
i ! I
A ' li
in den sü d lic h em T h eilen a u f den lu ftig en Höhen
d e r Alpen, in den iioidliclien a n f inässigen Gebirg
en schon, v o rzü g lich in sclnvarze in Humusboden
o d e r in k a lte n , g ra s ig e n S ümpfen an Q u e llen o der
B ä c h e n , j e nach d e r A r t , e n tw e d e r k le in e R a s chen
o d e r auch ziemlich a u sg e d e h n te Rasen bild
en. Diese R asen sind je d o c h nie zusamm en h än g
e n d , so n d e rn imme r d urch a n d e re P flan zen , beso
n d e rs G rä s e r, unfc rbroc lien o d e r dnrchvvacbsen,
d e ren D e tr itu s dem ö loose n o tbwen d ig e U n te rla g e
zu seyn s c h e in t, w a s auch h ie r w ied e r a u f die
S p la c lin um n a tu r liindeutet.
Als e in z ig e uns b e k a n n te au slän d isc h e A rt
fü h ren w ir Dissodon Jacquemontii \nev n n , ein
ungeme in z ie rlic h e s ÖIoos, w e lc h e s von J a c o u e -
MONT bei Deorah am Him a lay a in e in e r Höhe von
9 0 0 0 ' e n td e c k t w u r d e , wo e s in fe u ch ten N a d e l-
lio lzw ald u n g e n lo c k e re Räsclien auf d e r E rd e bildet
und im O k to b e r se in e F rü c h te re ift. Diese neu e
A r t is t nach dem B lü th e n s ta n d , d e r G e s ta lt der
B lä tte r, der Haube und d e r Z äh n e am n ä c h ste n
m it D. F}-oelichianus v erw an d t, u n te rsc h e id e t sich
a b e r le ich t an dem s c h la n k em W u c h s , den b la s s g
rü n e n , w e ic h e n , tro ck e n sich d re h en d en B lä tte
rn nnd d e r k le in e n , w a lz ig e n , k u rz h a ls ig eu ,
le d e rg e lh e n K a p se l , m it niede rem gew ölbtem
De ckelchen und dünnem , stro h g e lb em , unten
b las s rö th lich en i S tie le . D e r Wurzelfilz is t schön
b ra u n ro th .
Splachnum sc a b n se fum H o o k . Muse. exot. ist
d iesem ö lo o se äh n llcb und sch e in t auch in diese
G a ttu n g zu g eh ö ren .
Geschichllickes. D ie drei eu ro p ä isch e n Arten
d ie s e r G a ttu n g finden s i c h , w ie schon oben bem
e rk t, bei den meisten Au to re n in d re i v e rsch ie d
en e Ge n e ra v e rtlie ilt. N u r G r e v il l e und A r n o t t
(T en tam . melk, musc.) h aben d ieselb e n mit dem
N am e n Dissodon in e i n Genus v e ie in ig t, m it Zu z
ie h u n g des ausländischen Splachnum scabriselum
H o o k . Muse. exoL, eine An o rd n u n g , we lc h e auch
W . A r n o t t in se in e r Disposition méthodique befo
lg t hat.
D e r am frü h e s te n b e k a n n te i>. splachnoides
w u rd e z i i e i s t von D ic k s o n , d e r i h n in den s c h o ttisch
en Alpen e n td e c k t h a t t e , als
d o n t le d é tritu s semble fo rm e r le substratum néc
e s sa ire <à leu r d év e lo p p em en t, ce qui indique encore
le u r affinité av e c le s S p la c lin a c é e s.
