
/ I
Ite. I J 1 »
Ml l i p
t ‘j
f -
m,
b ald lärige r g e s tie lt und h äutig dicke iförtnig sind.
S e lb s t die S to lo n e n fehlen bei diesen Grimmien
niciit.
Die P flanzen sind u n re g e lm ä s s ig v e rzw e ig t
nnd gew'üliiilicli e n tsp rin g t n u r e i n e Innovatioii
in imitte lb a r u n te r dem P e ric liä tium , w o durch
d ieses a n f die S e ite g e sc h o b en und scliein b ar
la te r a l wird. Die Sto lo n e n sind s e h r z a h lre ic h
und bilden en tw e d e r F o rtse tzu n g e n s te rile r S e iten -
ä s te oder s ie en tsp rin g en u nm itte lb a r au s dem
H a iip ts tam m e ; sie senken sich a bw ä rts und h efte
n sicli mit einem W u rz e lsc lio p f an das S u b s tr a t
an , W'o sie den A nfang zu ju n g e n Pflanzen bilden.
S tamm nnd A e s te sind von fe s te r Consistenz und
s e h r brüchig. W u r z e ln kommen n u r am Grunde
mul an den Sto lo n en vor.
Die B lä tte r .s teh en , wie bei den übrigen
Hedw’ig ia c e e n , in dichten Reihen nach § und
sp re ite n sich im feucliten Z u stan d e au s au fre c h tem
G runde b e in a h e reclitvvinkelig a u s , während
sie im tro ck e n en Z u s ta n d e sich lo ck e r daclizie-
g e lig decken. Zuwe ile n sind s ie c in se itsw e n d ig ,
ohne jed o c ii diese R ic h tu n g bei d e rse lb en P flan z e
s tä n d ig beiz iibe liaiten. D e r G e s ta lt und F a rb e
n ach g leich e n s ie den B lä tte rn von Hedwigidium
doch sind sie v erh ältn is sm ä s s ig b re ite r, und durcli-
g eh e n d s flac lilän g sfaltlg und n u r au sn a hmsw eise
mit e in e r bleichen S p itz e ve rseh en . Das Z e lln e tz
is t d asse lb e .
Die BLütlien sind e in h ä u sig und ih re r S te llu
n g und Form nach mit den B lü th e n von He d wigidium
überein stim m en d (s. fig. 5).
D ie männlichen B lü th e h ü lle n enflialfen häufig-
e in ig e Ai-cliegonieii, w e lc h e sich jed o c h nie zu
F rü c h te n en tw ic k eln . Die A n th e rid ie n sitz en zum
Th e il in den Achseln d e r in n eren Hüllb lä tte r.
Die F ru c h t u n te rs c h e id e t sich we sentlich
von d e r d e r o b en g e n an n ten G a ttu n g . Die Hau b e
i s t re g e lm ä s s ig k ap iize n fö rm ig und re ic h t bis
n n te r die Mitte d e r K ap sel. Diese is t lan g g e stic if,
g e s tre c k t e llip tis c h , ziemlich la n g h a ls ig , mit eng
em M unde, we lch en ein k le in e r, k u rz scliiefge -
s c lin a b e lte r D e ck el s c h lie s s t: die Kap selin em b ran
i s t fe s te r. Von einem P e ris tom e i.st, wie bei den ü b rigen
G a ttu n g e n d ie se r F amilie, keine S p u r vorhanden.
ne p o rte n t en g é n é ra l qu’une se u le îmiovation
qui n a ît im mé d iatem en t au desso u s du p é ric liè se ;
celui-ci p a r c e la môme e s t p o u s sé de cô té e t
p re n d une position la té r a le . L e s s to lo n s so n t
t r è s nombreux e t p a r te n t so it de l’ex trém ité des
ram e au x s t é r i l e s , so it des a is s e lle s des feuilles
de la tig e p rin c ip a le ; ils d esc en d en t v e rtic alem en t
e t se fixent au moyen du chevelu ra d ic u la ire qui
g a rn it le u r e x trém ité , p o u r fo rm e r la sonclie de
nouvelles p lan te s . L a tig e elle-inème e s t d’une
co n sistan c e a s s e z solide mais c a s s a n te ; elle ne
p o rte de ra d ic e lle s qii’à la base.
