m
I
163. H. R u b i .
a, nudum
¡if}, crustaccum
Fungus primitivus totus est innnersus, lucidus, applanatus
, clausus ; primordia tamen labiorum in nonnullis
jam cernuntur. Forma tum temporis quandoque gaudet
ellipticà ( utrinque obtusa ) , iiiio subrotundá ; quam tamen
in adultis numquam observavimus. Superficies glabra,
rarius sparsim tu berculosa, bullulis quasi adspersa.
Interiora pulvere demum griseo - terreo repleta sunt,
qui paullo p o s t , labio utroque diffracto ac p e rd ilo , in
ventorum ludibrium cedens maculam concolorem din
superstkem relinquit. Vulgaris ubique occurrit >a , in
ramis vetustis semiputribus R. frutico si: in Rubo idaeo
p a r c io r , paullo ma jor , subflexuosa. In /3/3, aliquanto
minore individua aliquot ( 5/6 fere) p e r maculam eom-
niunem albam crustaceam circumscriptam subrotundam
vel oblongam , tandem obliterataui, situ parallelo sparsa :
sed retiqua omnia cum a, conveniunt. C re sc it haec in
raitiulis variis (S a lic is albae, Vitis viniferae, Vaccinii
M y r tilli) emortuis, non infrequens. — Autumno, sed
inprimis vere.
163. H. q u e r c i n um .
Rarius rectum. T em p o re vernali húmido Itiete- vigens
rimàque amplissima* dehiscens nucleum dénudât ex albo
cinerascéntem substantiae in genere nos tro indigenae
ceraceae mollis. L o co suo abundans, perenne.
1 6 4 . M. abiet inuin.
/3/3, L e d i
Coloris rufescentis nil umquam in fungo nostro detegere
potuimus ; inde ac òb lo ci natalis disorepantiam varieta-
tis in lo co eum proponiinus. Sparsus vel conFertus,
re c tu s , J-arius subflexuosus, situ exacte parallelo crum-
67
%
p en s , angustus, su blincar is, ad 3/4 lineas baud raro
elongatus. Specimina effoeta nucleo penitus amisso vacua
, p a teq tia , cymbarum longiorum angustiorumque
ad instar aliqnamdiu persistunt. In caulibus ramisque
siccis L ed i palustris passim. A p r ili, Maio.
165. H. c r i s p u m ,
Staturà admodum variat. In ligno etiam decorticato
imdiusculum interdum prostat. O c cu rr it in Abiete bine
in d e , sed parum frequeiis. V e r e , aestate.
166. H. c o n i g e n u m .
a, rimosum
¡3/3, ostiolatiim
Primordiale totum m o lle , virescente - fullgineum. In
adulto nucleum quemdam album firmiusculum semel vel
bis deprehendere contigit. Junius plerumque plus minus
ovatum est, centro saepe subdepressum ; dein in striae
formam magis e lon ga tu r , rimamque, sed rarius satis
distinctam, acquirit. E s t ceterum e maxùne polymor-
ph is : ex innumeris fe r e , quibus lu d it, varietatibus unicam
sub ¡3¡3, insignire operae pretium duximus, orbi-
cularem, planiusculam , atro - nitentem , ostiolo centrali
párvulo su b c o n ic o , spurio procul dubio ( totum enim
clausum e ra t, neo gelatinae vestigia uba exs tabant), instructam
; ita de reliquo in var.* vulgarem transeuntem,
ut limites certi nuspiam inveniri possent. Species
lo co suo vulgatissima. Perennis.
167. H. s p h a e r i o i d e s n o b i s . Tab. X.
H. sparsum nudum hemisphaericum nitidum nigrum, ore =>•
duplici demum hiante late elliptico.
Statura parvula , sequentis fere speciei; Forma prorsus
sph aerioidea, rarius subhemiellipsoidea. Fungillus
in aetate infantili totus clausus nitens maculam refert
u»iformein subrotundam : in adultioribus rima jamjam