Inflorcsccntia ab omnibus rccedit. llerba vix spitliamea ; folta maiora circiter pollicem loriga, 2—lx lin, lata,
pleraque deorsum magis attenuata, apice acuta vel subacuta, infima et suprema minora. Inflorescentia terminalis
et axillares e ramulis microphyllis oliganthis, 5—2-floris. Corolla tenera 2 lin. vix longa; sepala sub lente
margine scaberula. Slamina 4, antheramm loculis ellipsoideis divergentibus ; filamentorum auticorum dentem
baud satis discemere potui; ovarium ellipticum, stylo bvevi apice subbilamellato. — Cum V. angusti/olia
permixtam legit s ie b o l d .
4. V a n d e l l i a P i a p o n i c a miq. Humilis stricta glabra; folia opposita subsessilia obovata vel
oblongo-obovata acutiuscula pauciserrata; pedicelli in pedunculo communi brevi subcorymbosc 5— 4
calyce longiores; calyx campanulatns ultra medium 5-fidus, lobis lanceolatis subaequalibus ; corollae
maiusculae labium superius angustum sublanceolato-oblongum ad { acute bifidum, antici trilobi
lobi laterales elliptico-rotundati, medius oblongior.
JTabiiu fere Mimulnm qucmdam pàrvura refert; Vandelliae obovatae walp. accedere videtur, corolla autem in sicco
baud bicolor, sed aequabiliter flavescens. — Cattlis in paucos ramulos 1— 2 poli. Jongos divisus. Folia 8— 4
lin. longa. Calyx 2 Un., corolla pollicem fere longa, fauce antice barbata. Slamina 4 fertilia; antherarum con-
niventium loculi in situ rectilineo-superpositi ; filamcnta arcuata, antica appendiculata ? — laponia : textor.
PAEDEROTA LINN.
Species sequentes babitu a reliquis valde discrepautes, fioribus autem omnino congruas, minime separandas
esse, b. zuocarini iure statuii. Itaque hoc genus bac in re est uti "Veronica, sub qua etiam species babitu valde
discrepantes militantur.
1. P a e d e r o t a a x i l l a r i s s ieb , et z u c c . Abliandl. I. c. IV. 3, p. 144.
1C radice fasciculato-ramosa cavie» exsurgunt plerumque simplices graciles foliosi herbacei basi fere sublignosi
glabri. Folia maiora usque 4 poll, longa, vulgo minora, non omnia basi rotondata, sed superiora quae semper
minora basi acutiuscula, infima vero leviter cordata, in universum ovato-oblonga sensim acuminata, argute et
lue illic duplicato-serrata, venis erecto-patulis. Spicae saepe ellipsoideo-oblongae utrinque obtusae, circiter serni-
pollicares, raro et quae spurie terminales, gemma scil. vegetativa adstante, longiores, usque l|: poli, adaequan-
tes, in fructu elongatiores angustiores. — Statura et babitu baec speciès valde ludit, parvifolia v. c. foliis
tantum semipollicaribus ; e caule sublignoso nunc rami graciles distantifolii ultrobipedales exsurgunt, nunc e
radice caules simplices. Spicae axillares sessiles, spurie terminales folio supremo ramulorum adpositi aut in
apice ramuli axillaris paucifolii. — Calycis laeiniae longe subaristatim attenuatae strictiusculae. — In laponia
locis non adnotatis siebold et buerger legerunt; in fruticetis ad radicem montis Jafi nomo Toge ins.
Kiusiu PIEROT.
Ohserv. P. bracieaiam sieb, et zucc. I. c. p. 145 frustra in Herbario nostro quaesivi, ita ut fere crederem
b. auctorem superioris exemplaria quorum spicae spurie terminales sunt, hoc nomine proposuisse. Si diagnosin
conferas, vix aliud discrimen invenies.
2. P a e d e r o t a v i l l o s d l a jmq. Ramuli cura foliis villosule pubescentes; folia alterna brevissime
petiolata ovata ellipticave acuminata serrata; spicae axillares sessiles solitariae subglobosa e; calycis
5-partiti segmenta lanceolato-linearia angustato-acuminata cum bracteis patenti-pilosula; corollae tubus
cylindricus altius exsertus, limbi 4 -fidi lobi brevi-lanceati acuti subaequales, superior vix latior.
