gantcr recurvatae. Foliola utrinque 24—30, omnia subopposita, yel fere omnia opposita, propemodum
aequilonga, erecto-patentia, antrorsum aliquomodo convergentia, rore glauco tota supertecta, qui
attactu detritur. Omnia sunt lanceolata, angusta, apice satis longe spinoso pungente, marginibus fere
planis, basi contracta, pagina superiore laevi, inferiore nervorum decursum non nisi obscure common-
strante. Compares rigida. Maxima 14—16 centim. longa, If centim. lata. Superiora aliquid angus-
tiora et paullo breviora. — Perraro ad marginem inferiorem dens invenitur.
Ex Horlo Gandavensi frondem accepi foliolis utrinque 30 instructam, breviorem, minus luxuriöse evo-
lutam, foliolis paullo angustioribus, nec adeo perfecte oppositis, sed plurimis potius subalternis; 14
centim. longa, 1 centim., vel 1 centim. et 3 mill. lata.
Pulcberrimum specimen (masculinum) e longa jam annorum serie in Horto mstelaedamensi colitur,
cujus frons, quam coram habeo, non differt ab ilia ex insula Pavonum, nisi majore rigiditate. Floruit
hac aestate. Cl. Yriese inflorescentiam pingendam curavit. Juvenilis conus, brevi pedunculo glabro viridi
suifultus, oblongus, 20 centim. longus, 10 crassus, spadicum facies externa inaequaliter rhomboideo-qua-
drangularis, fusee-violacea et viridescens. yidulti coni pedunculus luteo-viridis, brevis; conus 31 centim.
longus, 10 crassus; spadices magis a se invicem remoti ita ut antherae cernautur. Inferiores et super
io r s a reliquis dissimiles non rite evoluti; faciei externae violaceae transversus diameter maximus et
area ipsa obtuse protracta. Facies inferior dimidia postica antherifera.
Juvenile exemplar in Horto Roterodamensi exstat, frondibus brevioribus, pauciore foliolorum nu-
mero instructis, quae plerumque rore glauco carent. In nascentibus tarnen nunc exstat.
Adnotatio. In fferbario Royeni, quod in Museo Rotanico Lugduno-Ratavo servatur, frons hujus
plantae adest carpta e planta a. 1777 ex Africa allata (an eadem quae nunc Amstelaedami viget?) , a
Royeno Cycas glauca dicta ob foliolorum colorem. (Conf. Rullet. d. sc. phys. et nat. 1838. p. 82—^83).
In Herbario Persoo.it. frons exstat nomine: Zamia pungens % ?
7. ENCEPHALARTOS MAURITIANUS.
E . Caudice.... stipite rbachique gracilibns tetragonis, postice subteretibus, antice costa elevatiore
duos canaies séparante, foliolis inferioribus altemis, reliquis suboppositis, horizontalibus, viridibus,
anguste lanceolatis (octies longioribus quam latis), versus apicem spinosum valde attenuatis, planis,
margine superiore vix revoluto, inferiore integerrimo vel medio breviter uni-raro bi-dentato.
H arttat........an nomen patriam insulae Mauritii indicat ?
Descriptio. Frons gracilis, parum curvata, metro paullo brevior. Stipitis e t rhacheos anticus an-
gulus acutus in costam elevatus, posticus magis obtusus. Foliola utrinque 36, inferiora superioribus
remotiora, 3—3f centim. distantia, latiora; media longiora, at inferioribus angustiora. . Omnia hori-
zontaliter affixa, viridia, absque nitore. Compages non dura, nec rigida, sed flexilis. Pagina superior
attactu aiiquam scabritiem prae se fert, inferior nitidula, pallida, laevis, nervis circiter 24 percursa.
Omnia sunt lanceolata versus apicem acuminate attenuata, exceptis infimis omnia anguste lanceolata,
suprema lineari-lanceolata dicenda. Quae integerrima sunt, recta et aequalia sunt, quae dentata, inferiorem
marginem paullo convexiorem obferunt. Dentes ad medium vel paullo supra medium; sunt
brevissimi, aliquot millimetrorum. — Foliola inferiora 8—9 centim. longa, 1 centim. et 8 millim. lata.
Sequentia et media 11—fere 12 longa, I f lata; suprema 7 longa, et uno angustiora.
Adnotatio I. Haec species ad E . Lehmanni accedit, sed differt foliolis viridibus, mollioribus, latio-
ribus, apice magis attenuatis, caet. — Quodammodo etiam cum E . nano comparanda, angustifolia
quasi E . elongati vel E . lanuginosi forma dici posset.
