32 O b s e r v a ft i o n b s
XIII.
e r ig e r o n UNIFLORUM.
Erigeron caule unifloro, calyce pilofo. Linn. Jyfi. pag. 754, AUion.flor. ped,
vol. I. pag. 199. num. 722.
Erigeron polymorphism. Scop.ßor. earn, edit, 2. num. 1062, variet. i . 2. 3.
Erigeron caule unifloro calyce tômentofo : radiis omnibus femiflofculofls.
Hall, hiß, tom. l.pag. 36, num. 87.
After caule unifloro, foliis integerrimis, calyce villofo fubrotundo, Linn.
flor. lapp. num. 307. pag. 242. tab. IX, fig. 3.
After montanus cæruleus omnium minimus. Morif. Herrn. Tourne/.
Afteri montano purpureo fimilis v e lGlobulariæ. jBauh.hifl. p. 1047,Scheuchz.
it. IF. pag. 329.
Conyza cærulea non acris, lævi folio. Rudb. lapp. 97.
Una cum pracedente in editis Schleinizenfibus prope Leontium jam
ad fumma rupeftria praecipitia legit non infrequens tamen & in aliis Tyrolis,
confinisque Carinthis alpibus, Vereor tamen profefto, ut fatis conftantes
alpinum inter, & uniflorum Linnsi Erigeron, intercedant limites, certas-
que diferiminis nots. Et alpinum caule unifloro fubinde variare, certum
indubitatumque, ut Scopolius jam de vera utriusque differentia ambigeret,
& lubdubitaret. Sub Erigeronis polymorphi titulo, ille uniflorum Linnai
ob variabilem ejus habitum propoiuit, pluresque ejusdem allegavit varieta-
tes. A t ille aequo nimis progreffus , dum certo certius & Erigeron acre
Linnaei fub varietatibus Erigerontis uniflori, quinto, fexto, nec non & quarto
numero comprehendit: a quo diffentio. Quae interim inter utrumque certiora
tiora obfervaverim diferimina, hate funt: fubalpina locapotius, quam ipfas
alpes Erigeron alpinum incolit, dum Erigeronti unifloro altior longe fedes.
Illi caulis fubramofus, hirfuties atque villofitas in caule, foliis, calyceque
prsprimis multo minor, dum huic prater caulem uniflorum fimpliciflimum
folia denfe villofa hiriutieque afpera, calyx eidem hemifphæricus, globo-
fus fere, atrorubens, intra denfam.incomptamque hirfutiem fere ablconditus.
Radice gaudet perenni, perpendiculari, fubpramorfa, inæquali, fiifca, fim-
plici nunc, alias iubramofa, quae fibras copiolas teretes, perpendiculares,
fimplices, fufeefeentes undique fpargat. Caulis ex'fimplici radice unicus-,
ex multicipite plures cefpitofe una aflurgunt: erefti hi fatisque firmi, a duo-
bus tribus, raro ad quinque pollices alti, teretes, profunde ftriati, toti quanti
villis denfioribus & durioribus hirti, rubentes, atque foiiolo uno altero-
ve laxo remoto lineari inftrufti. Folia radicalia atque ilia , quæ fafcicula-
tim colle&a imum caulem ambiunt, plura funt, obovato-oblonga, integro
fed & frequentius retufo emarginatoque apice, craffiufcula, cæterum inte-
gerrima, erefta, fature viridia, utrinque fed iuperne atque margine præprimis
, qua in petiolum veluti decurrunt, villofa, hifpidula, una cum petiole
pollices duos plus minus longa, quatuor, qua latiffima, lata. Caulina
rara, laxa, remota, ad fummum tria aut quatuor, quo fuperiora eo brevio-
ra anguftioraque, linearia, feffilia , acutiufcula, undique fed margine in>-
primis villofo-ciliata, fuprema vix lineas quinque longa , lineam unam lata.
Flos terminalis', unicus, pro plantas magnitudine fatis magnus craffusque.
Calyx ereftus, fubglóbofus, diametro lineas quinque squat, villofus, atque
ex atro-rubens: fquamæ calycis plurium ordinum, imbricats, ereftæ,
lineari-lanceolatæ, acutæ, villofo-hifpidæ : exteriores atque inferiores, bre-
viores virefeunt, interiores ex atro rubent, lineas tres circiter longs. Radii
ligulæ, dum planta flores aperit, primo albidæ funt, ferius veroexvio
» E laceo