V
t i k'tìì
m i
383, BEGONIACEAE : BEGONIA (TRACHELOCARPÜS). 384
7 8 . BEGONIA ATTENUATA : foliis oblongìs, acuminatis,
basi long» anguslntis, acutis, serrulato-ciiialis, peliolo loiigioribus,
imnificnlatis ; stipiilis ovalo-aculis, pcctinato-ciliniisj bracleis ovator
o t i i n d i s , longc ciliatis ; 11. masc. disepalis, apetalis: fi. fem.
8 - l o b a t i s .
Begonia lanceulala Veli Fior. Flim. X. t. 33. {ic. jtess.
quoad inflore sc.).
Trachelanthus alteimah(S Klotzsch. Began. 83.
Trachelocarpus attenuahis C. Muell. Ann. bot. Syst. IV. 910.
UiiizOMA îibbreviutuiu, stipulls radiccllisque onustuin. FOI.IA erect«}
pKTitìi.0 1 — 2 poil. longo, superue a limbo parum dlstiucto; limbo 2 - 4
poli, longo, 12 — 1 5 lin. luto, uieuibranaceo, subacqullatero, iminncu-
Into, nuuc vage passim albesceiite, passim deutato (praeter serraturas),
nervis utrinque 4—5. STIPUI^VK 4—5 llu. lougac, 3 —a liu. latJie, seta
longa teriiiiuiitae. PKDIINCCLI masculi S — 4-pollicares, apice bibracteati,
biflorl. BHACTEAK 3—4 liu. longue, 2—3 lin. latae, obtiisae, una interdum
emarginata. SKI-ALA 1!. niasc. 3 Un. louga. STIVES antlierarum vix
liueain longus. FLOHKS femiaci solitari!, pedicello brevissimo inter stipulas
in rliizomute uidnliinles, paucl. Collum supra OVARIUM 4 — 5 ? lin. Iongum.
LOBI 3, ovati, 3 lin, longi. CAI'SUI.A stipite '/S lin. longo, 4 -5
lin. longa, ovuideo-3-costala, acuta, basi oblusissima, costis membrauacels,
versus apicem 1—2-dentatis, infra ciliatis vel glabris, ad Collum
superiorem filifonuem apice ruptum tendentibus. Debiscentia rimis arcuatis,
In basi loculorum, ut vulgo in Degouiis. SKSIUVA pro ordine luajuscuia,
y^ lin. longa.
Uabitat in prov. Rio de Janeiro ad truncus arborum: Ritfäel et
Langsdurff' n. 533. (paì-tim) in hb. imp. Petr.-, ad praed. Mandiocca:
SeUüw in hb. reg. Derol., Mart, i» hb. reg. Monac., ti alibi in Serra
d'Estrella: Riedel
Species iiujus seccioDis dubia.
B E G O N I A REPENS VELL. Fior. Flum. X. t. 35.
Species praecedentibus ex babitu alTinis, sed icon (pessima) pétala
duo intra florem niàsculum praeter sépala exbibeC; in flore segregato
taiueQ nulla.
Species quoad sectionem dublae.
7 9 . BEGONIA INTEGERRIMA SPBENG. St/si. II. 627.:
f r u t i c o s a ; foliis ovatis, integerrimis, glabris; capsiilae ala maxima
o b t u s a i i g u l a reliquis parallclis minimis.
In Brasilia: SMow ex Spreng. In hb. j-eg. Berol. non adest
8 0 . B E G O N I A M E Y E M A N A WALP. in Nov. A c t . N a t . Cur.
W. Suppl. 1. 409.: annua, luimilis, tencila ; caule erecto herb
á c e o ; foliis peüoUlis, oblique cordutis, angulato-serratis vel dup
l i c a t o - s e r r a t i s ; (loribus singulis axillaribus ; pedunculis petiolos
a e q u a n t i b u s ; alis subaequalibus, rolundatis.
