tropica Bolygalas
cc. 20, item plerasque herbáceas, possidet ; iu regione autem Ca-
pcnsi fere 35 occurrunt, paucis exceptis enderaicae, saepe fni-
ticosae et floribus speciosis iusigues. t ) lu Asia tropica, computato
Archipelago ludiae orieiitalis, species 25—30 observatae
sunt, quarum itera nonnullae, e. gr. Javaiiieae P- a rd ía la et
venenosa, ob florum elegantiain admirantur. Specierum Asiani
tropicam inhabitaiitium paucae in Africani et oras Euvopae
mediterraneae procurnint, quatuor (Boi. Japónica, Chinensis,
leptalea et p e rsicariaefolia) in Austvaliara tropicam, ubi piac-
terea 4 adhuc crescunt Australiae peculiares. Una solunuuodo
species Novo et Antiquo orbi coinnmnis videtur; illa quidem,
quam cl. Ouivun (Fior. Trop. Africa I. 131.) e Guinea supcriore
reccptam pro P . paludosa declaravit et quam ego quoque a
pianta hac variabili vel a B. tenui DC, distinguere nequco.
Praeter hanc etiam P . erioplera DC. ( = P . Vaìdiana DC- =
P. triflora Oliv. Fl. Ti'op. Airi, non Liun.), pianta valde polyfO)
üiioi! IH. St. Hi
lies 1‘ülyguleac“
ulrlqiie II
V iillilur, ut I
#*#) Fopsltaii vero species
procuiTit.
-f) V. oppusitifolia et
Europaeos iulroiluclae
l'obgal.
t AcmUho-
K iu opere suo „Premier Mònioirc sur la famille
ini jIluHí/íiííw ct Gomesiierma pm generibus
0 coniiiuiiiiluis (ieclaraverit, la iiiiperfecia cor....
t supra (p. 40 et 47) jam adiiotaviiiius.
malia iu hanc clilioueia
luorplin, in Asia tropica occidcntaliqiic et in Africa tropica late
dispersa, etiam iu India occidentali (Cuba ct S. Vincent) ob-
servatii est, probabiliter autem in has ínsulas casu foituito
cum frumento illata.
Numerus Polygalarum Americam borealein inhabitantium
cc. 30 hnbctiir, Brasiliensium et iu terris vicinis obvenientium 85,
extrabrasiliensium austro-amevicanarum cc. 20; duac tantuminsulis
Antillanis peculiares. Detractis speciebus Americae australi et
boreali coimuuiiibus. Novo orbi peculiares restant 125—130 vcl
totius generis dimidia pars, quarum quidem duae terliae in
limites Florae nostrae cadunt.
Sectiones, in quas species Polygalae austro-americanas supra
p. 4 disposuimus, quoad distributionciii geographicam rationes
qiinsdam memorabiles offerunt. Differentia, quae faciliime in
oculos cadit et jara ab ili. St. iritAiiiK ad divisioncm generis ad-
hibita est, praesentia nempe \e l absentia distara fimbriatae iu
lobo corollae antico, licet buie notae dignitatem morphologicam
gravloveni adscribere nequeaiu, quum cristae pro appendice tantum
petali nec pro petalo abortivo habeam, tamen cum aliis
characteribus tam bene convenit, ut fundaiiicntum divisionis ad-
inodum naturalis pracbere valeat. Species vero ecristatae in
antiquo urbe pcrrarae, omnes illae insigniores, tum austro-afvi-
canae, timi orientali-indicac, crista conspicua donatac sunt. In
America conta species ecristatae, tam lucide ab ili. St. llilaire
illuslvatae, frequentes sunt et praesertim formas grandifloras in-
cludunt, quae haud raro, e. gr. B . spectabilis et grandiflora,
Polygalas Africanas et Asiáticas florum pulchritie aequant, imo
suporant. Specierum ecristatarum Brasiliani inhabitant 22; quas
in duas sectiones A et B (supra p. 4) disposuimus, praesertim
styli sepaloi'umque indole diversas.
Sectio A (species 1—10) iteniin in duas suhsectiones divi-
dituv, quarum notas diagnosticas supra p. 5 indicavimus. Species
subsectionis prioris suffrutices effingunt haud ultra 1—2 ped.
altos; sedera habent praesertim iu sylvaticis provinciarum Rio
de Janeiro et Minas Gei'aCs. Subsectio altera contra frútices
c iatos, foliis magnis floribiisque speciosis onustos includit, qui
acque ac priores praecipue in provinciis mediis ct australibus
occurrunt, excepta P . Laureola, planta per totara Americam
calidiorem divulgata, ct P. sp e cta bü í, quae simili in provincia
Rio de Janeiro et in ditione Amazónica observatur. Praeterea
species nonnullae in sectionem A inserendae extra Brasiliani,
scil. in Aracric<a centrali et in Mexico, stationem habent, ut
P . americana, puberula, rivinaefolia et al.
Species sectionis B (supra ii. 11—22), quae, praeter carinam
ecristatam, stylo jiraecipue denotantur rectangularitcr curvato,
sepaiis exterioribus inferioribus connatis, seminis earuncula
galeata ct exappendiculata, herbaceae sunt vel suffruticosae et distributione
gaudent latiore quam eae sectionis A. Nommllae
super totam Americani australem vel super Brasilinm tofam va-
gant, paucae tantum arclioribus limitibus continentur. Praecipue
abundant in ditione Najaduin (regione .Ymazoiiica), umle
nonnullae in Guianain, adeo in Venezuelam, una (P. angusti-
f o lia ) usque in Indiam occidentalem procurnint. Etiam ex hac
sectione singulae extra Brnsiliam habitant, ut P. grandi/olia
in America boreali etc.
Sectio C (spec. 23 — 37), licet minus naturalis quam re-
liquae, formas tamen continct habitu aphyllo vel subaphyllo insignes.*)
Hac praecipue in regionibus eicvatis Brasiliae mediae
1 Horum degautlai I hurtos
#) Nonnullae foliis
ati-upur¡iurea;
tiodcs referuut.
; prorsus careni, i , (Hiform,
■I rellquos