Toto babitu P. axillari persimilis, indumento, foliis minoribus, spicis subglobosis abbreviatis minoribus magis paucifloris
disimela. Caules graciles ramulos foUosos gracillimos emittunt; folia ramorum maiora, peiiolis Uneam
longis suflulta, 2- vulgo 1 poli, longa, praeter basin baud raro acutiusculam argute serrata, subtus magis
quam supra pubescentia, provectiora glabriora, ramulorum saepe duplo minora. Spicae valde abbreviatae quasi
fasciculiformes ; bracleae calycis segmentis latiores. Corollae glabrae tubus ^ exsertus cylindricus, laeiniae sub-
triangulares acutatae, marginibus in sicco leviter revolutis. Slamina alte exserta, antheris ellipticis, loculis utrinque
discretis fuscescentibus, polline flavo. Stylus tenuis, stigmate minute capitellato leviter emarginello. —-
Cum superiore detexit siebold.
VERONICA LINN.
1. V e r o n i c a v i r g i n i c a l in n . d c . Prodr. X . p. 463. — Stirps asiatica: V. sibirica
l in n . d c . I. c. p. 464. V. virginica th u n b . FI. p . 20. V. iaponica s t e u d ., s ieb , et zu ce . Abhandl.
I. c. p. 143.
Stirps asiatica vix peculiarem forma in vel varietatem sistit, quum in utraque pubes adsit vel desit et folioriun in
verlicillis numerus eorumque forma perquam variabiles sint. Sic specimina americana habeo e Missouri et
asiatica e regione Àmurensi glabra omnibus partibus similiima. Eodem modo iaponica variant. In specimine a
b. textor lectp caulis foliaque subtus puberula, folta quaterna elliptica vel ovato-elUptica acuminata argute
serrata subsessilia; racemus spicaeformis elongatus glaber, bracteis sublanceolatis ; sepala ad basin libera
oblongo-ovata acuta albido-marginata; filamenta basi pubera; ovarium cum stylo glabrum. — In aliis
speciminibus spicae graciliores vel abbreviatae, rhachi glabra vel pubera, florìbus sessilibus vel subsessilibus,
baud raro subfasciculato-aggregatis; sepala ovato-lanceolata vel sublanceolata, constanter albido-marginata;
corollae lobi ovati subobtusi, faux parce pilosula; stamina nunc alte nunc miuus alte exserta. In sp. iaponicis
tamen plerumque flores longiuscule pedicellati, pedicellis patentibus, bracteam linearem excedentibus. Passim
sub racemo terminali plures (4—5) breviores caeterum conformes exoriuntur. — Iulio floreutem legerunt
sieboi.d et textor; in promontorio Nomo Saki ins. Kiusiu pierot. — Ku hai eoo iap.
, 2. Ve r o n ic a p a n ic u l a t a linn. dc. Prodr. X; p . 465. sie b . et zucc. I. c. p. 143.
Specimina nostra praesertim formam angustìfolìam referunt. V. spicatae valde affinis, quae passim etiam plures
racemos e caulium apice profert. Nec folia semper iis V. spicatae angustiora, nam baec in regionibus frigidio-
ribus contracts folia saepe perangusta obfert, teste specimine prope Holmiam lecto, olim a b. wickstroem
mecum communicato. Pedicelli in V. paniculata longiores, calyx brevior, sed illi non semper calyce longiores,
saepe aequales. Foliorum serraturae in V. spie, densiores, apice deficientes, in V. pan. distantiores, usque ad
apicem. — Specimina iaponica 2—^-pedalia, radice fasciculata, caulibus foliisque praesertim subtus in costa,
adpresse puberulis, alia simplicia monostachya, alia pauciramosa maiora, racemis paniculatis. Folia fere opposita
vel in eodem rarnulo opposita, 1—l i poli, longa, lanceolata, superiora saepe sublinearia et tota fere serrata,
in aliis speciminibus magis spathulata obtusiuscula deorsuin angustata et integerrima, versus apicem serrata,
serraturis omnium rigidis apice induratis rectis vel incurvulis. Racemi sub fructificatione pedetèntim elongati,
pedicellis simul paullo auctis, in minoribus sp. etiam capitati abbreviati racemi obsèrvantur. Racemorum 4 —1
poli, longorum numerus in universum ab 7—1 ludit. — lui. il. et fr., incolis damo torano woo dieta; in
m. Higosan frequens, Aug. il.: siebold; loco non adnotato: buerger, quo teste furi toranoo iap.; locis
udis umbrosis circa Nangasaki: pierot.
