» Ü I
V i i
' í i
ZAimrCHELLIACEAE : GEOGRAPHIA, 712
Sectiones specievum numero valde inaeqiiales evadunt:
Enantiophylli et Batraclmens speciem wnicam tantum indù-
(ìunt (P. densim L. et P. WWJJKJK L.), Ghloi^phylli et Eelerophjlli
20 species et ultra offermit. Prior area limitata Europam
parnm tantum transgreditur; nam in Africa boreali provenit
e t sec. ci. A a m BENNETT nuper collectores eam in Asia
a u s t r a l i detexerunt. P. a-isptis L. contra distribiitione vasta
gaudet ; nam in partibns omnibus terrarnm a nobis in tabula
recognitarum hic viget, America australi et centrali exckisis.
Aream jam magis extensaiu P. pectinatus L. e sections ColeophylU
occupavit, quae in districtn nullo frustra quaeritur,
non minus P. tnarinus L,, in Europa satis frequens, Asiam
totani usquB ad continentem Aiistrialiensem inhabitat et Africa
omnino non eo caret. E secfcione Cìiloi^hyllorum, P. pimllus L.
distributione omnibus praestat, nam fere nullibi deest, ubi
genus Fotamogetonis jam invenitnr; nec non P . acutifoìim Lk.
p r a e t e r Europam et probabiliter Asiam borealem iternm
in Australia provenit. Quoad forraas platypbyllass quae
sectiones Homo- et Eeteì-opliyllorim componuat, P. luceìis L.
quam maxime divulgata videtur, nam in omnibus regionibus
viget; ex Asia australi sola eum ad bunc usque diem nondu)n
commemoratum repmimus. Locum secundum sine ulla dubit
a t o n e P. Jluitans Roth tenet quod mirum est, qnum pauci
adhuc semiua matura viderint et distributiouem vastam haec
pianta nil nisi propagatione vegetativa ope-gemmarum occupare
potnerit. Jam supra disi auclores multos incliiiavisse, banc
speciem ob fructus steriles pro forma hybrida sunipsisse quod
e characteribus inter P. nalantcmlj. et P. Uicenlem L. ambeuntibus
non ineptum videtur. Si pi-opagatio vegetativa P.
fluiiantem supra orbem totum terrarura dispersit, bybriditatem
non improbat, quod ilium saepius locis invenimus, ubi nec
a l t e r nec alter parentum nec arabo crescuut. Ob distiibutioneni
latioreni commemoi-atu diguus pnieterea P.perfoUatus IJ.
qui in Asiae, Africae et Americae part ibus australioribus deest;
quum in Aust ral i a obvius sit, nobis persuasum est, fore ut seìius
in Asia australi eum collectores reperiant. P. polygonifolnis
Pourr. non solum in Europa, sed etiam in Asia, Africa et e
ci. ARTH. BENNETT in Nova Zelandia, P. coloratus Hörnern,
p r a e t e r Europam, Arabiam, insulam Socotram et Indiam
occidentalem incolit. Praeterea ob distributionem singularem
species duas hoc loco commemoramus; P. loncMiidem Tack, in
America boi-eali baud infrequentem hinc inde in Hiberiiia Anglici
observaverunt; in regno vegetabili rarissime haec relatio
occurrit, vulgatior autem ea est quam P. Javanictis Hassk,
offert: baec species in Africa australi et centrali late divulg
a t a supra insulam Madagascariam ad arcbipelagum Malayanum
e t ad Austi-aliam persequitur.
B r a s i l i a in universo 8 et America australis tota 10
speciebus hospitium dat; a prioribus dimidium nempe 4 (P.
pohjgonus Oh. et Sehl,, P. XJlei K. Sch., P. stenoslacìiys K.
Sdì. et P,sdcrocai-pns K. Sch.) indigenae et praeter P, po^r
gomm Ci!, et Sch. e loco solitario tantum cogiiitae. A speciebus
l a t e dispersis P. lucens L., P. ßuitans Roth, P. pimlhis L.
B r a s i l i am inhabitant.
Quoad extremitattìs proventus generis ili Europa species
plures Arcturum longe trausgrediuntur : P. natansh., P. peì--
foUalus L. et P. peciinatus L. peninsulam Kola dictam incolunt,
ubi menses per multos aquae gel« vinciuiitur. Quamquiim
in America, quantum hodie scimus, jam 60—62° 1. s. terminum
genei-i ponit, ubi P. praelongus L. in lacu Atabasca-
Lake et P. perfoliahis L. in Lewes Rivei- spedes ultimas
r e p r a e s e n t a n t , tamen illi in regione forsan magis inbospitali
vigent quam spedes Europaeae maxime boreales sub
7 2 0 1. s.