L a se u le e sp è c e ex o tiq u e q u e n ous connaiss
io n s c’e s t le D. Jacquemontii iiob., mousse trè s -
é lé g a iite tro u v é e p a r J a c û u em o n t p rè s de Déorah
d an s la c h a în e de l’H im a la y a , à une h a u te u r de
9 0 0 0 '; là , d an s les fo rê ts de sap in s humides, e lle
fo rme de p e tits g az o n s lâ c h e s , dont le s nombreux
fru its m û rissen t en o cto b re . C e tte n o u v elle esp è c e
e s t très-v o isin e du D. Froelichiunus p a r son inflore
scenc e, p a r la forme d e s feuilles, de la coiffe
e t des d en ts du p é ris tom e , mais e lle s ’en d istin g u e
c e p en d a n t a is ém e n t p a r son fa ciès p lu s g rê le , p â lie
s fe u ille s molles e t v e r t-p â le , p a r la cap su le
p e tite , c y lin d riq u e , b ré v ic o lle , co u le u r ja u n e de
p a i l l e , munie d’un o p ercu le convexe trè s -p e tit e t
d’nn p édic elle mince e t ja u n â tr e . L e fe u tre ra d ic
u la ire e s t d’un b e a u roux p o u rp ré.
L e Splach. scahrisetum H o o k . ô ïu s c , exot.
re s sem b le à c e tte esp è c e e t p a r a ît ég a lem en t
r e n tr e r dans ce g en re .
H istorique. L e s tro is e sp è c e s qui fo n t le
s u je t d e c e tte m o n o g rap h ie so n t ré p a rtie s p a r la
p lu p a rt des a u te u rs d an s trois g e n r e s d iffé ren ts;
G r e v il l e e t A r n o t t so n t les seu ls qui, a p p ré c ia n t
d an s le u r Tenlamen melh. Musc, le s c a ra c tè re s
g é n é riq u e s à le u r ju s te v a le u r, le s a ie n t ré u n ie s
en un seul g e n re d an s leq u e l ils com prennent
encore le Splachnum scabrisetum H o o k . C e tte
classification e s t .suivie p a r W . A r n o t t d a n s sa
Disposition méthodique.
L e D. splachnoides fu t d é c o u v e rt p a r D ic k so n
d au s les A lp e s de l ’E co sse e t d é c rit p a r son inv
e n te u r so u s le nom de Splachtium lingulatum;
p lu s -tard ii fu t ré u n i aux IVeisia p a r S c h w â g r ic
h e n , H o o k e r e t T a y l o r e. A., a.n\ Eremodon pnr
B r id e l e t s e s com p ilateu rs. R o b e r t B r o w n , d an s
s a F lo re de l ’île Ô le lv illc , p ro p o sa enfin de le
ré u n ir de nouveau comme so u s -g e n re au x Splachnum,
av e c le nom de Cyrfodon, en fa isa n t o b se rver
to u tefo is q u e p a r son p é ristom e c e tte espè ce
s e ra p p ro c h a it beaucoup du Spl. Froelichianum.
C e tte dei'nlère espè ce fu t d éc o u v erte p a r
F r ö l ic h , q u i l a c o m m u n i q u a à H e d w ig p o u r ê t r e
m g u la lum b e s c h rie b e n ; sp ä te f yon ScnwÂCRicn™, iléerite e t figuré e d an s le Stirped de ee g ra n d
H o o k sh nnd T a y o o r u . A. m it Weisitt v e re in ig t B ry o lo g n e.
, , „ d endlich von B r . d r l 7, u Erewodon g e z o g en . Le D. I lo rm c h u cU i, o b se rv e p o u r la p re -
R ob B r o iv k (F lo ra d e r M e lv i l le - In s e l) s c h lu g m iè re fois p a r I I o r s sc h o c h d an s le s Alpes de la
vor d ieses vielfach h e rnm g ew o rfen e Moo.s mit C a iin th ie , se tro u v e d é c r i t e t fig u ré comme g e n r e
dem’ Hame n Cyrlodon als S u b g en n s u n te r S plach- nouveau ave c le nom de SyHyliam d an s un tra -
m m zu re ih e n , mit, d e r BemcrUung j e d o c h , d a s s vail m o n o g rap h iq u e que l in v e titeu r en a p ublie
d a sse lb e d u rc h sein P eristom dem Spl. Froelichia- d è s l’an n é e 1818.