L e s fe u ille s so n t ra p p ro c h é e s , comme dans
to u te s les H edwig ia cé es, e t disp o sées s u r S ra n g s ;
linmides e lle s s ’é ta le n t an d e ssu s de le u r base
sem î-amp lex îc an le so n s un a n g le p re sq u e droit,
s è c h e s , an co n tra ire , e lle s s'im b riq u en t co n tre la
tig e . S o u v en t e lle s s e tro u v e n t d é je tc e s d'nii
c ô té , s a n s c e p en d a n t co n se rv e r c e tte direciîon
av e c co n stan c e s u r le même individu. P a r la coule
u r e t p a r lu forme e lle s re s se in b le n t au x fe u ille s
du Hedwigia, mais e lle s so n t to u jo u rs nn peu plus
l a rg e s , p liss é e s lo n g itu d in a leme n t, la rem e n t s u rmontées
d’iiiie p ointe d iap h a n e . L e tissu c e llu la
ire e s t le même p o u r le s deux g en re s .
L e s fleu rs so n t monoïques e t re ssem b le n t,
p a r rappoi't à le u r position e t le u r forme, à c e lle s
des Hedwigidium (v. fig. 5).
L e s involiic res m â le s re n fe rm e n t souvent
q u e lq u e s a r c h é g o n e s , qni c e p en d a n t re s te n t to u jo
u r s s té rile s . L e s a n th é rid ie s se tro u v en t disp
o s é e s en p a r tie d an s les a is s e lle s des feu illes
p é rîg o n ia le s in te rn e s.
L e fru it se d istin g u e so u s beaucoup de ra p p
o rts de celui du Hcdioigidium: L a coiffe e s t r é g
u liè rem e n t ciiculliforine e t descend ju sq u ’au de
là du milieu de la c ap su le . Celle-ei e s t oblongiic,
so u v en t v en tru e ou lé g è rem e n t c o u rb é e , munie
d ’un p éd ic e lle a s se z lo n g qni s e d ila te in sen sib
lem en t v e rs le liant en un col m e su ra n t le tie rs
d e la lo n g u eu r du s p o ra n g e ; l’o p c ic n le e s t p etit,
te rm in é p a r un ro s tre oblique e t o b tu s ; l’oriiice
ca p su la ire e s t tr è s - é tio it, lé g è rem e n t é tra n g le au
de.ssons de son bord p en d a n t la sécliere.sse : la
U e b e r die g e o g rap h isc lie V e rb re itu n g der
einzigen bis je tz t in E u ro p a bek a iiu te ii Art wissen
wir eben so w e n ig a ls ü b e r die d e r G a ttu n g
Hedwigidium. Die w enigen E x em p la r e , die wir
b e s itz e n , stammen au s d e r südlichen Scliweiz.
Die bis j e t z t bek an n ten au sländischen Arten bewohnen
die Ho c h g eb irg e In d ie n s , Abyssiniens
und Mexiko’s , wo s i e , wie die R a c om itrie n , In
ausgedeliIlten R asen a u f d e r E rd e und an Felsen
waclisen.
G e s c h i c b t l i c h e s . D ie se n e u e , unserm
scba rfsintiigen F re u n d e A l e x . B ra u n gew idme te
G a ttu n g um fa sst bis j e t z t nur drei A rte n , von
denen die e in z ig e e u ro p ä isc h e , von S c h l e ic h e r
e n td e c k te und sp ä te r von B r om b il la mit F rucht
mem b ran e ca p su la ire enfin e st p lu s fo rte e t formée
(le ce llu le s p lu s p e tite s .
N o u s sav o n s to u t au ssi peu su r la d is trib u tion
g é o g ra p h iq u e d e s e sp è ces de ce g en re , q n e
su r c e lle des Hedwigidium. L e p e tit nombre
d’éch an tillo n s de l’esp è c e eu ro p éen n e que nous
posséd o n s p ro v ien n en t de la S u is s e méridionale .
L e s esp è c e s e x o tiq u e s connue s ju s q u ’à p ré s en t
h ab iten t les h a u te s m o n tag n e s des In d e s o rien ta
le s , de l’A byssinie e t du Mexique, où e lles v é g
è t e n t, à la m an iè re des R aeom itriiim , su r la
te rr e e t su r le s ro c h e rs ex p o sé s au s o le il, en
fo rman t des g a z o n s é te n d u s peu co h é ren ts .