Locum maxime australem in archipelago Novo-Zelandico
a t t i n g e r e genus videuir ubi iu peninsula Banks sub lat.
a u s t r . 44 P. nalans L. cresdt.
Zaunicbelliaceae e generibus duobus elìbrmantur: Zannichellia
cum specie solitaria modico vaiiabili et AUhenia
cum speciebus 3 vel 4, postquam ci. ASCHEUSON primus generi
AUheniae Lopilaenam Aiistralieusem adscripsit. Quoad priorem
d i s t r i b u t io geographica valde ei Ruppiae niarilimae L. similis;
fere per orbem fcerrarum totum se extundit et more usitato
auctores in species plui-es eam indole luicularum variantiura
disciderunt. Iu Australiae continente solo ad huuc usque diem
f r u s t r a quaeritur, quamquam miro modo in archipdago Novo-
Z d an di co omnino non deest. AUhmia filiformis Pet. spedes
Europaea solitaria, quum A. Baìrandomi ab ea non discrepet,
maris Mediterranei litora occidentali-borealia iiiterdum densissime
vestit; in Gallia australi baud inIVequens usqne ad
Porto Real in Hispania progreditui-, in Italia certe nullibi
nisi prope Messinam viget, forsau autem pariter ad oram
insulae Corsicae olim inventa est. Genus nunc deletum
Lcpilaenae Drumm. non taliter novimus ut judicium de conjunctione
cum AUhenia liceat. CI. FERD. V. MÜLLER species
binas solas, ci. BBNTn.\M tres agnovit, quae Anstvaliae occidentali
et australion propriae, perfecte habitnm ZannichelUae
r e p e t u n t , ita ut non nisi esamine accuratiore ambas dis
t i n g u e r e possimus.
Potamogetonaceae et Zannicbelliaceae plantae aquaticae
quae tranquilitatem stagnorum vulgo praediliguut, praesertim
in planitiebus proveuiunt et monies et locos elatos fugere
solent; in Europa P. rufescens Sdirad. propter domidlium
altius nomine P. alpmi Balb. saUUatus, spedes unica videtur
quae magis iu montes adscendit. Itaque valde peculiare est,
speciem latissime divulgatam nempe P. peciinatum L. in lacu
Titicaca altitudine ca. 5000 m. supra superfìciem mai-is uberrime
vigere.
i i i ì '
713 ZANNICHELLTACEAE : GEOGEAPHTA—USUS.
Tabula distrilnitiouein geogrnpliicmu Polaniogelonncenruiri ZnnmclielliacenniniqHC iu toto orbe exhiben«.
714
A s i A 1n e r i ci »
N o m o n g o n e r u m
a
S
MÍ
¿ • 5
s •oi
1 t
< •5
1
< 1 1
<i s
Sect. I, ColeophylH Kocli .
Sect, ir, Chloiipliylli K'odi .
Secl.lII. Enaiitiophylli Koch
Sect. IV. Batrnchoseris Irni. .
Sect. V, Honiopliylli Koch .
Sect, Vr. Hfitcrophylli Koch .
2. Riippift
60
Ü
20
1
1
4
28
1
1
3
2
1
1
2
7
1
1
1
2
2«)
1
1
d
5
1
1
1
4')
1
1
1
1*)
1
1
3
2*)
1
1
2
3
1
3
8
1
1")
2
2
1»)
1
1
5
1 (Socotrn)
1
4
(i
1
3
12
1
1
1
1
1
6
1
1
3(2)
3(2)
1
3(2)
1
1
8
9
1
1
4
12
1
1
Sumnia G5 IS 17 n 11
I » i h
28 10 12 32
DB QUAL1TATIBÜS ET ÜSU POTAMOG
E T O N A O E A R U M et ZANNICHELLTAGEARUM.
Potamogetouacearum et Zannichelliae spedes omnes praes
e r t im s'atu a calce iiici'ustato ad campos et prata stei'coranda
baud inútiles se praebent. Folia Potamogelonis nalantìs Linn.
olim in ulceribus ad i-efrigerationem adhibuerunt et in Asia
in diarrhoea et colii.-a pro remedio efficaci habentur; radix
in Sibiria edi didtur. Foliorum P. p&rfoliaii L. decocto
incolae Americae borealis in dysenteria utuntur et folia P.
mnrhú L. in Eui'opa boreali pro olere Íncolas iiabere legimus.
K . ScnoMANN.
•) Numeros certe in futuro aniplinüir.
*•) III contiiieute Aiistmliousl adluu: nt
l i ,
Ili/«
f
ifh
ivenla iu iusiilu Novao-Zclaiuiine provenit,
P