TRKJEIDACEAE. 648
EERBAE holosaprophjticae I e. chloropìiylìo omnino carentes; CATJLBS erecti siricti UL flexnosi raritis
apice mitantes, (jraciles fjlahri hì/alini alòidi vel colorati molacei vel purpurei, rìdzomate subterráneo squami^
hrevibus oblongo- vel ovatoAriamjularibm spiraUter dispositis munito, radicibus filiformibus smplicibus vel
saepim ramosis glabris wA pilis densissime dispositis longiusculis oillosis solo vel intrr folia eniortua aff,xi.
FOLIA caulina iis rhizomaiìs similia sed paulo longiora hjaiina. FLOUES semper racemum elmgatmn vel
corymbosiim referentes, qui interdum axijk-ruoso cincinnimi pauciflorum. spurimn simulât, nunc dloeci nunc monoeci,
tunc inferiores feminei mperiores mascidini.
Familia peculiaris cum geiieribiis 4 inter tropicos orbis iitrinsque viget.
DE
MORPiIOLOtìlA ET ANATOMIA TRIURIDACEARUM.
Onines plantae, quae hiiiic i'amiliam exiguani peraliai'eiii
compouuiit, ad eas pertineut quas ci. Jonow*) iu opasculo
suo „Die Chlorophyll freien Hiuiiusliewobner" inscripto titulo
holosaprophytanmi ornavit. Duplex neinpe natura et modus
vivendi plautarura quae in luimo, inter id quod post mortem
vegetabilium reliqutun est, inter folia et radices enioilua vigent.
Alterae chlorophyllo instructae, e. g. species quaeclam Orchidacearum,
Bhipsaliâis, Fiìices, Selaginellae et Lycopodia multa
quae ex axillis arboruni dependent, species generis Pirolae,
Dorsleniae, forsan Melampyri et Linnaea horealis, quibiis humus
terrestris hospitium offert, ex aei-e acidum carbonicum sumunt
et ope materiei illius viridis assimilant et in materiem organisatam
convertunt. E substrato igitur sales inorgánicos solos
vel materiem jam compositam oi-gauicani pj-o parte tantum
trahuut. Has plantas cl, Jouow apte „liemisaprophytas" noniinavit.
Rolosaprophytae contra chlurophyllo omiiino careiit,
itaque aëre acidum carbonicum haud dissolvere et in materiem
organisatam transformare possimi; nutrimentum potins omue
e substrato ubi crescunt aceipiunt. Triuridaceae in silvis densissimis
tenebrosis pi'iniaevis inter folia emortua praesertim vigent;
nounullae autem-e. Scia2}hila piirpureaB^wÜi. et species
altera ad deso-iptionem niiTiis manca in tuniilis crescuut quos
formicae aedificant. In substrato i-liizomate filiformi repente
noduloso squamoso crescunt, quod tunc inde ex axiliarum sqnamarum
radices emittit filifoi-mes tenuissimas villo copioso
pilorum pro i-ata ìongorum obtectas. Non omnes species autem
j-adices villosas procréant, aliae e. g. Sciaphiìa caudata Pouls.
Brasiliensis et S. ianthinu Tliw. Ceylanica*'^) glabras gignit,
quae etiam structura intei-iore a prioribus quam maxime discrepant.
Priores nempe cylindrnm centi-alera e cellulis valde
incrassatis efformatum, ulteriores elementa multo minus firma
cum tenuibus intermixta praebent.
Indoles et structura duplex i-adicum Triuridaceis peculiaris
et maxime insignis est; in saprophytis aliis radices glabi-as
solas ad hune usque diem novimus; rhizomata pilosa üintum
F4yipogi et Corallorrhizae innatae relationem similem vel affinem
offerunt. Cortex ambai-um e stratis 3—4 consistit quorum
*) Cl. Jniiow in Pringeheilii's Jnlirl)üc]ier XX. p. 490.
••) SeciiiKhim iconos optimn.s qnibiia cl. Bkccaiu in Maloai» III.
l. 39—42 ilescripliimics siieeierum tiovnnnii liiijus lieiioris ninxime iii-signiiiin
illiistravit., spccica ¡\Ialiiynnae cjuaertnm (numero aiiíein oiuniuni jiniiciorcs)
pariler rndicilnis villosis gmidcnt.
solitarium vel geniinum in celUilis fila tenuissima intricata includit.
Haec mycelium fungi cujusdam efformant qui ex substrato
trans epidermidem in corticem ingredilur. Plantaruin
aiUem fungus partes quas inliabitat omnino non defoimal.
nee detrinientum ullum iis affert; ex investigatioiiibus auctorum
pUirimorum e. g. Pfiìkper, v. Kamiunski, Frank, Jouow
etc. potius nunc constat, consortium quoddam peculiare oxstare,
quo fila materie.s quae in substrato piantis praebentur
uut praeparant aut in eas traducunt, e cujus abuiulantia tuno
fungus nntrimentum Irabit. Hoc consortium non solum in
sapropliycis invenitursed etiam simile saltern radicibus arborum
maximarum e familiis Coniferarum, CupulifurarmmXx.. proprium,
qua de relatione cl. Frank qui telam fungosam ,,MicorrliÌ5:a"
appellavit, in opusculis pluribus fusiua disseruit. Fungum
cl. PouLSEN iu S. caudata^ cl. Jonow in S. Schwaeheana invenerunt;
ipse eum in S. corymlosa, purpurea, iantUna et in
Soridio S2}ruceano observavi. übi nidices e rhizomate egrediuntur,
hae zona elevata incrassata circuinvallaniur quae originem
interiorem endogenam demonstrat.