Adnotatio II. Speoiminl ex insula Pavonum adscriptum erat nomen: E . mauritumus L bhmanni,
mihi autem roganti, cl. Lehmann litteris d. d. 30 Jun. Imjus anni scripsit, se nunquam tale nomen alicui
specie! imposuisse seqne dubitare, an revera haec planta ex insula Maurilii advecta sit.
8. ENCEPHALARTOS BRACHYPHYLLUS Lehm.
E . Caudice glabro, rhachi subsemiterete, juniore lanuginosa, adulta glaberrima, foliolis approximatis
alternis aut suboppositis, brevibus, lineari-lanceolatis (quinquies longioribus quam latis), pungentibus,
integerrimis aut apice bidenticulatis, junioribus basi et margine inferiore aibo-lanatis, adultis glaber-
rimis, inversis.
Snr. Cycas villosa Van Rotten in Herbar. MSS.
Zamia cycadifolia'in Herb. Lugd. Batav.
Encephalartos Royeni Nobis olim. Encephalartos brachyphyllus Lehmann in Catalog, plantar. Horti Hamhur-
gensis 1836. Nob. in Bullet, d. sc. phys. etnat. 1838. p. 83. Encephalartos cycadifolius? Nob. in Herb. Lugd.
Bat. et Bullet, d. so. phys. et nat. 1838. p. 83.
Icon. Tijdschrift voor Natuurl. Geschied. en Physiol. Tom. IV. Tab. VI. fig A , B , C, D, E . et Tab. VII.
fig. a-f.
Haritat in Promontorii Ronae Spei terra cajfra, ubi ad Henrico Swellengrerel, Archi-Capitu-
lari Rheno-Trajectino, in itinere a. 1776 per terram Caffrorum usque ad flumen Uisch-rivier facto
detectus, in Europam introductus, Ultrajecti bis floruit a. 1833 et 1836. Colitur etiam in Horto Ham-
burgensi.
Orservatio. Haec planta jam in Herbario Royeni nomine Cycadis villosae, et in Herbario Lugduno-
Ratavo nomine Zamiae cycadifoliae exstans, ad nostra usque tempora incognita latuit. Lehmannus
qui vivum exemplar in Horto Hamburgensi coluit, nomen dedit E . brachyphylli. Plantam nondum de-
scriptam Royeni in Herb. Lugduno-Ratavo nomine E . Royeni designavi, nomen autem lubenter de-
levi, postquam e descnptione et icone Vneseana 1. c. nostrum eandem speciem recognoveram.
Cum ea quae cl. Yriese de hirsutie frondium refert in adultas non quadrent, quae omnino glabres-
cunt, olim glabram et adultam frondem Herbarii Lugduno-Ratavi, Zamiam eycadifoliam vocatam,
ad E . cycadifolium at cum dubitatione retuli (conf. Rulletin. 1838. p. 83. et Otto et Dietr. *4llg.
Gartenzeit. 1838. p. 324). Nunc autem omnino ad E . brachyphyllum pertinere, edoctus sum comparatis
frondibus glaberrimis ex eodem specimine carptis, quod cl. Yriese descripsit.
Descriptio. Caudex speciminis quod nunc Ultrajecti apud plantarum cultorem exstat, diametrum
transversum 2 circa decimet. habet, altitudinem minorem, squamis glabris tectus; frondes fere 10_16,
aut plures, stipite brevi, rhachi digitum crassa subterete vel semiterete, antice costa elevatiore percursa;
frons est curvata, dimidum metrum longa. In nascentibus et junioribus facies antica lanugine
tegitur cinereo-grisea, molli, floccosa, adpressa, imprimis versus basin copiosa; in adultis sensim dimi-
nuitur lanugo et tandem omnino evanescit; facies postica tenuissime striata, in nascentibus pilosula, dein
glaberrima. Foliola alterna aut subopposita valde approximata, utrinque 50 et plura, brevia, infima
et suprema reliquis paullo breviora, caeterum 6—6 centim. longa, lanceolata, vel lineari-lanceolata,
8 mill, ad 1 centim. lata, basi et apice attenuata, apice paullo inaequali spinose et sphacelatim mucronato,
integerrima, marginibus vix revolutis, pagina inferior nervis 8—10 striata, superior laevis; insertio
cum rhachi continua. Foliola juvenilia, et per aliquot tempus adulta etiam, ad basin lanata sunt,
quaedam hie illic ciliata, caeterum glabra, perfecte adulta omnino glabra. Singularis autem est eorum
ad basin torsio, adeo ut facies inferior nunc antica vel superior evadat et ejus superior superficies
dorso sequentis accumbat, quo fit, ut dorsa pinnarum utriusque lateris sibi opponantur. Omnia etiam
foliola antice convergunt. — Foliola superiora aliquando uni-, vix unquam bi-dentata.