majusculis laviformibus angulatis ö — Sgoriis, in singulo
ángulo primo tu be rcula tis, dein cornutis ; e quovís enim
tubérculo enascitur cornu crassiusculum, o b tu siu u , lin.
I fere longmn. Sporulae rariores quam prioribus. ß ,
colore discrepat pulchre flavo. In lignis abiegnis putridissimis
(H a id e ; Schopswiesen; verlornes Wasser).
Jun. — Sept.
64. I S A R I A .
1072. I. c r a s s a .
Stipes plerumque d is tin c tus, la e v is , saepe flavicans aut
subocliraceus : quandoque tamen ipse quoque farina totus
obtectus. Capitulum valde fàrinosum, crassum.
Totum aliquando liabuimus fungum rostris patulis Klexuo-
sis pubescentibus n ig r is , veluti sp in u lis , horrentem,
quae ad Sphaeriam quandam macrostomam pertinere
videbantur; verum sphaerulas eruere non contigit. Gregarius
in chrysalidibus emortuis pu trescentibu s, minime
rarus n ob is , parasitatur (v . c . Seer Steinbruch ; Schopswiesen;
Rengersdorf ; Triinhe) : p arcior ad terram , inter
acùs pineas e tc. ( Ùderniz ; See). A b Augusto in N o vembrem
usque.
loyS. I . a g a r i c i n a .
a , agaricina
ß ß , petiolaris
Vulgaris est a, in Agaricis ( caudicino , polymyce etc. )
p os t putredinem induratis ( v. c. Quizdorf; Haide; Sohlander
B erg). ß ß , structura cum a, convenientem, sed
laxiorem, ramosiorein , ultra duplum maj’orem , rariorem
invenimus petioZii deciduis semiputribus quercinis increscentem
(Tränk e ). Augusto et seqq. ( In a, stipes baud
raro pallescit aut lu te s c it, praesertim deorsum).
1074. I. e p i p b y Ila.
Statura 2 — 3 linearum. Situs cae sp itosu s , clavxdis satis
aequaliter in orbem dispositis , extrdrsum subcurvatis.
Forma vere clavata, sursum subincrassata, apice-obtuso.
Bis reperimus speciem raram ; prima vice in Agarico
putri parasiticam locis udis umbrosis (hohe L in d e ) :
s e cu n d à , sed minorem minusque perfectam , in corii
frusto putri vetusto inter rejectamenta. Autumno, vere.
1075. I. umb r i n a .
ß ß , parasitica
Media quasi inter a, et I. citrinam: illi aggrua situ
la sc icu la to , colore, habitu arido s t r ic to : huic pilis ic o nem
Persoonianum exacte rel'erentibus. S p ec ie forsan
proprià digna. Fungus s ic cu s , so lid u s , parce ramosus,
caule ramisque sttictis a rentibu s, persistens absque muta
tio n e , I — 3 lin. longus; utplurimum umbrinus apici-
bus flnvovirentibus, rarius totus flavovirens apicibus albi-
cantibus. Ceterum plerumque mere pilosus ; n e c fari-
naceus; bis terve tamen (fe rtilem? ) vidimus pulvere um-
bririo praeter apices obtectum. Valde cupidus est Sphae-
riae fragiformis, cujus basi c irdnans innascilur, nunc
su b e re c tu s , nunc liorizontalis ligno paene adpressus : vix
sine illà occurrens . Ad ramos emortuos dejectos ( Moholzer
Haide) non rara. Serò autumno, vere.
1076. I. c a r n e a .
Speciem elegantulam e carneo demum rufain I. mucidae.
suae propinquam ait cl. Persoon Comm. 1. c. : at nos
hanc , lic e t minime raro observatain , tremulam ac fluxi-
lem hactenus nop v id im u s , sed constanter siccam. A d
cortices Abietis Pinique picene, ligna adusta quercina,
betulina etc. passim (Seer Ziegelscheune; Eulenwald;
Trdnhe) v e r e , aestate: etiam cella ris , byeme.
\ ttj