XI.
T H E S I U M E L E G A N S . R CH L .
Tab. IV. Fig. 11.
T. radice repente, caule suffruticoso, foliis lineari- lanceolatis glaberrimis, filamentis midis
corona quinqucserrata tectis, fructibus sphaericis.
Osyris alba. Rchl. collect, plant, banat. exsicc. n. 85. ibidem nota: „ H e rm a p h r o d i t a p e n t a n d r a ( r a r iu s te-
i r a n d r a ) m o n o g y n a , p e r i c a r p iu m e s t n u x (n o n b a c c a ! ) a g e n e r e T h e s i i p la n t a n o s t r a p l a n e n o n
d i f f e r t.
Thesium clcgans. Rchl. Rchb. hort. bot. cent. I. p. 14. t. 19.. ( a n a l y s i s f l o r i s , e t n u c i s , e t ic o n . f o l i i m a-
1 a. ) — Spreng. S. V . I. p. 829..
Radix perennis ramosa lignosa brunnea, crassitiem pennae anserinae superans, longe (sae-
peorgyalis) lateque repens, caules, intervallis sejunctos, basi divisos lignosos adscendenti-erectos
6 — 14 unciales teretes striatos virgato - ramosos (ramis floriferis illis anni praecedentis suffrutico-
sis breviores) foliosos emittens. Folia alterna erecto - patentia plana linearia et angusti - lanceolata
subpollicaria solida glaberrima, subtus pallidiora venosa. Flores semper hermaphroditi pauci (l-7)
in apice ramorum subracemosi : pedunculis floribus brevioribus uni g|j- nonnunquam basi bibractea-
tis ; bracteis lineari - lanceolatis. Calyx corollinus superus quinqueserratus, extus virens, intus ru-
bellus : serraturis acutis rubro - marginatis ; corona corolloidea calyci pro parte adnata, eique di-
midium longaquinquecrenata: crenis staminibus quinque, rarius quatuor, filamentis medio anthe-
rarum versatilium longitudine, basi dilatatis interstincta. Pistillum unicum calyce corollino brevius.
Germen inferum globosum monospermum. Stylus columnaris apicem versus attenuatus. Stigma capitatum.
Pericarpium nux ovoideo - globosa univalvis unilociilaris monosperma, magnitudine fere
pisi arvensis, calyce emarcido coronata. Semen centrale. Perispermium medullosum. Planta plane
inodora glaucescens, exsiccatione nunquam nigrescens.
Habitat hie coryphaeus plantarum in unico tantum loco H-ae regionis clivis arenosis B i e 1 o-
B e r d o prope fbntem F o n t in a - F e t je insicdicto horto Acrarii, vulgo A e r a r i a l g a r t e n , ubi
arenam mobilem cum associo Astragalo dasyantho. Pall, incolit. Flor. Maj. Jun.
Expl. icon. — a. pars plantae integrae.— b. calyx corollinus dissectus, et stamina qùinque cum pistillo. •— C. segmen-
tum calycis coroll ini. D. nux dissecta.
Planta haec stricte considerata, a Thesio, c a ly c e c o r o l l in o q u i n q u e s e r r a t o ,—
f i l am e n t i s n u d is , ab Osyride, — m o n o c l in ia , c a ly c e c o r o l l in o q u in q u e s e r r a t o ,
s t y lo c o lu m n a r ! , s t igm a t e s u b r o tu n d o , n u c e u n i lo c u l a r i p e r i g o n i o c o r o n a t a
s em in e g lo b o s o c e n t r a l i , p e r ijs p e rm io m e d u l lo s o — generice distincta, et eodem jure
ac alia permulta genera digna esset, quod sxib genere|proprio cui nomen aptissimum T h e sio-
s y r i s , quasi Thesio, et Osyride intermedium, a meritissimo Drc. Reichenbach propositum, tri-
buendum proponatur. Attamen timens, genera anxie distincta hocee augere vel praecipue, quod
genus Osyris ipsum non satis et accurata observatum sit, ut e infra dicendis patebit, et quia planta
nostra Thesio magis affinis est, utmeinnumera exemplaria, quae mihi in loco natali investigate
licuit, docuerunt , ideo hanc sub Thesio iterumjxroposui, quamvis amicorum sentent,ia primo sub
Osyride alba. Linn, nota subnexa dedissem.
Si scriptores botanicos aevo ante Linneano consulere velis, videbis, quod et illi non semper
Osyridem albam. L. sed et fors Thesium elegans nostrum prae manibus habuerint, ut ex lo-
cis hie citatis animadvertere poteris.
On/ps Diosc. IV. 143. Plin. XXVII. 13.
Cassia quorundam, Osyris Plinii forte, CIus. hist, plant. l6ot. I.’ p. 91. cap. LXL*. enm icone.
C. monspeliensium. Matth. Kraeutb. per J. Camerar. edit. 1626. icon. p. u . A. descript, p, 12. A;
Becher in Parnas, p. 25. copiant iconis Matthioli 1. c. dedit.
Cassia coronaria. Lonic. Kraeutb. p. Uffenb. 1670. edit. p. 551. sine icone.
C. monspeliaca. Matth. oper. omnia p, C. Bauh. 1674. Basiieae edit, p , 51. cum icone.
Polygonum marinum angustifoiium. Delech. ;
Cassia lignea quorumdam. Cbabr. sciagr. 1678. p, 55, f. n (icon mala, sed certe Osyridis albae ï . . ) et in appendice
p. 398.
Casia. Toumf. coroli. p . 53. t. 488.
C. poetica monspeliensium an Theophrasti- Lob. icon. 433.
Camer. epit. 26. ( ex Wiild. )
Osyris frutescens baccifera.C Baub. pin. 212.
Imo et Osyridem aevi Linneani et hodiemam tabella comparativa illustrare expedit, et demonstrate
possim, quanta sit generis hodiedum obscuritas.
/rc6 ft
EHC.