centim. longas, utrinque 7—8 foliolis instructas, pilosis ut stipes ac r hachis, lanceolatis, basi cuneatim an-
gustatis, scrraturis 5—6 imprimis versus apicem sitis nec ita divaricatis. Quodsi hujus plantae ulterio-
rem evolutionem non cognoveris, speciem propriam certe credidisses.
R a d ix albicans fusiformis tumida incrassata, ramis hic illinc tuberum ad instar tumentibus, longis,
fibrillosis, omnibus aliquomodo complanatis.
Gemmas bulbiformes radicales m. Ang us to 1838 très observavi ad basin hypogaeam morbosi cau-
dicis ex axillis squamarum evolutas, ovatas, squamis carnosis tec tas, indu dentes corpus carnosum albicans
fere cellulosum parvis vasis ins true turn; a materna planta solutæ mox frondes ac radices protru-
debant.
ENCEPHALARTOS ALTENSTEINII L ehm. Varietas angustifolia.
E . Foliolis omnibus fere oppositis, lanceolatis, fere rectis, elongatis, marginibus revolutis, singulis
bi-vel-quadri-spinuloso-dentatis, dentibus non ita divaricatis, plerumque al ternis.
Sts. Encephalartos glaber; nomen specim. culti in insula Pavormm.
Habitat in Promontorio Bonae Spei.
Adnotatio. Haec forma a vera specie non multum differt, habitu frondium paullo graciliore, foliolis
longioribus caet., colore pallidiore. Frondem video 1§ metro longiorem, rhachi stipiteque ejusdem
quidem formae ac in specie, sed gracilioribus, foliolis utrinque 42, exceptis superioribus fere omnibus
oppositis. Intima latiora 12 centim. longa, 2§ lata, media 14 longa, 2 lata, superiora 13—14 longa et
1§ lata. Rentes, qui in Universum non adeo divaricati, video fere semper altemos, nec ab apice
valde distantes.
ENCEPHALARTOS ALTENSTEINI1 Lehm. Va/rietas semidentata.
E . Candice glabro, rhachi subterete, infra arachnoidea (?), foliolis laete viridibus, nitidis, saepe
irregularibus, oblongo-lanceolatis, apice saepius sursum aut deorsum subfalcatis, mucronatis, margine
superiore saepe integerrimis, inferiore plerumque 1—2—3-dentatis, dentibus brevioribus spinosis.
Sts. Zamia spinosissima quorund. Hort, ex parte.
Encephalartos Marumii Vriese in Tijdschrift v. Nat. Gesch. en Physiol. Tom. V. p. 188.
Ipse hie auctor haec habet: »Proxime accedit ad E . Altensteinii, a quo differt: apice pinnarum sub-
falcato, pinnis plerisque inaequalibus, altero tantum margine dentatis.”
Specimen e collectione cel. Yan Makum in Hortum Amstelaedamensem transiit.
Yidi specimina eximia E . Altensteinii in Hortis Relgicis, ex. c. in Horto Bruxellensi, magna in
Palmophylacio Regio Hagae Comitis, foliola plura margine superiore integerrima exhibentia. Frondes
speciminis authentici in Horto Amstelaedamensi culti benevole misit cl. Yriese, quit)us inspectis
et cum specie typica comparatis nullum mihi dubium remansit, E . Marumii esse meram varietatem,
margine superiore foliolorum integerrimo vel uni-aut bi-dentato diversam. Non solum etiam ad mar-
ginem superiorem, sed in quibusdam etiam ad inferiorem dentes desunt. Sic video frondem, cujus
quaedam foliola margine superiore bi-dentata, inferiore uni-dentata vel integerrima sunt; alia utro-
que margine uni-dentata, alia margine inferiore bi-dentata, alia rudimentis tantum dentium obtusis
munita. Magnitudo foliolorum varia; maxima 12—13 centim. longa.
Observatio. An hue revocanda Zamia repanda Loddiges Catalog. {Encephalartos répandus
Steudel Nomenclat. ed. 2. p. 795) P
11. ENCEPHALARTOS CAFFER Lehm.
E , Caudice glabro (an et tomentosoP), stipite rhachique obtuse tetragonis, foliolis plerumque alter-
nis, oblongo-lanceolatis (quinquies longioribus quam latis), inaequil?iteris, acutis, facie superiore atro-
viridi scabriuscula, integerrimis, rarissime ad marginem inferiorem uni-denticulatis, omnibus fere acqui-
longis, conis glabris.
