6 7 1 L I L A E A C E A E . 6 7 2
A-eniens, stamini solitario antico basi lingue brevissimo adnatuni et id arctc ineludens, genicuiatinn et
b a s i subsaccatiim et calcaratum ; s tamen erectum sessile, antlicra o"\ a t a acuta ditheca. thecis bilocellatis.
e x t r o i - s um rimi s loDgi tudinal ibus binis dehisceiis, locellis inter se conlluentibus; granula pollinis flava globosa
v e l siibelliptica 2 5—3 0 {J. diametro granulata uniporosa. OVARIUM stamini suj)erpositum cuni ilio florum
i b e m i n e o r u m spicae omnino quadrans. FLORES MASCULINI vulgo 1—2. ravius plures. stamen hcrma
p b r o d i t o r u m modo exhibentes, nunc rudimento pistilli nunc absque eo; summus stamen vulgo quam inf
e r i o r u m majus praebet. FRUCTUS dìmorpbi, cariopsides inleriores prope basin pedunouli liydroca.rpi
m a j o r e s crassiores ambitu subrhombei apice truncato tricornuti et rudimento stili persistente plq. ilexuoso
c o r o n a t i exocarpio crassioì-e et firmiore; supcriores spicae a e r o c a r p i ovato-laoceolati acuminati ecornuti.
s t i l o (ami s t igmat e pereistente muniti, exocarpio tenuiore. SEMINA carjopsiduni ambarum subacqualia prio
r n m paulo majora. ovato-lanceolata obtusa basi acuta vel breviter acuminata spermoplioro brevi filif
o r m i ; testa membranacea; cotyledon carnosa forma seminis dorso et antice sulco longitudinali percursa
u b i prope basin rima exstat quain plantula pergreditur tcnipore gerniinationis; albumen 0.
PLÀNTA palnsfris vel (KIUAFICA BHIZOMATE fnhryom radicf palavi inox evanida adveniifiis ex imerfione
foliortmiplurimis flifonnibus fibrosi^. FOLIA disficìia myinatn Ikjidata ambiiu semielliptica crassa spongiosa
ampiexicaulia basi squamìdis infravaginaìibus pluribus minuta. FLOBES basales fofmiiìci brackati wdgo Uni,
mrins alter aboriinr vel fcrfivs addif/ir: alii irimorpj/o-moìwcci in spicnm- densam, dongatam dense cortjlati
muli. Acrocarpi in spicam ohinngam vcl orato-oblongani acufam' i-mbricate congesti.
Genus monotypi cum in America temppraùi et. in montibus calidionbus viget.
M O E P H O L O G I A - E T A F F I N I T A T E GENERIS LILAEAE.
Movphologiam et anatomiam luijus plant<ae relationibiis
multis valde peciüiaris, quam cl. HiEROî^yMus magna diligentia
optirae et accuratissime ¡ìerscrutavit et in npere praestaulissimo
iconibus copiosis spleudidis oi'nato adumbravit, lioc loco in
univei-snm silentio praetermittam, charaeteribus essentialibus
supra in diagnosi familiae et in desci'iptione speciei fusius
expositis, nunc quaesliones magis tlieorelicas tantum de natura
c a u l i s e t pai'tium quarundam floi-um tractabo. 01. Hieroxymus
canlem vel rhizoma abbreviatum subbulbosum pro sympodio
sumpsit: auctor exposuit, axim piimarium plantulae valde
juvenilis e semine ipso oriundae in inflorescentiam spicatam
abire, postquam folia 4, 5 vel 6 genuit. In axilla r'olii ultimi
ramus lateralis nascitur, qui folium dorsaliter positum (quod
Germanica ,,adossiertes Vorblatl" nimcupamus) procréât et
dein immediate in infloì'escentiam transmutatnr. Ex axilla
folii ìiujus solitarii ilerum gemma profertui-, quae folium
doi'sale in lucem producit et dein iiiflorescentia clauditur.
Ramus validissime evolutus axim relative principalem ad latus
premit, ut systema spurie monopodiale oriatur, speciem caulis
cujusdam pi'aebens qui folia regulariter disticba gerifc. Des
c r i p t i o p r o x i m e e x h i b i t a autem nosdocet, stirpem sympodialeni
nos ante ocnlos habere et raniificationis modum monochasium
representare. Duae tautum foi-niae ulteriorum cum foliis
dorsalite r (ev. insuper quoque ventralitei') positis exstant,
quae cl. Buchenau primus sagacissime distinguit; ärq-x
veì Sichel (Germanice) et rininäium vel Fäcliel (Germanice).
Quia in pianta nostra ramus, quo sympodium continuatur,
ex axilla folii doi-salis egreditur, sympodium axes principales
sequeiites ranios simulantes nunc aulice nunc postice, dein
itei'nm antit:e monstrat; ei'go forma secnnda i-hipidii evadit.
