y ?
( i r - i a
! ■ : A L i
E X C U R S U S M O R PH O LO G IC US D E C B D C irE R lS .
Hnnc ilicorinm
oppnllRbiimis, licol h
qiiûin quoque „ tlic o n am d ir em lio ii is
n oimiimoilo probnmiani, quiim dc altiere sta-
iriionc rationem reddere liaud valcat neque
i phyllulaxeos legibus qiiadrct
quoad carpidiorum pusitioiicm i
(carpidin enim slominilius direct
ur), priore
pore longc plurimi auctores secati sunt. Inter alios commcmorc-
luiis virns ill. Sebinoe') , Ano. St. Hilaire') , Moquin-Tanuun’) ,
W e ru ') , Asa G iu v .') El profccto I ubservatioiics, quibus Can-
DOLLEÜS imiixus Cam .«uperslruxerat, suae tl.coiinc prae oiuiii alia
arridere vidcbaiitnr. Moiiucrat illc, dircmiioiicm ab ordine minime
nbliorrerc, sod pétala quoque Cruci/érarim quando Dores pieni
fiorciit nffiecrc, ot dociiorat, stamina longiora saepe occurrcre per
paria sMUinolricc formata iiidequo quasi iiuiciim repracscutantia;
aclco prorsus simplicia vel formas inter simplicia el diremla intermedias,
instar slamiuum semifissoruni, loco pariiim reverá uon-
nunqiiam apparerò el tali modo, quod morpliologicc bacc aequi-
paranJa essent, dcmunslrare. Talia cxeuipla deiiide eli. Moquis
ct Weiiii'') multa cum cura collcgcrunt ct Iiisupcr addendo, slamina
quoque breviora subinde diremla oblingero (id quod jam antea
a eli. Sérixge el I .estihocdois obscrvaium erat), (hooriam ulterius
confinunrunl.
Quoad vero pistilli explicationem Ili auctores plcriqiic a Cax-
D0LI.E1 scmciitin dcscivcriini. Cciisueruiit euim, carpidiorum quoque
vcrticillum, pnriter oc roliquos iu hoc flore, originitus esse tetra-
mcnim; diiolms autem carpidiis iu floris mediana consitis fere cou-
stniiter aborienlibus (exceplis Tctrapomale, fJolargidio) dcmum
specie diineriim reddì. A pliyllolaxeos Icgibus vero hunc vcrlicilliim
aberrare posiiiono slaminibus opposiia, lii quoque auctores praclcr-
viilcnmt.
Memoria dciiiqiie. dignissimum e s t, cardiiiem hujus thcoriac,
nempe staminum longiorum urigiiicm, I’ateui’) obscrvalionibiis
orgauo'onclicis pcrfcclc confirmaiuru esse; demoiistravit enim ille,
par umimquodquo revera prouasci e primordio simplici.
Niliilomiiiiis reconliore tempore botanici eam dcscrueruut
aliaeque e diametro oppositae nccesscriint. Quam, ab ili. Lesti-
BOUDOis'), Kunth’) cl Lindlf.y '“) conditam deinde cl. J .G ay" ),
C. SCHIMVKR “ ) , Wvm.ER‘0 , Chati!!'’) , Godbon “) aliique diversis
I) Quelques consider,itioas sur rc'lat ordinaire de l'nndrocce dans la
fiiuiille des Crucifères, Hull- bot- de Genève 1830. p. 112.
3) A. St. IIiLAiBB etHoouiN-TAKDON: Mémoire sur la sjnunétrie des
Cappariilées et des familles qui ont le plus rapports avec elle, in
Ano. Sc. nat. I. Ser. XX. 318.
3) Locis sub S) et 4) cllntis.
4) MOIJUIS-TASDO.N etWBBii: Od tlic structure of Cruc./eroKi flowers,
in Uook. Lond. Jouru. VII. 1. et in Méiii. Aciid. dc Toulouse 1849.
t. V. 304.
3) Gen. Fl. Ain. bor, ill. 1. 125., Bol. Tcxt-Book, S. edit. 250.
8) L. sub 4) cit.
7> Organoge'oie coinp. de la llcur 209. t. 44-
ay Sur nosertioii des c'iaiiiiues des Crucifères, iu Observât, pliytologiques,
Lille 1826.
9) Ueber die Dlùtliou- uud Fruchtbilduug der Cruciferen, Berlin 1833.
10) Introd. lo bol. I. eil. 14., Veg. Kiugd. 351.
II) Fnni.irirte officinalis aduiiibraiio etc. iu Mia. li. Sc. nat. II. Ser.
