i f -- ------r*”
HR
H i
■ 1 If II
1' t
I I
MALVA ALTHÆOIDES. Tab. 135.
14 7 . Malva caule prostrato: foliis inferioribus lobatis: superioribus quinquefidis, floribus
solitariis longe pedunculatis. . . .
Radix fnssiformis, fibrilis stipata, ex qua caules prodeunt bipedales aut breviores prostrati,
teretes, pilosi. _ .
Folia radicalia orbiculata, cordata, crenata: inferiora quinquelobata ! reliqua subpalmata,
lobis scilicet quinque lanceolatis, serratis, medio production: petioli radicales longi, cæ-
teri folio subæquales : stipula: lanceolatæ.
Florès axillares, solitarii, pedunculis erectis, elongatis.
Calix duplex hispidus: exterior ex tribus foliolis lanceolatis, ciliatis: interior profunde semi-
quinquepartitus, laciniis acutis ciliatis : ciliorum basis tuberculo brevi insistit.
Corolla patens, magna, roseo-albicans, ex quinque petalis apice mucronatis, basi nonnihil
connexis.
Staminum tubus albicans , corolla brevior, versus apicem filamentosus : anthers ovatar.
Germen orbiculato-compressum : stylus simplex in 12 - 16 lacinias violaceas partitus: sd-
gmata simplicia.
Fructus figura germinis, ex tot capsulis monospermis compositus, quot-fuerunt stigmata.
Semina reniformià, parva, fusca.
Habitat copiose prope Engueræ oppidum in tractu vulgo Lloruz. O Floret Maio et Iumo.
Exotic, tab. a Calices, b Petalum. c Genitalia, d Germeu, stylus, stigmata, c Fructus.
f Capsula, g Semen.
Obs. Malvacearum species paucas alit Hispania. In regno Valendno præter banc spe-
ciem, quam Valldignæ etiam vidi vulgo Malmlla; semel dumtaxat reperi Malvam tourne-
fortianam, ad viam scilicet qua versus Alciram a Sucrone veniebam: Malvam mauntianam
et parvifloram prope Moxente una cum Althæa hirsuta; rotundifoliam passim in agris, et
incultis humidis : reliquas in Hispania crescentes descripsi in Monadelpha : nuperrime copiose
vidi Hibiscum trionum in agris prope oppidum Villanueva de Alcolea.
ASPARAGUS HORRIDUS Linncei. Tab. 136.
148 . A sparagus aphyllus, fruticosus, pentagonus ; aculeis tetragonis, compressis, striatis.
Linn. sp. plant. tomo 2. pag. 70. Lamarck Diet, tamo z.pag. 296. ubi spinas pro foliis
habendas dixit. Stet pro ratione voluntas.
Asparagus hispanicus, aculeis crassioribus horridus. Tourne/, inst. 300.
Radix tuberosa, tuberculis elongatis, saspe ovalibus.
Caulis pedalis et amplius, striatus, erectus, durus, obscure pentagonus, glaber, ramosus;
ramis sparsis, patulis, adproximatis.
Folia nulla nisi aculeos dicas aculei solitarii, sparsi, adproximati, pollicem sæpe longi,
compressa, spina terminât! acudssima, dura, glauca. Ad istorum basim exsistit bractea
albicans, lanceolata.
Flores bini ad utrumque aculei latus, quorum pedunculi breves, articulati.
Corolla sexpetala, persistens; petalis ovatis, quorum tria inferiora paulo angustiora: omnibus
patentibus, superne luteis, inferne macula longitudinali rubente notads.
Calix nullus.
Staminum filamenta sex, subulata, brevia, basi crassa, inter germen et petala inserta: an-
thera ovara, luteæ, incumbentes.
Germen superum, ovato-trigonum : styli très coaliti: stigmata simplicia.
Bacca globosa, trilocularis, loculis dispermis. Semina globosa.
Habitat copiose in Monte Saguntino et in collibus Valldignæ, Sucronis, Sætabis, et alibi. If
V id i floridum et fruedferum mense Maio.
