, , h'
h' '.il
L L ' L
7 7 5 C O R N A C E A E . 7 7 6
a b o r t i i Dulla {eriseUma fl. foemiiioi, Garrya). STAMINA petalis isomera et cum iìs alterna vel duplo ravius
4 - p l o plura (Kalipìiom et ÀlanffinmJ; filamenta bvevìa vel eloug-ata liaud raro subulata et complauata
o m n i n o libera, vel basi cum petalis • c o h a e r e n t i a (MarUa); antìierae saepius dorsifisae dithecae (basifixae
i n Mmiea, Álangio, Qarrya), tliecae lociilamentis binis demum confluenti b u s , connectivo latiusculo conj
u u c t a e vel subliberae iutroreae vel lateraliter riinis longitud i n a l i b u s deliiscentes. Discus epigynus vel
i n flore masculino centralis pulvinaris angulatus crenatus vel lobatus, rarius annularis vel snbcupuìatus,
n u n c fere vel omnino deest (earrya). Ov A l u uM infemm uni- vel pluri- (2—4-)loculare, rarius apice
u n i l o c u l a r e , basi septatiuii fMarlea); OVULA pro loculis ^solitaria rarissime bina (Qarrya) ab apice loculi
v e l a columella centrali (Marìea) péndula anatropa, rhaplie laterali vel dorsali, iutegnmentis vulgo a nucleo
h a u d manifeste disjuuctis; STILUS simplex apice plus minus alte interdum fere usque ad basin divisus^
v e l stili liberi plures. DBTIPA saepissime succosa, putamine 1—4-loculari, rarius pyrena 2 ossea voi
c r u s t a c e a includens. SEMINA oblonga teretia vel pressu semiteretia vel compi-cssa (Garrya), péndula, testa
m e m b r a n a c e a vel subcoviacea; EMBRYO axilis parvus vol elongatiis, radicula teroti voi subcomplanata,
c o t y l e d o n i b u s subfoliaceis iu albumine copioso carnoso, vulgo aequabili raro ruminato (Alangiiim).
PLmAE lignosae vulgo fndescentes interdnm antcm arUres datas referentes nunc glabrae, nunc sericeopilosae,
statu sicco non raro nigricantes. FOLIA decussata vel spiraliicr disposita intcrdum in eodem genere,
vidgo petiolata, coriacea rarUts herhacea, iììtcgerrima vel denficnlata vel serndata rariiis angulato-lohata (Marlea),
basi non raro inaequilatcra, stipnlis carentia. FLORES parvi vel inier minores saepiiis in infiorescentias
decnssatO'panniculatas terminales vel alares in dichasia vol monocliasia desmentes conflati, rarius capitati vel
fasciculati et time involucraii, vel amcntacci (Garrya) vulgo albi flavi, nunc viridescentes rarissime hrido-purpurei.
Genera 16 in regionibns teniperatis vel calidioribns liemisphaerii ntrinsque dispersa, iu gerontogaeo antem eopiosiora.
M O R P H O L O G I A ET APFINITATE COKNACEARUM.
Non liabitu tiinlum seti etiam indole infloreseentiae et
flornm Cornaceae typicae, nenipe gener a Corni, Garryae, Auciìbae,
Mastwiae, Griseliniae, Corolciae, quae ijise examinare potni,
nuiltis relaiionibus liiibiacens vel melius fainiliam quam cum
pi'ioribus potissime coujuiigei-emns, Caprifoliacearum repetunt.
Calyx saepe (ali modo diniinuitui' ut Observationen! originis
ejus post evohitionein corollae quam in Corno sanguinea animadvertimus,
pariter iu generibus aliis snspicemur. Quia
bractea bene evoluta rarius occurrit, numerus saepius incons
t a n s petalorum et partium qnae ab iis dependent nobis manif
e s t u s fit. "Ubi pelala 4 proveniuut, crucem obliquam effoi-maut,
i l a ut calyx, si praesens est vel esset crucem rectam efficit.
In speciebus Corni positio carpidiorura normalis in mediana
sectione invenilur, at dispositionera transversalem haud frnsti-a
quaerimus, quod e Buhiaceis nobis baud ignotnm est. Natura
ovulorum ad affinitatem constitueudam momenti gi-avioris est;
propterea bocloco earn silentio praetermittemus et infra iterum
ad eam redibimus. Inflorescentiae huj.us fami l iae sat i s variabiles
tarnen fere nbiqne multiflorae reperiuiitur. Racemum simplicem
vel spicam dt^cussatam genus Garryae praebet; nonn
u l l a r um specierum autem axilla bractearum in hoc genere opt
i m e e v o l u t a r um lioi-es trigemiiios procréât, quorum petala apice
more Stereuliae fero cohaeretitia ex inlerstitiis s tamina depeiidei'e
sinimt. Pannieulae uberius ramificafae iu genere Comi optirae
omnium notae iVuticibus floreutibus adspectnm saepissime
grati.ssimum ailribuuiit, Inlerdnm autem flores pauciores in
capitulum parvum con traini u t u r quae vix ad insecta foecundationis
causa atti-abenda inservirent, nisi corona i-adiaus
pliyllorum splendide alboi'um vulgo 4 flores exiguos optinie
procollocai-ent {Cormi^ Jloriâa L., C. Suecica L. etc.). Morphologice
pbylla illa pro bracteis iu speciebus plurimis deficientibus
botanici habuerunt, quod autem mibi non omnino ceiliim
v i d e t n r , quia baec flores pUii-es suft'ulciunt et flores baud
more dicbasiorum sed spiraliter dispositi orinntar; in iis
potius par duplex i'olioi'um summorum quae ,,iIochblaiter"
Germanice nnncupamus, recognusco. In his capitulis flores
saepe "tara arciissime se tangunt, ut tandem basi confluant
e t sy n e a r pi am post foecundationem efforment quod miro modo
speciem Frcujariae niajoris simulât {Cornus capitala Wall,).
