C E E A T O P I T T L L A O E A E .
forean per casum partes alienae, originis diversae inter se
concrescant. Hoc vix vel iie vix quidera eiiueleanila est quia
magnitudo aequalis partium judicium certum liaud siuit; si
autem prima a me ipso exhibita relatio normam offert, tunc
de indole Yerticiili nou porro lis est; opinio euim, numeram
folionim cum hoc radiorum primariorum congruere, tunc hand
r e f n t a n d a est.
H i e modus evolntionis folionim valde pecilliaris et dichotomiam
etianisi contracta™ tarnen perfectam centrifugaui exh
i b e t ; in Myrioxihyllo coutra e. g. primum primordinm centrale
elongatum oritur quod centripeto ordiìie a tiasi ad apicera
radios laterales pullulât.
De natura üorum opiniones anctorum Talde inter se
discrepant. Quod mascniinum attinet baud dubius sum, quin
cum gemma vegetativa liomologus sit; more ulterioris ext
e r n e cyclo foliorum omnino indivisorum inclusus ei tali
modo similem se praebet, ut juvenilem a gemma sterili non
distinguere possis, nisi examine accurato indolis corporis libi
fidem°fecisti. Stamina in verticillos vulgo 3 disposita toro
convexo adnata foliis gemmae correspondent, ila ut opinioni
botanicorum qui stamen solitariimi qnidque pro flore monandro
et id quod periantbium appellavi pro involucro habuerunt,
omnino non probare queam. Auctores qui Oeralophyllaceas
cam Goniferis conjungere tentaverunt, necessarie floreni pro
inflorescentia censuerunt, cujus elementa ebracteata et nuda;
cl. SCHIEIDEN ipse in connectivo plus minus ultra tbecas
producto denticnlato analogum quoddam cum appendice staminum
Goniferarum vidit.
Granula pollinis flava laevia baud regulai-iter eirciims
c r i p t a potius pressu mutuo subpolyedra motu aqliae ex antberis
evei-sa ope ejus in stiinm traducuntnr.
Flos foemineus botanicis plurimis et nobis monogynus
e t simplex perianlbio ei masciilini simillimo velatns est.
• Ovarium in slilnm subiilalum interdum, ut d . C.-ianEl. observ
a v i t , bine inde laceratum, desinit. Prope basin ulterior
foveola vel umbilico parvo mnnitns, quod cum alveola ovarii
canali angusto conjnnctuni videtur. üvulum ab apice pendulum
integumento solitario instructum atropum vel paullisper
eanipilotropum. Quod numerum carpellornm atlinet quae
tlieoretice pistillnm efformant, clini consensu communi botanici
solitarium posnerunt, nuper antem ope »natomiae et liistoriae
evolntionis cl. DE KEKCKEE*) demonstravi t , bina exstare, quorum
a n t e r i u s solum Ovulum procréât et simul prope apieem maximam
partem telae stigmatosae gerit.
Si ci. ScnMiBEH intenlione Oeratopbyllaceas Cmùferìs
adsociandi äorem toemineiim pro nudo declaravit et id quod
p i s t i l l nm appellavimus pro perigonio, periantbium antem iterum
pro involucro liabnit, haee res nobis non mira est; interpretationem
similem autem CARUELIANAM omnino non intelleximus.
Iste nempe stilo interdum laciniato commotus
tbeoriam valde singularem constrnxit. Divisto stili argumentum
ei fuit „Hörem foemineiim spurie simplicem, re vera
inflorescenliam ex, elemeutis tot eompositam quot laciniae
offerantnr, esse ; stilus noster autem ei perigonium quod ovario
perfeete clauso adnatum hoc inferum facit. Stiinm verum,
cleKcrcker, Sur l'unatomie et le développenieut <lc Ccniloiiliyllnm
iu Mcdileiaad. Stockholms högskola 1884. u. 2ß.
quia Stigmata ubique ut piitavit apieem stilorum coronaverulll,
Organum breve tantum recognovit, quod ab apice ovarii usque
ad limbilicnm sligniatosnm se exteudit".
Omnibus bis relat ionibus circumspectis affinitatem Geratophyllacmnm
cum familia Ulla arclioreni baud exstare patet.
