integra, feffilia, Tam h s c , quanx ilia, eaulisque, cum ramis, totus, ex
virore incanefcunt, obfita undique, non tarn tomento, quam brevibus po-
tius, albidoque incanis, & hifpidulis villis, apice ftelligeris, ftellulis mul-
tiradiatis, patentiffimis, contiguitate mutua tenuiffimam velut telam cane-
fcentem efficientibus. An carafter h ie , Alyffi generi proprius ? Eumdem
certe & in montano, & in calycino, turn campeftri, ac incano haftenus ob-
fervavi. Racemi florales caulem, ramosque terminant, floribus absque bra-
fteola pedunculatis, initio apicem verius in corymbum addenfatis, turn ra-
cemo longius didufto, laxe fparfis, erefto - patentibus. Calyx tetraphyl-
lus, foliolis ovato-oblongis, concavis, primum viridibus, & albido-villo-
fis, turn flavis , denique cadivis. Corolla faturate flava, tetrapetala, ca-
lyce duplo major, patens; petalis obcordatis, five emarginato-obovatis in
unguem decurrentibus, tandem deciduis. Stamina fex tetradynama, binis
oppofitis paulo minoribus, bafi introrfum denticulo brevi appendiculatis.
Filamenta alba calycis altitudine; una cum antheris olalongis, acutis, flavis
, decidua. Germen fubovatum, nudum, ftylo filiformi longiulculo per-
manente inflructum, fligma obtufum. Silicula oyalis, tumide inflata, mar-
gine alata, nuda, ftylo longiufculo inftrufta, bilocularis, bivalvis, val-
vulis cencavo-elliptoidicis, cadivis, diffepimento membranaeeo illuftri,
parallelis, Semina quovis in loculo bina, iubrotunda, margine membrana-
ceo alata. Figura Arduinii ad plantain in horto Patavino eluxuriatam A fa-
fta videtur fuiffe.
CLXVI.
SISYMBRIUM LIPPIZENSE.
Sifymbrium filiquis declinatis brevibus ; foliis inferioribus pinnatis, fummis
inferiorumque foliolis integerrimis.
Eryfinjum verum Dalechampii. Lugdun. hiß. pi. p. 653.
Quadrante circiter horæ, antequam Caftellum Lippiienfe ingredia-
ris, ad dextram viæ iolo duro rupeftri copiofiffimum, nec haftenus alibi;
indubie tarnen & per reliquum Carfchum. Credideram equidem primum,
me Silymbrium hoc, cum eo, quod fub Tenuifolii nomine ipecifico Linnæus
propofuerat, Conjungere poffe ; at folia infima tripinnatifida ! & figura Eru-
ck tenuifolias perennis apud Joh. Bauhinum! Malui itaquepro novo propo-
nere, fapientiffimiTemper memor effati: præftare diftinguere, quam confun-
dere. Et quid metuendum ineo haberem denique? quando vel ante me jam,
idem, fie fenferat, Joh. Bauhinus hift. II. p. 861. aLugdunenfibus, inquiens,
duas unius herbæ (Erucæ tenuifoliæ perennis) figuras propofitasvideri, prio-
rem ex Matthiolio ; alteram (fub nomine Eryfimi veri) quæ nova eft. Sat
gracilis illius eft radix, fufea extus, intus alba; attamen & ilia quoque
perennis, ftcca, indurefeens, & in lignum denique abiens, Ut vero radi-
culis fibrillisque obfita eft permultis, in brachia demum quaquaverfum fpar-
fa convalefcentibus, ftc & telluris verfus fuperficiem in ramos, capitaque
dividitur non raro complura, plures fingulis e capitib us caules, foliaque,
ut ajunt, radicalia emittens. Caules illi, natali in loc 1, per terram undique
proftrati decumbunt primo, fed eriguntur denique, & refti, firmique
confiftunt, utcunque graciles, 8t ramofi. Villum in iis, pubemve ut in
X ouini