oa a. 250 augescit; anno enim 246 cusorum viginti tres, 252
triginta tres et 255 quadraginta quinque numi apparuerunt. Tuui,
id quod, admirationein moveat necesse est, nova recurrit diminutio,
usque ad annum 281 pertinens, quae adeo invaluit, ut annus 271
in uno tantum numisuiale inveniretur. A't quemadmodum ratio
a nobis inita in genere parum sibi constat, sic hac in re quoque
mire fluctuat. Nam anni 267 et 277, qui praecipue in numis
Arinenicis, anno 1840 in Olandia repertis (vid. pag. xxiv n. 64)
exslanl, ¡lie centum el quatuor, hie viginti duos nobis dedit dir-
hemos. Quamvis itaque ab anno denique 281 eorum numerus in
Suecia major appareat et singulis annis frequentior, certo tamen
certius staluere posse nobis videmur, commerciuin, quod inter Ori-
entem el Septentrionem intercedebat, jam anni 267 vegetius fieri
incepisse. Maximam deinde numorum copiam hi anni monstra-
runt: 297 nonaginla novem , 298 nonaginta quatuor, 299 centum
et sex, 500 centum et sedecim, 501 octoginta et 502 nonaginta
sex. Ab anno 344 (955, 6), qui decern modo nobis praebuil
dirhemos, ii magis magisque decrescunt, nec nisi sparsim , baud
raro intervallo temporis longiore interjeclo, singuli apparent, donee
cum anno 401 (1010, 1) plane desinant. 1
Spatium igitur annorum, quibus pecunia Orientis in Sueciam
sit invecta, si ex ilia suppulalione concludere fas est, 75 modo
annos comprebendit, ab anno 888 ad annum 955 post Christum
natum numeratos.
Dynastiae Muh am med an a e , quibus numi nostri originerà
debent, summam XXI jam attingunt, quae forlasse dubiis
quibusdam augeri potest.2 1. U m a j ja d a e O k ie n t a l e s , qui Damasci
1 ) I n kac computationc s imiles, quos v o c a n t, numos simul adnumeravi.
- ) Q u a lis e st Cl. I I noiuus 4 0 0 Jusufi ib n -W e d j ib , qui Omniani dviiasta , cont
r a L'halifaui reb ellav it.
LV
regni sedera fixerunt, inde ab Abd-el-Meliko, monetae arabicae
statore, ab ann o ia (648) usque ad annum 132 (750), quo eorum
cessavit imperimi», numero novem in 78 numis apud nos adsunt. 1
li. K i ia l i f a e A b b a s id ic i , qui primo el-Kufae, at inde ab anno 148
(765, 6) Baghdadi, tunc condili, consederunt, omnes suo ipsorum
nomine numos tam argenleos quam aureos cudendos curarunt, donee
Radhi-billah seeptra capessunt (quae anno 329 (940) deposuit) ,
qui, quemadmodum deinceps suceessores nomen solum et umbram, non
vim et auctoritatem khalifatus sustinebat. Numi quidem postea
khalifarum nomine signati haud rari occurrunt. Maxima tamen in
bis definiendis existit difficultas, quum locus saepius sit dubitandi,
utrum khalifa ipse an vezirus omnipolens eos cuderit. Ad banc
classem 560 retuli numismata intra annos 132__334 (749__946)
fabricata. — III. Classem propriam et singularem ii efficiunt dirhemi,
qui inscriptiones aut mere p e h lew ic a s aut pehlewicas cum c u f ic is
adjunctas ostendunt. Quamquam plurimi, si non omnes eorum, ne-
que cuficis neque muhammedanis numis recte adnumerantur ; earn
tamen ob caussam illos hie non relinquendos babui, utpote qui
cum reliquis orientalibus, in Suecia erutis, reperiantur. Fere 50
ejusmodi adhuc inventi sunt, quorum alii a regibus Taberistanae
e gente Reni Dabujeh j alii a praefectis Arab am in eadem Ta-
beristana et Perside, alii a Regibus ultimis Sa.ssanid.icis sunt
profecti. -J- IV. U majjadae H ispa niae , qui Cordubae imperitabant,
rarissimis apud nos adnumerandi. Septem modo ab Abd-el-Rahmano
I, dynastiae conditore, qui a. 131—171 (755__787) sceptra
tenuit, et duo ab Hiscbamo I, a. 180 (796, 7) morluo,
cusi, in nostris adsunt collectionibus. — V. I d r is id a e , Alii posteri,
a. 172 (788) in Africa in caurum versa s. Mauritania itnpe-
I ) In hoe conspcctu singuli e t d iv e rs i, numquam similes numi rc censentur.