H f / ' felli
I. '
; if
' í
ì ‘}
:. ì \ m '
! j l l t i
i
Ì ,
Í. 1?
i J I '
W'
DE DILLENIACEARUM STRUCTURA ATQUE INCREMENTO. 119
niluiUur, quo perycniunt, u t non recta via supcrpositae pcr-
iiianeaiit, scd contexlu aliquantum laxalo extremis juxta sesc
practcriabanttir. Quum quidem hoc stadio seplis longitudiiia-
libus solum discindi soleant, ciTicitur, u t sensim accrescant ad
longitudincm cellularum cambii primarii. (Forte usu veuiat,
u l eliam singiilae cellularum series radiales dimiiiuantur c t demum
cxstinguautur, ita u t supcrstites co melius accrescere
possint, id quod cl. Radlkofer (1. c.) iu Coccuio ¡auri/büu
ubservavit).
Novi fasciculi cambiales e cortice enatl eandcm fere prae-
bcnl facuKatcm, [quam cambium primarium. Versus centrum
ellorniant lignum, radiis parenchymaticis percursum vasisque
amplis perforatum, versus peripheriam corticem. Undo elfici-
tu r, u t sub corticc superficiali, confeclo c duobus stralis, pri-
niaiiu dico ct secundario, duos invenías ligui annulos, non ut
in aliis dicotylcdoneis immedialiin linitimos, sed annulo an-
gusliori indolis corticalis (i. e. librum et parenchyma corticale
continenti) disseptos. In formationibus autem secumlariis
singula a primariis Icviter discrepantia observantur. Primuui
eiiiin, quum jam de partibiis stirpi.» agalur, quae non amplivis
ill luugitudinem accrescant, nulla invenías in ligno secundario
vasa spiralia devolubilia, omnia vero uti cellulae ligui prosen-
cliymalicac guftulis copiosissimis inspersa. Neque in corlice
exhibetur liber proprie sic d ictus, sed ejus loco efformantiir
cellulae breves albidae vix pachyplcurae porosac atque am-
pliusciilac, quae plerumque per series breves superpositae et
grcgibus parvulis per parcncliyma corticale copiosum dispevsae
offeiiduntur (quod eodem fere modo in cortice anni secuiidi
vcl tertii observatur, nisi in hoc sacpius eliam inveiiiuiitur
cellulae libri praelongae). Cortex e cambio secundario copiosas
cvadit; primarius cura annulo libri primitivo peridcrmale
demum pcnctratur atque delabilur; in secundario quoque pe-
ridermalis strata numerosa exorluntur, quo eflicilur, u t cortex
extrinsecus eo deti imcntum accipiat quo modo intus rcnovelur.
Tempore praeterlapso unius vel complurium annoruin s e -
c u n d a r i i q u o q u e c am b ii o b l i t c r a t u r f a c u l t a s g e n e -
r a n d i. S u s c i p i t u r in c r e m e n t i c o n t i n u a t i o c am b io
t e r l i i o r d i n i s , q u o d p r o f i c i s c i t u r e c o r t i c e s e c u n d i
o r d in i s (e parenchymate corticali inter extima libri strata)
120
prorsus codom modo, quo cambium secundarium e cortice
primi ordinis. H ac le g e i te r u m ite r u r a q u e r e p e t i t a
a e d i f i c a t u r s t i r p s D ille n ia c e a r um .
Spatio longiore praeterito stirpem examiiii,iterum submittas.
En caudicem zonis permcalum centrum commune regulariter am-
bcuutibus, ad margines abrupte obscurius eoloratis, radiis et
continuis et incoraplctis percursis. Levitcr obtuenti nil pecu-
liaris haec structura offerì, quum secundum leges incrementi
plerisque Dicotyledoneis communes orla esse videatur; zonae
iilac strata annotina videntur, margines obscuri contextum dis-
siniulant versus vcgctalionis ferias spissiorem et condensatum,
radii aulem pareuchymatici per plures zonas continuati prorsus
habitum ferunt radionim raedullarium, quos vocant completos.
Sed dilTerenli'a quam maxima! Zonae illae duplicem exhibeut
stnicturam; cujusvis pars interior conflala est ligno, exterior
(obscure colorata) texluram pracbet corticalem; inter utram-
quc nullain invenies formam transitoriam sed sejungentem atque
dissepieulein aimulum tenuissimum (microscopicum) cambii
emorlui (Cainbiform Naegeli). In ler zonas autem finítimas
iutiinum invenies connexum. Quibus causis exorta sit siiigu-
laris haec structura, unde cveniat, u t cum annulis ligni ile-
rum atque iterum alterni oflendantur annuii textura corticali
praediti, quo fiat, u t auuuli hi corticales ad facicm inter-
iiam cambio cmorluo semper siut ab ipso ligno discreti, ad
externara autcin scnsiin jseusimque in lignum ordinis inse-
quentis transeant, omnia haec illustrantur historia evolutionis
supra cxplicata. Quod autem radii pareuchymatici regularitate
quadam annulos ulriusque generis e l ordiuum complurium per-
vadant, haud nifitur in illis iucrenicnli legibus scd iu ca con-
ditione u l ita dieara fortuita, quod fasciculi cambiales secun-
darii etc. eum in inodum partes suas disponere soliti sunt, ut
lignum locum obliiieat ante lignum c t parenchyma ante parenchyma
animli cujusvis praecedenlis in modura satis regulärem.
Quo fit, u t fasciculi fibrovaseulares ncc non radii parcnchyma-
tici veras genuinasque praecedentiura contiauationes aemulenlur.
Quamvis haue ratiotiem DUleniaceis aliisque Liaiiis communem
inveniamus, tamen exceplione non liberam esse exemplis non-
nullarura Malpighiaceorum, Bauhinianm aliarumqiie stirpium
certiores facti sumus. E iculeh.
Ili
i l ' . f I Ife