J^asciculi flornm generis CoroJciae apices ramoi'um peculiai'iler
cincinnali m flex nos oi'um coronantes facile analysi panniculae
paucifloi-ae coiitraclae recognoscuiitui-.
Genus Aiiculae pi'opLer relatiouem peculiarem verbis
paucis hoc loco jam pei-sti'ingere volumius. Aucuba Japonlca L.
saeculo pi-aecedente exeunte in hortos Gallicos Anglicosqiie
introducta mox ob folia splendide viridia saoi)ius albido- vel
luteo-macnlata et quia hiemes minus veheinentes illarum regionum
bene suslJnuit, late divulgata est. Kx Japonia aulcni,
7 7 7 C O R N A C E A E : GBISELINIA. 7 7 8
ubi ex temporibus antiquissimis incoiae eam quani maxime
p r a e d i l i g u n t , plautam foemineam solam transplantaveiinit.
Pollinis vi foecunda in Europa deficiente, tamen bine inde
plantae foemineae baccas Incide cocciiieas progenuit, quamobrem
Aucubam Japonicam pro exemplo partenogetiesis maxime lau-
(laverunl. Examt-n accuratum autem serius docuit, baccas
vulgo embryone omnino caì'uisse, et si adfuit hic ubique male
evolutum se praebuit, ita ut semina nunquam germinaverint.
Hod i e planta masculina in hortis frequenter occurrit et quod
non mii'um est, frútices saepius fructibus uberrime onustos
vidimus et bacca« semina ad germinationem aptissima includunt.
Quoad affinitatem jam cl. JUSSIBÜ Comaceas cum Ca^ìrifoliaceismaxima
affines a e s tnmavi t . Huic opinioni omnino cons
t n t i m u r quamquam non, ut ci. auctor ìaudatus, putamus, eas
in eandeni lamiliam pertinere. Nam, eüamsi censemus, vulgo
auctores cliaracteri gamo- et choripetaliae gravitatem nimis
magnam atti'ibuei'e, tamen e nostra sententia nota sufficit, familias
ambas segregüve. Manifestum est, Cornáceos in ditionem
limitaneam iuter classes laudatas pertinere quod jam e facto
elucet genera plura usque ad lume diem ex una harum
familiarum in alteram vel tertiam botánicos jaciavisse. Sine
lilla dubitatione in iis fila conjungentia paitiiiin plurium
l'egni vegetabilis concurrunl. Praeter Caprifoliaceas de quibus
s u p r a jam disseruimus et quae pi'O Cornaceis gamopdalis
habendae sunt, praecipne Araliaceae et Combrelaeene, Celastraceae,
lUcacene et JHuphorhiaceae gravioris momenti t'uerunt.
U l t e r i o r e s tres ob ovarium superUm facile ex affinitate excludimufi;
flores masculini soli auctores qui Griseliniam in
iis collocaverunt in eri-orem induxerunt.
Relatioues angustissimae intei' has familias stalim recognoscuntur
si tractatum de Cornaceis in Gmeì-iìmsplantarum
a eli. BENTHAM et HOOKER editis cum hoc a ci. RAILLON exhibito
comparamus. Ulterior Cn-rtisiam et Mastixiam eicludifc
et cnm Araliaceis conjunxit ; d i t ferent ias insuper inter Mastixiam
e t Arthropliyllum ei fere evannermit. Nyssa antem cui provisorie
Camptothecam et Davidiam arljecit et Alangitm cum Marlea
in Comhretttceas sub titulo tribuuni duarum propriaiHim tran.<-
posuit. Beluingiam contra quam vulgo ]iro typo familiae pi-oprine
sumpsimus cnm Cornaceis coadunavit. Quoad Helwingiam
propositum Bailloniaiium baud inepium putamus; positioiifm
autem generis Nyssae etc. inter Comhretacea-'^ minus idoneam
censemus. Auctor ipse eam provisoriam declaravit et is qui
accurate flores indagaverit, opinionem baud recusabit, genei'a
laudata inter Cornacens adspectnm minus alienum praebuisse
quam iu Conibretaceis.