ü t in opere*) meo „Nene Untersurhnngen über den
Blüthenanscliluss" nuper fusius exposui, judicium de natura
systematis cujusdam ramification is disticbae non licet, nisi
upe bistoriae evohuionis caulis probatur. Ramifica ti on em
monopodialem distiche umbellatam vel spicatam nempe facile
tbeoretice in sympodium li-ansmutare po.ssunuis. Ipse investigationes,
(|uae cl. Hiuronvjius i-etnlit, aixnralis.siine reitei'avi;
materiem vi.sam hortus botanicns Herolinensis benevole milii
t r a d i d i t et ex ea Inbentissime descriplionem confinnavi,
Postquam ramus qui mox positionem axeos i-elative primai'ii
usui'pat, e fundo axillae natus est, iufi'a eum ex eodem
gemma accessoria (Germauice „untere Beilcnos|)e") emergi!;.
Haec arctissime ramo appi'cssa remanet ; si e cono vegetal ionis
primordia florum regulari ter in ortliosLicba disposila pullulant, o
loco ilio, quem gemma accessoria obtegit, pi-imordia florum
non exci'escere possunt. Relat-ionem eandeiu in latei'e cont
r a r i o observauuis, ubi conus axim primarium |iraecedenlem,
i. e. inflorescentJani laiigit. Qua re fit, ut spica basi anticj
et postice lunulas liiiias floribus inanes pi-aebeat.
Pi'imordia Horum ex axi S|iicae nuda, brae le a hand snf-
*) K. Suhuiiiaim, Nene Uiilovsticliim^cn ill)or don lilutlicii:!!
I.oipzig 1B91. p. M ir.
6 7 3 L I L A E A O E A E — L I L A E A . 6 7 4
l'ulta emergnnt; seqnenfcia locum inter bina vicina priora
intìmum capiunt, ita ut omnia initio arctissime se contiugant.
Moi'e usitalo prinionliorum ebracteatoriun pbyllum prinium e
ba.<i iD'ogreditur et inter primordia vicina infei'iora se immitliL
Dein bina lateralia inter primoi'dia lateralia inferiora et
.supcriora e corpúsculo excrescunt, taiulein su|)erins. In Lilaea
i g i t u r eundem modum evolutiotiis invenimus, quem in generis
IPotamoijetonis cyclo primo describemus. Membra autem in
Lilaea tote coelo aliter se transmutant: Pliylium inferius
nempe membi-anaceum bracteam vel perigonium monomerum,
duo lateralia antberam, superius auteui carpidinm efformant.
T a l i s res in floribus mediis siìicac cujusque se ìiabet; in
floribus inferioribus antbera, in summis carpidinm plus minus
a b o r i l u r , ila ut priores foeminei, ulteriores raasculi evadant.
Modus evolutioni.s floinm formae quartae basi pedunculi inñoi'escenliae
positorum qui bracteis suifultos se praebent a
descripto discrepat; nam in iis primoi'dium transverse extensum
observavi, quod cai'pidium eft'ecit: articulatio nlla
primordii quadripartita in hoc non exstitit.
Axis inflorescentiae apice nunc floiibus masculinis solit
a r i i s , nunc binis aequialte dispositis clauditur. Apicnlum
axis interdum minimum paiiter ac in 'Ruppia ubique inveni,
i t a ut opinioni, quam cl. Hiehonymus indicavit, fioi'em masculinum
positione ,,pSfudoterminali" gauder e assentiri nequeani.
Utrnm pbyllum membranaceum basale lloi'is cum braci ea,
an cum perigonio monomero homolognm sit, difftcile ilictu est.
C e r t e in generibus baud paucis {Toßeldiu, Triglocìiìn eie.)
bi-actea vera non ex axi al e primordio floris ipso nascitur,
i t a q u e modus evolutionis judicium' certuni non sinit. Haue
reni hoc loco ut in tractatu quem de bac pianta nuper publici
j u r i s feci"-'), in suspenso baerere malo.
Quod affinitatem LUaeae suhidutae H.B. attinet, de bac
botanici sententias quam maxime contrarias ad huuc usque
diem ostendei'unt. Cl. Uoni-land qui cum cl. Humboudt eam
in Andibus detexit et primus seiius descripsit, pro Cypemcea
babuit et iu not.ula adjecta indicavit, cl. Lücuard in
familiam, ab eo ip.so tunc condilam, Juncaginmn colloca.=?se.
Dein cl. Spuexoel moniiit, banc plantaui inter mi l i t a r e ,
cl. Reicuknbacji putavit, eam ad ResHaceas, serius ad Straliolea.%
ci. PomET ad Juncea^- pertinei'e. Afiinitas ulla nec cum
Ci/peraceis, nec Juncacbiif, nec Aìismaceis, nec Restiaceis manif
e s t e exstat ; magis ad Jitnca¡¡inaceas luiec vel ad Pofamoqetonaceaa
accedit, et foi-san typum reducium alterutrius exbibet.
