Draba anguftifolia. I. minima, II. media, & III. major. Barretter icdn. 269.
& a7° ‘
Non h s c rariorum una; forfan vel idcirco etiam a nuperrimis ne-
glefta magis, quia non e rariffimis; frequentiffima tamen & Clagenfurti, &
Labaci, & Goritis ad fabulofos agrorum margines, recentemque infer fege-
tem, paulo poft primum nivium deliquium; Thlafpi, quod Burfam paftoris
dicimus, promifcue intermixta. Nihil interea de ea diligentiffimus Scopo-
lius! Nihil & judiciofiffimus Jacquinius! Sed neque Atrebatum gloria Clu-
fius! Ejus in Elencho meminit Kramerus copiofiffime in monte Rodaunenfi!
turn & Latifontano. Sunt & h s c , quae prs caeteris, ut plurimum, amat lo-
ca? dubitare fas eft; quando qui veram cunque Thalii defcribunt plantam,
uno eidem omnes ore, non nifi recentis agros fegetis, agrorumque verfuras,
& fabulofos eorumdem limites affignant. Intervenit quidem Cranaius, Mod-
lin g s , Badenfesque Thalians Arabidi rupes, & faxorum fiffuras, omnem-
que montium eorum catenam pro natali attribuens folo! At qusnam ilia fit,
quam defcribit, tarn maximis cum corollis, Arabis? fcilicet Helperis Raji
alpina minor &c. (qua: eidem, prae Barrelierii & Johannis Bauhini proba-
tur iconibus) quisque ex Halleri num. 453. p. 197. tom. 1. hift. ftirp. helv.
intelliget. Nemo hie Halleri (ex Opufc. hot. p. 96, num. 8. It- Herein.)
alperas, qua ea prata finiunt, objiciat rupes; Eruditi Gbttingenfes fidem
facient, non nifi de hirfuta Linnsi Turritide eumdem loqui ; de Herba,
inquam, fanfti Alberti, five Barbarea murali J. Bauhini, qu<e tefte flora
Ruppii Jenenfi, Gottings pluriraa; nee ab Eryfimo fimili hirfuta, non la-
ciniata, alba C. B. diverfa. Sane, videri, duntaxat, a Thalio delcn-
ptam, non & reapfe deferiptam fub Pilofelis filiquats nomine, inquit loco
citato Ilallerus Turritidem fuam minorem, id eft, hirfutam Linnsi; quain
ipfam dein fufpicionem, fua in ftirpium helveticarum hiftoria, meliora edo-
ftus, dereliquit. Radix plantuls iftius annna, albida, filifurmis, peria;-
pe gracillima , retta, radiculis lateralibus, fibrillofis, quaquaverfum fpar-
fis, nunquamnon, aliquibus faltem, obfita; caulem communiter unicum,
rarius duos, tresve noimaliter attollit, jam ad unius, aut paulo amplius,
altitudinem fpithams, jam minorem; etiam duorum duntaxat, triumve pol-
licum ; eftque aut fimpliciffimus, atque turn admodum gracilis, aciculsnon-
nifi craffitudine, aphyllus, v e l & pauciflimis onuftus foliolis feffilibus; aut
contra ramofus, fili emporetici craffitudine, foliis & ad ramorum exortum,
& per ramos etiam laxe fparfis, obfitus. Color illi, fi bafin ex fanguine
velut rubentem excipias, viridis, plerumque tamen plus minus ex virore
glaucefcens, & ex glauco denique in apricis, radiisque folis expofitis, ru-
fo fufeefeens. Totus quantus eft, una cum foliis, villis primum longiufcu-
lis , albis, rigidulis, patentiffimis, (in caule quidem fimpliciffimis, in foliis
vero bifurcis) hifpidulus, fed his denique decidentibus, glaberrimus.
Folia caulina feffilia, oblongo-iubovata, aut & obtufe lanceolata, integra.
Radicalia copiola, in orbem patentia, petiolata, jam oblongo-iubovata,
jam lanceolato-ovata ; nunc integriufcula, alias per oras crenata, dentata-
v e ; poffideo etiam exemplaria, in quibus lyrato-pinnatifida; lubtus cum
tempore Temper rubro-violacea. De eorumdem villis jam innui. Racemus
floralis in caule, & ramis, terminalis, ereftus, laxus; floribus peduncula-
tis , ereflo - patentibus, parvis. Calyx tetraphyllus, foliolis oblongo-ova-
tis, Concavis, erefto-conniventibuS, corolla brevioribus', fubsqualibus,
bihis oppofitis bafi gibbis, & humilioribus, e viridi tandem flavefeentibus,
Villis primum rariter adfperfis , dein nudis, & deciduis. Corolla crucifor-
mis, tetrapetala, parva, nivea, ad faucem fubflavelcens, erefto-patens ;
petalis oblongo-obovatis, erefto - patentibus; ungue calyeis. altitudine, lim-
P 3 ba