Genns Mastixiae cl. HAILLON cum Arthrophyilo olim
plane conjunxit; opinioni autem (¡nam cll. BICNTIIAÌM ei HOOKER
I. c. asseruerniU. omnino consentimur quod ambo quam muxime
inter se dilFeruiit. 01. BÂILLON serius coiijunctioiiem non
pori'o comprobavit, nam in Histoii'e des plantes ea iieinm disj
u n x i t , quamquauiii/flí/m(7í?t in Araliaceis retiuuit. Characterem
qnem pi'aecipne diilVrentialem iuter Cornaceas et familias
allines babuit, iu indole ovuli invenit. Situ inicropyles
nenipe pi'ioix-m ab aliis distiuxit: in Cornaceis secnndum ilium
micropyle semper sui)era et intera, rhaphe ergo dorsalis,
in aliis supera et extera et rhaphe ventrali» est. In
universo banc notam botanici in classibus variis plantarum
diversam dijndicare soient : Geraniales et Olacales & Celastralihis
et Sapindalibus ope dispositionis rhaphes vulgo segregaverunt,
In Rubiaceis ubi commutatiouem eandem observaviinns
character secundi oi'diuis evadit, qnem haud idoneum
censemus, tribus ad familias proprias elevare. Insuper optime
nobis notum est, situm rhaphes in familiis supr a laudat i s nequáquam
tali modo coustautem esse, ut prius auctores crediderunt.
Si cl. BÂILLON Cornaceás ab affinibns ope micropyles
i n t e r a e et rhaphes dorsalis distiuxit, ipse a principio aberravit,
quum Garryae genus, secundum iconem quae cum natura
optime quadrat micropyle extera gaudens iuter Cornaceas
r e t i n u e r i t . Insupei- omnes plantae ovulo solitario péndulo in
ovario insignes difficillime statu adulto dispositionem rhaphes
certissime recognoscere sinnnt, ita ut ipse judicium de hac
r e non semper proferre possem. Ex investigalionibus de evolutioue
í{Qñs.ümbellifei-arum scio situm sectionis medianae florum
i n t e r i o r nm cujusque umbellulue et dispositionem carpidiorum
valde variabilem contra In-acteam theoretice attribntam esse
e t ope examinis fiorum omnium nmbellulae unius ArtkrophyUi
mihi non persuasum est, ovulum solitarium ubique rhaphen
dorsum versas vertere; non raro dispositionera aliam profecto
potius obsei-vavi.
G e n u s unicum Brasiliense:
G E I S E L I N I A EORST.
(iiusELiNiA J. R. et G. Forst. Characl. in ind. ad t. 70; G.
Forst. Fior. ins. aii^tr. 75; Spreng. Anleit. IL (1.) p. 368 {sub
Eaphoi-biaceis); Endl. gen. pl. 1332. n. 68SG {gen. dialypet.
inc. sed.), Suppl. V. 10. n. Ì5G2 {sub Araliaceis); Meissn.
Gen. pl. 341 (3ó4J, Rook. fil. Fl. Nov. Zel. 1. 97; Handh.
N- Zeal. Fl. lOd; Benth. et Hooh Gen. pl. L 951; Baili
in Ada7is. F. 185, Hist, des pl. VII. 81, nec Scoi). — SCOPOIAA
J. R. et G. Forst. l. c. 140 (in enumeralione sphalniatum
iterum restitiita), nec L., nec Adans., nec Schreb., nec Sm. —
DECOSTEA Rais et Pav. Prodr. 130; Kth. in Ann. se. nat. II.
346 (Juglandeis a/T.); Endl Gcu. pil 799. n. 4576; Meissn.
Gen. pl. 74 (54); Griseb. Abh. Golf. Ges. FL 107 Ilicineis)
; Clos in Gay, Fl. ChU. Vili. 394. t. 33ter. — PU K ATERÍA
Raoul in Annal, sc. nat. III. sò-. I I 120 (in Choix pl. Nouv.
Zcl. 22 delela et pro G riseli ni a recognila). — MAYTENDS
Wawra in Oesterr. boi. Zeil^chr. XXXI I . 3S, et Ilin. priìic.
S. Cobtirg. L 51.
FLORES dicliues diocci actiuomorplii cpigyni. ELO.S
MASCULINUS: CAIA'X parviis vcl minimus quiiiquedcnt
a t u s vcl -lobas acstivationc aperta. PF.TALA 5 (rarins 6)
i n f r a d iscmn insert a oblonga acst ivat ionc varie iinbricata.
STAMINA cnm petal i s alterna et isómera, fìlamentis snbn
l a t i s , ANTÌIERAE oblongae vcl snbovatae, nunc tetracoccac
clitliecae, tliecae rima laterali dehiscentes, locnlam
o n t i s confluenti bus , demum late apertae parietibus
d o r s o invicom se tangentes, dorso afflxac, GRANULA
flava l'OLLiNis minutissima {12 [j.. diametro) triporosa