Reductio autem cliaracterem taliter peculiareni plantae
imiiressit, nt libenter opiuionem priorem cl. Hieroxymi et
monographi Jitncagivacearìiìn cl. ¡\licuELr secutus sum, qui
Liìneam pro typo familiae propriae liabueruut.
L I L A E A H. et Bp l .
L i l a e a H. et Tipi. Plant aeqián. I. 321. t 63; H.B.KiJi.
Nor. gen. et spec. I. 244; FMM. Gen. pi. I. 127. ii. 1037;
Meii^sn. Gen. pi. 364 (272); Schnitt. Iconogr. I. t. 49. Jig.
38—34; Linäl. Veget. Klngd. eel. I I I . 144; Gay Fl. Ghil F.
42S: Nicheli in Suites an Prodr. III. I l l : Hieì-onyìn. iv. Act.
•) MovpiinlogiscliP stinlioii, lion I. I.oipzig 1892. p. 18G ff.
Acad. dene. Cordoba IV. 10 et in Engl.-Prti. Naturi. Pflmz&nfam.
II (1.) 225; Benih. et Hooh. Gen. pi. III. 1013;
Watson Fl Calif. II. 193. — Hetekosojylds Roolc. Fl. Bor.-
Amer. 11. 171. L. 185.
C l i a r a c t e r generis cum familiae quadrat.
S p e c i e s unica:
L I L A E A SÜBULATA H. et B. herba aquatica vel
paludosa annua i-adicibus i)lui'iinis adventitiis solo affixa rarius
natans, acaulis vel potius caule abbreviato subbulboso subcarnoso;
foliis disticbis alte vaginatis, vagina folii totius trientem
vel quadi autem vel sextantem folii, i-arius folium medium
aequante a ni pi exi can li par tes novellas sLirpis includente margine
membranaceo byaliuo superne in ligulara brevem deflexaui
continuam abeunte, lamina ambitu lineari sensim attenuatoacuniiuata
demum obtusiuscula sectioiie tran.sversa semielliptica
externe convexa interne i. a. latiore ad centrum spectante
p l a n a , band conspicue sti-iata, consistentia spongiosa; squamulis
intravaginalibus pluribus liyalinis tenuissime membranaceis
subtriangularibus acuti.s; floribus tetramorphis, infimis
2 prope basin iiiñuresceutiae foinuineis bractea (:riangularL
acuta liyalina indole squamularum ititravaginalium munitis ;
ovario compresso late ovato apice tunicato tridentato deutibus
binis excurvalis, tertio mamilloso anteriore prominulo, stilo
valde elongate filiformi, s t igma t e dilatato orbiculari subconcavo ;
inflorescentia spicata ovato-lanceolata acuta florum pedunculo
pro rata valido tereii sublevata; floribus infimis paucis 1—2
r a r i u s 3 foemineis, pliyllo oblongo-ovato acuto vel obtuso basi
subsaccato leueri'imo iustructis; ovario compresso ovato apice
contracto truncato st igmat e sessili orbiculari, rudimento staminis
a n t e r i o r i s intei'dum munito; floribus niediis plurimis hermapbroditis
pliyllo aequali comitatis, stamine solitario sessili
apice connectivo antheras paulo superante attenuato membranaceo
munito; ovario indole fluruni ibemineorum; floribus
summis 1—2 vel rarius pluribus masculinis interdum rudimento
parvo pistilli; caryopsibus diniorjihis, hydrocarpis majoribus
sectione transversa subrhombeis, ambitu ovato-oblongis apice
truncato tricoimutis et rudimento stili insupei- iustructis exocarpio
crassiore, parum curvatis antice costa media et vulgo
lateralibu s i tenuioribus percursis, lateribus vix alatis et
dorso pi'aeter nervuin medianum pluribus vicinis lateralibus
percursis, pallidis ; aérocarpis ovato-lanceolatis acuminatis,
stigmate coronatis rectis antice nervo mediano et binis fere
p a r i t e r prominentibus, dorso 5 subaequalibus percursis, lateribus
conspicue alatis, exocarpio tenuiore, viridibus; seminibus
ovato-lanceolatis obtusis basi breviter acuminatis vel in hydrocarpis
acutis.
Tabula nostra CX VITI (habitus et analysis).
Lilaea suhulata II.B.! PI aecpdnocL L 221. L 63;
Poir. in Lam. Fncycl XI 4.33; Kth.! in E.Bpl. Nov. geìi.
et spec. I. 244, Sijn. I. 258, Enmn. pi. III. 141; Scìiatier
in Act. nov. mt. ciir. X I X . Suppl. I. 449; Gay, Fl. Chil.
V. 428; Le Maout et Becsne. Trait, génèr. 644 CIÌIH icone;
Bucli. Ind. crit. Juncag. in Ahhandl. Brevi, nnturforseh. Gef
ì ^