cum Allere alpino & Galio Bocconi: nec non in rupibus horridis pago
Kaurzimeg ditionis Fürfienbergicæ vicinis ad ripas Beraunæ fluvii. Serins
& in Styria, ubi venerabilisClufius olim legebat, in valle alpina Seewiefen
& infra Afflenz non raram vidi : ubi ex regionis alpinæ fitu atque indole
multo magis manfuefcit, atque ad humiliora loca defcendit. Fibræ radicis
innumeræ petrarum fifluris, modica terra repletis, adeo arfte inhærent, ut
non raro evullu valde difficilis fit : ipfæ teretes, capillares, ferpentinæ, fubin
fatis longæ, duriufculæ, ex fufco nigricantes, fuperne arfte cohærentes
fibique diverfimode intertextæ. Celpes hinc communiter latis denfus aflur-
git ftipitum, ex eadem radice, fquamas inter plurimas nigricantes atque
marcidas priorum annorum reliquias : & hi ima bafi modice reclinati, hinc
vel oblique adfcendunt, vel refta eriguntur, tenues, fubflexuofi, palmares,
femipedales aut dodrantales, id quod tarnen rarius: hinc per totam
longitudinem modice depreffo-canaliculati, illinc rotundati, bafi glabri &
rufefcentes, verfus fuperiora lanugine denla ferruginea aut albefcente obfiti,
Rigidulus ac duriufculus habitus & in ftipite, & in ipfis frondis pinnulis domina
« amat. Frons ipfa circumfcriptione lanceolatacomprehenditur, plana
caeterum, duplicato-pinnata, aut fubbipinnata potius, unciarum trium,
quatuorve longitudine, dupla & tripla minore latitudine. Foliolorum paria
primaria a fe invicem diftin&a, numéro circiter feptem oftove : hæcque op-
pofita aut fubalterna, feffilia, lanceolato-oblonga, obtufiufcula, fubpinnata,
aut pinnatifida, facie faturatius virentia , glabra aut pubefcentia, dorfo pal-
lidiora, atque undique fed nervo & margine praprimis fquamis furfuraceis,
iubiginafis tefta, unciam unam plus minus longa, lineas très , quatuor lata,
nec fterilibus difta rubigine liberis. Ima foliola reliqua magnitudine lupe-
rant, quo altiora eo minora lenfim evadunt, ut fuprema integerrima aut
obiter folummodo crenata inter fe confluant, Pinnæ foliolorum itidem alterna:
næ oppofîtaeque, oblique coadunatæ, oblongæ, obtufe, per oras manifefte
ferratæ aut crenatæ : omnibus quidem, fed extremis in integrum fere cum nervo •
confluentibus. Acervulorum feminalium in planta juniore, fed jamjam fruflefcente,
tria difiinfta paria longitudinaliter cujusvi^ pinnulæ dorfum occupant,
per fcrobem ferrugineam dilperia, ut facile incatitus ad Polypodia amandaret.
In adultiore vero hi acervuli orbiculares atque ferruginei adeo coacervantur,
ut in integrum averfam frondis paginant tegant. Per ætatem tandem planta
in calidis rupibus hofpitans, folis ardore adufla adeo crifpatur, ut cum
difficultate agnofcas : & ex fimilibus Ipeciminibus icônes Barrelieri 857- &
858, defumptas, verofimile eil.
III.
CAMPANULA BONONIENSIS,
Campanula foliisovatis lanceolatis fubtus fcabris feflilibus, caule paniculato.
Linn.fyß. 14. pag. 207. Linn.mantif, 337. Allion. flor.ped. mm. 409.
Campanula caule erefto ramofiflimo : foliis ovato - lanceolatis fubtus tomen-
tofis .* petiolis multifloris ereclis. Hall. Hiß. vol. I. num. 689. pag. 306.
Campanula foliis lanceolatis ferratis alternis: floris thyrfo fpicato, & ad ba-
fim ramofo. Seguier, veron. völ. I. pag. 176.
Campanula feu Cervicaria Bononienfis flore parvo. Bauk. hift. vol. 111. pag.
806. Morif, hiß. 2. pag. 461, fe£l. 5. tab. 4.fg . 38.
Edita, aprica faxofaque montium loca amat Campanularum Bohemiæ
indigenarum non vulgatiffima, & ßaldi montis in agro Veronenfi Helve-
A 3 tiæ