3. V e r o n i c a l o n g i f o l i a l in n . — d c . Prodr. X. p . 465. a . g r a y On Pot. lap. p. 402.
Speciei in infinitum ludentis formae in Asia orientali ortae ab europaeis saepe valde recedunt (conf. regei. FI.
Ussur. p. 111). — In laponia non nisi specimina oppositifolia occurrere videntur. Sequentes formas habemus.
«. subsessilis, foliis oppositis brevissime petiolatis, basi rotondata vel obtusa in petiolum marginato-productis, ovato-
oblongis aCutis simpliciter serratis, subtus praesertim in nervis cum ramulis adpresse pubescentibus, racemis
elongatis, rhachi incano-pubescente, sepalis puberulis et tenere ciliolatis. — Specimina robusta; folia 85—25
poll, longa; racemi l y — §-pedales densiflori,. fructiferi graciliores longiores, soUtarii usque terni, 2 lateralibus
turn brevioribus, fòliis parvis suflultis ; pedicelli calyce breviores hirtelli; calycis lobi oblongo-ovati; corollae
lobi rotondati; bracteae lineares pedicello multo longiores; flores in sched. coerulei dicti, in una scbedulapurpurei
vocantur. — Detexit siebold; in ripa fluvii Joso-Gawa inter oppida Kanaki et Osacca: pierot.
(5. petiolata, foliis petiolatis ovatis vel oblongis subtus puberis, spicis minoribus, magis laxis, formis europaeis
similis. — buerger misit.
'/• albijlora, foliis distincte petiolatis ovatis vel ovato-oblongis basi brevi-cuneatis, argute subdupUcato-serratis
spicis modicis albifloris. — Culta in h. bot. Desimae.
8. ovata, foliis breviter petiolatis lato-deltoideo-ovatis, spicis modicis. —- I11 regionibus arenosis principatus Fizen
ins. Kiusiu: siebold.
4. V e r o n ic a s p ic a t a l in n . — wc. Prodr. I. c. p . 466. Far. iaponica miq. foliis longe petiolatis
deltoideo-ovatis vel oblongis.
Primo obtutu a vulgatioribus formis europaeis, quibus folia obovato-oblonga vel sublanceolata, longe recedit, certe
tamen conspecifica. Caules foliaque adulta glabra, novella floccoso-pubera. Folia opposita, axillis haud raro
foUolosis, peiiolis circiter pollicaribus, e basi concavo-truncata ad petiolum nunc vel non brevi-protracta ovato-
oblonga usque ovato-lanceolata vel deltoideo-oblouga, praeter basin usque fere ad apicem serrata, serraturis
rigidis, venis costalibus utrinque 4—5 patule erectis, 4^—2 poll, longa, 1£— 1 lata. Spicae terminales sub-
sessiles solitariae vel ternae, strictae, densiflorae, maiores ineunte anthesi 2-1- poll, longae, rhachi tomentello-pu-
bescente, bracteis lanceolato-linearibus calycis altitudine calyceque puberis vel subglabratis ; flores subsessiles ;
corollae tubus calyce brevior. — In ripa lacus Oots prope urbem Miako insulae Nippon : pierot, — m. Iulio
loco non indicato: siebold.
5. V e r o n i c a s i e b o ld i a n a miq. Caulis cum foliis glaber; haec opposita basi contracta sessilia
13*