Planta fJllrajecti fiorens conum marem e media frondium corona emisit, biennis fere evolutionis,
erectum, frondium rudimentis circumdatum, sessilem, oblongum, 15 centim. longum, 5 crassum, cylin-
draceum; circa ligneum durumque axem spiraliter spadices afliguntur, e basi angustiore apice rhom-
boideo-peltati, superna parte striato-rugosi, inferiore toti antheris unilocularibus longitudinaliter de-
biscentibus tecti.
Duas vidi frondes in Herbar. Lehmanni omnino cum iis quas ipse vidi, congruentes. Major utrinque
50 foliola gerit.
9. ENCEPHALARTOS SPINULOSUS L ehm.
JS. Caudice glabro, stipite teretiusculo, rhachi semiterete, an tice planiuscula? foliolis altérais lanceo-
latis (octies longioribus quam latis), subpruinoso-giaucescentibus, pungentibus, inferiore margine supra
medium bi-tri-spinulose dentatis, juvenilibus superiore margine uni-bi-dentatis, adultis ibi integerrimis.
Syn. Zamia spioosa Hortulan, teste Lehmann. 1. c.
Encephalartos spinulosus Lehmann in Tijdschrift v. not. Geschied. en Physiol. Tom. IV. p. 420. (vidi specim.
in ejus Herbario). Nob. in Otto et Dietk. Ällgem. Gartenz. 1838. N°. 41. p. 324.
Icon. Tijdschrift 1. c. Tab. VIII. fig. B. frons plantae juvenilis. .
Habitat in Promontorii Bonae Spei regionibus interioribus.
Abnotatio. Nomine Enc. pungentis semina ab Ecklono accepta germinaverunt et hanc speciem exhi-
buerunt cujus nunc duo specimina quadriennia servamus. Quanta autem confusione obfuscari potest sci-
entia botanica, si specimina juvenilia ad characterem specificum describendum adhibentur constat e
phrasi infra citatajuxta frondem plantae fortasse annuae vel biennis confecta. Si iconem illam et phrasin
comparas cum descriptione frondis plantae quadriennis, eas tanquam diversissimas plantas habere non
dubitabis.
En descriptio nostri speciminis quadriennis, quod adhuc omnes quas hucusque formavit,. frondes
servat.
Infima frans 12 centim. longa, foliola utrinque 5 alterna, lanceolata, margine inferiore supra medium
prope apicem bi-tri-spinuloso, margine superiore vel potius apice 1—3-spinuloso, in duobus margo
superior totus integerrimus ; maxima 5 centim. longa, vix 1 lata. Stipes subteres; rhachis semiteres (1).
Sequens 24 centim. longa, utrinque 9 foliola, omnia alterna, margine superiore integerrimo, inferiore
inde a medio 1—2—4-spinuloso; maxima 8 cent, longa, 1 lata. Stipes ac rhachis ut in praecedente.
Tertia similis 35 centim. longa, at rhachis antice subcanaliculata; foliola utrinque 12, infima. et su-
prema subopposita, omnia inferiore margine supra medium bispinulosa.
Quarta 38 centim. longa, foliola utrinque 15, alterna, suprema subopposita, infima margine inferiore
prope apicem uni-spinulosa, sequentia a medio vel supra medium bi-tri-serrato-spinosa, apicibus
spinulosis sphacelatis. Longitudo maxima 9 centim., 1 centim. et aliquot millim. lata.
Color laete viridis, saturatus, levissimo rore glauco suffusus. In inferiore pagina 18—19 nervi.
Specimina Herbar. Lehmanni a nostris nullatenus sunt diversa.
Observatio. In Herbario Persoonii, quod nunc in Museo Lugduno-Batavo scrvatur, frons exstat,
quem olim Enceph. spinulosi nomine exhibui (Bullet, d. sc. phys. et natur. en Jféerl. 1838. p. 83. N°. 4),
(1) . . . . »rhachi brevissima, inferiore semitereti, superiori plana, foliolis oblongo-lanceolatis, subpruinoso-glaucescenlihus, oxtcriorc
latere superoe apiceqne inaequaliter dentato, dentibus spinulosis 3—4, interiore 1—2 dentato.” Vriese 1. c. — »A caotoris omnibus
speciebus quam facillime parvitate hacc ab unoquoque distinguetur” Vbiese.
sed quae nunc comparatis speciminibus hujus speciei magis adnltis, mihi dubia, ulteriori examini
commendanda xidetur. Ejus rhachis semicylindrica est, foliola approximate, utrinque fere 30, subopposita,
in facie superiore lae-ria, inferiore striata, lanceolate, inferiora integerrima, superiora apice
2—6-dentata, dentibus spinosis.
