I il
ií'
A
.ili«
iüj
plus minus umbonatus. Stipes laevîusculus, nonnisi ba-
^in versus interdum squamulis distlnciioribus adspersus.
Vulgatissima species truncos varios vexat autumno in p rimis
tardiore : ipsà quandoque hyeme medià cum tempestate
leni subito redux.
423. A . L . c a u d i c i n u s .
a, squamosus
yS, denudatus
y, medius
Rarius terrestris. Admodum ludit colo re dilutiore ct
profundiore ; ita et squamis stipitis c reb rio rib u s , parcio-
r ib u s , ac vix ullis. Nulli inde inter a, et fi, limites
certi erui possunt. V a r. y, gregaria vel solitaria, pileo
tamen edam haud raro convexo - liemispliaerico instructa
e s t , annulumque ge rii manifesimu. Omnes 3 varr.
loco suo frequentes sunt autumno.
423. A . L . b u l b i g e r n o b i s .
A . L . pileo planiusculo carnoso glabro rufo, lamellis con-
fe r tis emarginato - adnexis aquose alb idis, stipite concolore
obsolete annulato rujo - Jlbrilloso bulboso, bulbo mediocri
depresso marginato.
Bulbi forma constans est et singularis — subglobosa
, supra circa stipitem depresso - c o n c a v a , margine
obtuso annulari cingente. Stipes erectus teres solidus,
satis Hriuus, 2 urie, lo n g u s , 3/4 lineas c ras su s, annulo
albo depauperato re c to versus apicem cinctus. Fulvis
seminalis albus. Pileus regularis , convexo - plaiius , Iri-
uncialis fere , e cinnamomeo ru fu s , frustis epidermidis
albae p o s t fungi explicationem residuis laceris sparsis-
que saepe conspicuus. A d dumeta frondosa inter folia
muscosque passim solitaria provenit sp e c ies vel subgregaria
{Sproizcr Ililge l; Moholzer Haide aliquot lo cis )
Septembri.
424. A . L . l i e l v o l u s .
Varietatem nos, praeter niinorem illam a cl. Persoon.
d e scriptam , aliam quoque babemus magnitudine omnium
parlium duplici fere (p ileo i/ iju n c ia li e tc .) majorcque
robore insignem , etiam minus crebro vulneratam. Lo ca
amat subiiionlana graminosa , ubi betuleta aliave dumeta
frondosa in co lit, non infrequens. S ep tembri, Octobri.
426. A . L . b r u n n e u s .
Pileus e campanulato dein planus. T o tu s fungus cogn.a-
tis suis Lepiota fle x ip ed e ae Cortinariis castanen et de-
cipiente, praeter discrimina reliqua, duplo triplove undique
major et firmior. Sparsus , etiam subgregarius,
sylvas hinc illinc incolit abietiuas humidiusculas musco-
sas. Medio autumno.
426. A . L . f l e x i p e s .
Pileus inox laeviusculus, mox fibrillis albidis satis dense
o b s itu s , e cinnamomeo in sordide violaceum nonnumquam
v ergens , semuiicialis plerumque, rarius ad 3 unc.
(vix ultra) dilatatus. In sylvis a c e ro s is , praesertim abieg
n is , locis humidis copiose. Pe r totum autumnum.
427. A . L. m a c r o p u s .
Stipitis longitudo saepe eximia, sed inconstans est ;
hand raro enim mediocris etiam , bi - s. triuncialis, invenitur.
Nomen itaque triviale cum aptiore inposterum
permutandum erit. Annulus varius : saepe satis magnus
fìrmusque persistit. — Lamellae pallidae, dein subcin-
namomeae cum micore quodam cinerascente. T o tu s habitus
constanter validus crassus. Hab. species apud nos
pervúlgala in sylvis acerosis s ic c iu s cu lis , inprimis pineis,
ubique sparsa. Augusto et sqq.
- t- I