Hanc ut juvenilem plantanì antecedentis considérât D"’ Griffiths;
licet opinionem tantæ auctoritatis ut meam ipsius facile
agnoscerem, seorsim utraque enumeravi, quum aspectus sat
diverses oflerant, et veri transitus mihi nondum obvenerint.
■ I ]
f i '
li;
I
1 Í!
S Ï .
XXXV. S t il o p h o r a J. Ag. symb. p. 6 .
Frons (cylindracea ramosa) solida, cellulis rotundatis contexta.
Sporæ obovatæ cum filis seminiferis clavato-moniliformibus in
soros definitos verrucæformes, j)er totam frondem inordinate
prominentes, collecte.
io8. St. adriatica. J. Ag. l. c., Spor. adriaticus. Ag. Icori.
Alg. Europ. t. 3o!
Hab. in Cystoseira aliisque algis parasitica ad Tergestum frequenter ! ex
Constantinopoli ded. S o iie r .
Monente Grevilleo , hanc speciem a St. rhizode vix differre,
agnoscere cogor; formæ tamen adsunt, quarum in specie atlantica
analogas non vidi, unde separatam posui.
100. St. papillosa nob. % fronde compresso-cylindracea versus
apices multo angustiores sensim attenuata irregulariter dichotoma
et per totam plerumque frondem ramentis irregulariter
propullantibus obsessa, axillis obtusis, ramulis
supremis furcatis divaricatissimis.
Zon. papillosa. Ag. sp. p. i 55; Dictyota papillosa Lamour.
Hab. cum antecedente in mari Adriatico ut videtur baud rara; ex Trieste
et insula Pago Biasoletto ; e Venetia Nardo.
X. SPOROCHNOIDEÆ Grev. Alg. Britt. p. 36.
Exclusis Stilophoris, limites a Greville huic tilbui datos
adoptavi. Decaisne, 1. c. p. i 33, fructu Sporochni bene illustrato,
differentiam a Fucaceis ceterisque in perisporii dehiscentia
quærit. Nobis hoc respectu nullus piane character differentialis
sese obtulit. In utroque casu sporæ morphosi articuli terminalis
filorum fructiferorum oriuntur; membrana articuli perisporium
fit, et contentus granulosus in sporam singulam solidescit, quæ
denique matura per apicem perisporii rupti egreditur. Nec
Thoream Sporochnoideis adnumerare potuerim; si a Cliceto-
phoreis removenda est, sane multo potius in vicinia Mesogloiæ
disponitur.
XXXVI. A r t h r o c la d ia Duby mem. Ceram. p. i8 ( i 832)!
Elaionema Berkel. Glean, p. 4g. tab. iq .f . 3 ( i 833).
Organa, quæ ab utroque auctore ut conceptacula siliquæ-
formia articulata ad basin filorum verticilli affixa describuntur,
vix verum fructum sistunt sed filamentis seminiferis Stilophorce
analogæ mihi videntur, unde genus ad Dictyoteas pertinere vix
dubito, immo a Stilophora vix diversum fructus melius noti
forsan monstrabunt. Duby Ceramieis hunva genus retulit, me
judice, nullo respectu affine.
n o . A . villosa Duby l. c. Ag. sp. p. i 55.
Hab. in mari Mediterraneo ut videtur rarissima ; ad Massiliam legit
S o iie r ! ad Livornoet Bajas regni Neapolitani Ipse ; ad Cette a Dun al lectam
etiam vidi (si d e pianta non fallit memoria).
xxvvii. D e sm a r e s t ia Lamour. Grev. Alg. Britt. p. 36.
111. D. filijormis J. Ag. symb. p. 6.
Hab. aliis parasitica , in utroque mari rarissima ; ad Tergestum et Massiliam
singula specimina legi; ex Galloprovincia Giraudi.
Frons A-6 pollicaris , pennam passerinam crassa, dichotomo-ramu losa,
ramulis patentibús vagis abrupte d e sinentib us, lineam non lo n g is, apice
fasciculis pluribus filorum inordinatis demum unifariam versis, com o sis.
F ila fasciculorum viridia, omnino simplicissima, usque 40 articulis constantia,
3-A lineas longa. Articuli diametro sesqui — duplo longiore s, granulis
sparsis instructi. Color plantæ recentis pulchre at dilntius olivaceus. Medium
frondis occupatur filis articulatis longitudinalibus simplicibus, superne
versus peripheriam arcuatim excurrentibus crassioribus, in cellulas ob o v a -