Gaulis ubique fere simplex, nunc parvus vel minimus
ipse vix 3—4 cm. supei'at, nunc magis elatus aliitudinem usque
ad 1,3 m. attiugit. Rami si procreantur, e parte infima
tantum excrescimt, quae forsan jam ad i-hizoma snbterraneum
pei'tinet. In Sciajihila ptopurea SO\A VÉÌRTIO peculiaris occnrrit:
caulis nenipe post maturitatem fruetuum apicem dejicit et
infi-a iníloi-escentiam delapsam ex axilla iiiiius fuliorum squamosorum
summorum ramum novum agit, qui porrectus locum
axis Primarii tenet. Post anthesin liujus modus idem evolutionis
bis vel ter repelitur.
Si in regione vegetativa rami rarissime et more inusitato
form an tur, in florali contra typ i ce provnniunt. Inñoresceníia
vulgo racemosa evadit et racemus sacqiis-xinie, pro
rata valde elongatus gi'acilis conspicitur. Hiinc aiitom priiis
fusius adumbi'are nolo quam foliorum iiatnram exposuerim.
Folia caulina ad squama? parvas nunqnam 5 min. superantes
reducía oblongo- vel lanceolato-triangularia acuta vel acuminata
hyalina non raro punctulis vel striolis purpuréis notantur;
quüdque nervo mediano percurritnr qui fascicuhun solitariuni
vasorum Germanice „Blaltspur" appellatum iiicludit et in
caulem mittit. Folia rhizomatis similia at paulo bi-evioi-a
latiora et ci'assiora densius quam pi'iora congesta se praebent..
Fliiralia contra vulgo angustiora et paulo longiora el tcnuiora
non raro pedunculo plus minns adnascunl.tir. Vulgo ba-^ii l'olia
partem medioci-cm caulis nempii l.ertiam voi mediam com-
649 TEIURTDACEAE. 650
pltictuntur; illa Triuridis autem et probabiliter FeltopliylU in
regione fioi'ali basi caulem totum circumplectuntur, etiamsi
cum marginibus non connascuntur. Ut jam supra moniü,
racemus vulgo elongatns gracilis observatur; rliacliis stricta
vel suhflexuosa rarissime apice summo nutat {S. Papuana
Becc.). SciapMla corymlosa Bi-ntli. ab aliis omnibus speciebus
inflorescentia valde abbreviata congesta corymbosa discrepat ;
bracteae fiorum dilatatae tenuissimae coloratae comam densam
insignem supi'a flores efficiunt. SciapMla ianlUna Thw. Ceylanica
iiiternodiis bine inde abbreviatis nunc folia caulina,
nunc ñores in verticilla collegit quomodo fit, ut inflorescentia
prope apicem interdum adspectmn umbellae vel cymae regulariter
trichotomae offert. Species nonnullae flores omnes in
planitiem nnicani ponunt {8. secundijlora^ìwv., S. Scìmaclceana
Johow) ila ut inflorescentiam fincinnatam in memoriam
revocent.
Primo vi.su inflorescentia Triuridis et Peltophylli piane
diversa videiur; si autem relatio accuratius examinatur, eam
a descripta non diñerre, potius modum alium evolutionis solum
exhibere manifestum est. Sciaphila nempe vulgo axim iirimarium
dislinctum ehmgatum, ut supra monui, aedificat qui
ñores sensim magnitudine decrescentes plurimos, distincte
liedunculatos jam gerii, si infimum alabasti-um se ajìerit. In
genere Trimidis contra ños infimus omnes alios lali modo
praecurrit, ut peduuculus axim primarium cum alabastris
sequentibus minimis sessilibus a loco movi^at et spurie continuet.
Jnterdum, ut in' Triuride hrevisl'di J. D. Sin. stirps
üorem solitarium modo procréât qui baud aliter apparet quam
-si terminalis sit; gemmula autem bracteae suae opposita ad
basin floris nunqnam deest, qua nullus modum veruni ramificationis
qui pariter cincinnum simulât, ignorabit.
Floi-üS vulgo unisexuales genitalitnis sexus alterius fere
ubique omnino abortivis. In speciebus 2 gerontogaeis rudimenta
staminum in flore foemineo, carpidiorum in másenlo
observantur, nempe in S. temila Bl. et in S. affini Becc. quae
Ì!4Ìiur a cl. Beccahi iu sectionem Sciaphilue quae melius nomine
EusciapUlae salutanda est, optime conjuiiguntur. Interdum
flores amborum non solum staminodia vel pistillodia sterilia
incUidunt, sed etiam priora pollinis granula, ulieriora ovula
continent, de quibus non omnino certum est, num pollen ad
foecundationem, ovula ad coiicepiionem re vera apta sint. Perigonium
numero laciniariim in genere SciapMlae variabile et
magnitudine iu eodem flore laciniariim baud constans. Trim-is
autem et Soridium minquaui variationem otìerunt, ita ut opinionem
cl, Biìntiiajiianam non probo quae ob variationem
Sciaphilae genera Triuridis et PeltophylU iu unicum conjuuxit.
