tem diverfimode deflexit. Sic in Syftematis editione décima 1759. corol-
lam dicit iecemfdam & baccam pentafpemanr, in generum editione fexta
1764. corollam denuo quinquefidam cum totitem ahernantibus denticulis tkdru-
pam cum mee ; in Syftematis editionibus fubfequis iterum corollam decemfi-
dam & baccam pentafpermam ; dum tarnen iri Mantiffæ fuæ prima parte, Sy-
ftemati editionis tertiæ & decimæ adnexa, adeoque in uno eodemque opéré,
Sideroxyli decandri & tenacis dicat corollam quinquefidam cum neElarii
fiquamis quinque. Nullum forte Linnæus vivum vidit Sideroxylum, & haec
vacillationis caufa extitit,
.At etiam in Speciebus Linnsanis fynonyma quædam dubia offendo.
Sic in Syftematis editione décima tertia & décima quarta pro fynonymo Sideroxyli
rriitis fui citât eandem Commelini plantam, quam in jam ante édita
Mantiffæ prima parte multo verofimilius ad Sideroxylum melanophleon aman-
daverat. A d Sideroxyllum mite reducit nunc plantam Dillenii contra fenlum
prioris fui Horti Cliffortiani ; & ad Syderoxylum inerme plantam Milleri,
fortaflis. quia hic plantam fuam inermem vocavit, quam tarnen neutiquam
cpnfudit cum inermi Dilleniana. Dillenii planta jam a principio ftabiliti
gen'eris fuit Sideroxylum JLinnæi inerme; maneat ergo in perpetuum. Milleri
planta fit Sideroxylum mite Lin næi, diu poft Dillenianam cognita deferipta-
que. Nec moveamur determinationibus Linnæi fpecificis, quæ mutandæ
lemper funt, utpote utroque in cafu fallentes. Nam quale erit Sideroxylum
mite fioribus fejjilibus, dum utraque planta eosdem pedunculatos habeat? Et
quale Syderoxylum inerme fioliis perennantibüs obovatis, pedunculis teretïbus,
quando utrique plantæ. pedunculi teretes funt, foliaque perennantia; &
hæc obovata in Dilleana potius ftirpe funt quam in Milleriana foliis donata
lanceolatis.
Side-
Sideroxyla mite (planta Milleri) & melanophleon fquamis corollæ
defiit.uuntur ; inerme (planta Dillenii), fatidijimum, Majlichodendrum, tenax,
lycioidet, de.candrum, & fpimfum iisdem gaudent ex fide autoptarum. De
cymofo nihil publiée confiât. Sive mine fquamulas illas partem corollæ
dixeris dec.emfidæ, five nefiarium, autdenticulos, aut pure fquamulas, patet,
has modo præfentes, modo abfentes, ad definiendum unum genus nihil va.
lere poffe. Perianthium in aliis omnino pentaphyllus eft, in aliis dumtâxat
femiquinquefidus. In Sideroxylo inemi fruftus dicitur a Dillenio bacca te-
trafperma ; in melanophleo & lycioide bacca eft monofperma ; in decandro bacca
tri - vel quinquelocudaris ; in fipinofo ex Horto malabarico bacca polyfperma;
in fætidifimo, tenaci & Maftichtdendro eft drupa monofperma. Ut non intel-
ligam, quo debeat pafto, fi quidem ad unum idemque genus omnes hæ
ftirpes pertineant, character genericus concinnari, ut folis Sideroxylis con-
veniat, & a Chryfophyllis, Jacquiniis, aliisque affinibus rite & certo di-
ftinguatur. Donee omnium fruftificatio plene cognita fit, fruftrà tentabi-
mus. Ut iflhuc tandem perveniamus, deferiptis jam a me Sideroxylis melanophleo
& foetidiffimo quatuor fpecies addam, unam apud Linnæum defi-
deratam.
L
SIDEROXYLUM MITE. Linn.fyfi. pag. 232.
Sideroxylum mas inerme. Mill, iç. pag. 199. tab, 299.
Arbor elegans ex Promontorio bonæ Spei floret fub dio apud nos
Junio & Julio, hyemem fempervirens in tepidario tranfigens, in patria afferente
Millero molis vallæ, apud nos adhuedum fexpedalis, ramofa, ligno
I i albido