XVIII. BUIS)
Ueber dcu ftiii der Cruciferenblùlbc, inMéiii. du congrès scienlifiqiie
de France, X. sessioa, Strasbourg 1843. p. «2-
13) Flora 1859, p.
r l'androcc'c des Crucifères
p. 3-0., 471.
15) Mémoire sur riadoresceace ct
rendus 1864 et la Aun. Sc.
1 Uiill. j )t-de Franc
332
filili argumentis sunm feccrunt. Haec praccipue a ll
a ilireni-
lionis eo clitTerl, quod o c to a lam in a d u o b u s v e r l i c il li s letra-
in c ris sibi invicem cl corollae alternis addictn pro l)po primordiali
floris Cruciferarum statuai (cf. Fig. 2.). Quao stamina ameni aii
C reduci eenset co, quod duo mediana verticilli exlerioris coiistamcr
a b o r ia n tu r . Uudc clucet, quatuor longiora uilius inserta esse
dobcro ; ralioncm autem cur hacc per paria medianae approximala «ini,
licet origine pelalis opposita stare ncccsso esset, secundariac eorum
dilnlioni deberi pcrhibctnr. Simul haec theoria eliam calycis, corollae
et carpidiorum verticillos pro letrameris déclarai el tali
modo, qnum onmcs bi regulariter alternent, floris coiistructioiiem
rhc nil leges laxologinc explicat. Monemiis, hos quoque auctores,
ncque ac supra noininatos, ralum habere, in carpidiorum verlicille
membra duo mediana aboriri; solus ill. Lindi.xy’) , alque qui cum
seciitus esl cl. K u n th '), quatuor adesso, mediana placentas cnm
dissipimciito coiisiiluere, laleralia valvas stériles arbílrabantur; qnae
vero seiiiciitia janidiidnni refútala est.
Hncc, quae „ tlico
servationibus imiitiliir, q
ib o r lu s “ quoque vocari potcst, ob-
scquimliir ; Stamina longiora subimle
haud evidenter per paria stare approximala, scd pelalis paeiie
opposita; flores autcm jam obsérvalos esso octniidros, quorum sia-
miiia accessoria illuni sibi situm cnpcssivcrint, quem illa, quac secundum
Iheoriam in flore normali aboriantur, servare debcrcnt. Porro
afCrmatur, stauiina direnila, qualia ilieoria Cniidolleana statuii, an-
tbcros taiitiimmodo iinilocularcs ncc biioculares gerere posso; quod
nutcm ad gravissimum hujus iheoriac argumentum atiiiical, slamina
Simplicia vel semiCssn pnris vicem gerere, hoc rectius posse cxpli-
CBIÍ slamimim originitus disliuctonim coaliiioiie. Denique, qued gra-
vissiinum sene, — Paybbi obscrvalionibus diromlioiiis iheoriam eon-
firmantibus obsiitit C iu tin ') , affirmans, inaccurate cas esse insumías
el rem ita sese haberc, ut stamiim longiora origine distincta et
pelalis opposiia pronnscanlur. Cum Ciiatinio vero eonsenliuiil eli.
Kb ause') et DucuABriiE' ) observaiiunibiis jam-prius promulgaus.
Reliquas, qnae dc flore Cruciferarum in lucem prodiere,
ihcorias commemorare vix opus erit. Hae cnim cmncs, ncglccia
pcrianlliii intcrprelationo infausta, quam cl. Kbause olim proposuiU),
ortum ducunl cx bypoihcsi: glándulas hypogytias pro stamimiiii
haud cxplìcatorum rudimcmis habendas esse. Inde v. g. cl. ilEax-
HARDI') scnieiitinm omisit, florem originitus stamina 12 verlicillis
duobus (extorno 4-, iiiloruo 8-mero) disposita haberc, cl. W. G.
Smith“) vcru vcl 16 stamina Cruciferarum lypiim absolvere arbi-
traius esl. Qiiam vero liypothesin prorsus rejicicndam esse, jani-
dudiim constat.
His quac ndduximns clucet, thcurinm abortus non solimi
plerisque bolauicis reccptnm sed tribus lestimoiiiis innisam, qnum coii-
irariac unicum lantummodo favcrcl, pro salis stabilita liabcndum esse.
Inicnius aniem in illiistraudis varialionibus quae in diversis Cruciferarum
generibus observantur, ii c intcllcxi, t u omnes annnciiie
1) Botanical Register XIV.
2) 1. c.
1. n o s CEscl.3chuUz.ia califoniica).
3) l. C.
