i i l't u
I
íb)
D i m i d i a t a .
794- H. o c J i r a c e u i n .
«, dimidiatum
(3/ì, integrum
yy, muscorum
Exemplum vix ulla alia species luculentius offert licentiae
e ju s , qua in Hymenotbeciis ])luriin!s quoad pilei situm
stipitisque praesentiam aut absentiam ludere solet natura.
V ar. a, mox tota fere resujtinata est ; mox margine libero
subtus arcte zonato (albido subtonientoso ) seinireflexa ;
mox prorsus dimidiata , pileo saepe pallente zonis ochreis
concentricis picto tenui coriaceo - membranaceo , aculeis
nonnumquam expailidis. A t porro semel etiam iriveni-
mtis exemplar (va r. /3/3, nostram) pileO prorsus integro
regularissimo orbiculari infundibuliformi, stipite fìrmulo
centrali p e rp end icu lar i, te r re s tre , parvu lum, 4 fere lineas
latum et al tum, ceterum cum a, ex omni capite
congruum. A b liisce varr. sejungi forsitan meretur yy, :
at nonnisi unica vice parcior inventa fuit. T o ta est
resupinata, muscis superstrata, suhiculo instructa laxo
tomentoso albo, margine subreflexo, suhulis conicis acutis
mediocribus ( i f — a lin. iongis) ex ochraceo rubellis :
ab ft, /3/3, distat praesertim aculeis longioribus distinctis,
imo subdistantibus. A d 2 — 3 unc. jn-oducta est, i
lere lata. Frequens passim nascitur a, in truncis lignis-
que putrescentibus apprime quidem pineis c t abietinis,
verumtamen aliis etiam variis (v . c. Rubi frutico si) vere,
aestate, auiumno; /3/3, lo co unibrosissimo udo (Schopswiesen)
lecta initio Sept. : yy, in Dissidente sciuroide trunci
idmei vetusti vivi (jd n h cn d o r f) sub finem Augusti.
795. H. g e l a t i n o s um .
a, glaucum
Pft, dichroum
Var. /3/3, ea e st, cujus iconem dat fl. dan. tab, 717.
Disc repat ab a, staturà omnium partiuni ultra duplum
inajore, pilco a/Sunciali etc. coloreque duplici, supra
bi’u im e o , infra glauco. Va r. a, im icolo r, nisi quod
pileus nonnumquam halitu quasi fuligineo afflatus sit.
Utnupie var. ligna colit praesertim abiegna: a, passim
co p io se ; ¡ i f f p a r c io r , subcaesjiitoaa (e . g. lidmpfen-
hcrg). Sept. Oct.-
B. O D O N T I A E .
79G. H. f a s c i c u l a r e k o b is. Tab. X.
H. albidum , subiculo n u llo , subulis fascicidatis mediocri- £ 9’
bus pendulis.
Varietas forte H. macrodontis : verum color statura-
que , no conjungeremus , prohibuere. Totum fungum
constituit fasciculus u n icu s , albidus, pallens, sed ne,
tantillum quidem rufescens , pendulus : constans ex aculeis
4 — 12 fe r e , basi connatis, tereti - aculis , 3 — 4
lineas longis. A d truncos pineos abietinosque putredine
jamjam destruendos passim non infrequens ( e. g. Quizdorf;
Basalthiigel; Moholzer Haide). Autumno.
797. H. c a . s t a n e u m k o b i s .
H. effusum laeve primo glaucum, dein badium, subulis
longis confertis.
Fungus praepulclier. Aetate juniore crustà caesiá
densa opacá totus obtectus : qua sensim evanescente
inque ineram pniinam subtilissimam ( nonnisi micore
quodam glaucescente fungi a latere conspecti agnoscen-
dam ) a b eu n te , colo r prodit elegans saturate castaneus.
Subiculum sub lente subtomentosum : aculei ]aeves, terete
s , ncutiusculi, e re c t i, con g e s ti, 3 — 4 hn. longi.
Lon ge lateque effusus est fungus, pedalis et ultra; medio
adultus badiu s, margine (u t fieri so le t) Juvenilis
i l
m \