Prope Rio de Janeiro: Meyen. — Pianta bipollicaris. Folia circiter
polliceni longa, 0 lin. lata, pellucida. Stipulae lanceolatae, acut
a e , integrae. Flores minimi, albi, quadrilobi. — Aa Begonia humilis?
sed in Brasilia ignota et folia glabra dicuntur. An Begonia Guyanensis
Á. DC. Cn. 534. Schomb.^ quacum junxit ci. auctor? sed patria diversa
et raro Begoniae extra limites arete circumscriptos reperiuntur. Placentae
Mguotae , ergo locus in genere dubius. Confer B. Quyanensem, sect.
Poecitiae et B. humilemj sect, ßegoniastri.
8 1 . BEGONIA PARVIFOLIA SCHOTT in Spreng. Syst. 4.
Append. 408. : fruticosa, glabra ; foliis semicordalis, ovoto-lanceol
a t i s , acimünatis, undulato-dentlculatis, glaucescentibus; frnctuura
a l a tertia clliptica, maxima.
i\'on reperi in hb. imp. Vindob. nec in hb. reg. Monac. — Beg.
parvißora (err. typ. Steud. Nom. ed. II.
8 2 . BEGONIA RUFA TIIUNB. in Flora 1821. 330.: caulesc
e n s ; foliis scmicordatis , lobatis , serrtilalis , tomentosi«; capsulao
a l a rotundata.
In Brasilia orientali : Freyreiss.
8 3 . BEGONIA SAXICOLA ALPH. DC. glabra; ramis lignosis.
a l b i d i s , lacvibus ; foliis cUipticis, uirinque obtusiusculis, brcvitor
p e t i o l a t i s , serrato-dentatis, passim inter denies sctiferis, ceicnim
g l a b r i s ; stipulis lanceolatis, acutis, scariosis; pedunculis reciiti,
a p i c e bis tcrve dichotomis; bracteis anguste lanceolalis, acuminat
i s , cadticis; sepalis fl. mase, ovato-rotundalis; pelalis mullo brevior
i b u s ; 0. fem. bractcolis oblongis, minimis, subulaiis, cadiicis;
l o b i s ovatis, exterioribus multo brovioribus; capsula superne Iriinc
a l a , slvlis orbala, alis valde inaequolibus, majore dimidiato-ovata,
basi subdecurrcnte.
Begonia saxicola Alph. DC. in Ann. sc. nat. Ser. IV.
X I . 144.
FOLIA panca, 2 poll, longa, pollicein lata, penninervia, nervis lateralibus
utrinque 5, I-KTIOLO 4 — 5 liu. longo. STIPUI.AE prope folia delupsa
in specimine observatae, secus ramnlos apliyllos extaates, 4—ó lio.
lougae, 2 lin. basi Jatae, tuuticae vel mucronatae, erectae, imbricatae-
PEDUNCUI.1 3 poll, longi. UBACTKAK minimae, 2—I liu. longae. FI.ORK.-)
albi. SÉPALA masc. 3 liu. louga. FLORES femiuei in specimine inaperti,
lobis interioribus lineai« longis, exterioribus multo brevioribus, forsan
serius aequalibus. CAPSULA 6 liu. louga, S liu. superne lata, ex decurrentia
alae basi paullo acuta. SKAIINA cllipsoidea , placentls bipartitU inserta.
— Habitus Begoniae CTittelbachiae) fuchsioidis, nec non Begoniae
(Begoniasti-i) Ottonis^ sed ex floribus panels junioribus bb. Hooker
s t y l o s observare non ausus sum, et ideo locus in genere dubius.
Habitat in rupestribus mantis Serra de Araripe: Gardn. n. 90Ì9.
in hb. Hook.
'¡"¡' Species Brasilienses, nomine tantum aut iconibus pessimis cognita«'*').
BEGONIA ACETOSA Vell. Flor. Flum. X. t. 50.
BEGONIA CORDATA Veil. ib. i. 34.
BEGONIA CBUENTA Gr ah. ex Steud. Nom.
BEGONIA DECLINATA Vell. 1. c. t. 44.
BEGO>ÌIA DÜBIA Veil. l. c. t. 42.
BEGONIA ERECTA Veli. l. c. t. 43.
BEGONIA GALEOTTIANA Lem. Jard. fíeiir. 1850. 1. 14. sine
descr. E prov. Minarum ìu hort. Galleotti introd.