4) Einige Bemerke über den Rlutiieiib.lu der Fumarti
fere», in lierlin. Boc. Ztg. 1844. p, 121.
5) Heviie bomnique 184«. vol. I. 208.
6) I, t. — Sop.aluin eniiii aiiticuni liic auetor pro ve
0 bracteoln, v
I. (1861),
ciilyee declarare studuit-
7) leher den Blulhen- und Fruclitb.au dcr Cnicifereu, iu Flora 18» •
vol. I- p. 129. ^
8) On tlie normal structure of Cruciferous flowers in Seein.iunsu
or llotaay 1664. p. 269.
333 E X C U R S U S M O R PH O LO G IC US D E C R U C IE E B IS .
natura ad illam iheoriam posse rcvocari, n iteralo exomini
subjicere conslitiii.
Tales, quarum modo menlionem feci, variationcs prue ceteris
in genero Lepidii occurrunt et stamina imprimi.« quoad numerum
Biqiio sitiim afficerc solont. Conligit, permiiltis Lepidii ruderalis,
Virginian! ct lalifolii floribus examiiiaiis, r
n cnrum immcniDi
componore, quern schematibus scquentibu:
Ut rite hacc intelligas, monco, punctis situm alquo nuni
rum staminum, sigio o siiperscripto axem iiiDorescentiac (raccm
sac) indicari. Sub schcmato 1, quod frcqucntissimum
Lepidio latifolio, simul normalem apud Cruciferas ralioncm coii-
spicis; schema 2 ct 8 cadcm in specie crebrius, 4 rarius ob-
scrvabalur. Esempla 5—10 ad Lepidium ruderale et virginiamim
spcclaiit; ita quidem, ut 10 ad norrnam, 7, 8 et 9 sat frequenter,
5 el 6 autcm rarius (solo in Lep. virginiano obsérvala) occiirrant.
Simile quid in aliis quoque generibus; ita \n Senebiera pinnalifida,
diversis Capsallae ct Naslurlii speciebus schcuiala 7—10, in Cardamine
hirsula saepissime 7 , in Ciambe marilima (id quod cl.
GonaoN ') nuperius notavit) subiude 2—4 observari possunt. Memoria
denique cst digniim, in Lepidiis illis, si stamina ut iu schc-
matibus 5, 7 et 8 dislribiita erant, loco paris pusiici nonnunquam
stameli scniiflssum me invetiisso.
Siquideni hacc schcmala secnndum thcoriam abortus explicare
lenlaveris, slalucndum libi erit:
Opprimuntiir per abortum:
In 1) Stamina mediana verticilli exlimi.
„ 2 ) Stamine 2 antica verticilli intimi, alquc medianum
posticum exlimi.
„ 8 ) 2 postica verticilli int., l median, anticum extimi.
„ 4 ) Totus verticillus interior.
„ 5) 1 medianum posticum et 1 laterale dextrum verticilli
exter., 2 antica inler.
„ 6) 1 laterale dexlcrum verticilli extcr., totus verticillus
interior.
„ 7 ) Totus verticillus exterior. Etc.
Accepta hac theoria, naturam hic more inaudito ct sane mirabili
ludere slatuendiim csscl; siquidcm in uno eodemque genere, hi floribus
tere ideiiíieis nunc organa explicarenlur, quae in reliqiio ordine vix
unquam in floribus monstrusìs ante oculos habere non scis scd
arbitraris, nunc contra alia oppriiiierentur, alioquin fere conslanter
prncsemia! Aborirentiir autcm ct explicarenlur absqiie omni lego
et ordine! Longe contro s im p lic io r cm esse iheoriam dircmlio-
nis, concedere Imud hacsitabis; nam bacc (ratione baud liabila sla-
nilaum laieraliiim, quao revera in schamalìbiis 5 et 6 ex parie, in 7—10
omnino aboriri statuore dcbet, a c q u e v e ro ac theoria altera), qiio-
ininus abortu aliquo vcl cvolutionc quadain abnormi siiffulciri dcbeat
•anlnni abcsl, ut potius omnia cxplicct eo, quod organum origine simplex
mine simplex persistât, nunc dircmlione alfecinm in duo dividatur.
Quam senicmiam formae transiloriae, quarum supra mentioiicm feci,
0 scmiflssa, co potius confirmant, quippe qnae prnptcr
'inmune busi nimis angiistum prò cuiinatis duobus nriginitus
, peripheriae nb invicem distanlibus, qualia iheurià abortus
sletiicnda sunt, haberi ncqiieaiu.