Explic. tab. a Flos antica superficie. I Idem posdea. c'Flos ductus, d Germen auctum.
e Stamen, ƒ Bacca. g Huius sectio. h Semen.-
Obs. Fructu maturo styli videntur separad.
CISTUS SALVIFOLIUS Linncei. Tab. 137.
149. CrsTUS fruticosus, exstipulatus; foliis petiolatis, ovads, rugosis, subhirsutis: pedunculis
longis, unifions. Lamarck Diet, tomo 3. pag. ig .
Cistus arborescens, exstipulatus : foliis ovatis, petiolatis, utrimque hirsuris. Linn. sp.plant.
tomo 2.pag. g93. Iacj. Coll. vol. 3 .pag. i s o . tab. 8.
Cistus fruticosus, foliis.petiolatis, ovatis, rugosis, serratis. flail, hefo. mm. 1031.
Cistus femina. Clus. hist. 1 . pag. 70. Bank. pin. 474.
Caules fruticosi, durissimi, pedales et amplius: horum cortex cinereo-ruber; rami oppositi,
divaricati. . *
Folia opposita, petiolis brevibus sustentata, ovata, rugqsa, utrimque scabra, prasertim ve-
tustiora subdliter denticulata,.denticulis fasciculo pilorum terminatis, qui lente conspi-
ciuntur vitrea : stipulas nullæ.
Flores terminales, solitarii, pedunculis elongatis, articulatis.
Calix pentaphyllus, foliolis tribus exterioribus ovatis, basique cordatis; duobus interioribus
; acutis.
Corolla Candida, unguibus luteis, petalis emarginatis.
Stamina numerosa lutea : antheræ ovatæ.
Germen superum, globosum, coronatum stigmate hemisphærico, subsessili.
Capsula ovata, quinquelocularis, quinque val vis, polysperma. Semina parva.
Habitat in collibus Bunol, Valldignæ et passim in tractu vulgo Via de Quart scilicet in
planifie quæ a quarto Romanorum lapide.(fl) a Valentia versus septentrionem protenditur.
Frequens etiam in Dehesa valentina, et alibi. % Floret Maio.
Jixÿlic. figuræ. a Calix. b Germen. c d Petala. ^ Capsula, f Eadem dehiscens.
Obs. i . a Variât aliquando petalorum numéro 5 , 6 , 7 .
Obs. 2.a Plures Cistorum species Hispania alit: in regno Valentino triginta vidi floridas,
Huiusmodi sunt populifolius, laurifolius, monspeliensis, salvifolius, albidus, crispus, ha-
limifolius, libanotis, umbellatus, lævipes, fumana, marifolius, tuberaria, gutatus, lædi-
folius, salicifolius, squamatus, numularius, hirtus, glutinosus, thymifolius, racemosus,
helianthemum, ericoides, lævis, cinereus, violaceus, serratus, linearis, glaucus. Genus
certe specierum numéro, plurium etiam affinitate difficile. D e hoc copiose egit in secundo.
Encyclopediæ volumine D . de Lamarck, ubi sexaginta species descripsit: harum aliquæ
a cæteris facile distinguuntur inspectis archetypis : plures tamen iconum defectu vix reco-
gnosci possunt. Quare in scienciæ profectum, et ut Botanicis, qui huius generis monogra-
phiam dessiderant, morem aliquo modo geram, Hispaniæ indigenas species iconibus repræ-
sentabo in operis decursu,
CISTUS HALIMIFOLIUS L im a i. Tab. 138.
I £ o. C istus fruticosus, exstipulatus, foliis oblongo-ovatis: pedunculis ramosis, subpani-
culatis. Lamarck Diet, tomo 2. jpag. i ç . addens foliis subacutis, in getiolum atenuatis,
utrimque incanis.
(a) Romanorum lapide mille passus intelliguntur, lapidibus. Consulatur itiher. Ant. ubi Saguntum inter
aut pedes quinquemille: Hispanorum vero lapides qui- et Valentiam sexdecim numerantur lapides: Hispani
bus hodie utimur, constant quatuor Romanorum hodie quatuor ponunt.