Oederi norvegico hæc difta fuiffe? Quæ certe minime Gnaphalio fylvatico,
plantæ vulgari conveniunt. Novi perbene, quam Linnæus & illo fuafore
Scopolius & plures alii recentiores diftinguant alpinam pufillam Gnaphalii
fylVatici varietatem : etfi & de h a c , fpecie magis, quam varietate differre,
mihi potior mens fit, dum in hortum translata habitum fimm pufillum minime
mutaverit. Aft plantæ de qua fermo in fummis iisdemque alpium ju--
gis , quæ & pufillam illam varietatem alunt, altitudo pedalis, & pedalem
ea non raro fuperat, ut adeo neque ea, quæ de ilia varietate difia funt,
in plantam meam cadere judicaverim. Ego in Sudetis montibus Bohemiæ
le g i: poftea multo copiofiorêm in faxofis alpiumSecavienfium,Judenburgen-
fium Styriæ fuperioris : neque auftriacæ alpes, & imprimis Schneeberg, copia
elegantiaque alpinarum flirpium infignis, .eadem deftituitur, Attulit in-
de ex primis jam itineribus Clariff, Jacquinius & Mygind, atque repetito
ftirpis fibi novæ vifæ Linnæo communicarunt exemplaria. A t hic non raro
infoliti rigoris exemplo, heic ceu novam ftirpem adoptare noluit, interque
varietates f certe memorabiles varietates!) Gnaphalii fylvatici relegandam
fuftinuit, dum ex adverfa parte laxa nimis confcientia hinc inde ex varie-
tatibus minus notabilibus multiplicaret fpecies. Hac potiffimum de cauffa
plantam defcriptione illuftraiîdam, peculiarisque fpeciei honore vindican-
dam neceffarium duxi. Perennis lubhorizontalis præmorfaque eidem radix
duriufcula inæqualis, fufca aut flavefcens, fibris copiofis concoloribus per-
' pendicularibus teretibus undique fparfis firmata : annofior multiceps. fqua-
jnisque aridis fufcis aut nigricantibus imbricatis, uti pleræque duriufculæ alpium
ftirpes perenni radice, luperne veftita. Caulis hinc affurgit unicus ,
ex multicipite plures , plura inter folia radicalia, fimplices, ereéti, pédales
& cubitales, fiftulofi, attamen firmuli, fubangulati, lanugine alba dénia
undique obfiti. Folia radicalia, quæ in florente planta défunt ut plurimum,
Plan-
Plantaginis lanceolatæ foliis quoad figuram valde funt æmula: lanceolata,
acuta, integerrima, apice callofa, trinervia, in petiolum longe fenfim fen-
fimque attenuata, facie,viridia pubefcentique incana, dorfo vero denfo al-
boque tomento undique obdufta , attaélu mollia, pollices quatuor vel quin-
que longa, a lineis quinque ad novem aut decem fubinde lata. Caulina
alterna , laxa, erecla, feffilia bafique latiore cauli adpreffa, lanceolata, an-
gufta, acuta, duos vel très pollices longa, lineas très circiter lata : fupre-
naa floribus interjefta linearia, anguftiffima, radicalibus quoad cætera fimil-
lima. Spica florum terminalis, denfa, foliofa, ex fufco nigricans, læpe
tota quanta atra, ovato-oblonga, obtufa, bi - & tripollicari nonnunquam
longitudine. Flores nunc lolitarii in axillis foliorum alterni lefliles lunt,
nunc bini ternique, nec ultra, pedunculo eidem breviffimo tereti infident,
alba atque denfa lanugine inter le nexi. Calyces cylindrici erefti, fqua-
mis compofiti inæqualibus, imbricatis, ovato-lanceolatis, obtufis, bafi vi-
ridibus, marginibus apiceque nigricantibus fæpe atris, fcariofis, aridis,'
fubpellucentibus : harum interiores longiores funt, anguftioresque, lineas
duas circiter longæ. Receptaculum nudum. Semina lineari - oblonga fufca,
pappo leffili pilofo feminibus ipfis duplo longiore, coronata. Differre
hinc a Gnaphalio fylvatico lequentibus notis patet : foliis lanceolatis acutis
multo latioribusad 9 , 10 lineas usque, & his trinerviis: caulibus item fim-
pliciffimis nec unquam ramofis uti læpe in fylvatico, nec iisdem adeo nu-
merofis confertisque. Spica tandem congefta brevi, atris calycibus, petio-
lis bifloris triflorisque nec ultra : locoque natali folummodo alpino.