Nihilominiis auctores supra citati talia excmpl« ratione illa
artificiali explicare'), quam thitoriani diremiiuiiis admillcrc nialuenmi,
argiimcutu innitcntcs, slainina, siqiiiiicni diremla essent, nmhcris
unilociilaribus inslructn esso doboro; ncque hoc llicoria flures
octandros, quibus stamina accessoria mediano slant ct in verticillo
cxierioro, intelligi posse conlcnduiit. In co aulem non videnl, '
tales flores annuente natura ila quoque cxplicari posso, androcecum
bic in utroque verticilln oxcepliouc qimilam capossivissc lypum letra-
menim, qualcm ili pracccdeiilo corolla ad norrnam observamns, di-
rcmlionem vero haud usu venisse. Quam scnicniiani exemplis aiia-
iogis facile confirmare possiniiis.
Quod vero prius atlìnet argumcuHim, jam a eli. Moquin-
Tandon et W erh (I. c. p. 7.) sat bene demonstralum esl, nullius
esso valuris. Duas ncmpc in iiauira cxisicre dircmtioiiis varictales;
altera organum s im p lic i tc r d i f f in d i , ita ul partes segmenta référant
c o n ju n c tim tantum mudo in legnini noquantia ; allcra contra,
quae quuqiie C b o r is i s appellatur, organum quasi m ul li p l i ca ri,
parte unaqimquo formam integri iiidliondu line repetente. Chorisin all-
tem esse, quac iu forninlioiie staminum 6’i'act/ciwum valerci. Pariter
aulem, ac in aliis qiiibiiadum planlis fieri solct, ut diremlio per
divisioncm simplicem, tamquam graduili intermedium, ad chorisin
quasi progrcdiatur'), simile quid ctiam iiiior Cruciferas obscrvnliir.
Ita loco stainliiuni breviorum jnm paria inventa sunl stamiimin quasi
dimidiaioriim ncmpe anthcras lantummodo uniloculares gcsionlium,
et aiterò ex parte eodcm loco etiam paria siainimim quasi iniegro-
rum ; adeo in genere Atclanthcra stamina longiora antheris iini-
locularibus et symniclrico dispositis instructa ad norrnam obser-
vaniur ct tali modo perfcctuin sislunt iransilum inter integra ol ea
quae per chorisin dirimuiilur.
Quao quum ita sesc habeant, ut objectioncs omnes contra
Ilicorinm dircmtioiiis prolaiae rcfuiari possint, el porro, ut haec
theoria, cctcris paribus, simplicior sii et magis naturalis, quam altera:
nil restât, nisi quod historia evolutionis cam probcmiis. Hacc
autem dc o v o lu tio n o f l o r i s Cruciferarum observavimus.
Fios cmcrgit sub axis apice fornm corpusculi semiglobosi, ul-
pluriinum olisque bracteu vcl ullo ejns vestigio. Primum in no
efformatur scpalum anlicuni, liiiic posticum, demum bina laleralia
quae simultanea apparent (Fig .8.). Inscquuntur qualunr pelala, quae
item codcm quasi momento pronascuniur ot loca quatuor cum sepalis
superioribus diagonalilcr cruciata occupant, Formam habcnt origine
semilunarcm, perexigua sunt ct ila persisliiiit usque ad absolulam fere
floris explicalionem (Fig.4.). Post ca orla androeceum initium capii.
Priniiim effurmaiitur gibbercs diiu lati obtiisi, qui sepalis loleralilms
opponnntur, simplices pcrsistnnl cl starnili« breviora fami (F.5.). Paullo
post eos proiiatos similes nppnrenl gibbercs eliam in m e d ian a floris,
allius inserti, laliores adhuc ct obiusiorcs ( F .6 ) . Qui, quum siinul
magis magisque dilalciitur, in medio insiruiinlnr simi levi cl tali
modo in g ib b e r c s d u o s d is t in c t o s d iv id u n l u r , qui abbine
incrcincmum cominuaiit peculiare et domum in stamina longiora abcunt
(F .7—12.SI. m.). Haecjuvenlulc pctalis n u n q u am exacto anlcposita
slant, sed medianae floris eo propiora quo júniora snnl, licet plerumque
situs ill siatu cxplicato parumper tanlum a juveniii discrcpct, quum
jnm priniordiiiin commune salis laluni sit. .Siquidcni aulem con-
Irariuni contcndilur a cll. Chatin, Krause ct Duciiartre, iis cum
1) Cf. s In Flora 1. c., Godro.v I. c.
II Hoouin-Tando.v, Tératologie végétale.
fei” :