!v |; i'
É i: i '
FFirconspicuus
fit longitudinali, quae ingruente fructescentiae
leiupore in os late ollipticuiu vel suborbiculare de-
liiscit duplex. Conicem enim duplicem haec species
privimi sibi habet, a nobis saltern in nulla aliâ hactenus
observatum; exteriorem nitentem nigrum, interiorem
sordidum dilutiorcm fuligineo - nigricantem : u n d e , ilio
paullo laiius quam lioc concentrice b ian te , labia orificii
utrinque duplicata luculenter cernuntur. Intus exempla
alia substantia suâ molli notâ albidà semipiena , alia Iru-
ctii'icatione peractà inunia reperimus. Specimina omnium
aetatum haud infrequentia in foliis deciduis obtectis v etustis
putribus L ed i palustris (faule Brücken) semel
lecta. Exeunte Maio.
168. H. p i n a s t r i .
«, sparsimi
ß , limitatimi
S p e c ie s , si quae alia, certa generis c iv is , perithecio verissimo
instructa , quod clausum , dein rima suà pertusum
, postea ore lato dehiscens, demum totum evacua-
tuin — sexcenties observavimus. In quo saepe peculiari
sane ratione nucleus (solitae ceterum materiei co lo -
r is q u e ) , vi vitali praecedente turgens, non solum lahia
disturbando discum sibi fructificantem amplissimum aper
it , verum et basin undique regularissime scalpello veluti
acuto circumscindens totus tandem denudatus p ro stat:
perithecium nimirum dimidiatum , postquam laxe aliquam-
diu fungillo in cu bu it, prorsus jam solutum ac deciduum
elytrum quoddam insecti coleopteri minuti nigri solitarium
amissum bine illinc haud inepte imitatur. — V a riai
statura; etiam forma vel exacte ellipticà, vel magis
oblonga utrinque acutiuscula. Abundantissima var. utraque
in acubus Pinorum — A b ie tis , ubi major est et per-
fe c t io r , sylvestris. Strabi. Perennis: v iget vere pluvio.
169. H. a r u n d i n a c e . u HI.
Huic perithecium dubium e s s e , non pos sumu s, quin cl.
Persoonio assentiamur. Iimnersum est vel subproiirinu-
lum ; centro nigricans , margine fuscescens vel in ferru-
gtneum subvergens. In Phragmitidis culmis aiidis passim.
Perenne.
OBS. Duae supersunt sp e c ie s , quae novae videntur
, quas vero nondum satis exploratas in civllatem hactenus
non admisimus. Has ex eo , quod in praefamine
exposuimus, instituto ad generis calcem subjectas ulteriori
niycophilorum indagini commendatas velimus.
a. Hi viride. H. nudum (non erumpens) semiimmersum
sparsum oblongiun subflexuosum, extùs nigrum,
intus (labiis dehìseentibus ) viride. Parvum,
lineam i longum, vix semilineam latum. In ligno seiui-
putri quercino, ut videbatur (Mayblumenbusch). Exeunte
Martio.
b. H. petiolare. H. simplicissimum immersum elli-
pticum sordide nigrum. Simile H. arundinacéo, sed
mixturae fuscae voi ferrugineae prorsus e x p e r s , omni-
que p e r ith e c io , ut v ide tur, destitutum. Forsan vel ad
Stilbosporas aliquando ablegabitur, vel ex tota fungorum
classe exulabit. In petiolis nervisque foliorum Aceris
Pseudoplatani semiputrium dejectorum (Moholzér Haide)
non infrequens. A p r i l i , Maio.
4 - X Y L O M A .
A. E P I X Y L A .
OBS. Novam e c c e inlroducimus familiam, praecedenti
generi eontiguam, iterque eo pandentem. Situ
v idelicet epixylo cum Hysteriis convenit: at charactere
longe p o t io r e , ad fruGtiiicationem sp e c tan te , eoque
ili«
I I ' ' A iij
1
i 1 A
'j i1
'i 1 I ''1