Sm Cycas caffra T hunberg in Nov. Actis Societ. Reg. Scient. Upsal. Tom. n. p. 283.
Zamia Cycadis Linn. fil. Suppl, plant, p. 443. Zamia caffra Thumb, flor. Capens. Spreng. System. Feget.
Tom. HI. p. 908. Zamia villosa Gaert s . ? (alii ad JEnc. cycadifoUum ducunt).
Encephalartos caffer Lehmann Pugill. VI. p. 14 .nob. in Otto et Dietr. AUg. Gartenz. 1838. p. 324.
I con. Thunberg in Act. cit. Tab. V. — An hue Gaertneri figura fructificationis Tab. HI?
Habitat in interioribus regionibus Promontorii Bonae Spei, in regionibus montuosis, solum saxosum
et fruticosum eligens (conf. Lehmann Pugill. cit.).
Adnotatio. Haec species primum descripta est a cel. Thunberg, ad Cycadis genus autem ab eo refere-
batur, affinitate probe perspecta. Sed postquam Linnaeus Zamiae genus condidisset, Linnaeus filius
nomine Zamiae Cycadis, Thunbergius nomine Zamiae caffrae earn huic generi adscripserunt. Eo
autem Thunbergius meruit, quod partes fructificationis 1. c. p. 283—288. accurate descripserit secundum
specimina e Promontorio B. Spei d. 1 Maji 1774. in Hortum Upsaliensem missa. » Cycas caffra,
foliis pinnatis, pinnis lanceolatis, petiolis enermibus. Crescit in declivibus montium colliumque. Floret
Augusto. Est planta diphyta. Mari calyx. Amentum strobiliforme, ovatum, grande, pedunculatum
ex apice radicis vel trunci excrescens, erectum. Squamae subtriquetrae, antheris tectae. Corolla nulla.
Filamenta nulla. Aniherae sessiles, confertissimae, ovatae, supra rima longitudinali déhiscentes,
uniloctdares, glabrae, magnitudine Milii. Pollen album. — Femina. Calyx. Amentum ut in mare, sed
grandius. Squamae pedicellatae, apice subtetragono, lateribus compressis, in hamum productis: hami
pedicello duplo breviores. Germina obtusissima, poris aliquot intrusis. Stylus et stigma desimt.
Drupa simplex, intra singulam squamam libera, oblongo-ovata, septangularis, glabra, sensim inferne
attenuata, carnosa, pulpa rubra, apice obtusissima carne denudata nucleum continens. Nux ovata,
triangularis unilocularis. Nucleus albus solidus.”
Truncus arboris lignosus, sed fragilis. Medulla in eo continetur satis crassa, eaque, simulac extrusa
fuerit, pelli involuta in humum defoditur, per mensis aut longius temporis spatium. Putrefacta deinde
inter duos lapides pertunditur, et affusa aqua in massam subigitur, e qua placentae formantur, quas
sub calente adhuc cinere coquunt. — Addit etiam, quibusdam populis in terra cafferana familiare
essë, medullam e Palmae cujusdam arbore elicitam ita tractare, ut panem quodammodo nanciscantur.
Post Thunbergium nomine Zamiae caffrae certo plures species confundebantur, nam paucis botanicis
icon citata ad manus fuisse videtur et haec ipsa non satis accurata habenda est, ad speciei differentiam
ab aflwibus illustrandern. Zamia enim longifolia Jacq. et plures varietates Z . lanuginoscte Jacq. ad
nostram quam maxime accedunt, adeo ut non nisi diligenti plurimorum speciminum comparatione limites
invenire exercitio quasi addiscas, ex habitu adhuc potius quam ex lucidis characteribus colligendas.
Yix dubium mihi videtur, quin Thunbergius ipse, si Z . longifoliam Jacq. vidisset, ad suam speciem
illam retulerit. Specimen Z . longifoliae ex Horto Schoenbrunnensi in Herb. Willdenowii exstans,
ad E . cajfrum valde accedit, adeo ut dubitandi locus sit, an J acquinus has species bene distinxerit.
Quidquid autem sit, duas re vera species exsistere dubium non est, et ita ad synonymiam bene stabi-
liendam conducit, unam ex Thunbergii alteram ex J acquini auctoritate enumerare. — Monendum tarnen,
in hortis botanicis saepe E . longifolium nomine Z . caffrae occurrere.