Oum plantis aquaticis boc genus magis habita, qni certissime
ope medii procreatur, quam notis inhaerentibus congruit; ipse
saltem puto, boo nec Sajadaais, nec Halorrhagiiaeeis, nee
Trapacéis, nec CalUtrichacm, nec Foäostemonaceis Ulla societate
contiligii quid cum SMi t e ï o » , ior ani /wMVe genus conjungat,
omnino ignoro. Ad Clüoranthaceas et dein ad Piperaaas
aecednnt si constructioue tbeoretica ovarium in iilfenim transi
n u t a t n r , quo vix onines consentiuntur. Affinitates cum Urlicalihis
vel murnUaUbus, ut jam cl. ASA GEAY pulavit, forsau
s o l i t a r i a e remanent quae in memoria haereut, quamquam
baud dubius sum, quin eae magis casu quam naturales
évadant. Nuperrime Geraloplajllacms post Nymphamceas eollocavernnt
et haue positioaera audroeceo verticillato toro convexo
adnato, gynoeceo monomero firmaverunt; at ovario
uniovulato ovulo ortbotropo penduto, dicliuia typica, baud
abovtu orla familias ambas satis late segregantur. Ipse
affinitate naturali cum familia Ulla bodierna Ceratoplujllaceas
non colijunctas esse autumo, at typum peculiarem in iis cognovi
cujus consocia genera forsau tempore praeterito vixeruut;
bis nunc aulem emortnis. membi'a desunt quae GeratophjUum
cum typis aliis systematis naturalis clare et distincte concatenant.
Fructns generis memoratu diguns quia praeeipue
ad genus in species diïidendum iu iisn est. Valgo nux appell
a t a r ; qumn autem endocarpium lignescat et demnm durum
et fere osseum evadat, baec nomine drupae salutare mallem.
Superficies exterior non raro tubercniis vel emergentiis facile
destruendis ex epidermide sola oriundis ornata, saepe acúleos
robustiores interne non minas quam endocarpium indurates
procréât. Species vulgatissima G-äanman h. semper stiliim
elongatum in aculeum mutatum pungentem offert; saepissime
buie aculei bini basilares modo peculiari inferum versus
oblique directi recti vel snlùncnrvati adjiciuntur. Nunc
ulteriores taliter abbreviati ut gibbera bina modo exocarpium
siiperent. In specie snpra salutala aculei pro rata tenues
seclione transversa suborbiculares; in ea autem, quam el.
CUAMISSO propter naturain aenleorum C. plaíyacaníhwn noniinavit,
acúleos di latatos a latere complanatos hinc inde dentículo
i n s t r u c t o s observas; inter stilum et hosce acúleos ala bumilis
denticulata vel irregnlari ter sei rul a t a expansa, drupas marginal;
non minus haee species in aréis inier alas tubercula bina
vel carinas exbibet, quae in O. penlacanlha Haynald, species
Hiingaiica, in acúleos complanatos mutata invenís.
Quod species GeraíophylU attinet, auctores inter se quam
maxime discrepant. Ol. LISSÉ in Spec, plantarnra editione prima
nnicam recognovit quam G. äemersum appellavit et varietatem
quam serins pro specie propria sub titulo O. suhnersi (lescripsit.
01. OIIAHISSO'^I, quum divitias in itinere mundi
a se ipso collatas aduinbravit species tali modo multiplicavit,
u t 7 distinxerit; quibus sej'iiis cl. l loxnimai i et WAEEIOII jam
•) III lil>rlanoiiniillisluinctt-:iutn(.uti
il cl. O. KIJNTKH iiUoi'Iori soli ¡nlficriptiiiii
congriiU.
ITHNDAI,,
veri tillo
7 4 5 O E E A T O P H T L L A C E A B : C E E A T O P H T L T J M .
plnre.s adjecerunt. 01. SCHLEIDEN antem examine accurato
et diligenti judicium protnlit, omnes characteres a cl. OUAMISSO
ex indole fructus sumtos ab exemplari in alternili variasse
e t notas stirpis vegetat ivas eodem more omnino non constantes
se praebuisse. Hule opinioni botanici pliires assensi sunt
p r a e s e r t im illi qui regionem aretins limitatam transgredientes
magis inonograpbice generi stnduerunt.
