i 5. L Y C O F E R D Ü N.
221. L . B o v i s t a .
In collinis gi-aiiiinosis pascuosis liinc inde. Aug. Sept.
aza. L . p r a t e n s e .
Exempla nostra descriptione Synopseos utplurimum aliquanto
minora , diametri uncialis le re . Verrucae parvae,
mere pu lveraceae, fáciles detersiles. — Cum praecedente
passim, non infrequens. Aestate et autumno.
225. L . e x c i p u l i f o rm e .
' a, autumnale
Caulis longior vel b re v io r , basi praesertim constanter
plicatus. Peridium e forma globosà plus minusve de pressum
, subtus nonnumquam planiusculum, ut ad ligu-
ram qiulvinatam accedat. Lo co suo hinc illinc. Seqitem-
b r i, Octobri.
224. I., p e r l a t um .
a , albidum
fi, nigrescens
Verrucis imbrium ope sparsim ablutis , cortex subjaccns
laevis nonnumquam in conspectum venit. fi, varietatem
vix meretur. Occurrit utraque in sylvaticis , aestate el
autumno.
225. L . c a n d i d um.
In sylvis frondosis u b iq u e , utplurimum te r r e s tr e , rarius
in truncis putridis epixylum: reliquis coaeyum.
226. L. e c h i n a tum .
In pinetis aeque ac faginetis, sparsum vel caespitosum,
hinc inde satis frequens. Autumnale.
327. L . umb r i n um.
a, hirsutum
Differt a praecedente colore exacte umbrino, ac praesertim
verrucis tenuibiis , subinde elongaiis , uiollibiis ;
a sequente forma , etiam situ non cacspitoso. In pinetis
et abiegnis frequens , autumno.
228. !.. q u e r c i n um .
Caespites magni. Radices c o p io s a e , longae. Frequens
c re sc it haec species in cortice vaporario (Se e r A lle e ),
nec alibi hactenus : ceteris contemporalis.
OBS. Genus hoc , si quod a liu d , iterata indiget
revisione: quà institutà, ad sententiam Bulliardi de L ,
Proteo numerosis varietatibus su p e rb ien te , forsan et ad
alias, specierum red u c tion e s , reversum i r i , certo ornine
auguramur. Notae enim specificae pleraeque , a colo re
V. g, , fo rm a , v e r ru c is , umbone ( in Junioribus fere
nullo, vix nisi in maturescentibus paullo ante corticis
diruptionem , cui inchoandae destinatus est , assurgente)
d e sm ijla e , aetatis progredienlis mutationibus adeo ob-
noxiae sunt , ut de limitibus firmis inter species affines
stabilienciis saepe prorsus desperandum esse videatur.
i6. S C L E R O D E R M A .
229. S. c i t r i n u m .
Magnituiline inter i et 4 uncias ludit: in gramineis secus
v ia s , in pinetis etc. vulga re , terrestre et truncigenum.
Aestate exeunte et autumno.
z 3o. S. s p a d i c e um .
Propinquum antec ed enti, sed unciale fere , laeviusculum,
guttatum, spadiceum, subtus p a llen s ., B a r iu s illo : ceté^
rum loco (eliam terrestri), ac tempore congruum.
a5i . S. c e r v i n um .
a, granulatum
Aetate juniore extus p a lle t , jam tum granulosum ; intus
e dilute rubro purpurascit. Cortex dein magis magisque
induratus spadiceus evadit: medulla e fosco nigricat.
Vulgata species videtur in pin etis: non obstante enim
I' 1*'1,I' l
! 'f>.
F i y
' : fi*, if
tí-:
‘i l