10. ENCEPHALARTOS ALTENSTE1NII Lehm.
E . Caudice glabro, rhachi subtetragona subcylindrica glabra, foliolis altérais lato-brevique lanceo-
latis ellipticisve (ter longioribus quam latis), superioribus subfalcatis, utrinque remote et divaricatim
dentato-serratis, dentibus apice spinosis.
Syn. Zamia spinulosa Hortul. quortmd. Zamia spinosissima Hortul. belgic. quorund.
Encephalartos Altensteinii Lehmann Pugill. VI. p: 11—13. (1834). Nob. in Otto et Dietk. Allgem. Gartenz.
1838. N°i 41. p. 324.
I con. Lehmann 1. c. Tab. III et IV. plantam integram magn. min. et frondes natur. magn. exhibentes.
Anatomia caudicis eximie illustrata in Link. Icon. änat. bolan. fase. H. Tab. IX. fig. 1 et 2. Tab. XV. fig. 1 et 3.
Habitat in Promontorii Bonae Spei regionibus interioribus, Tambooko dictis, 800 milliaria ab
urbe Capensi remotis, supra regionem Mimosearum, in collibus, inter plantas succulentas, Leguminosas
frutescentes (Ecelon et Zeyher).
Adnotatio. CL. Leiimanno prima hujus speciei pulcherrimae descriptio debetur, cui Altensteinii,
régis Borussorum Cancellarii nobilissimi, eruditissimi scientiarum ac Botanices patroni, nomen impo-
suit ut immortale tanti viri inter plantas nomen servetur; attamen antea jam planta in Europae caldariis
colebatur, non descripta, nomine Z . spinulosae. Pulcherrima specimina Ecelonus ac Zeyhervs e Ca-
p ite Bonae Spei in Hortum Hamburgensem attulerunt; eximia etiam in Horto Bruxellensi vidi pe-
dalia et ultra.
Caudex hujus speciei ex L ehmanno rectus est, fere cylindricus, 4—5 pedes altus, 1—1£ crassus; adul-
tus nullo tomento tegitur, sed squamis glaberrimis rhomboideis seu superstitibus frondium basibus
latis vestitus. Caudices juveniles vidi, sparse tomentosos. In insula Pavonum specimen exstat
9 pedes altum, 3 pedes et 7 poll, in diametro, 32 frondes gerens. Parisinus Hortus aliud fovet 10 pedes
et 6 poll, altum et in ambitu 3 pedum et 7 poll. — Elegans verticis corona non raro 20 frondibus
componitur, e tribus quatuorve annis superstitibus. Sunt 4 vel 5 pedes longae (1§ metrum in nostro) ;
stipes basi valde crassus, rhachis fere cylindrica, sursum attenuata. Foliola plerumque alterna, ali-
quando opposita, utrinque 30 ad 40, imo 50 in nostro, in juvenilibus subinde numéro multo minore.
Adulta, ut tota frons, glaberrima, dum nascens frons et juvenilis sparsis pilis deciduis vestita sit. Foliola
splendentia, vivide viridia, in superficie inferiore pallidiora, inferiora e basi lata breviter lanceolata,
aequalia, superiora angustiora, magis inaequalia, ad formam falcatam tendentia, margine superiore
rectiusculo vel aliquomodo concavo. In quovis margine (qui paullo revoluti incrassatique sunt)
exoriuntur très vel quinque spinosi dentes divaricati, quorum plures ad partem mediam inferiorem in-
veniuntur; hi dentes sunt altérai. Basis foliolorum contrahitur, apex in dentem spinosum termina-
tur. — Foliola inferiora magis a se invicem distant et breviora ac latiora sunt quam media, 6—9 centim.
longa, 3 lata; media fere 11 centim. longa sunt.
Organa generationis nondum cognita.
Specimina hujus speciei a nobis observât» omnia satis in iconem citatam quadrant, exceptis levioribus
differentiis; foliola v. c. erant plerumque minus falcata, breviora, latiora, uti in specimine Horti Ley-
densis, Boterodamensis, Gandavensis, Palmophylacii Begis. — Major differentia pro varia aetate ob-
tinet. Sic specimen junius ante plures annos in Horte Roterodamensi cultum et quod nunc cum reliquis
adultis bene congruit, caudicem habebat depresso-globosum, squamis amplis, duas frondes 14—18