I p s e postquain materiem band parvam iterum iterumqae
scrutavi et originaria speeimina onmia vidi, opinionem
SCIILEIDESIAKAM secutus sum. Ee vera nempe discrimen inter
folia baud constans se praebet; vulgo auctores putaverunt,
species duas optinie liuiitatas notas differentiales easdem obtulisse
ac Banunadus cHvaricalus et B. aquaiilis torma aquatica;
prior ex aqua silblatus nempe propter rigiditatem majorem
folia divaricata exhibet, ulterior autem ea collabi siiiit. Bodem
modo Cemtophyllum danersum laciniis maltis divaricantibus
l i o r r e r e , G. submersum penicilUim collapsiini acuminatum
praebere fertur. Haec nota bene ad exemplaria Europaea
distingnenda apta in terris extraenropaeis plane nos deserit;
hinc inde speeimina ipsa Europaea eadem inlei-ne folia latiera
rigidiora superne in laxiora tenuiora collabentia mutantar.
Dicbotomia foliorum magis constanteni nlilii se praebui t ; attanien
exemplaria non omnino desimi, quae cum foliis semel vel bis
dicbotomis G. demsrsi, alia ter diebotoma G. siihmersi conjuugunt.
Drupae, qiias el. OnAMlsso solas ad species suas
distingueudas sumpsit, per omnes gradus e formis extremis
i n t e r se trausiuiit. Inermes praesertim C. siihmerso peculiares
apicnlnm brevissimum modo vel nullum ipsnm apicalem offerunt.
Haec relatio tali modo fit, ut stilus post antbesin noii indiirescat,
a t delabatur. Drupae inermes prefecto vulgo in iis formis
i n v e n i u u t u r quarum folia ter vel quater dichotoma, laxa ex
aqua sublata collabnntur. At apicuUim brevem tantum, e
stilo usque ad medium indurato ortnm non minus drupas
eoronat quae in exemplaribus lypicis G. deinersi crescant (C.
apiculatum Obain.). Basis druparum talium omnino ineraiem
se praebet ; in speciminibus Antillanis autem bae rostro longo
apicali duro armantur; nunc uiberculi bini basilares nascnutur,
qui sensiin crescunt, tandem aculeum teriuinalem silbaequant,
el acúleos tres G. demersi') typici exhibent; ala parva sensim
ampliata in formis Aegyptiacis et Indicis sub litulo specieruin
C. muricaii Obain , G. verticillati Roxb. et G miasioiiis Wall,
ilescriptis, inter se vix vel ne vix qnideui distinctis, reperitnr.
In omnibus aculei basales deorsnin direeti frnctui speeiem
stellae subaeqnabiliter triradiatae efdciuut, etiamsi interdum
minus regillariter se extendunt et basales plus minus rectang
u l a r i t e r a drupa divaricaiit. Germania autem et Hungaria
non minus Gallia occideutalis formas gennit quae aculéis
i n f e r í s valde compressis lamellosis nunc dentatis in unani
ptaiiitiem expansis divaricantibus ala marginali inter se conj
u n c t i s adspeetum valde peculiarem et maxime insignem proferunt.
Alia earum (C. plalyacanilmm Ohani.), primuni ab
anctore prope Beroliiium et iu borio bolanicii regio ibidem
colleeta dein ut videtnr rarissime locis paucis Germaniae
et Galliae obsérvala, inter alas in superficie luberculum
intoidum
7 4 6
•) ut 0 (Icsci'iplioue Imjus varioliilis iiilbnio ehicet^ aoiilci
longidiUiiioiii 1.ri CUI. iittiiiKiuit; ad loi'aiam taloiii prolialiiliter 0. (Icmn'Butti L.
var. miinacnntìmm liorlia.'i (la OosloiToicli. Uolau. Zeli, löslö p. 1«) pciliiict.
complanatum gerii, quod in alia in aculeum excrescil ita
ut nomen G. pentacantU Hayn.*) optimum sit. Pormae trans
i t o r i a e inter ambas prope Berolinum a cl. BUEK collectae in
herbario Beroliuensi asservantiir.