BEGONIA HASTATA Vell. l. c. t. 54. Folia forsaii e div. spec
i e b u s figurata. An B. crenulata Schott.?
BEGONIA MULTIBULBOSA Mart, (in horto Monac.) Ex Steud.-
Nom. ed. II. Brasilia. B. Martiana
BEGONIA OBLIQUA Veil. l. c. t. 48. (non Linn. Lher. etc.)
BEGONIA PROCÜMBENS Veli l. c. t. 36.
BEGONIA BADICANS Vell. l. e. t. 39.
BEGONIA BENI FOR MIS Vell. l. c. t. 40. (non Dry and. et al.)
BEGONIA BOTUNDATA Vell. l. c. t. 38.
BEGONIA SCANDENS Vell. l. c. t. 41. (tion Sw.)
BEGONIA SELLOI Lodd. (ubi?) ex Steud. Nom. Deest. in
Lodd. boi. Cab.
Plures sine dubio delendae, et ideo nomina anterlus in genere adliiblta
non opportunum videtur mutare.
385 BEGONIACEAE: BEGONIA (GIREOÜDIA). 386
•{"¡^ Brasiliae false adscriptae. (Sect. Gireoudiae.)
Characteres section is Gireoudiae sunt:
FR.ORES MASO. SÉPALA 2. PÉTALA O v. rarius 2. STAMINA
loro subconvexo inserta, KILAMENTIS basi submonadelphis; ANTHEHIS
ovatis V. oblongis, filamento longioribus, oblusis. FLORES FEIVI.
LOBI 2. STYLI 3, basi connati, superne capilellati v. lunato-bilobi;
lobis obtusis, brevibus; fasciis papillarum basi externa loboruiti
c o n t i n u i s , indo subspiraliter extensis. OVARIUM 8-locularc. PLACENTAE
biparlitae, undique ovuliferae. CAPSULA inaequaliter 3-alato,
stylis persistenlibus coronata, rarius si)lis tarde orbata. — S l f -
FRVTicEs Mexicani V. Centro-Americani : caule saepius carnoso;
FOLIIS longe peliolatis, peltati- v. palmalinermis ; stipuljs
amplis. — Genus Gireoudia Klotzsch Begon. 84. t. 7. f . C.
BEGONIA PHYLLOMANICA Mart. Index seni. h. Monac. 1852.
caule ramisqu'e scabriusculis, glabris, praeter folia interdum innov
a l i o n i b u s foliaceis passim omistis; foliis oblique ovalo-acumìnatis,
c o r d a t i s ; lobo infenore ampie rotondalo; i)almali-7-nerviis, ina
e q u a l i t e r duplicalo-denlatis, cilialis, superne glabris, sublus ad
p e t i o l um petiolisque passim pilosis; stipulis lanceolatis, acuminatis,
p e r s f s t e n t i b u s ; pedunculis folio longioribus, passim squamoso-pilosis
; bracleis lanceolato-acuminatis, cadiici^; fi. masc. sopalis late
i^'^valibus; pelalis nullis aut unico; fl. fcm. p ^ t e o l i s lineari-acumin
a t i s , fugacibtis; lobis 5; capsula basi obtusa, alis rolundatis, maj
o r e laterali, ovalo-rolunda.
Tabula nostra XCIX. . I I I . et Tab. C.
Begonia phyllomaniuca Mart, in Hooli. Journ. 1852. 206. et
in Ann. se. nat. Ser. III. X I X . 366.
Media inter lìtgoniam COireoudia^ manicatam et Beg. QKnesehecìiiavO
incarnatavi^ var. papillosam ; propior tarnen priori. An ex variationibus
bractearum floruinque pianta liybrida aut cultura deformata?
Begonia phyUnmantaca Mart, in hortis frequenSj Brasi/iensis
aut Guatimalensis dicitin-, sed species onmes sectionis Gireoudiae
Brasiliae exttles; in America centrali et Mexico frecuentes crescunt;
ideo vevisimiliter Guatimalensis. A. DC.