„ „ s e h r n a h e s te h e . D 'e x c e llen te s o b serv atio n s s u r les e sp e ces
Diese le tz te re A r t w u rd e von F r ö l ic h eu t- de ce g e n r e e t su r les S p ln c h iia c e e s en g e n e ra l
d ec k t und z u e rs t von H r d w io in den S tirp e s he- p a rlic n llc rem e n t co n c e rn a n t le u r p é r is tom e , ont
schrieben und ab g e b ild e t. ¿ té p u b lié e s p a r R o b . B r o w s , qui fit voir le p re -
D iss H o rn sdm e h n w u rd e von dem E i.td e ek e r m ie r que d a n s to n te s les esp è c e s ou 1 ou n e comptait
HORBSOUUCII in e in e r e ig e n en A b h andlung, a ls be- que S ou IC den ts au p é r is tom e , il en ex is ta it
so n d e re G a ttu n g u n te r dem H ame n Systylium, b e- en r é a lité 32 (vmy. R ob. B r o w s vermisch te S ciiriften,
kaiint g em a ch t.
Auch ü b e r die in diese G a ttu n g g eh ö ren d en
iib e rs e z t von H e e s v . E s e s b e c k , II, p. 7 3 .5 e t s.).
Malo-ré c e tte d éc o u v e rte on a continué à c la sse r
le s S p la c lin a c é e s d 'a p rè s le nombre a p p a re n t des
dents.
A rte n , so w ie ü b e r die Sp la cb n a cee n ü b e rh a u p t,
h a t R o b . B r o w s , b eso n d e rs in B e zu g a u f d a s P e ristom
, grüiidlic lie U n te rsu ch u n g en a n g e s te llt, und
iia c lig ew ie se n , d a s s b e i a llen A r te n , wo man 8
und 16 Ziiliiie aiin iinm t, deren immer 3 2 , wen
ig s te n s in d e r A n lag e , ex istiren (s . dessen v e rm
isc h te S ch iifteii von H e e s v . E s e s b e c k I I , p.
733 ff.). Hiclitsd e s tow e iiig e r w in d en nach w ie
vor die S p la c lin a c e en nach d e r sch e in b a ien Z.üliiie-
z a h l a u f die v v id ern a tü ilich ste W e is e znsaiiimeii-
g ereilit.
1. Operculum in columella s iccita te exserta p e r s is te n s ; p e ristom ii dentes g em in a li, trm c a t i e t
irregulares.
S y s t y l i u m H o r n s c h .
1. D IS SO D O N HO R N SC H U C H II G r e v . e t VV. A r s . cae spitulosus; fioribus m o n o id s ; caule mmo-
siore radiculoso-'tomentoso, ramo so , ramis su b fa s lig ia tis; fo liis in ferio rib u s calde r em o tis , minutis,
superioribus congestis, la x e imbricatis, o va tis , concavis, n i t id i s ; capsula in pedicello crasso bremore
longicolla.
Dissodon H o rn sch ic h ii G r e v il l e e t W . A r s o t t T en t. meth. musc. fasc. 111.
S ystylium Splachnoides H o r s s c i . Ccnentalio de VoUia et Systylio p. 19, T . 2, e t Flo ra , od. B o t. Z eit.
1820, p. 176 C. icone. - SciiwÄoR. Suppl. I I , P . I, p. 2 5 , T a b . 107. - H o o k e r Muse. e x o t.
I I , T a b . 98.
Hab In snmmis alpibus C a rin th ia e a tq n e S a lisb n rg ia c . L o c is sc liis ta c e is in a lp e Pa s te ra e p ro p e
H e ilig en b lu t, ubi Hornschuchius anuo 1S17 d e te x it; similibus lo c is in a lp e Ochsenatpe d ic ta m der
Glissnits ( H o p p e F ün k ) ; in siimmo Radhausberg G a s tu n ia e ( ö I iem c u h o f e r ) ; ad la tu s se p te n tiio n a le
summi eacumiiiis alp. Speicrech p rope S í. Michae l Liin g o v ia e (S a lisb . o rie n ta l.), ubi u n a cum Splaclino
r * -
p .
r i
"tK