E numero laciniarum ille staminum ita dependet, ut perigoninni
telrameruiu ubique stamina 2, hexameram 3 vel
liirissimc ü iuclndat. In ñoribus pentameris nunc 2, nunc 3
iiiveiiiuiUur, et pleiomei-um semper 3 (rarissime 4) coutinet.
Aestivatio laciniarum plus minus conspicue indu|dicatovalvata
margines laciniarum inflexos et apice more baud inusitato
cumillatim contractos effìcit, In speciebus nonnullis e. g.
Sciaphila purpurea Bent li , S. tenélla Bl. apices laciniarum
piM'igoiiii pilis longiusculis intertextis muniti sunt, ope quorum
lùdiiaccarum pUiriinaruni more laciiiiae arctissime et iirmissime
inter coiijiingmilur, Sniaphilno candaton Poulscn laciniae
caudiculis parvis fìliformibus gaudent, quae in S. Arfahiana
Becc., S. crinita Becc. et S. Andajmsi Becc, Novo-Guineeusibus
in appendiculas clavatas mutatae sunt. Majores jam appeni\
it\A-ò.%Pdtophyllum et Triuris praebent quae usque ad triplum et
ultra lacinias magnitudine superant; filiformes sunt prope basin
saltem fistulosae et foramine in latere exteriore superiore laciniae
cum aere communicant. Candae ante anthesin inflexae et
spiraliter tortae parti inferiori laciniarum perigonii accumbunt
et in alabastro trans lacinias pellucidas recognoscuntur. Sub
anthesi caudae cum partibus perigonii surgunt et demum ut
illae recurvantur.
Secundum scientias hodiernas nostras baud facile est
dictu, num theoretice androeceuin typice di- et trimerum vel
tetra- et hexamerum 1. e. num circulus simplex vel duplex
stamiuum admittendus sit. CU, Blumb quidem et Miers nobiscum
communicaverunt species quae nunc sectionem Eumaplúlae
compoiiuut, stamina 6 offerre quibus autem cl. Bentham
qui specits multas neo- et gerontogaeas scrutaverat, opposuit,
Ulterior potius putavit auctores illos thecis confluentibus
stamiuum 3 in errorein inductos esse qui loculos binos pro staminibus
sumpsisseiit. Icones autem Blumeanae et Miersianae
more consueto tain accurate et bene delineatae sunt, ut vix
crediderim, botánicos illos relatioues tali modo negligenter observasse.
Profecto cl. Becca lu in Sciaphilae affinis fiori bus
foemineis rudimenta staminum 6 clare et distincte nuperrime
iteruin depiuxit, quamquam in charactere sectionis EusciapMlac
immerum stamiuum fertilium fioiis masculini 3 indicavit.
Herbarium Monacense feliciter speciem Sciapihilae adhuc indescriiitani
(5. Jloscidosam K, Scb.) ex insulis Pbilippinis mihi
obtulit, cujus ños masculinus perigonio hexamero stamina 6
absque rudimentis carpidiorum exhibet. Hac e relatione
persnasum mihi babeo, re vera androeceum maxime evolutum
Triuridacearum e circulis biuis stamiuum compositum esse,
e. quo botanici plurimi oligomera abortu alternantinm oriunda
cogitabuut.
Stamina vulgo sessilia in speciebus gerontogaeis modo
noniiullis filamenlis praedita (S. cornicidata Becc., S. ArfaJciana
Becc., pro rata longiusculis in S. fiosculosa K, Scb.) modum
duplicein evohUionis praebent. In generibus omnibus aiitherae
dithecae reperinntur, thecis e loculo solitario eiFormatis.
ülterioi'es in Sciaphila autem et in Soridio longe ante anthesin
confiuunt et coutextum in unicum confunduut; stamen serins
rima communi supi'a apicem cúrrente dehiscit. Yalvulae binae
medianae plus minus hiant; in fundo thecarum autem linea
verticalis jam demonstrat, ubi partes ambae prius se tetiger
nut.
Connectivum manifestum vulgo haud ohvium est; autherae
potius erectae eo omniuo carere videntur. Nupeirime autem
cl. Beccari species duas Sciaphilae nempe S. cìinitam et 8.
Andajensem descripsit quarum connectivum non solum bene
evolutum sed etiam in caudam filiformem apicem stiimiuuin
longe superantem abiit quae ante anthesin circa mediani antheram
voluta adspectnm poculiarem praebet. Hae species
stamina aperta haud verticaliter sed dorsifixa extrorsum disposita
denionstrant.
Tu genere Triuridis autem indoles stamiuum differt,
Tliecae haud confiuunt, sed quamquam dense contiguae sunt.
Pi