FBUTICULUS erectus, 2—8' , ramosus. CAULIS ba.si fere pollicein
crassns, epidermide cinerea tectus, uti rami virides, terelcs,
nodis nonniliil intumidis, glabri, parce scabriuscult pilis subiilatis
a l b i d i s , u b i q u e (frequentissime circa nodos) promens RAMENTA S. folia
s u c c e d a n e a (vel bulbillos adventicios) numerosissima, ila ut ìnlerduni
tota superficies iis obtegatur. De bis infra fusius ngemiis. FOLIA
oblique cordata, ovato-acuminata, inaequaliter duplicato-dentata,
p i l o s o - c i l i a t a , 4—5—6 poli, longa, crassiuscula, supra nitida glab
r a , snbtus pallidiora aut (uti in margine passim supra) rubentia,
p a l m a t i n e r v i a , pilis albidis siibulalis (qui rarius ramenlorum natiir
am affeclant) in nervis et frequentius ibi. ubi petiolus in laminam
abit adspersa. PETIOI.I fere teretes, 2—S-pollicares, passim
pilosi. STIPULAE fere Iriangtilarcs, acuminalae, lenuiter mem*
b r a n a c e a e , primum pallide virides pntenli-rcvoltilae, marcesceìites
fuscae, saepe ereclae et diutiiis porsislenles. INFLORESCENTIA
e superioribus foliorum alis, erecta, bis vel ter dicholoma
ciim flore .solitario in medio. PEDÜNCÜLUS 3—4 pol!, longus et PEDICELLI
teretes, glabri. BR.\CTEAE ad imas divisiones, stipulis
s i m i l e s sed paullo minores, facile delluunt. BRACTEOLAE (quae ideo
fiuiit lateralium fiorum bracteae) breviores et angusiiores, lanceol
a t a e , acuminalae, primtim coucavae et flores involucrantes. FLORES
MASC.: SÉPALA lato-ovata acutiuscula ntU fere orbicularia obtusa,
rosea, 4 liu. longa. PÉTALA triplo minora, obovato-lanceolata,
saepe utrumque aut alterutrum deficienlia. STAMINA circitcr 24,
flavida, e toro brevi subaequilonga, VILAMENTIS siibulatìs. ANTHERAE
Ms duplo longiores, ovatae aut ovato-oblongae, conncctivo ampio,
l o c u l i s antico spectantibus in superiore connectivì regione subim-
Begoniac.
m e r s i s rima brevi hiantibus. POLLEN ellipticum, longitudinaliter
b i s u l c um in sulci medio mamillattim. Quam plurima vero stamina
non rite evolvunlur, cassa sunt, compresso-clovaeformia, solida, e
c o m p a g e cellularum irregulariter hexagonaruin constant absque
l o c u l i s et polline. FLORES FOEMINEI quam masculi paullo major
e s , pariter rosei. ALAE in ovario et capstila obovata inaequales,
m a x i m a superne rectangulo-truncata. LOBI ovati, obtusiusculi, de
c a p s u l a decidentes. STVLI loiigius stipitati, stigmatibus lunati», fasc
i a papillarum simplici. CAPSULA (qiias vidi non piane maturae,
a l t a e 4 1 i n . ) trilocularis, placentis bipartitis. SEMINA immatura (non
f o e c u n d a t a ? ) fere cilindrica extremiliKo basilari iamon nonnibil
a n g u s l i o r a , ad hilum orbe cellularum coronata, cellulis testae in
c o r p o r e lineari-oblongis, versus extrcmitatem superiorem minoribus
q u i n q u é - vel sexangularibus. MART.