H i s t o r i q u e . Ce nouveau g e n r e que nous
dédions à n o tre sa v a n t ami A l e x . B u a u n , ne coinaiifg
e fim d en e, clurcli d e N o t a r ié im Syllab. Musc . pTeiul O D co v e q o e tro is esp è c e s, lioiit c c ile li’Eiiz
u e is t a is Hedwigia sciuroides iiesciiiieiicn vvoi- lo p e à é té liistrilraée p a r S c h l e ic h e r s o u s le nom
de Schistidium nudum e t d é c rite plus ta rd p a r
Von den beiden übrigen A rte n fand A l . H um- d e N o t a r i s , d an s le Sijllah. M u s c ., so n s le nom
BOLDT die von K unth b e k a n n t g e m a c h t e Hedw. de Hedwigia sciuroides d ’a p r è s les éch an tillo n s
secunda {Hook. Musc, exot.) a u f den H o c h g eb irg en fructifiés tro u v é s p a r B r om b il l a .
von Mexiko und VV. S c h im p e r die von dem w ü rt-
tem b erg isc lie n Reisevevein a u sg e g e b e n e Hedw.
Schimperiana N ob . a u f den simensischeii Alpen
in Ab y ssin ien .
B r . se c u n d a , bis a u f die n e u e s te Z e it mit
H o o k e r s Humboldlii , einem plen ro k a rp isch e ii,
zu e in e r e ig e n e n , g an z e n tfe rn t s te llen d en G a ttu
n g g eliö re n d en Moose, in e in Genus v e re in ig t
L e Hedw. secunda K u n t h fu t observ é polilla
p rem iè re fois p a r H um b o l d t ' d an s les Cordill
è re s du Mexique e t le Hedw. Schimperiana N ob.
a é té envoyé des Alpes de I’Abys.sinie p a r W.
Schimper e t d istrib u é p a r la so c ié té des v o y ag e s
d ’E ssIingen.
L e Hedw. secunda K t h . a to u jo u rs é té ré u n i
dans un même g e n re av e c le Hedw. Ilumboldlii
wurde bald als Anoec langium , bald als Hedwigia H o o k e r , quoique c e tte d e rn iè re mou sse so it pleiiiin
te r die IMenrocarpcn g e r e ih t , wo sie H am p e in ro c arp iq u e e t q u e l l e o fire des c a ra c tè re s te llem en t
^ r iu iiu lc d n e s ,u iih silledw ig id ium sq u a rru lo sum 1 ^o u ., tra n c h e s qu'il ne s a u r a it même ê t r e question
als H a r r iso n ia , bei den N e c k e ra c e e n u n te rb riu g t. d 'é ta b lir une an a lo g ie élo ig n ée e n tre ce s deux
Ob Hedw. secunda K t h . wirklich von u n s e re r p lan te s . H a m p e , d an s son Icones Musc., ré u n it les
eni-opâisclicn A r t spezifisch v e rsch ied e n is t, kÖn- e sp è c e s de ce g e n re av e c le Hedwigidium squarnen
xvir n ich t mit B estimm tlie it e rm itte ln , da uns
von l e tz te r e r g e liö rig v o llstä n d ig e E x em p la re zum
Ve rgleichen felilen. A u f jed e n F a il is t die Ähu-
liclikeit a u ffa llen d g ro ss.
rulosum d a n s son g e n re Harrisonia, au q u e l il a s s
ig n e ' une p la c e p armi les N e c k é r a c é e s !
F a u te (Véchautillons as se z complets il nous
e s t impossible de xlécider si n o tre Bra u n ia sciuroides
s e d is tin g u e a s s e z du Bra u n ia secunda pour
co n s titu e r u n e esp è c e d is tin c te , e t nous ire la
con.sidcroiis comme te lle que p ro v iso irem e n t.
SC IU R O ID E S Not!, fo lü s late o v a tis , a cum in a tis, iongiiudinaiiter p lic a lu lis , apice ob-
haud diaphanis; capsula olongalo-elliptica, re g u la r i, v c l su bventricosa; operculo brevi.
1. BRAUNIA
solele eroso baud
conico, subincurvo.
!î' *
fr- :
- -
f;i i
i l l i