C E E A T O P H T L L T J M LISN.
OHRATOPUYLLUM (Oeraiophylloii) L. Gen. pi I. 200. n. 725;
Ihrt. Cliff, n e ; Adans. Fam. II. 472; Gärtn. Fr. I. 211.
t. 44; Tkunhcj. Fl. Jap. 190; Lam. Fncyd. II. 113. t. 776;
Spreng. Syst. Verjel. III. 866; DG. Fl. de Fr. IV. 412;
Loisel. Diet. X. 355; DG. Frodr. III 73; Gham. in Linnaea
IV. 503, VI. 336; Nees, Gen. VIII. t. 11; Schmal. Icon.
I I . t. S3; Barth Ord. 418; Koch, Syn. 246, ed. IL 272;
mdl. Gen. pl. 268. n. 1820; Schleid, in Linn. XL 513, XI I .
344; Meissn. Gen. pl. 122. f88); Kth. Fl. Berel IL 228;
Guill ei Perrott. Fl Senegcmh. 296; Ledeb. Fl Boss. IL
122; Godr. d Gren. Fl de Fr. L 592; Xorr. el Gray, Fl
North-Am. I. 55; Wigid, Icon. 1.1948; Benlh. et Hook. Gen.
pl in. 415 ; Baili Hisl pl LH. 495; Miq. Fl Ind.-Bal I.
(1). 799; Benlh. Fl. Austral II. 401; Book fil Fl Br. Imi
V. 639; Erujl in Fngl.-Prtl Natürl Pßannenfam. II. (2).
11; 0. Kuntze, Ben. gm. 640.— HypiiocEUATOPnYnLON Vaili
Act. Acad. Bar. 1710. p. 16. — DleliOTOPHYLLON DiUen. Gen.
Ol. t. 3. — DICIIOTOPUYLLUM Moench, Method. 345.
Oharacter generis idem ac familia.
Spooies nnîca:
C E R A T O P H Y L L U M DBMBRSUM Liss. plant a aquatica
n a t a n s ar rhiza caulibus raniosis teretibus valde foliosis tenuibus
g l a b r i s ; foliis verticillatis senis, octonis vel pluribus sessilibus,
p a r t e basali subangustatis el integris, superiiis semel, bis vel
t e r rarius ultra dicbotomis flabellatis ; laciniis anguste linearibiis
vel snbfiliformibus integris vel dorso vel margine exlero
pins minus dentieillatis vel denliculato-spinnlosis, capillaceis
Iaxis vel dllrioribus, nnnc subcorneis glabris; pei-ianthio fere
usque ad basin pluripartito, laciniis iinearibus acatis, bi- vel
t r i d e n t i c i i l a t i s vel lobalis; flore mascalino; staniinibus periautbio
subaequilongis numero lacinias periantbii aequiintibus
vel saepins hoc dnpio triplove superantibus. subsessilibus,
conneclivo supra tbecas elongato truncate vel plus iniiius
a l t e bi- vel trilobé; rudimento pistilli 0; flore foemineo;
perianlbio niasculini; pistillo ulterius subduplo superante;
drupa multiformi spinosa vel inermi, taberculata vel laevi,
a l a t a vel'inalata.
Tatlida vostra OXXV (ìiabitm et amdijsis).
Geratùphyllnm demersìmi Limi. Spec. pl. ed. I. 002, ed.
U. 1400; Ilori. Gliff. 4-16; FI. suec. 783; Boy. Lugd. 214;
AlUone, FI Ped. IL 222; Garin. Fr. L 211. L 44;
Schknhr, Uandb. t. 207; Lain. Encycl. 1. 775. fig. 2; Smith
' ) CI. FoucAur hoc pro varietale C. (temersi 1,. rode siimpsit et
svih titalo C. doiicrsitiit L. var. roteieanttaim paliliei jaris fecit (cf. FoatMoo
ÌLI SOC. L)0t. Rochelaisc 1SS7. p. 28; I.I.OTP in Flor.a de l'ouest de France,
Hcrtmrisiifc. 1887-90. p. S).
11,: j
f-;!! ,
!f: ¡ìli:
.lìiC;
I n i