OBS. Species, quam descriptione et Icone hlc illustramus, primum nobis
innotuit in iiorto H. botanico Monacensi, qui eain (circa annum 1848) e
iiorto quodam Hamburgensi anon^'niam et tamquam Brasiliae indigenain
acccperat. Cujus terrae iucolam non esse, sed verisimiliter Guatimalensem
ci. DK CANDOLLK suspicatur. Specieni esse non legitimam, sed liybridam
e duarum Knescbechiarum bui bill i f e r a rum connubio ortam, b. KLOTZSCH
conjecit (Begoniaceeii-Galtungen eie. p, 9.), et innunieroruni foliolorum
proventuu), cui noinen pìiyllomaniacae debelur, eo explicavit, quasi stirps
i i j b r i d a ideoque sexns muñere orbata alio modo, bulbiilis nimiruin folioliformibus
per caulein ramosque densa grege propullulantibus, propagationi
satisfaceret. Hanc opinionem in medio reliuquo, nam bjbrida natura stirpis
miiii nondum certorum pareutum indicatione «oniprobata est, et si ia
hortis facillinie alio opere, nec sexuali, propagetur, neglecto semine, eo
nondum evincitur, earn a foecundatione piane abliorrere; utriusque enim sesus
flores vix uno eodenique tempore aperit, dicbogamica autem foecundutio
in caldariis dliTiciliter operatiir. Quodsi tamen vere constitueretur li^brida
p r o l e s , non e Knesebeckiarum coujunctione ortam crediderim , sed potius
Gineoudiarimj quarum sectioni, recte monente ili. ALPH. DB CANDOLLE,
et liabitu et floris fructusque structura convenit. Harissinium sane, et,
quod sciam, unicum foret exempltim , dum species duae in axiìlis bulbillos
solidos preferentes híbrido connubio ita aíFicerentur, ut illarum proles
pro bulbiilis axillaribus sol id is et quasi clausis, orgTina produceret super integrum
cauleni et ramos (raro supra folia)*) liabitu foliáceo et diutius persistentia
Cquìisi folta adventicia ;V. suc c edane a ) , aut raro casu vel humana industria
decidentia et lune buibillorum more se propagantia. Liceat baec organa,
quae subinde immensa copia totam caulis superficiem dense obducentia
admirationem movent, cum ramentis comparare, qualia in muUis Algia
(e. g. Sporochno, Sphacelaria, Chondro, nec non in Chara') occurrunt.
In una vero stirpe simul inreuiuntur (cf. tab. XCIX. f. IH. sub 15.) et figura
e t magnitudine quam maxime diversa: alia novella albida, calceiformia (et)
Simplicia aut e siuu .repetita, aut mallciformia vel bicrura C^), aut siibul
a t a ; alia (i) adultiora e bast tereti purpurea sursum in lamiuulaii)
viridem ovatam, raro integerrimam, plerumque dcntatam dilatata;
alia (s) folii foriiiam babent tota viridia, plana, margine vario modo
dentala vel dentalo-lobata, basi lata et incrassata sessilia, alia ( 0 denique
ejusdem figurae et longius pedicellata. In caulis et ramorum superficie,
quae cellulis tabularibus angulosis constat passim sparsae inveniunlur
glanrtuiae globosae aut ellipticae tandem purpureae et fuscae; aliac
s. d. miliares constant cellulis pluribus in orbem compositis. Multo frequentius
vero giaudulae 0/) globosae aut ellipticae ex unico utrículo con-
.«tautes, primum diapiianae dein flavidae et opacae fusciduiae aut nigricantes,
super ilia ramenta dispersae sunt, praesertim in denlium apice solitariae
aut nonuuliae conglobutae. In muitarum Filicum , e. g. Asplenii
foecundij Polypodii effusi sqiiamulis pariter obviae sunt. Indagims vero
liorum ramenlorum evolutionem inveiiies prima stamina esse squamulam
albìdam plerumque concavani aut quasi calceiformem sursum bidentatam,
quae aut emarcida (dum tcnnior fuerit) et fuscidula tandem delabitur,
a u t , dum crassior, persistit, cruribus saepe in foliaceam coiiipagem abeuntibus,
aut e sinu suo novella foiiola promentìbus, ita ut omnis fabrica
gemmulaui supra apertam e.\bibea(. In hac stirpe igitur natura operatur
•N' • •
*) Sileutio non transeundum puto, quod cl. Car. NÄGKI.I, Prof. Monacensis,
milii tradidlt, se Turici in foliis ejusdem plantae ibi S.
(Gireoudiae^ manicatae nomine cultae bulbillos observasse cum
uostrae stirpis convenientes.
5 4 t i
F I ' . '